love youป่วนนักรักซะเลย

     "เฮ้ยแก!!!!เอางานนี้ ว่าแต่มันรับสมัครกี่คนว๊ะ"
"แป๊ปๆ หาก่อน สามหวะ"
"งั้นก็ครบพวกเราเลยสิ งั้น พาราโทร"
"ได้ เฮ้ยทำไมต้องเป็นฉันว๊ะ"
"เอาหน่า แกมันสาริกาลิ้นหมา"
"ไอ้เวรแจ เดี๋ยวโดนทีน"
"พอเหอะทั้งคู่เลย โทรนะพา มีพาคนเดียวที่พึ่งพาได้"
"พอๆ อย่ามาเยอะ โทรก็โทร"
"เฮ่ FC พี่พาราค่ะ"
"ไอ้แจ!!!!!!"
"พอแล้วๆ โทรได้แล้ว"
"เครๆ"
 
Para sai
ตู๊ด.....ตู๊ด.......
(ฮัลโหล สวัสดีคะ บ้านหัดนรินทร์คะ)
"สวัสดีคะ พวกเราอยากจะสมัครงานหนะคะ"
(อ้อ คะ แผนที่บ้านหัดนรินทร์อยู่ในหนังสือสมัครงานนะค๊ะ ขอเชิญคุณมาที่บ้านด่วน เราจะทำการคัดเลือแล้วคะ สวัสดี)
"เอิ่ม....คุณค๊ะ.......ตู๊ดๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" อะไรของเจ๊แกว๊ะ "แกเขาให้ไปที่บ้านเดี๋ยวนี้"
"เห่ยแก เราต้องเรียน"
"โดด สักวันหนึ่งแล้วกันนะชา"
"เออ นั่นดิจะตั้งใจเรียนอะไรกันนักหนา"
"ไอ้แจ หุบปากไปเลย"
"เออๆ ว่าแต่แกรู้หรอว่าบ้านเขาอยู่ไหน"
"นี่ไง" ฉันพูดแล้วเอามือจิ้มไปในแผนที่ มันเขียนว่าหัดนรินทร์ตัวเบ้อเริ่ม
"อยู่แถวนี้นี่นา"
"ไปเห๊อะ เอนโรงเรียนเข้า"
กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ปาก แกนี่มันอะไรว๊ะ พูดปุ๊ป โรงเรียนเข้าปั๊ป เวรแท้"
"อย่าบ่นๆ ไปๆ"
"ไปไงว๊ะ ออกไปเจ๊ปราณีตทุบตาย"
"ปีนเด่ อย่าฉลาดน้อย"
"มะ....."
"ไม่ต้องมาปฏิเสธ ไม่งั้นคืนนี้แกไม่มีที่นอนนะ"
"ก็ได้TOT" หลังจากตกลงปลงใจกันเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปที่รั้งโรงเรียน
"ใครขึ้นก่อน?"
"แกแหละแจ"
"ม่าย~"
"งั้นไปด้วยกันตายก็ตายด้วยกัน เครปะ"
"อะเคร!!!!!!!!!"