คู่แค้นแสนรัก

                              ร่างเล็กที่นอนอยู่เพียงคนเดียวบนเตียงใหญ่ มือเล็กเริ่มขยี่ตาเบาๆ เมื่อตะวันส่องแสงจ้าผ่านผ้าม่านบางๆเข้ามาภายในห้อง นันทณาพยุงร่างเล็กของตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆ เธอหันมองไปรอบๆห้องเหมือนหาใครบางคน แต่ก็พบเพียงความว่างปล่าว หญิงสาวรีบลุกเดินออกจากห้องนอนทันที เธอเดินไปยังห้องครัวแต่ก็ไม่เจอใคร เธอเดินมายังห้องนั่งเล่นแต่ก็ไม่เจอกับคนที่เธอหา หญิงสาวคุ่นคิดก่อนจะเดินออกมานอกบ้าน แปลที่ถูกผูกมัดกับต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านเหมือนมีใครบางคนนอนอยู่ภายในนั้น หญิงสาวเดินออกเข้าไปช้าๆ เธอชะเง้อหน้ามองช้าๆ และยินออกมาอย่างโล่งอกและดีใจ เธอเจอเขาแล้ว หญิงสาวมองใบหน้าหล่อคมที่หลับไหลอยู่ภายในเปล มือเล็กเริ่มเลื่อนไปก่อกวนการนอนของชายหนุ่ม เธอใช้นิ้วชี้สัมผัสกับคิ้วหนาของชายหนุ่ม แล้วเลื่อนลงมายังดวงตาคม ก่อนจะมาสัมผัสกับจมูกโด่งเป็นสรร แล้วมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากหนา 

   " หน้าตาก็ดี ทำไมปากจัดนักก็ไม่รู้"  หญิงสาวยังคงมองริมฝีปากหนาของชายหนุ่มโดยที่ไม่รู้ตัวว่าคนเป็นเจ้าของเริ่มรู้สึกตัวแล้ว เธอเลื่อนมือมาสัมผัสกับเคราที่ไม่หนามากของชายหนุ่มที่บริเวณคาง

   " ว้ายย !!" ชายหนุ่มที่รู้สึกตัวแล้ว คว้ามือหญิงสาวเอาไว้แน่น

   " ทำอะไร" เขาพยุ่งร่างสูงขึ้นแต่ยังคงจับมือเธอแน่นอยู่

   " เอ่ออ คือออ  อ่อ ชั้ลเห็นใบไม้มันติดอยู่ที่หนานาย ชั้ลก็เลยเอามันออกให้" หญิงสาวหน้าแดง พยามแก้ตัวใหญ่

   " หรอ  แล้วทำไมหน้าแดง" ชายหนุ่มยิ้มเขิลๆ

   " อ่อ แดดมันร้อนหนะ  ร้อนมากเลย  ชั้ลเข้าบ้านที่กว่า" หญิงสาวพยามดึงมือกลับแต่ก็ไร้ผล

   " แต่นี่เราอยู่ใต้ต้นไม้ ลมโกรกขนาดนี้ ยังร้อนอีกหรอค่ะ" ชายหนุ่มแซว

   " เออ ร้อน ชั้ลจะไปดำดูปะการังแล้ว รีบๆลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว" หญิงสาวเขิลจัดรีบกระชากมือกลับและเดินกลับเข้าบ้านทันที ชายหนุ่มยิ้มขำๆก่อนจะเดินตาม

       เกาะแห่งหนึ่ง  ชายหนุ่มกระโดดลงจากเรือพร้อมยกข้าวของที่เตรียมมาไปวางยังชายฟัง แล้วเดินกลับมารับหญิงสาวที่พยามก้าวลงจากเรือ  แล้วเรือลำดังกล่าวก็แล่นกลับไป

  " ทำไมเกาะนี้ไม่มีคนเลย" หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อหันไปดูบรรยากาศรอบๆที่ไม่มีแม้แต่บ้านคนเลยแม้แต่หลังเดียว

  " มีสิ แต่มีหลังเดียว" ชายหนุ่มพูดพร้อมเดินนำหน้าเข้าไปในป่า

  " นาย รอชั้ลด้วยสิ  " หญิงสาววิ่งตามชายหนุ่มไป 

  " ถึงแล้ว" ชายหนุ่มเดินนำเข้าบ้านไป บ้านหลังดังกล่าวเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ทำด้วยไม้ทั้งหลังเป็นบ้านยกพื้น มีระเบียงรอบบ้าน บริเวณข้างๆเต้มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ หญิงสาวไม่กล้าเข้าไป ชายหนุ่มวางของเสร็จก็เดินมาตามหญิงสาวที่ยังยืนอยู่ข้างล่างไม่ยอมขึ้นไป

  " ขึ้นมาสิ" ภาคินเอ่ยเรียกนันทณาที่ยังมีท่าทีหวาดหวั่นกับสถานที่ที่มา

  " เรากลับกันเถอะ ชั้ลว่ามันดูวังเวงยังไงไม่รู้ ไม่มีใครเลยนะ มีแต่    เราสองคน" 

  " แล้วไม่ดีหรือไง เป็นส่วนตัวดี จะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องเกรงใจใคร" ภาคินยืนเกาะระเบียงมองดูทีท่าหญิงสาว

  " แล้วนายคิดจะทำอะไร !" หญิงสาวหวั่นๆกับคำเชิญชวนของชายหนุ่ม

  " อยู่กันสองคนในที่แบบนี้คิดว่าชั้ลจะทำอะไรดีหละ" ชายหนุ่มตอบก่อนจะยิ้มหื่นๆ หญิงสาวรีบหันหลังเดินกลับ ชายหนุ่มวิ่งลงมาจากบ้าน หญิงสาวระแวงรีบวิ่งหนี

  " หยุดๆ หยุดก่อนจะวิ่งไปไหนของเธอ ชั้ลบอกให้หยุด !!!!" 

  " นายวางแผนมาแล้วใช่มั้ย นายหลอกว่าจะพาชั้ลมาที่นี้ นายคิดจะทำอะไร" หญิงสาวยังคงวิ่งต่อไป

  " โอ้ย !" แขนเล็กของเธอถูกคว้าเอาไว้

  " มานี้ เดินตามมา" ภาคินกระชากแขนเล็กของนันทณาให้เดินตามเขาไปยังที่หนึ่ง  หมู่บ้านเล็กๆ หลังเกาะ ที่มีผู้คนอาศัยเพียง 30 กว่าคน ที่นี้ชั่งดูสงบเหลือเกิน ผู้คนต่างยกมือไหว้ภาคินใหญ่

  " นายใหญ่ มาได้ยังไงครับ เอะ นั้นเมียนายใหญ่หรอคับ แหม สวยจริงๆ" ลุงคนหนึ่งเอ่ยถามภาคิน

  " ไม่ใช่ / ใช่" นันทณา/ภาคิน ทั้งคู่หันมองหน้ากัน

  " นี่นายไปบอกเค้าแบบนั้น ได้ยังไงเดี๋ยวเค้าเข้าใจผิดหมดหรอก" หญิงสาวกระซิบ

  " เอ้าน๊าาา"

  " ลุงมีผมขอยืมเรือหน่อยสิครับ พอดีผมจะไปดำดูปะการังสักหน่อย" ภาคินเอ่ย

  " ได้ๆ เอาสิครับนายใหญ่ เรือจอดอยู่ที่เดิมนะครับ"

  " ขอบคุณครับ" ภาคินจูงมือนันทณาเดินจากไป ทิ้งให้ผู้คนซุบซิบกันใหญ่ ต่างมองดูใบหน้าหญิงสาวและยิ้มๆ

   " ขึ้นไปสิ" ภาคินพยุ่งหญิงสาวขึ้นบนเรือหางยาว

   " นี่นาย ทำไมคนพวกนั้นรู้จักนายหละ" นันทณาเอ่ยถามอย่างสงสัย

   " ชั้ลเคยมาที่นี้ มาบ่อยๆเวลามาส่งส้มในตัวอำเภอ ชั้ลก็แวะเอามาให้พวกเค้า เราเลยสนิทกัน " ภาคินขับเรือออกจากฝั่งพูดพลางขับเรือไปด้วย

   " มากับคนในรูปหละสิ" หญิงสาวถามหน้างอน

   " ปล่าว มาคนเดียว" ภาคินตอบ

   " ชั้ลก็นึกว่าจะมากับแฟน" 

   " กับแฟนนะไม่มาหรอกแต่มากับเมีย" ภาคินยิ้มกวนๆ

   " ใครมันตาบอดไปเป็นเมียนายนะ ชั้ลนะสงสารจริงๆ" นันทณาทำหน้ากวน

   " ชั้ลว่าเธอน่าจะสงสารตัวเองดีกว่านะ" 

   " ทำไมชั้ลไม่ได้เป็นเมียนายสักหน่อย" หญิงสาวพูดก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่น

   " ตอนนี้นะไม่ใช่ แต่ต่อไปไม่แน่ " ชายหนุ่มบ่นเบาๆ ก่อนจะจอดเรือที่ที่ห่างจากเกาะพอประมาณ หญิงสาวก้มลงดูข้างเรือ น้ำใสจนเห็นพื้นทราย มองเห็นปะการังและปลาหลายชนิดว่ายสวนกันไปมา เธอยิ้มให้กับสิ่งสวยงามใต้ท้องทะเล จนไม่สังเกตว่าใครอีกคนกำลังมองความสุขบนใบหน้าเธออยู่

   " นี่นาย ทำไมมันสวยแบบนี้นะ น้ำใสมากเลย" หญิงสาวหันมาถามชายหนุ่ม

   " ลงไปสิ" 

   " ชั้ลไม่กล้า นายจะลงไปกับชั้ลได้มั้ย" หญิงสาวอ้อน

   " อือๆ เอานี้ไปใส่ " นายหนุ่มยื่นแว่นตาดำน้ำให้กับเธอ เขาใส่แว่นของตัวเองเสร็จก็ถอดเสื้อออกก่อนจะกระโดดลงน้ำไปรอเธอ

   " ลงมาเร็วๆ" ชายหนุ่มผายมือรอหญิงสาว เธอกระโดดลงไป ทั้งสองดำดูปะการังกัน มือของคนทั้งสองจับกันแน่น โดยชายหนุ่มจะเป็นผู้นำในการพาหญิงสาวดำน้ำดูปะการัง ทั้งสองดูมีความสุขกับกิจกรรมการดำดูปะการังมาก หญิงสาวดูให้ความสนใจกับการดูปะการัง โดยมีชายหนุ่มนำทางไปดูยังที่สวยๆ ปะการังเคลื่อนไหวไปมา ตามแรงเคลื่อนของน้ำ ปลาการ์ตูนหลากหลายสีสันแหวกว่ายไปมา ปลานกแก้ว ปลานกขุนทอง แหวกว่ายสวนกันไปมารอบๆตัวเธอและเขา ปลาดาวสีสวยที่อยู่ติดกับโขดหินดึกใต้น้ำ มันชั่งสวยงามเหลือเกิน ชายหนุ่มพาหญิงสาวกับมาที่เรือ

  " จะกลับแล้วหรอ อย่ารีบสิ" หญิงสาวมองชายหนุ่มที่พยุงร่างขึ้นไปบนเรือ โดยที่ตนเกาะขอบเรืออ้อนวอนอยู่

  " ปล่าวชั้ลมาเอาของ" ชายหนุ่มหันไปหยิบขนมปังที่เตรียมมาเพื่อให้ปลา เขาเดินออกมายืนอยู่ที่หัวเรือ หญิงสาวมองเรือนร่างของเขาอย่างตะลึก อกผายไหล่ผึ่ง กล้ามเป็นมัดๆ มีซิกแพค 

  " มองอะไร" ชายหนุ่มที่เพิ่งสังเกตเห็นเอ่ยทักอย่างอายๆ หญิงสาวสะดุ้ง เพลอปล่อยมือจากแคมเรือ จมดิ่งลงไปในน้ำ ก่อนจะพลุดขึ้นมาสำลัก ชายหนุ่มหัวเราะลั่น

  " แอบมองร่างผู้ชายมันไม่งามเลยนะค่ะสาวน้อย" ชายหนุ่มกระโดดลงในน้ำกระซิบข้างหูแซว ก่อนจะดึงมึงเธอดำน้ำลงไป เขาแบ่งขนมปังให้เธอครึ่งนึง ปลาที่แหวกว่ายอยู่บริเวณนั้นมาแย่งกันกินขนมปังจากเขาและเธอ ทั้งคู่หันมายิ้มให้กันอย่างมีความสุข เมื่อขนมปังหมดก็ขึ้นมาเหนือน้ำ

  " กลับได้แล้วนะ นี้ก็สองสามชั่วโมงแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบาย" ทั้งคู่เกาะแคมเรืออยู่ ภาคินเอ่ยขึ้น นันทณาพยักหน้าตอบรับก่อนจะรีบบรรไดขึ้นเรือไปก่อน  ร่างของเธอแม้มีเสื้อผ้าปกปิดไว้แต่ก็เห็นรูปร่างสัดส่วนอย่างชัดเจน เสื้อขาวกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอ่อนที่เปียกน้ำแทบจะช่วยปกปิดสัดส่วนร่างกายเธอไม่ได้เลย ชายหนุ่มมองตาค้างก่อนจะเดินขึ้นมาเรื่อยๆ เขาพยามเบือดหน้าหนีเพื่อระงับความต้องการของเขาที่ตอนนี้มันเรื่อยพลุ่งพล่านอีกแล้ว หัวใจของหัวเริ่มเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ๆ

  " นาย ทำไมหน้าแดงอีกแล้ว ไม่สบายรึป่าว" หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ มองใบหน้าชายหนุ่มอย่างสงสัย

  " นี่ ออกไปไกลๆหน่อย แล้วเอาเสื้อชั้ลไปใส่ " ชายหนุ่มเดินมายังตำแหน่งที่ขับเรือเผื่อจะได้ไม่ต้องสนใจกับเรือนร่างของเธอไปมากกว่านี้

  " ชั้ลไม่หนาว นายเอาไปใส่เถอะ" หญิงสาวเดินเข้ามายื่นเสื้อให้ชายหนุ่ม ทำเอาชายหนุ่มมองตาค้างใจเต้นแรงขึ้นๆ

  " บอกให้ออกไปห่างๆ แล้วเอาเสื้อไปใส่ เพื่อความปลอดภัยของเธอ ไปสิ" หญิงสาวทำหน้างงก่อนจะเอาเสื้อมาคลุมร่างไว้อย่างว่าง่าย  ไม่นานนักก็ถึงที่พักบนเกาะ ทั้งคู่เดินมายังบ้านพัก

   " ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวต่อ" ภาคินเอ่ยพร้อมยื่นผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าให้หญิงสาว

   " นี่เราจะนอนค้างกันที่นี่หรอ" หญิงสาวถามอย่างงง

   " ใช่นะสิ เร็วๆ ชั้ลหิวแล้ว " ภาคินพูดจบก็เดินถือผ้าขนหนูออกไปอาบน้ำที่ข้างบ้าน เขาอาบน้ำเสร็จก็มานอนหรอหญิงสาวในบ้าน ในห้องนอน  บ้านหลังนี้มีแค่ห้องนอนและห้องน้ำเล็กๆเท่านั้น ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมา

   " ไปกันเลยนะ อาหารพร้อม ทุกอย่างพร้อม" ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบกีตาร์ข้างๆโต๊ะอีกด้านหนึ่งก่อนจะเดินนำออกไป

                 บริเวณหน้าเกาะแห่งนี้ที่ไม่มีผู้คนอยู่เลย คนบนเกาะจะอาศัยอยู่แค่ท้ายเกาะเท่านั้น หน้าผาหน้าเกาะ มองออกมาจะเห็นท้องทะเลอันกว้างไกลลับสายตา มองเห็นทิวทัศน์อันกว้างไกลอย่างสวยงาม ใต้ต้นไม้ใหญ่บริเวณหน้าผาที่มีเสื่อผืนใหญ่ปูแผ่อยู่บนเสื้อเต็มไปด้วยอาหารและขนมขบเคี้ยวเต็มไปหมด ชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งทานอาหารกันเสร็จเขาก็เริ่มบรรเลงเพลง 

   " เล่นเป็นกับเค้าด้วยหรอ" หญิงสาวแซว

   " อย่ามาเคลิ้มก็แล้วกัน นี่จะบอกให้รู้นะ นอกจากอิณ ก็ไม่เคยมีใครได้ฟังหรอก เธอนี่คนแรกเลยนะ" ชายหนุ่มหยิบกีตาร์มาลองเสียง

   " แฟนนายก็ไม่ได้ฟังเลยหรอ" 

   " ได้ฟังสิ ชั้ลเล่นให้เค้าฟังประจำ" หญิงสาวใจหายวูบเมื่อได้ยินกับคำตอบของเขา ใบหน้าเธอดูหมดอารมณ์ทันที

   " ไม่ต้องเล่นแล้ว ชั้ลไม่อยากฟัง" เธอเริ่มมีอาการน้อยใจ

   " นี่ฟังๆไปเถอะน๊าาาาชั้ลอุส่าตั้งใจมาเล่นให้เธอฟังเลยนะ" ชายหนุ่มผิดหวังเมื่อหญิงสาวมไม่อยากฟังในสิ่งที่เขาเต็มใจทำให้เธอ

   " อือๆ เพลงเดียวก็พอ เพลงที่ไม่ซ้ำกับครั้งก่อนๆนะ" หญิงสาวยังคงน้อยใจ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากฟัง ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะขยับไปนั่งพิงกับต้นไม้ใหญ่และเริ่มร้องเพลง ' รักเดียวใจเดียว'