My sister น้องสาวของผมจริงเหรอเนี่ย !!!

  บทที่ 1

น้องสาวของผมจริงเหรอเนี่ย

            บรรยากาศยามบ่าย ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่มันไม่ค่อยอยากตื่นมากนัก  ช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอมใหญ่ครับ  ส่วนตัวผมมีชื่อว่า  “วิน”  พาระที  ศิลปตระการ  ตอนนี้ผมอายุ 16 ปี ผมชอบเล่นดนตรีเป็นชีวิตจิตใจเลยล่ะ  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมตื่นสายหรอกน่ะ ทุกๆวันผมมักจะโดนแม่บ่นตลอด ว่านอนกินบ้านกินเมืองมั่งล่ะ  นอนหลับเป็นตายมั่งล่ะ  ก็อย่างว่าครับชีวิตมอปลาย  อีกอย่างก็ปิดเทอมด้วย  ผมนั้นคิดมาโดยตลอดเลยว่าอยากมีน้องสาวสักคน  เพราะอย่างน้อยก็จะได้ใช้น้องทำการบ้าน  ใช้น้องทำงานบ้านแทนผม  แต่ก็ไม่มี.

“วินนนนนนนน  ตื่นได้แล้วน่ะลูก !”  เสียงที่คุ้นเคยตะโกนดังขึ้น

“กานโทรมาหาแม่  บอกว่าวันนี้ซ้อมดนตรี  ลูกตื่นได้แล้ว !!”

“ครับบบบบบบบบบบบบ  ผมจะตื่นเดี๋ยวนี้ล่ะ” ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

“เร็วๆเลย รีบอาบน้ำ ปล่อยให้เพื่อนโทรมาตาม ไม่ได้เรื่องเลย !”

“รู้แล้วครับบบบ....”

“เออนี่ รีบซ้อมแล้วรีบกลับน่ะ เดี๋ยววันนี้เพื่อนพ่อเขาจะเอาลูกสาวมาฝากเห็นว่าครอบครัวเขามีปัญหากัน”

“เพื่อนพ่อ... ใครเหรอแม่ ?  แล้วเขามาฝากไว้กี่วันอ่ะ ?” ผมถามแม่ด้วยความสงสัย

“เห็นพ่อบอกว่าจะมาอยู่ด้วยกันสักพักเลยมั้ง  ลูกจำลุงติได้ไหมล่ะ”

“ลุงติ.... ?”

“เดี๋ยวเขามาลูกก็จำได้เองล่ะ  รีบไปอาบน้ำเร็วๆเข้า”

“ครับๆ...”

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว  พร้อมกับรีบแบกกีต้าร์ตัวโปรดมาที่รถ  แต่ทันใดนั้นเอง....

“ปิ๊บๆๆ....... ปิ๊บๆ !!” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ซึ่งไม่ต้องเดาเลยว่าใครโทรมา 

“ฮัลโหล !! ว่าไงงงงงงง”

“เร็วเลยไอ้วิน ตอนนี้ทั้งวงเขารอมึงคนเดียวเนี่ยเมื่อไรมึงจะเสด็จมาครับ”

“กูกำลังไปแล้วเนี่ย   ซ้อมร้านหน้าโรงเรียนใช่ไหม !?”

“เออ เร็วๆ เลยมึง ด่วนๆ”

“จ้าาาาาาาา..... กูขับรถแปป”

“ปิ๊บ !!”(เสียงวางสาย)

“แม่ วินไปก่อนน่ะ....”

“ขี่รถดีๆแล้วกัน  เสร็จแล้วรีบกลับมาด้วยน่ะ”

“ครับบบบ...”

//.............. เวลา 15.00 ..............//

            ตัวผมหลังจากซ้อมดนตรีเสร็จก็ได้รีบแบกกีต้าร์ตัวโปรดเข้าบ้าน  พร้อมกับเตรียมหูไว้ฟังรอแม่เทศยาวข้อหากลับบ้านช้า

“กลับมาแล้วครับบบบบบ.....”

“แม่บอกให้ลูกกลับเร็วๆไง มาไม่ทันลุงเขากลับไปล่ะ แกนี่มันน่าด่าจริงๆ !! ”

<นั่นไง ผมเดาไว้ไม่มีผิดเลยยย>

“หนูเฟิร์นๆ มานี่หน่อยสิ” แม่ผมตะโกนเรียกชื่อคนที่ผมไม่คุ้นหูมาก่อน

“ค่ะ คุณน้าเรียกหนูทำไมเหรอค่ะ” เสียงของเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ที่อายุราวๆเดียวกับผม เดินมายืนข้างๆแม่ของผม

“นี่ลูกชายน้าเองน่ะ ชื่อว่าวิน   ส่วนนี่หนูเฟิร์น คนที่แม่บอกว่าจะย้ายมาอยู่กับเราสักพัก”

“สวัสดีค่ะ  พี่ชาย”  เด็กสาวหน้าตาน่ารักยกมือขึ้นไหว้ผม พร้อมกับยิ้มให้ผม

“เอ่อนี่หนูเฟิร์น ต่อไปนี้เรียกน้ากับคุณลุงว่าแม่กับพ่อก็ได้น่ะจ้ะ”

“แล้วถ้าหนูเฟิร์นจะกินอะไรก็บอกพี่ชายเขาน่ะ” พ่อผมที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่นานก็พูดขึ้น

“ได้เลยค่ะ คุณพ่อ คุณแม่” เด็กสาวตอบตกลงพร้อมกับยิ้มหวาน

            ผมในวินาทีนั้นได้แต่อิ้งกับรอยยิ้มที่แสนหวานของน้องสาวคนใหม่ของผม  พร้อมกับความผิดคาดทีคิดว่าน้องสาวของผมคงจะเป็นแค่เด็กตัวเล็ก   ผมแทบจะคิดว่าผมฝันไปเลยล่ะ ซึ่งมันก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า  นี่มัน  …….น้องสาวของผมจริงเหรอเนี่ย!!!

to be continued.