เสน่ห์ร้ายยัยตัวแสบ

3
ดอกไม้ไฟ
คามิกิ มิกะไม่เคยเห็นทาคาสุ รินวุ่นวายใจแบบนี้มาก่อน ไทกะหายตัวไปจากงานอีกตามเคย สองสาวยืนอยู่ในงานในห้องบอลรูม ตั้งแต่คบกันมา มิกะไม่เคยเห็นรินเป็นแบบนี้มาก่อน แต่เธอเห็นคราบอายไลน์เนอร์อยู่อยู่ใต้ดวงตาสีน้ำตาลของเพื่อน ผมสีน้ำตาลคาราเมล สีหน้าดูกังวล
“ฉันรู้ว่าไทกะน้องสาวตัวดีของฉันจะออกไปก่อเรื่องแน่ๆ” มิกะหันไปมองรินด้วยสีหน้ากังวล “ยัยไทกะชอบหนีไปก่อนอยู่เรื่อย ต่อให้จะไปกับอามิก็เถอะ ถ้าอามิเป็นเพื่อนสนิทของไทกะจริงๆ ก็ไม่เป็นไร น้องสาวของฉันเนี้ย”
มิกะหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าถือ เธอใส่ชุดกระโปรงสีครีมลูกไม้ ใส่รองเท้าส้นสูง และสร้อยเพชร “ฉันรู้จักพวกเธอมานาน เด็กอย่างทาคาสุ ไทกะก็เป็นเด็กแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงไปหรอกน่ะรินจัง” รินหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมิกะ “จะบอกให้น่ะมิกะจัง ไทกะน่ะมองเป็นน้องสาวที่ฉันรักมากที่สุด”
“อามิจังเป็นเหมือนน้องสาวของฉันอีกคน” มิกะพูด “ฉันอยากมีน้องสาวมานานล่ะ แต่พอมากับอามิจังฉันก็รู้สึกว่าเธอเป็นน้องสาว”
 
สายลมพัดมาโคมไฟในงานสั่นไหว “ถ้าไซโซตามหาไทกะก็ดีสิ” อามิพูด “ฉันเข้าใจเรื่องที่เขาชอบแกล้งเธอตลอด ฉันว่าไซโซเขาชอบเธอน่ะไทกะ” ไทกะหน้าแดงเล็กๆ “เธอน่าจะรู้จักตอนไซโซเรียนกับฉัน หมอนั่นน่ะชอบมาหาเรื่องฉันตลอดเวลาเลย กวนประสาทมากกว่าใคร”
อามินึกถึงตอนที่เธอ ไทกะ และไซโซเคยเรียนวิชาตัวเดียวกัน เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์เหมือนกัน แต่เธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา “เขาเป็นที่ตอนแรกน่าคบแต่กวนมาก แค่เดินผ่านกันก็ยังมากวนอารมณ์อีก” ไทกะเล่าให้อามิฟัง
ไทกะดีใจที่ยูสุพี่สาวคนที่สองจะกลับโตเกียวเร็วๆ นี้ เธอชอบรับงานต่างประเทศ และชอบซื้อของฝากมาให้ไทกะเสมอ ทั้งคู่สนิทกันมาก เธอนั่งที่ม้านั่ง “พี่ยูสุเป็นพี่สาวที่ฉันรักมากที่สุด เป็นคนที่เข้าใจฉันมากไม่ว่าฉันจะเป็นน้องคนเล็กสุดบ้านที่ถูกตามใจก็ตาม” สีหน้าของไทกะแววตาของเธอมีน้ำตาคลออยู่
อามิรู้ว่าไทกะรู้สึกยังไง เธอบอกไทกะว่า “ไซโซแอบชอบเธออยู่รู้รึเปล่าไทกะจัง” เสียงของเธอพูดพร้อมกับหัวเราะ “ทาคาสุ ไทกะไม่เคยหมอนั่นเลยซักนิดเดียว อิตาบ้าไซโซ” อามิหัวเราะไทกะ
“ฉันล้อเล่น ฉันนึกแล้วว่าเธอต้องพูดแบบนี้ ไทกะจังเราไปเที่ยวเทศกาลกันต่อดีกว่าน่ะ”
“อื้มมม เอาสิ ฉันอยากกินสายไหมมากเลยอามิจัง”
ไทกะเห็นไซโซที่ร้านสายไหม เขากำลังรอแถวซื้อให้เธอรึเปล่าน่ะ ไทกะแอบคิดในใจ เธอทำเป็นเดินผ่านไปแถวนั้น และตอนนี้ไซโซก็เจอเธอแล้ว อามิพนันเลยว่าเดี๋ยวเขาก็ต้องเอาสายไหมมาให้ไทกะแน่ๆ
“ไทกะจัง ไทกะ เป็นอะไรเหม่อยลอยเลยน่ะ”
“ปะ เปล่านี้อามิจัง”
“เธอนี้หายตัวเก่งจริงๆ ยัยเสือมือถือ” ไซโซเอาสายไหมมาให้ไทกะ
“เอานี้ สายไหมของเธอ”
ไทกะรับสายไหมจากมือไซโซ “ไม่เห็นต้องเอาให้เลย ฉันเอาเองได้”
“ถ้าไม่กินฉันขอน่ะ” อามิพูด
“ก็ได้ๆ กินก็ได้ ของฟรีใครไม่เอาก็บ้าล่ะ” ไทกะยิ้มหน้าแดง หรือว่าเธอแอบชอบไซโซเข้าจริงๆ ยิ่งคิด หน้าของเธอก็ยิ่งแดงขึ้น เธอเลยหันไปหาอามิแล้วกินสายไหมแก้เขิน
‘งานเทศกาลปีนี้ ฉันมีความสุขมากเลยได้มาเดินกับไซโซ และอามิจัง’ ไทกะอมยิ้มมีความสุข