พนันกัน!ถ้าเธอแพ้จะต้องเป็นของฉันแม่นางจิตสังหาร

                วุ้ย! น่ารำคาญ ถึงแม้ผมจะทำใจยอมรับมันได้แล้วก็เถอะ… เรื่องที่ผมต้องมาเรียนวิชาอะไรก็ไม่รู้ -3-

                หลังจากผ่านพ้นคืนที่มีศึก ทอมแอนด์เจอรี่ ล้อเล่น ศึกแมว-ขาว น่ะ วันนี้ผมก็มาปั่นจักรยานไปพลางนึกหงุดหงิด (บรรทัดบนไง) เพื่อที่จะไปติวโหด ไม่ใช่สิ ไปเรียนต่างหาก -_- สายตาก็สะดุดกับร้านขายเครื่องเขียนซ้ายมือ ก่อนที่ผมจะเริ่มนึกอะไรออกได้

                …ลืมไปว่าผมจะต้องไปซื้ออุปกรณ์วาดรูปวิชาศิลปะพรุ่งนี้

                เอี๊ยด… เบรกก่อน (เสียงยังกะรถยนต์) ผมเดินเข้าไปในร้าน มีลูกค้าคนหนึ่งเป็นผู้หญิง …ผมยาวสีดำ ผิวขาวจัด (นี่ขนาดอยู่เมืองร้อนที่แดดเปรี้ยงๆ นะเนี่ย สนใจไปเป็นพรีเซนเตอร์ครีมเสริมความขาวมั้ย น่าจะรุ่งนะเธอ)

                แต่ว่าทำไมถึงเผลอนึกถึงเดือนขึ้นมาได้ล่ะ

                อืม ช่างเถอะ ว่าไปเธออายุอานาก็ไม่น่ามาก เผลอๆ อาจจะเท่าผมก็ได้ ขอบอกอย่างนึง หน้าแม่คุณเธอเนี่ยสวยมากเลยนะ ทุกอย่างแบบว่า… เป๊ะเวอร์ แต่ติดตรงเสื้อผ้านี่สิ มองแล้วอึดอัดแทน มิดชิดมาก …เผลอนึกถึงเพลงของใบเตยเลยแฮะ

                เอะอะ เอะอะ ก็โป๊ เอะอะ เอะอะ ก็โป๊ ของดีมีโชว์จะเก็บไว้ทำไมคะ ^0^ (แค่เผลอนึกขึ้นมานะ แม้ว่าจะไมได้เป็นอย่างนี้ก็เถอะ)

                “สวัสดี เทรนเนอร์ นายมาซื้ออะไรเหรอ”

                เอ๋ รู้จักผมด้วยเหรอ

                “เธอ…”

                “ฉันไง เดือน” ดูเหมือนเธอจะเดาความคิดผมออกจากแววตางงๆ ของผม แม่คุณก็เลยพูด

                อ๋อ…

                เดี๋ยวก่อนนะ

                …เดือน….

                เดือนเรอะ! ไหงผมถึงจำเธอไมได้ล่ะ

                “อย่าบอกนะว่าจำฉันไม่ได้ กะอีแค่ฉันถอดแว่นนายถึงกับจำฉันไม่ได้เลยเหรอ ตาถั่วชะมัด” ก็เก๊าจำบ่ได้นี่นา -_-

                “เปล่า… ก็แค่… คิดว่า เธอน่ะสวยกว่าเดิมน่ะ พอถอดแล้วสวยมากเลยล่ะ”

                “ฉันไม่เชื่อ ไอ้คนเจ้าชู้ อย่างนายน่ะชมผู้หญิงแบบนี้เพื่อมัดใจพวกหล่อนสินะ …เลวจริงๆ”

                โดนด่าอีก

                “ฉะ ฉันพูดจริงๆ นะ!”

                “ไม่เชื่อ!”

                แง้ T_T เสียงดุอ่ะ

                แม่นางกวาดสายตาช้าๆ เพื่อที่จะคัดเลือกพันธุ์ไปผสม เอ๊ย! ไปทำงานต่างหาก –ผมเองก็เลือกบ้าง หยิบๆ มันไปตามที่คิดว่าน่าจะใช้งานได้ “อ่า จริงด้วย วันนี้นายต้องไปเรียนกับฉันนี่” แม่นางบอกผมขึ้นมาระหว่างเลือก

                “จริงด้วยสิ”

                เกือบลืมไปเลยแฮะ -0-