Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 8

℃คำตอบⓈ

 

                นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องมองริมฝีปากสีกุหลาบแสนเย้ายวน  ปลายลิ้นหนาตวัดลิ้มชิมรสหวานของริมฝีปากสีกุหลาบ  ร่างบางสั่นไหวเล็กน้อยแต่ยอมอ้าปากกว้างขึ้นเพื่อตอบรับรสจูบอันเร่าร้อนจากริมฝีปากเรียว  ปลายลิ้นเล็กตวัดเกี่ยวลิ้นของผู้รุกเร้า  ร่างสูงตอบรับโดยการตวัดลิ้นตอบพร้อมดูดกลืนริมฝีปากคู่สวย  เขารุกเร้าหนักขึ้นเพื่อให้ได้สัมผัสรสหวานราวกับน้ำผึ้งนั่น   มือเล็กๆวางลงที่อกแกร่ง   ร่างสูงจัดการถอดเสื้อตัวเองออกเพื่อให้คนตัวเล็กได้สัมผัสผิวกายของเขาได้มากขึ้น  มืออุ่นลูบไล้ไปตามหัวไหล่มนค่อยๆเลื่อนปลายแขนเสื้อลงมากองไว้ที่เอวของร่างบาง  ปลายนิ้วเรียวบีบคลึงยอดอกสีหวานเล่นไปมาเบาๆ แต่มันทำให้ร่างบางรู้สึกเสียวไส้และปั่นป่วนไปทั่วท้อง

                “อื้ม...อา~”

                เสียงหวานลอดเร้นออกมาเบาๆแต่ปลุกเร้าอารมณ์ของคนตัวใหญ่ได้เป็นอย่างมาก  ริมฝีปากเรียวละออกจากริมฝีปากปากแล้วลากลิ้นผ่านลำคอขาวลงมาเรื่อยๆจนถึงอกสวยที่ชูชันรอรับสัมผัสของเขา   ลิ้นเปียกชื้นโลมเลียอกสีหวานน่าอร่อยข้างหน้าอย่างเมามันส์ มือเล็กๆแทรกจิกเรือนผมสีดำไว้แน่นพลางขบเม้มริมฝีปากตนเองเพื่อกักเก็บอารมณ์เสียวซ่านนัยน์ตาเรียวเหลือบมองใบหน้าหวานที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของเขา  ริมฝีปากเรียวขบเม้มและดูดกลืนยอดอกรสหวานต่อ  อยากกินมากกว่านี้  อยากจะกินเข้าไปทั้งตัวเลย ความรู้สึกต้องการผุดขึ้นในหัวเขาอย่างต่อเนื่อง   ลิ้นเล็กๆตวัดเลียใบหูร่างสูง จนเขาสะดุ้งเฮือก

                “ฮะๆ”

                “แสบนักนะ”

                คนตัวเล็กหัวเราะกับท่าทีตกใจของคนตัวใหญ่  มือหนาผลักคนตัวเล็กให้นอนลงบนโต๊ะกาแฟตัวเล็ก  เขาดึงกางเกงขาสั้นของคนตัวเล็กออก  และชิ้นสุดท้ายก็ถูกดึงออกไปไม่มีอะไรมาปิดกั้นเรือนร่างงดงามนี่อีกแล้ว   สายตาเฉียบคมจ้องมองร่างบาง  เอวเล็กๆดูคอดเข้าเล็กน้อยไม่เหมือนเอวของเขาที่ตรงดิ่ว  ขาเล็กๆยกขึ้นปิดบังส่วนสำคัญ  ใบหน้าหวานเบือนหลบสายตาสีนิลที่โลมเลียไปทั่วร่างกาย

                “สวยจังนะ”

                ร่างสูงเอ่ยชม  ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงกร่ำตอนนี้หน้าเธอร้อนไปหมดแล้ว  มืออุ่นๆจับขาเรียวให้กางออก ขาเล็กๆขัดขืนพยายามขัดขืน  ร่างสูงนั่งลงบนพื้นแล้วโน้มตัวทับคนตัวเล็กไว้  นัยน์ตาทั้งสองสบกันเหมือนมีแรงขับเคลื่อนให้ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าหาใบหน้าหวานเรื่อยๆจนริมฝีปากทั้งสองแนบสนิทกันอีกครั้ง แขนเล็กโอบคอคนร่างสูงไว้  มืออุ่นๆลูบไล้แก่นน้อยๆที่ใกล้ตื่นตัวของคนตัวเล็กไปมา  ปลายลิ้นทั้งสองตวัดโต้ตอบกันไปมา  หยาดน้ำใสไหลรินอยู่ข้างมุมปาก  มือหนาเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้นเพื่อเอาใจคนตัวเล็ก

                “อา....พี่เซล....”

                ร่างบางหลุดครางผละริมฝีปากออก  แขนเล็กๆโอบรัดคอคนตรงหน้ามากยิ่งขึ้น  ปลายเท้าน้อยๆจิกเกร็ง  ยกขาชี้ไปมา  ร่างบางยกตัวบิดกายไปมาเป็นภาพที่ปลุกเร้าความเป็นชายของร่าง  ลิ้นอุ่นๆตวัดเลียปลายเล็กๆที่เริ่มมีน้ำปริ่มๆ ร่างบางสั่นสะท้าน  มือเล็กๆจับผมคนข้างล่างไว้

                “พะ...พี่เซล...พอก่อนครับ”  

เสียงหวานร้องบอก  ร่างบางรู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายเพิ่มสูงขึ้น  ความรู้สึกอัดอั้นที่ก่อตัวขึ้นอย่างท่วมท้นมันกำลังจะล้นออกมา  แรงกดของฝ่ามือหนากำลังบีบคั้นให้มันออกมา

                “ทำไมละ”

                คนตัวสูงยิ้มยั่วเขารู้ว่าคนตัวเล็กใกล้จะถึงที่สุดแล้ว   ริมฝีปากเรียวครอบลงบนแก่นกายน้อยๆแล้วเร่งจังหวะให้มายิ่งขึ้น  ขาเล็กๆงอเข้าหากันมือเล็กกดหัวเขาให้สัมผัสส่วนนั้นมากยิ่งขึ้น   เสียงหายใจติดขัด ดังขึ้นเรื่อยๆหยาดน้ำตาอุ่นๆไหลรินลงสองข้างแก้ม  ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กจะเคยช่วยตัวเองบ้างบางครั้งแต่พอเปลี่ยนให้คนอื่นมาช่วยแบบนี้มันทำให้ตื่นเต้นจนหายใจไม่ทัน  มันรู้สึกดีจนอยากจะเขาสัมผัสมันมากยิ่งขึ้น 

                “พี่เซล...อา~”

                ปลายนิ้วเรียวแทรกเข้าไปในช่องเล็กๆสีชมพูระเรื่อ  ร่างบางตกใจยกตัวขึ้น  ปลายนิ้วเคลื่อนเข้าออกช้าๆเพื่อให้ช่องทางรักขยายตัวก่อนจะเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางกัดริมฝีปากแน่น  ร้องไห้เบาๆ ตอนนี้มันรู้สึกดีไปหมด สมองเบาหวิวคิดอะไรไม่ออกได้แต่ปล่อยให้ร่างกายทำงานไปตามธรรมชาติเท่านั้น

                “มัน...อึก....”

                น้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากเรียวปากของคนร่างสูง  มือหนายกขึ้นเช็ดใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนด้วยน้ำรักของคนตัวเล็ก

                “ฮึก...ขอโทษฮะ”

                ร่างสูงไม่ตอบอะไรแต่ยิ้มบางๆพร้อมตวัดลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง  ต่อไปก็ตาเขาบ้างละนะ  ร่างสูงขยับขึ้นมานั่งบนโซฟาพร้อมดึงร่างเหนื่อยหอบของคนตัวเล็กขึ้นมาวางบนตัก

                “ออนท็อปไหวมั้ย”

                เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบถามเบาๆ  ใบหน้าหวานพยักหน้าหน่อยๆอย่างเขินอายเรื่องแบบนี้จำเป็นต้องถามกันด้วยหรอ  ร่างสูงปลดกางเกงงัดแก่นกายที่พร้อมใช้งานออกมา  ร่างบางกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก

                “เจ็บแน่เลย”

                หน้าหวานซีดไปเล็กน้อยเมื่อเหลือบมองของคนร่างสูง  ริมฝีปากเรียวคลี่ยิ้มออกหน่อยๆ

                “จะทำเบาๆน่า”

                ร่างสูงบอก  ร่างสั่นเทายกตัวขึ้นพร้อมอ้าขาออกเล็กน้อย  ร่างสูงจับแก่นกายไว้ให้ตรงปากทางรัก  ร่างบางขยับตัวลงช้า

                “เจ็บ!”

คนตัวเล็กร้องเสียงดัง

                “เข้าไปก็ไม่เจ็บแล้ว”

                ร่างสูงบอก(หลอกชัดๆ)  ร่างบางนั่งลงทับส่วนนั้นจนมิด ใบหน้าหวานเริ่มมีน้ำตาไหลนองอีกรอบ  มือเล็กจิกหัวไหลคนข้างหน้าอย่างแรงแล้วระเบิดโฮออกมา

                “เจ็บ...ฮือๆ  เจ็บ ซัลเจ็บ”

                ร่างสูงแอบตกใจไม่น้อยที่จู่ๆล่างบางก็นั่งทับพรวดลงมา  ไม่องไม่ออนมันแล้ว ร่างสูงเปลี่ยนท่าให้ร่างบางนอนลง

                “อย่างอแงสิ”

                “ซัลไม่ใช่เด็กนะ ฮือๆ จะทำก็ทำ”

                คิ้วโค้งสวยขมวดเข้าหากัน  ร่างสูงยิ้มแห้งๆโดนงอนอีกแล้ว เขาขยับตัวเข้าออกช้าๆ มืออุ่นลูบไล้หน้าผากมนเป็นการปลอบขวัญ  แขนเล็กโน้มคอเขาให้ก้มลงไปรับจุมพิตแสนหวาน  มือหนาลูบไล้ยอดอกสวย  พลางขยับสะโพกเร่งจังหวะขึ้นอีกนิด  ริมฝีปากเรียวผละออกแล้วประทับรอยจูบที่ข้างคอขาวแทน

                “ฮึก อาๆ พี่เซลเร็วไปแล้ว ฮือ”

                ร่างสูงผ่อนจังหวะลงช่องทางมันคับแคบเกินไปทำเร็วกว่านี้คงไม่ได้  ทางรักสีหวานบีบรัดแก่นกายไว้แน่น  แต่เขาพยายามกดอารมณ์ไม่ให้ปล่อยเร็วเกินไป  แต่ไม่ไหวหรอกมันออกมาแล้ว  น้ำอุ่นๆถูกปล่อยให้ไหลภายใน  มันไหลนองออกมาตามเรียวขาสวย  นัยน์ตาหวานหรี่ลงเล็กน้อย  พลางสูดหายใจเข้าออกอย่างเหนื่อยหอบ  ร่างบางจิกโซฟาไว้แน่นเผลอแอ่นอกเชื้อชวนร่างสูงอย่างไม่ได้ตั้งใจ 

                “ยั่วกันแบบนี้3ชั่วโมงก็ไม่จบนะซัล”

                เสียงทุ้มเอ่ยล้อเลียน พร้อมคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์  ศึกรอบแรกได้จบลงไปแล้วแต่เงียบเสียงร้องหวานๆยังดังขึ้นเรื่อยๆ   เสียงหายใจเบาๆปลุกเร้าให้กระแสโลหิตไหลเวียนเร็วยิ่งขึ้น  นิ้วเรียวปาดซับหยาดน้ำตาบนใบหน้าหวาน  นัยน์ตาสีอ่อนฉายแววยิ้มแย้มยังพอใจ  ความอ่อนโยนของเขาทำให้ลืมความเจ็บปวดไปได้  ริมฝีปากบางขยับเอื้อนเอ่ยวาจาอย่างแผ่วเบาแต่กลับดังก้องในหัวใจ  คำๆนี้สินะที่เขารอจากฟังมานาน....

                “ซัลชอบพี่นะ...”

 

 

 

ผมอุ้มคนตัวเล็กไปวางไว้ที่เตียงนอน  โล่งชะมัดเลยนะ  สามชั่วโมงจริงๆด้วยอยากต่ออีกๆ ผมห่มผ้าให้มันถึงคอ  ปกปิดให้มากที่สุดไม่งั้นผมต้องเผลอลักหลับมันแน่ๆผมนั่งข้างเตียงมองหน้าสวยๆที่เลอะคราบน้ำตา  ขนตายาวจังเลยแหะ  เผลอทำกับแฟนคนอื่นไปซะได้  แอบอิจฉาแฟนมัน>.<~  ผมจะทำไงดีละ  ผมต้องแอบกินแฟนคนอื่นไปเรื่อยๆแบบนี้หรือป่าว  แต่ซัลมันก็ยอมให้ผมกินอยู่หรอกนะ(ทำเสร็จแล้วรู้สึกผิดขึ้นมา)

                “ทำไมซัลต้องมีแฟนด้วยละ”

                ผมถามเด็กน้อยที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียง  เดินออกมาหยิบมือถือดู อ่ะ ข้อความหรอ “เนยมารอเซลที่ร้านกาแฟหน้าคอนโดเซล เกือบชั่วโมงนึงแล้วนะ”  ผมอ่าน อ้าวตั้งแต่เมื่อไหร่  ผมวิ่งหยิบกุญแจออกไปหาเนยทันที  ไหนๆก็ไหนๆต้องพูดเรื่องนี้ซักทีนะ

                มาวิ่งผ่านประตูกุ๊งกิ๊งเข้ามาหาสาวน้อยในชุดสีหวาน  ใบหน้าบึ้งตึงเมื่อกี้คลายลงแล้วยิ้มอ่อนโยนมาให้ผม  เธอกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งโต๊ะเดียวกัน

                “ส่งข้อความไปตั้งนานแล้วไม่ได้อ่านหรอเซล”

                เนยพูด

                “โทษทีติดธุระน่ะ^^”

                ธุระสำคัญซะด้วย ฮ่าๆ

                “จะสองเดือนแล้วนะเซล”

                “หืม?”

                “ยังไม่ได้คลิปอีกหรอ”

                ผมนิ่งกับคำถามของเนย ผมลืมถ่ายคลิปมาให้แต่ผมคิดว่าผมคงจะถ่ายให้ไม่ได้แล้วล่ะ

                “คงถ่ายให้ไม่ได้หรอกเนย”

                 “เนยว่าจะจ้างคนไปข่มขืนมันแล้วก็ถ่ายคลิปมาซะหน่อย”

                “เนย!!”

                ผมตะโกนเสียงดังลั่นร้าน  เนยมองหน้าผม  ใช่ผมไม่เคยตวาดเธอเลย

                “เซลเป็นอะไรน่ะ เซลตวาดเนยหรอ”

                เนยเริ่มน้ำตาคลอเบ้า  บ้าจริง ยิ่งเป็นพวกแพ้น้ำตาอยู่ด้วย

                “ขอโทษนะเนย”

                ผมพูด

                “อย่าบอกนะว่าเซลหลงมันไปแล้วอีกคน”

                “คงงั้น”

                ผมพูดเสียงเบา ก็คงใช่

                “เซล!!”

                เนยตะโกนบ้าง  ผมขี้เกรียจฟังละ  ผมลุกขึ้นเดินออกจากร้านแต่มือเล็กๆกลับฉุดรั้งผมไว้ก่อน

                “เซลๆ เซลรักเนยไม่ใช่หรอ ทำไมเซลทำให้เนยไม่ได้ละ”

                ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ รักหรอ ใช่เมื่อก่อน3ชม.ที่แล้วล่ะมั้ง แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วและสิ่งที่ทำได้คือยอมรับมันซะ  ถ้าไม่อยากอึดอัดใจ

                “โทษทีนะซัลรออยู่”              

                ผมบอก

                “เซลจะเป็นเกย์ไม่ได้นะ”

                เนยบอก  ของแบบนี้มันห้ามกันได้งั้นหรอ

                “ขอโทษนะ แต่เซลรู้แล้วว่าจริงๆ....”

                “....................”

                “เซลรักซัล”

                “เซล!! เซลบ้าไปแล้วหรอ”

                ผมดึงมือเล็กๆนั่นออกไป  บอกลาความรักครั้งเก่าซะแล้วไปเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ดีกว่า  ในเมื่อเนยก็ไม่ใช่เนยคนเดิมที่ผมรู้จักแล้ว  แล้วผมจะโง่ให้เธอจิกหัวใช้ต่อไปทำไม  จะให้ผมไปถ่ายคลิปซัลมันงั้นหรอ  ผมทำไม่ได้  เรื่องอะไรต้องเผื่อแผ่ของดีๆให้คนอื่นดูล่ะ-*-

 

 

 

                                ผมกลับมาห้องพร้อมเค้กน่ากินสองชิ้น  มันจะตื่นหรอยังนะ  ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นมันกำลังเอาผ้ามาถูคราบ....อ่ะนะ-////-   ที่โซฟาอยู่มันใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของผมทำตัวน่ากดอีกแล้วนะ-.,-

                “ขอโทษครับ ที่ผมเอาเสื้อพี่มาใส่”

                มันพูด

                “ไม่เป็นไร  แต่พี่ชอบให้ซัลเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อมากกว่านะ”

                ผมพูด

                “ครับ”

                มันก้มหน้างุดเช็ดๆต่อไป  ผมเดินไปวางของแล้วมาดูมัน  จริงๆไม่ต้องเช็ดก็ได้นะเดี๋ยวผมจะเช็ดเอง

                “เดี๋ยวพี่เช็ดเอง ซัลไปพักเถอะ เจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ”

                ผมพูด  มันลุกขึ้นยืนบิดไปบิดมา(จนแห้งละ) แถมหน้าแดงครับ โฮกกกก น่ารักเกิ๊น >.<~

                “ไม่ค่อยเจ็บแล้วละครับ”

                มันพูด  ผมนั่งลงที่โซฟาแล้วคว้าตัวมันลงมานั่งตัก  มันไม่ร้องครับแต่ทำสีหน้าเหมือนคนจะคลอดลูก ฮ่าๆ ปากดีอีกแล้วไหนบอกไม่เจ็บ  ผมกอดเอวมันแล้วซุกหน้าลงบนไหล่เล็กๆของมัน

                “ซัล”

                “หือ”

                มันหันหน้ามาหาผมจมูกเกือบชนกันแน่ะ  ผมอยากจะบอกความรู้สึกที่อัดอั้นข้างในตัวผมให้มันรู้จัง  แค่บอกให้รู้  ไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้  ขอเป็นเจ้าของมันแค่วันนี้พอมันออกจากห้องไปก็จะคืนมันให้แฟนมันไป  ผมกระชับอ้อมแขนขึ้นบีบรัดเอวเล็กๆ ขยับริมฝีปากเอ่ยคำนั้นออกไป

                “พี่ระ..”

                ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪

            “โทรศัพท์?”

                มันเอื้อมมือไปหยิบกางเกงของมันแล้วล้วงเอามือถือออกมา  ใครแม่ งโทรมาตอนนี้!! 

                “พี่พีค”

                มันพูด ดูเหมือนจะเป็นชื่อแฟนมันใช่มั้ย ผมดันตัวมันออกให้นั่งข้างๆ  เจ้าของมันตายยากจริงๆ  บางทีแฟนจะคุยกันคงต้องการความเป็นส่วนตัว  ผมไปดีกว่า

                “จะไปไหน”

                มันถาม

                “เอ่อ... เก็บที่นอนน่ะ  ตามสบาย^^”

                ผมยิ้มให้มันหน่อยๆ  อยากสวีทกันให้มันมากนักล่ะ หึ--*

                “นั่งก่อน”

                มันฉุดผมให้นั่งลงเหมือนเดิม  มือเล็กๆจับแขนผมไว้  สายตามันจ้องนิ่งมาที่ผม  จะมาหวานโชว์หรือไงกัน  เห็นใจว่าที่กิ๊กหน่อยเถอะ

                “ฮัลโหล”

                (กว่าจะรับนะเว้ย เฮ้ย! วันนี้พี่จะไปบ้านซัลนะ)

                มันเปิดลำโพงครับ แถมเสียงดังมากๆด้วย  จะนัดไปบ้านไปทำอะไรกันแล้วจะเปิดให้กูฟังทำมายยยยยย

                “อืม ซื้อขนมมาด้วย”

                (จะกินไรละ)

                “อะไรก็ได้”

                (เค้กช็อกโกแลตแล้วกัน อยากกินไม่ใช่หรอ)

                ผมเมินหน้าหลบมัน   มันกระโดดมานั่งทับผมแล้วก็เอียงหน้ามองผม  จะมองไรนักหนาเป็นจิ้งจกหรือไง

                “พี่พีค พี่สร้างปัญหาใหญ่ให้ผม”

                (อะไรวะ)

                “พี่ทำให้ใครบางคนเขาใจผมผิด ว่าคบกับพี่อยู่”

                (เนยอะไรนั่นหรอ ก็ดีแล้วนี่)

                “ไม่ใช่ คนนี้สำคัญกับผมมากนะ”

                แววตาจริงจังมองลึกเข้ามาในแววตาผม  ทำผมรู้สึกเหมือนตัวเองย้ายไปอยู่สายเคะชั่ววูบนึง-o-;

                (น้องสะใภ้หรอ ฮ่าๆ เรียกมาคุยเลยมาอยู่แถวนั้นมั้ย)

                ไม่ใช่น้องสะใภ้ครับ  --;;

                “คุยมั้ย”

                มันถามผม ผมส่ายหน้าๆ

                “เขาไม่คุยอะไร แต่พี่ช่วยบอกหน่อยได้มั้ยว่าพี่กับผมไม่ได้เป็นอะไรกัน”

                (ทำไมจะไม่เป็นล่ะซัลลลล)

                ผมจ้องหน้ามัน  สรุปพวกมึงเป็นแฟนกันจริงป่าว กูงงๆ

                “พี่พีคอย่าเล่นดิ!”

                (โหดจริงๆ เป็นลูกพี่ลูกน้องกันเฉยๆไม่ใช่แฟน พอใจยัง)

                “ไม่รู้ถามคนข้างหน้าก่อน วางไปได้เลย”

                (อะไรวะ ใช้เสร็จแล้วไล่)

                               

ติ๊ด

 

“ซัลยังโสดอยู่นะ อย่าคิดมาก”

มันพูด  รู้ได้ยังไงว่ากูคิดมาก  แสนรู้เกินไปแล้ว

“อืมรู้แล้ว”  ผมตอบ

“เมื่อกี้ ก่อนพี่พีคโทรมา พี่จะพูดอะไรหรอ”

มันเอียงคอทำตาบ๊องแบ๊วเหมือนลูกแมว  ให้มาพูดตอนนี้ใครมันจะพูดออกละครับ  อารมณ์มันขาดไปแล้ว  งั้นพูดอย่างอื่นแทนแล้วกันนะ

“ซัลโสด พี่ก็โสด”

“....-.-?.......”

“สวรรค์คงโปรด....ให้เรามาคบกัน^^”

“เสี่ยวมาก”

มันบอกฮ่าๆ นิดนึงๆผู้หญิงชอบให้ผู้ชายจีบแบบนี้ไม่ใช่หรอ  เออ  แต่มันไม่ใช่ผู้ชายนี่หว่า--;

“คบมั้ยละ” ผมถาม

“คิดดูก่อน-/////-”

มันหน้าแดงอีกแล้วครับ โอ้ย~ อยากพรากผู้เยาว์อีกรอบจังเลย>.<!!

“เล่นตัวชะมัด”

ผมแกล้งพูดพลางทำหน้านิ่งเหมือนทหาร  ไอ้คนบนตักผมก็นิ่งครับ  เริ่มรู้สึกถึงไอสังหารล่องลอยมาในอากาศ-o-;;

“ไม่คบด้วยแล้ว>O<!!”

มันลุกวิ่งออกไป  เฮ้ยไปสภาพนั้นไม่ได้นะเว้ย  เดี๋ยวโดนฉุด  ผมวิ่งตามเจ้าตัวเล็กไปที่ประตู

 

                พลั่ก!

 

“สม! แบร่~”

มัน....มันถีบอัดชายน้อยผมครับแสบชะมัดเลยเด็กบ้านไหนเนี่ย  ไว้จะจับมาลนเทียนใส่ซะเลย หึ!  ผมนอนยิ้มอยู่คนเดียวที่พื้น  วันไหนมันไม่งอนผมๆคงนอนไม่หลับจริงๆล่ะนะ  ขอให้ได้เห็นมันทำแก้มป่องๆก็พอ  แค่นี้ก็นอนตายตาหลับแล้ว(เว่อร์ซะ ฮ่าๆ)

 

 

“เสียงหัวใจมันดังบอกฉัน  ว่าเธอคือคนนั้นที่เคยตามหา

รักที่ฉันมีที่ทนเก็บไว้มานานเลยรู้ว่า..... วันนี้เจ้าของคือเธอ..

 

เมมชื่อพี่ไว้ด้วยล่ะ^^”

 

นัยน์ตาสีคาราเมลไล่อ่านข้อความที่ส่งเข้ามาจากใครคนนั้น   ริมฝีปากกลีบกุหลาบระบายยิ้มเล็กน้อย  มือเล็กยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหน้าอกข้างซ้าย  แล้วกอดมันไว้ราวกับว่าเป็นตัวแทนของใครคนนั้น  ร่างน้อยๆรู้สึกได้ถึงไออุ่นบางๆที่ถูกส่งผ่านข้อความ  ความรู้ดีใจที่ไม่สามารถอธิบายได้    มันคือความรักสินะ......

 

 

 

+++Talk+++

จุ๊ๆเงียบๆไว้นะ555

เผื่อโดนแบนT^T