I Love You

" ไคล่า ฉันไม่รู้นะว่าเหตุผลเธอคืออะไร แต่ก่อนที่เธอจะเล่าฉันอยากจะบอกไว้ก่อนนะว่า ถึงแม้เหตุผลของเธอจะเป็นยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างๆเธอนะไคล่า"
kyla: ขอบคุณมากนะชาร์ลที่คอยอยู่ข้างๆฉัน ฉันจะเล่าให้เธอฟังว่าทำไมฉันจึงไม่ให้อภัยพ่อของฉัน
...........................................................................................................
 
 >>>>  เมื่อ 4 เดือนก่อน  <<<<
     ก่อนนั้นฉันเคยมีครอบครัวที่สมบูรณ์มีพ่อมีแม่และตัวฉันเอง พ่อแม่ของฉันเลี้ยงดูฉันมาเป็นอย่างดี ส่งฉันให้เรียนในโรงเรียนที่ตัวเมือง ฉันมีความสุขมากกับชีวิตครอบครัวของฉัน ฉันไม่เคยที่จะโดดเดี่ยวเดียวดายเลยซักครั้ง
     
     เมื่อถึงวันเกิดของฉันแม่ของฉันได้จัดเตรียมงานฉลองเล็กๆในบ้านที่มีแค่เรา 3 คนฉันและแม่ของฉันนั่งรอพ่อให้พ่อกลับมาจากที่ทำงาน ฉันตื่นเต้นมากว่าปีนี้ฉันจะได้ของขวัญอะไร ฉันได้ยินเสียงรถ ฉันคิดว่าพ่อของฉันต้องกลับมาแล้วแน่ๆ ฉันวิ่งไปเปิดประตู ฉันมองไป นี้ไม่ใช่พ่อของฉันหนิแต่เป็น!..?
     หญิงสาวคนนั้นเค้าเดินตรงเข้ามาหาแม่ของฉัน เขาทั้งตบและทุบตีแม่ของฉัน ฉันพยายามจะเข้าไปช่วยแต่ฉันก็โดนเด็กสาวสองคนกันไม่ยอมให้ฉันเข้าไป ฉันร้องไห้เสียใจมากที่เห็นภาพๆนั้น ฉันทั้งร้องตะโกนขอให้หญิงคนนั้นหยุดแต่เขาก็ไม่หยุด เค้าดุด่าว่าแม่ของฉัน ว่าแม่ของฉันไปแย้งสามีของเค้าไป ฉันอึ้งมาก ในใจของฉันคิดว่าหญิงคนนั้นต้องเข้าใจผิดแน่ๆเพราะพ่อของฉันจะไม่มีทางเป็นอย่างนั้นแน่ ฉันตะโกนอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อต้องการให้เขาหยุด แม่ของฉัน แม่จ๋า แม่!..
     " แอ๊ดๆ.. " เสียงประตูเปิด ฉันเห็นพ่อของฉันพร้อมกับวิ่งเข้าไปห้ามหญิงคนนั้นและดึงตัวออกไปจากบ้านของฉัน ฉันเห็นแม่ของฉันถูกทุบตีจนตัวของแม่ฉันบอบช้ำไปทั้งตัว ฉันร้องไห้พร้อมกับกอดแม่ของฉันไว้ และสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น   ผ่านไปซักพักพ่อของฉันได้เดินเข้ามาพร้อมกับกอดฉันและแม่เอาไว้ ฉันถามพ่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันถามไปหลายครั้ง แต่!.... ทำไมพ่อของฉันถึงไม่ตอบ ฉันหลอกตัวเองว่ามันต้องไม่เป็นอย่างที่หญิงคนนั้นพูด ฉันเริ่มที่จะโกนขึ้นถามพ่อ ถาม ถามและถาม
     " พ่อ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมหญิงคนนั้นต้องมาทำร้ายแม่ด้วย พ่อ พ่อ......"
     " พ่อจ๋า..พ่อ.. ตอบหนูหน่อยเถอะนะพ่อ ได้โปรดหล่ะ....นะพ่อ "
     พ่อของฉันมองฉันด้วยน้ำตาที่คลอๆ และตอบฉันมาว่า " พ่อขอโทษ"
     ฉันวิ่งเข้าห้องไป ฉันเสียใจมาก ฉันไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดมันคืออะไรกันแน่ ทำไมพ่อของฉันถึงไม่ตอบฉัน ฉันนั่งร้องไห้จนตาของฉันเริ่มบวมแล้วสิ!
 
     เมื่อฉันออกมาจากห้องฉันเห็น พ่อกับแม่ฉันกำลังนั่งคุยกันอยู่ ฉันเดินเข้าไปเพื่อที่จะแอบฟัง ฉันแอบฟังอยู่หน้าประตู จนฉันได้รู้ว่า พ่อของฉันเคยมีภรรยา และลูกสาวอีกสองคน โดยแม่ของฉันเป็นเพียงภรรยาคนที่สองซึ่งไม่มีความเกี่ยวพันธ์ทางกฎหมายใดๆเลย ฉันตกใจมาก ฉันมองไปที่หน้าแม่ของฉันที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างเสียใจมาก 
     ทันใดนั้นแม่ของฉันรีบเดินออกมา แม่เห็นฉันแล้วแม่จ้องมองหน้าฉันและดึงมือของฉันให้ไปเก็บของเพื่อที่จะออกจากบ้านหลังนี้ไป
     "ไม่นะ ไม่จริง ไม่จริงใช่มั้ยคะพ่อ ทุกอย่างมันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มะคะพ่อ นี่เป็นวันเกิดของหนูพ่อแกล้งหนูเล่นใช่มั้ยคะพ่อ พ่อหนูยอมแล้วพ่อเฉลยมาเถอะค่ะ พ่อ..."
     
     ฉันไม่ยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันยังคงหลอกตัวเองว่ามันไม่จริง แม่ของฉันรีบดึงฉันออกมาฉันได้ยินเสียงที่พ่อฉันตะโกนเรียกฉันและแม่
    
      แม่ของฉันเก็บของใส่กระเป๋าพร้อมที่จะออกจากบ้านในเวลานั้นเลย แม่พาฉันเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ฉันยังคงหลับกลับไปมองบ้านของฉัน ภาพแต่ก่อนที่ฉันแม่และพ่อ เราเคยอยู่กันอย่างมีความสุข แต่ดูตอนนี้สิบรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความเศร้า บ้านที่ตกแต่งเพื่อฉลองวันเกิดฉันมันกลายเป็นงานฉลองที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตฉัน ฉันและแม่ของฉันต้องเดินออกจากบ้านด้วยน้ำตา ฉันโกรธพ่อของฉันมากมากจนฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะไม่มีวันให้อภัยพ่อของฉันได้ 
 
     ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ และไม่เคยติดต่อกับพ่อเลย จนวันนี้ที่ฉันมาเห็นพ่อของฉัน ฉันจึงอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ 
 
Charles: ฉันพอที่จะเข้าใจนะ เป็นใครก็คงจะต้องโกรธพ่อแน่ๆ แต่ไคล่าเธอเป็นคนบอกเองนะว่าครอบครัวของเธอเคยเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบแสดงว่าพ่อของเธอก็เลี้ยงดูเธอมาเป็นอย่างดี และรักเธอไม่น้อยไปกว่าลูกสาวอีกสองคนของเค้าหรอกนะไคล่า
kyla: แต่เค้าหรอกฉันกับแม่เค้าทำให้แม่ของฉันต้องเสียใจ
Charles: ไคล่าพ่อเค้าอาจจะรักแม่ของเธอมากๆนะถึงจำเป็นที่จะหรอกแต่พ่อของเธอคงไม่มีวันที่จะตั้งใจทำอย่างนั้นหรอกไคล่า
kyla: ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ว่า ฉันควรจะทำอย่างไรดีชาร์ลฉันก็รักพ่อของฉันมาก
Charles: ฉันอยากให้เธอลองไปปรับความเข้าใจกับพ่อของเธอนะไคล่า ให้โอกาสพ่ออีกซักครั้งนะไคล่า