Sulfur Love (RE-Write)

 

+++++ ชี้แจง +++++

ตอนที่ขึ้นต้นด้วยFic Service

ไม่มีส่วนเีกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องเพียงแต่ใช้ตัวละครภายในเรื่อง Sulfur Love

ตอนอยู่บอร์ดเด็กดี-นิยาย ได้เปิดให้มีรีเควสเลือกคู่ที่อยากอ่านและอธิบาย

โครงเรื่องที่ต้องการ  เป็นการคืนกำไรให้คนอ่าน555+

(เกริ่นมาซะดี  รั่วท้ายอีกล่ะ>///<)

 

 

 

 Fic service 

Secret  Love ความรักของเราเป็นความลับนะครับ

 

 

 [Sulfur]

               

ผมเดินหนีบแขนตัวเองปั้นสีหน้าไม่ถูก   ผมไม่ค่อยชอบถูกคนรุมจ้องซักเท่าไหร่ถึงปกติจะมีคนจ้องอยู่แล้ว   แต่ทุกๆเช้าคนจะจ้องมาทางผมเยอะผิดปกติ  คงเพราะมีหนุ่มหล่อลากปฐพีเดินประกบข้างผมละมั้ง

“เอ่อ...ซัลไปก่อนนะ^^;”

บางทีก็อยากเดินขึ้นห้องเรียนพร้อมแฟนบ้างอ่ะ   แต่โดนพวกพี่เดินขนาบข้างกับผมแบบนี้อย่าว่าแต่แฟนเลย  เพื่อนยังไม่กล้าเข้ามาทักผมเลย-o-

“เดินไปด้วยกันเนี่ยแหละ  อย่าเรื่องมาก-_-+”

ผมหันไปมองพี่ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ด้านขวา  ดวงตาสีดำเข้มชำเลืองมองผมอย่างไม่พอใจ   ผมลอบถอนหายใจแล้วเม้มปากอย่างเก็บกด    เบื่อมัน!!  รีบๆไปได้แล้ว  ไสหัวปายยยย>O<!!!

“น้องไอซ์มาแล้ว  ซัลไปกับไอซ์แล้วกันนะ^^”

ผมหันไปยิ้มหวานให้เทพบุตรของผม  อยากจะกระโดดกอดคุณพี่จังเลยครับแต่กลัวแฟนคลับพี่จะเอาปืนมายิงT^T

“ซัลไปก่อนนะครับ^^”

ผมบอกแล้ววิ่งกระโดดเป็นจิงโจ้ไปหาคนตัวเล็กผิวขาวโอโมที่เดินอยู่ใต้เงาตึก   ผมกระโดดเข้าไปคว้าแขนอีกคนที่เดินอยู่หลังมัน   ใบหน้านิ่วหันมามองผมก่อนจะคลายสีหน้าเป็นปกติ

“วิวววว><”  ผมเรียก

“แงะ! ไม่ทักกูไง-o-!” ไอ้ไอซ์บอก

“กูต้องทักแฟนกูก่อนดิ><”

“เหอะๆ  ถ้าพี่เซลรู้เข้า....หึๆ-..-”

“อย่าพูดถึงแม่ งเลย  รมเสีย-*-”

พี่เซลพี่ชายผมเองแหละ  เป็นพี่ที่น่ารำคาญมากกกก  ชอบบังคับโน่นบังคับนี่   ห้ามสารพัดจะห้าม   ห้ามผมมีแฟนด้วย!!   มันเป็นสิทธิของผมแท้ๆนะ  ห้ามไปก็เท่านั้นผมก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว  ก็ไอ้วิวเนี่ยแหละ><   แต่เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ...ถ้าพี่เซลรู้ละก็  ไอ้วิวแย่แน่เลยแถมอยู่ชมรมเดียวกันด้วย  กินของใกล้ตัวแบบนี้โดนพี่เซลเล่นแน่T^T

“วันนี้ไปกินข้าวมันไก่กัน>O<” ไอ้ไอซ์ชวน

“ร้านนั้นอ่ะนะ-o-”  ผมถาม

“เออ  อร่อยดี^O^”

“กูหาคำว่าอร่อยไม่เจอ  ไก่กูยังหาไม่เจอเลย-*-”

“ข้าวมันไก่เขาก็ต้องทุบไก่สิวะ><”

“เออ  ทุบจนเป็นเนื้อเดียวกับเขียงเลย-*-”

ถ้ามีเวลาซักชั่วโมงแม่ งคงทุบทะลุเขียงเลยละ   เอาเตารีดมาน่าจะง่ายกว่ามั้ง  เห็นใจคนขายหว่ะ อย่าลืมฉีบอัดกลีบเรียบด้วยละกัน-*-    แด กไม่อิ่มบ่องตง   ไอ้ไอซ์กระซวกไป3จานอ่ะ

“ซัล  วันเสาร์ว่างมั้ย”  วิวถาม

“ก็ว่างนะ  ทำไมหรอO.o”

วิวเบือนหน้าไปอีกทาง  มืออุ่นๆสอดเข้ามาเกาะกุมมือเล็กๆของผม   ผมเดินมองแก้มขึ้นสีจางๆของคนข้างๆอย่างลุ้นคำตอบ

“ไปเดทกัน”

ว้ากกกก  เดทหรอ>< 

“อื้ม^^”

ไม่ค่อยรีบนะแต่กลัวมันเปลี่ยนใจ   แม่ งยิ่งอารมณ์ขึ้นๆลงเหมือนเมนส์มาไม่ปกติอยู่ด้วย  ดวงตาสวยเหลือบมองผมก่อนกลั้วยิ้มเล็กน้อยอย่างขัดเขิน   ผมยิ้มแฉ่งหน้าบานแล้วพิงหัวบนไหล่มัน   มีแฟนก็ดีน้า~

 

 

 

 

ผมนั่งกินไอติมอยู่รืมสนามบาสมองดูไอ้วิววิ่งกันลูก   ก็ออกจะเท่นะแต่ทำไมไม่มีใครกรี๊ดให้แฟนผมเลย  กรี๊ดให้แต่ไอ้พี่บ้าของผม-3-   น่ากรี๊ดตรงไหนกัน  หน้าตาก็ธรรมดางั้นๆ  เผด็จการจะตาย

“วิว”

ผมเรียกเบาๆพลางกวักมือเรียกไอ้หน้าเอ๋อขอบสนาม   ผมหันซ้ายแลขวาดูว่าไอ้พี่เซลมันอยู่ตรงไหน   ทางสะดวกครับตอนนี้แฟนคลับกำลังรุมทึ้งมันอยู่   ผมลากคนตัวสูงวิ่งเข้าไปในหลืบซอกตึกคหกรรมแล้วยื่นขวนน้ำที่มีหยาดน้ำเกาะพราวให้

“ขอบใจ”

วิวรับไปแล้วกระดกดื่ม   ผมมองน้ำที่ไหลลงมาตามลำคอระหงอดคิดไม่ได้ว่ามันเซ็กซี่ดีอ่ะ   เหมือนมันจะรู้ตัวว่าผมจ้องมันอยู่   ใบหน้าคมโน้มเข้ามาหาผมใกล้ๆจนผมต้องถอยหลังติดกำแพง   ผมกระพริบตาปริบๆงงกับสถานการณ์   วิวยกมือดันกำแพงฝั่งผมให้ผมรู้ซักทีว่าตอนนี้ควรทำอะไร

....อ่อ><….

ผมหลับตาลงช้าพลางเชิดหน้ารอรับจูบจากคนตรงหน้า   จะมีจูบแรกกับเขาซะที

“ไอ้เชี่ยวิวมึงทำอะไรน้องกู!!!”

                เสียงตวาดลั่นราวกับฟ้าผ่า   ผมกับวิวหันไปมองทางต้นเสียงอยากตกใจ   ใบหน้าหล่อขึ้นสีแดงจัดเพราะอารมณ์โมโห    มือใหญ่กระชากคอเสื้อวิวขึ้นพลางเงื้อหมัดจะต่อยเข้าหน้า   ผมรีบกระโดดไปคว้าแขนอีกข้างไว้      ด้วยแรงอันน้อยนิดกับร่างกายกุ้งแห้งของผมพอพี่เซลมันปล่อยหมัดออกไปตัวผมเลยลอยไปด้วย

 

                ตึง!

 

                ตัวผมลอยกระเด็นติดกำแพง   ผมรูดตัวลง  กระดูกสันหลังผมไม่รู้หักหรือป่าว  แต่ดีที่ผมยังเบี่ยงหมัดไม่ให้ตันเข้าหน้าวิวได้

                “ซัล!/ซัล!”

                พี่เซลกับวิวร้องเสียงหลง   ผมวิ่งไปยืนคั่นตรงกลางระหว่างสองคนนั้น   ผมยืนประจันหน้ามองใบหน้าหล่ออย่างไม่พอใจ

                “วิวออกไปก่อน” ผมบอก

                “ซัล...”

                “เดี๋ยวเรื่องนี้กูเคลียร์เอง”

                ผมดันตัววิวให้ไปให้พ้นสายตาคมที่มองจิกอยู่  คนตัวใหญ่ทำท่าจะตามแต่ผมกางแขนดักไว้

                “หลบไป”  เสียงนิ่งเรียบสั่ง

                “ไม่!  เรามาคุยกันให้รู้เรื่องเลยดีกว่า!”

                ผมชักจะเอือมๆมากแล้วกับเรื่องนี้  กะอีแค่คบกับใครซักคนมันไปหนักส่วนไหนของพี่ไม่ทราบ!!

                “เลิกยุ่งเรื่องของซัลซะที  ซัลรำคาญ!”

                ผมตะคอกใส่หน้าพี่เซล  มือใหญ่พลักตัวผมไปติดกำแพงแล้วยกมือขึ้นมาล็อกใบหน้าผม

                “มีสิทธิมาตะคอกใส่พี่หรอซัล  นับวันจะยิ่งเอาใหญ่แล้วนะ”

                “แล้วซัลทำอะไรได้บ้างละห๊ะ!! ”

                “..ไม่มี..”

                ผมเม้มปากอย่างอดกลั้น   มันไม่มากไปหน่อยหรอ  ริบรอนสิทธิกันเกินไปหรือป่าว  

                “ปล่อย! ” ผมบอกพลางปัดมือพี่มัน

                “ปล่อยให้ไปหาไอ้วิวน่ะหรอ  บอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้คบกับใครน่ะห๊ะ!”

                “ทำไมซัลจะคบไม่ได้!!”

                “ก็ซัลยังเด็กอยู่”

                เด็กหรอ? ทีตัวเองมีแฟนตอนม.3ละ  แก่แดดว่ากูอีก!!

                “อย่ามาอ้าง  ซัลโตแล้วนะ!!”  ผมเถียง

                “รู้มั้ยว่าคนคบกันต้องทำอะไรบ้าง  เตรียมตัวรับเรื่องแบบนั้นแล้วหรอ”

                “เรื่องแบบนั้น..”

                ผมก้มหน้าเล็กน้อย   ถึงจะคบกันแต่คงไม่ทำถึงขั้นนั้นหรอกน่า   อีกอย่างวิวมันไม่เหมือนพี่ซะหน่อย

                “วิวไม่ทำเรื่องสกปรกแบบนั้นหรอก...”  ผมบอก

                “ผู้ชายเขาก็คิดเรื่องนี้กันทั้งนั้นแหละ”

                “อย่าเหมารวมคนอื่นว่าเหมือนพี่หมดสิ!!”

                “แล้วมันจริงมั้ยละ  ต่อจากจูบแล้วต่อไปจะทำอะไร!!”

                “ไม่เกี่ยวกับพี่!!”

                ผมจ้องคนตรงหน้า  จะทำอะไรก็เรื่องของผม   คนที่คบกันอย่างใสสะอาดก็มีเยอะแยะไป   ใช่ว่าทุกคนจะคิดอกุศลแบบพี่หมดซะหน่อย!!

                “เพราะซัลเป็นน้องพี่ๆถึงต้องยุ่งไง..”

                “ซัลดูแลตัวเองได้!!”

                “ถ้าโดนมันทำแบบนี้ก็หนีได้ว่างั้น?”

                มือใหญ่รวบข้อมือผมกดไว้เหนือหัว    ใบหน้าหล่อตีสีหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์    แต่ผมสิตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า

                “จะ...จะทำอะไร”

                คนตัวสูงกดจูบหน่วงหนักลงมาบนปากผม   ผมเบิกตาโพรงกว้างอย่างตกใจ   ผมดิ้นพลางเสียงส่งประท้วงและนั่นก็ทำให้ลิ้นหนาฉวยโอกาสรุกเข้ามาภายใน    คนตัวสูงเบียดตัวชันเข่าแทรกเข้ามากลางหว่างขาผม    มือก็สอดลอดเข้ามาตามช่องว่างระหว่างกระดุม   ผมรู้สึกถึงสัมผัสร้อนๆจากปลายนิ้วที่แตะโดนยอดอกผม   นิ้วเรียวยาวบดบี้มันอย่างใจเย็น    ร่างกายผมมันเริ่มอ่อนเปลี้ยเหมือนจะทรุดมือใหญ่ปล่อยข้อมือผมแล้วเลื่อนมาประคองใบหน้าแดงกร่ำของผมไว้แล้วเล้าโลมจูบอย่างต่อเนื่อง

                “..อย่า...”

                ผมเบี่ยงหน้าหลบจูบแต่กลับเปิดช่องโหว่ให้ใบหน้าหล่อซุกไซร้เข้าไปตามซอกคอ   ผมยกมือดันคนตัวหนักออกไปแต่ดูถ้าจะยากเหลือเกิน   ลมหายใจร้อนผ่าวที่เผาอยู่ข้างคอผมทำเอาร่างกายผมชาวาบๆ  หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ   ลมหายใจก็เริ่มติดๆขัดๆ  เพราะความรู้สึกบางอย่างกำลังจะเข้าครอบงำผม   

 

                พลัก!

 

                “วะ..วันนี้ซัลจะกลับกับพี่เกม!”

                ผมพลักคนข้างหน้าออกอย่างแรงแล้วพูดรัวๆจนลิ้นพันกันก่อนจะรีบวิ่งออกมาโดยทิ้งคนตัวสูงเอาไว้    ผมลูบไปตามคอตัวเองที่ยังมีความไออุ่นจางๆหลงเหลืออยู่    ริมฝีปากที่ถูกดูดกลืนผมจำได้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง    และผมก็ยังไล่ความรู้สึกหวิวๆในร่างกายออกไปไม่ได้     ผมเป็นอะไร…?

 

 

 

 

                ผมเดินไปห้องดนตรีด้วยอาการเหม่อลอยชนโน่นชนนี่ไปตลอดทาง   กว่าจะมาถึงห้องนี้ได้ผมก็แทบจะช้ำในตาย   ผมเปิดประตูเบาๆไม่ให้รบกวนคนข้างใน   ใบหน้าหล่อแบบใจดีหันมาคลี่ยิ้มอ่อนโยนให้ผมเล็กน้อย

                “จะกลับบ้านพร้อมพี่หรอ”  พี่เกมถาม

                “อื้ม”

                ผมตอบแล้วขยับตัวไปนั่งข้างๆพี่เกม

                “สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะ  ไม่สบายหรอ”

                มือใหญ่วางกีต้าร์ลงก่อนจะทาบหลังมือลงบนหน้าผากผม

                “พี่เซลรู้เรื่องที่ซัลคบกับวิวแล้ว...”

                ผมก้มหน้าคอตกลง   ตอนนี้ผมไม่อยากเจอไอ้พี่เซลด้วย  และมันก็คงไม่อยากเจอผมเหมือนกันละมั้ง

                “แย่จังเลยนะ”

                พี่เกมบอก  พี่เกมรู้ครับว่าผมคบกับวิวและพี่เขาก็ไม่ว่าอะไรด้วย   เพียงแต่บอกให้คบกันแบบเด็กๆก็พอ  อย่าไปทำอะไรลับหลังพี่   มีอะไรมาปรึกษาได้   เทียบกับพี่เซลแล้วพี่เกมเข้าใจผมกว่าตั้งเยอะ

                “ทำไมพี่เซลต้องห้ามไม่ให้ซัลคบกับวิวด้วย”

                “เซลเขาเป็นห่วงซัลนะ”  พี่เกมบอก

                “ห่วงมากไปหรือป่าว  น่าจะหัดเข้าใจอะไรง่ายๆเหมือนพี่เกมบ้าง”

                “พี่รู้ไงว่าห้ามไปซัลคงไม่ทำตาม  เรื่องแบบนี้ต้องปล่อยให้เจอกับตัวเอง”

                -*-  แบบว่าถ้าล้มมาก็กระทืบซ้ำเลยสินะ   โหดร้ายยยย

                “บางทีซัลน่าจะหัดเข้าใจคนอื่นบ้างนะ  จะหวังให้คนอื่นมาตามใจเราอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ”

                ผมไม่ได้เอาแต่ใจตัวเองซะหน่อย   พี่เซลจู้จี้เกินเหตุเองต่างหาก   ถึงจะห่วงขนาดไหนแต่ไม่ต้องสาธิตให้ดูก็ได้   ผมดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว   ผมเอนหัวพิงไหล่หนาของคนข้างๆพลางหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย    ผมรู้สึกถึงมืออุ่นที่โอบประคองตัวผมไว้    ทำไมพี่ชายสองคนถึงต่างกันสุดขั้วแบบนี้นะ  เป็นฝาแฝดกันไม่ใช่หรอแต่หน้าไม่เห็นเหมือนกันเลยแค่คล้ายกัน   แต่นิสัยต่างกันสุดๆอีกคนนิสัยดีอย่างกับเทพบุตร   อีกคนน่ากลัวอย่างกับซาตาน

                ...แต่ถึงอย่างงั้น....

                ผมก็รักและเคารพพวกเขานะ

 

 

 

 

 

                “ไอ้ซัลลลลล  กินเตี๋ยวน้ำตกกัน>3<”

                ไอ้ไอซ์บอกพลางฉุดผมมาถึงหน้าร้าน     พามาก่อนจะพูดอีกเออดี  ผมจะปฏิเสธมันได้ยังไง-o-

                “กินแต่ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก...เป็นปอบหรือไง-_-” ไอ้เทมส์ว่า

                “ปอบบ้านมึงสิ! กูไม่ได้แด กดิบๆนะเว้ย>O<”  ไอ้ไอซ์โวย

                “เมื่อวานก็ลาบก้อย  วันนี้เตี๋ยวน้ำตก  พรุ่งนี้ไปลากไก่มากินเลยดีกว่ามั้ง”

                “มึง..มึงว่ากูเป็น..น้องบอดี้เงินบอดี้ทองหรอ-o-!!”

                “ป่าวนี่  อย่าร้อนตัวสิ^^”

                “ไอ้เชี่ยแว่นนนนนนนน>O<!!!”

                ไอ้ไอซ์กระโดนเหวี่ยงหมัดใส่หน้าไอ้เทมส์แต่ไอ้เทมส์มันสูง   ไอ้ไอซ์เลยต่อยไม่ถึงเทมส์มันเลยจัดการรวบหัวรวบหางจับกดลงกลางโต๊ะ-o-!!

                “ปล่อยนะเว้ย>O<!!”ไอ้ไอซ์โวยวายพลางดิ้นพล่าน

                “ถ้าขอร้องดีๆจะปล่อยก็ได้”

                ไอ้เทมส์ยื่นหน้าเข้าไปแนบแผ่นหลังเล็กๆของไอ้ไอซ์แล้วกระซิบข้างหู

                “ฮึก...ไอ้โรคจิต!”

                “โรคจิตหรอ^^”

                ไอ้เทมส์เอานิ้วจุ่มลงไปในแก้วใส่พริกป่นก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้เสื้อนักเรียนไอ้ไอซ์    

                “อ๊ะ!  ร้อน...ข้างในมันร้อน..อือ...อย่า”

                สงสัยจะโดนพริกป้ายมันเลยร้องเสียงหลง     แต่เสียงร้องมึงนี่-////-    ตอนแรกกูไม่จิ้นนะ  พอโต๊ะข้างๆจิ้นกูจิ้นตามเลย-///-

“พอเหอะกูสงสารคนแถวนี้เขาจะเลือดกำเดาทะลักตาม-///-”

แถวนี้+กูด้วยละหนึ่งคน   โอ้ยไม่ไหวไอ้สองคนนี้  

“ก็ได้  ฉันไปก่อนนะกินเสร็จแล้วโทรตามด้วยเดี๋ยวมารับ”

ไอ้เทมส์บอกแล้วปล่อยตัวไอ้ไอซ์ให้เป็นอิสระ   ใบหน้าหล่อใสใต้เลนส์แว่นขยับยิ้มมุมปากให้คนตัวเล็กที่ลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ด้วยท่าทางเอ๋อๆ   สงสัยพริกมันจะร้อนแรงมากนะ    ไอ้ไอซ์หน้าแดงเลยฮ่าๆ

“ไอ้เชี่ย! แสบชิบหน้าเลยสาด   เดี๋ยวกูจะเอาก๋วยเตี๋ยวไปราดหัวแม่ ง-*-”

พอลับหลังไอ้เทมส์ไปก็ปากดีขึ้นมาเชียว

“มึงเคยแก้แค้นมันสำเร็จมั้ยเนี่ย-.-”  ผมถาม

“T^T”

“โทษทีถะ..ถือว่ากูไม่ได้พูดละกัน^^;”

ระหว่างไอ้ไอซ์เดินไปล้างตัวผมก็สั่งก๋วยเตี๋ยวแทนมัน    ผมนั่งเท้าคางทอดสายตามองไปถนนฝั่งตรงข้าม   ขากลับผมว่าจะแวะซื้อลูกชิ้นทอดไปกินบ้าน><    แต่บางอย่างทำให้ผมละสายตาจากร้านขายลูกชิ้นทอด

“พี่เซล....”

ผมมองหญิงชายคู่นึงที่เดินเคียงข้างกันมา   มือเล็กๆกำลังยื้อกระเป๋าเป้คนตัวคนตัวสูงพลางชี้ไปที่ร้านขายขนมด้านข้าง     คนถูกลากยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่กล้าขัดใจก่อนจะเดินตามสาวน้อยน่ารักคนนั้นไปอีกทาง

....ทีตัวเองมีแฟนได้  คนอื่นมีไม่ได้หรอ!!...

ผมกำหมัดแน่นพลางเคี้ยวฟันตัวเองกรอดๆ   ผมอยากจะวิ่งไปกระชากผู้หญิงคนนั้นออกมาแล้วต่อว่าไอ้พี่ตัวดีบ้าง   ตัวเองโตแล้วว่างั้นเหอะ!   เห็นแก่ตัว  บ้าอำนาจ    ก่อนจะมาสั่งคนอื่นลองทำให้ดูเป็นตัวอย่างก่อนเหอะ

“เป็นไรวะ  ไอ้วิวมีกิ๊กหรอ-o-”

“พ่อ มึงดิ-*-”

ผมด่าไอ้ไอซ์ทีกลับมาจากห้องน้ำ   ผมมองกลับไปที่คู่รักคู่นั้นที่ยังยืนกระหนุงกระหนิงกันอยู่    บอกตามตรงว่าผมไม่ชอบเลย!!  

…ขี้โกงนี่  คบกับคนอื่นแบบนั้น....

ผมยกมือจับอกด้านซ้ายของตัวเองที่มันเสียวแปล๊บๆเหมือนมีใครเอาไฟฟ้ามาช็อต   พี่ไม่อยากให้ซัลมีใคร   ซัลก็ไม่อยากให้พี่มีใครเหมือนกันแหละ...คนขี้โกง

 

 

 

 

“ซัลจังเห็นเซลคุงบ้างมั้ยลูก   ดึกแล้วยังไม่กลับมาอีก><”  แม่ถามผม  

“คงไปแรดอยู่ที่ไหนซักแห่งมั้งฮะ-*-”  ผมตอบ

 

แกร๊ก!

 

บานประตูถูกเปิดออก   คนถูกพูดถึงยืนทำคิ้วขมวดจ้องผมตาเขม็ง  

“พอดีแวะไปทำคอมให้เพื่อนที่บ้านน่ะครับ”  แก้ตัวเห็นๆ

“โห้~  ไปถึงบ้านกันเลยO.o” 

ผมทำเสียงแหลๆ  พร้อมทำหน้าแบบกูไม่เชื่อ   แม่เชื่อหรอครับ   ลูกแม่ไปบ้านผู้หญิงมาอ่ะ   ซ่อมกันถึงไหนละนั่น

“ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ”

คนตัวสูงพูดตัดบทก่อนจะเดินเลยผมไป   ชิ!  ทำมาเป็นเมิน   โกรธให้ตายผมก็ไม่ง้อหรอก   อยากงอนก็งอนไปเลย!   ผมเดินกระทืบเท้าชนแขนคนที่กำลังขึ้นบันไดแรงๆแล้วเดินไปห้องพี่เกม

“พี่เกมมมม><”

ผมกระโดดกอดพี่เกมที่นั่งตั้งสายกีต้าร์อยู่บนเตียง

“อ้อนอะไรเนี่ย  หื้ม?”

“พรุ่งนี้ซัลจะไปเดท><”

“แล้ว?”

“....พี่เกม  เดทแรกมันต้อง..จูบกันใช่ป่ะ><”

ผมถามแล้วเอาหน้ายัดหมอน   แฟนกันก็ต้องมีจูบกันบ้างใช่ป่ะ    ยังไม่เคยจูบเลย....หมายถึงจูบกับคนที่ไม่ใช่ครอบครัว-*-!!     แล้วไปเดทต้องทำไรบ้างเนี่ย

“ไม่รู้สิ  แต่พี่ว่าสำหรับซัลไม่ต้องจูบหรอกมั้ง”

“ทำไมอ่ะ-3-”

“ดูจะอินโนเซนต์ทั้งคู่เลย   ใครจะเป็นคนนำจูบละ”

“-o-”

“หรือซัลจูบเป็น”

ผมส่ายหน้าไปมาหัวสวิง   ถ้าจูบแบบปากประกบปากคงพอได้  แต่ให้จูบแบบที่พวกพี่จูบกับแฟน   ทำไม่เป็น...แต่แบบนั้นวิวน่าจะชอบกว่านะ   แต่ผมจูบแบบนั้นไม่เป็นอะ><

“จะไปเดทหรอ”  พี่เกมถาม

“อืม”

“เตรียมเสื้อผ้าหรือยัง”

“เรียบร้อย^^”

“พรุ่งนี้ฝนอาจจะตกพกร่มไปด้วยนะ”

“อ่าครับป๋ม^^”

ผมบอกแล้วกระดึ๊บไปลากหมอนที่ตั้งติดหัวเตียงลงมา   วันนี้จะนอนนี่แหละ

“มาแย่งเตียงพี่อีก  พี่ขี้เกรียจนอนโซฟานะ-_-”

“นอนด้วยกันสิ  เตียงออกจะกว้าง^O^”

ผมบอกแล้วกางแขนออกเหมือนจะรับร่างสูงเข้ามาในอ้อมแขน     พี่เกมทำหน้าเอือมๆก่อนจะหยิบหมอนไปวางบนโซฟาข้างๆ

“ซัลไม่ได้นอนดิ้นนะ-3-”

ทำไมต้องหนีไปนอนที่อื่นด้วยอ่ะ

“นอนไปเหอะ”

โกรธมั้ยเนี่ย   แต่ผมก็อยากนอนกับพี่เกมนี่นา   ร่างสูงโปร่งเดินไปปิดสวิตซ์ไฟแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาว   ผมนอนมองพี่เกมซักพักก่อนจะคลานไปหาพี่เขาที่โซฟา    ดวงตาคมปรือขึ้นมองผมแล้วเอ่ยปากถาม

“มีอะไร”

ลองชวนคุยเรื่องอื่นแล้วพาพี่เขาไปนอนบนเตียงดีกว่า  

“เอ่อ...อ่อ!  เรื่องจูบน่ะ  ในหนังเขาจูบกันยังไงหรอ-////-”

ดูแต่จำไม่ได้อ่ะ   เวลาถึงฉากอะโลฮ่า~ที่ไร  แม่ก็ชอบปิดตาผมทุกที-3-

“..อยากรู้หรอ..”

ผมพยักหน้าเบาๆแล้วเหลือบตามองใบหน้าหล่อใต้แสงรำไร    มือใหญ่ดึงตัวผมให้ขึ้นไปนั่งบนตักกว้างก่อนจะเชยคางผมขึ้นรับริมฝีปากคนตรงหน้า    ผมหลับตาปี๋เม้มปากแน่น   ยิ่งลิ้นของพี่เกมพยายามรุกเข้ามาผมยิ่งเม้มปากแน่นเข้าไปอีก   มันรู้สึกเขินๆยังไงก็ไม่รู้

“ถ้าไม่อ้าปากก็ทำไม่ได้นะ”

พี่เกมบอก  ผมเลยอ้าปากกว้างแบบในร้านทำฟันซะเลย 

“อันนั้นก็เยอะไป”

-*-  เรื่องมากจัง  ต้องอ้านิดๆใช่ป่ะ   ผมลดขากรรไกรลงมาครึ่งนึง   พี่เกมก้มลงมาปิดปากผมอีกรอบแล้วสอดลิ้นเข้ามาภายใน    มันลื่นๆดึ๋ยๆเหมือนปีโป้เลย   แต่มันอุ่นๆแล้วก็นิ่มกว่า   ลิ้นหนาตวัดลิ้นผมพลิกไปมา   ผมนั่งตัวแข็งเกรงเป็นรูปปั้น   มันรู้สึกแปลกยังไงไม่รู้

“ฮา....ลองทำซิ”

ริมฝีปากหนาถอนออกปากพร้อมเสียงลมหายใจ   พี่เกมแลบลิ้นออกมาด้านนอก   ผมส่ายตาหล่อกแหล่กก่อนจะยื่นหน้าเข้าเอาใกล้ๆ   ผมเม้มริมฝีปากดูดลิ้นคนตรงหน้าเข้ามาภายในปาก  ริมฝีปากหนาครอบปิดปากผมแล้วเริ่มนำผมอีกรอบ   พี่เกมจูบผมช้าๆให้ผมมีโอกาสได้หายใจในช่วงแรกๆ   พอผมเริ่มตวัดลิ้นโต้ตอบกลับได้บ้างแล้ว  จูบมันก็เริ่มรุนแรงขึ้น

“ลึกกว่านี้ซัล...”

“อื้ม..ครับ”

ผมทำตามคำสั่งรุกลิ้นเข้าไปในโพรงปากของคนตัวใหญ่   ผมยกมือโอบรอบคอคนข้างหน้าไว้พร้อมเหนี่ยวรั้งให้ประกบจูบแนบแน่นขึ้น    มืออุ่นไล้ไปตามสะโพกผมเบาๆผม    รู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้องอีกแล้ว   เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างดึงให้ผมเข้าไปใกล้พี่เกมมากขึ้น    ผมถอนริมฝีปากออกมาหายใจเหนื่อยหอบ   มือใหญ่หันใบหน้าผมไปประทับจูบอีกรอบ   ผมรู้สึกหูดับ  ดวงตาก็พร่าเลือน   ผมไม่ไหวแล้ว....

 

 

 

 

มือใหญ่ลูบเรือนผมสีน้ำตาอ่อนเบาๆ   ดวงตาสีเปลือกไม้มองคนหลับใหลแล้วขยับยิ้มเบาๆก่อนจะก้มลงจุมพิตบนหน้าผากมน    คนตัวใหญ่ละออกจากเตียงสีควันพร้อมหลับมือถือเครื่องบางเดินออกไปที่ระเบียง   ปลายนิ้วเรียวยาวกดไล่หารายชื่อใครบางคนแล้วโทรออก

(ฮัลโหลซีนอนครับ)

“พี่ซีหรอครับ”  ร่างสูงถามกลับไป

(เกมหรอ  มีไรโทรมาดึกเชียว)

“พี่ยังสนใจ”เด็กคนนั้น” อยู่หรือป่าวครับ”

ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มมุมปาก

(อืม)

“งั้นช่วยจัดการอะไรบางอย่างให้ผมหน่อยได้มั้ย”

(อะไรละ)

“ก็.......”

เสียงทุ้มเอ่ยร่ายแผนการให้ปลายสายฟังก่อนจะวางหูลง   ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามานั่งที่ริมเตียงอีกรอบ

....แผนของฉันไม่เคยพลาดหรอก หึ...

 

 

 

 

 

                กริ่ง~ แก๊ง~

 

                เสียงโมบายโลหะอันเล็กที่แขวนไว้มุมประตูส่ายไปมาส่งเสียงเรียกให้บาร์เทรนเดอร์หนุ่มเงยหน้ามองลูกค้าที่ก้าวเข้ามา  

                “ยินดีต้อนรับครับ”

                ประโยคหากินประจำที่เขาต้องพูดให้ติดปาก   ร่างสูงโปร่งขยับยิ้มมุมปากก่อนเดินไปนั่งที่หน้าเคาเตอร์   ดวงตาคมมองเด็กหนุ่มที่กำลังผสมน้ำรสซ่าอยู่    มือใหญ่ถอดแว่นตาสีชาออกเผยให้เห็นใบหน้าคมคายที่ละลายหัวใจแขกสาวๆที่นั่งอยู่รอบข้าง

                “ฉันจำได้ว่ากฏโรงเรียนเขาห้ามไม่ให้ทำงานพิเศษไม่ใช่หรอ”

                ร่างเปรยแล้วกระตุกยิ้มข้างมุมปาก  

                “รับอะไรดีครับ”

                คนหน้านิ่วพยายามตีหน้านิ่งรับลูกค้าจอมก่อกวนข้างหน้า

                “นายอายุยังไม่ถึง 18 ทำงานในบาร์ได้แล้วหรอ”

                “จะรับอะไรดีครับ”

                ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วชนกัน   ดูเหมือนเด็กดื้อตรงหน้าพยายามจะหลีกเลี่ยงการคุยกับเขา   ดวงตาสีอ่อนจ้องมองใบหน้านิ่วที่เป็นเอกลักษณ์ประจำของเด็กหนุ่ม

                ...วันนี้ก็แต่ตัวออกจะเท่  แต่หน้ายังเหมือนเดิม...

                เสื้อกั๊กสีดำที่สวมทับเชิ้ตสีขาวด้านในบวกกับหูกระต่ายสีแดงที่คดูเรียบหรูสมเป็นลูกจ้างร้านดัง     ทรงผมที่ถูกเซตปัดข้างเล็กน้อยดูดีผิดหูผิดตาจนร่างสูงละสายตาไม่ได้    ส่วนคนถูกจ้องก็เริ่มจะอยู่ไม่เป็นสุข

                “ถ้าไม่สั่งผมว่าไปนั่งที่โซฟาด้านโน่นดีกว่านะครับ”

                เด็กหนุ่มเอ่ยบอก

                “ถ้าฉันเอาเรื่องนายไปแจ้งโรงเรียนนายคงถูกไล่ออก  และถ้าเอาไปบอกตำรวจเจ้าของร้านก็คงลอยเข้าคุก...”

                “มารังควานผมทำไม!”

                “นายมันน่าสนใจดี”

                “กรุณากลับไปเถอะครับ”

                “กลับไปแจ้งเรื่องของนายสินะ”

                ใบหน้าหล่อยิ้มเจ้าเล่ห์

                “ต้องการอะไรกันแน่ครับ!”

                “ก็.....”

                ดวงตาคมไล่มองหัวแทบจรดเท้าคนข้างหน้า   เด็กหนุ่มนิ่วหน้าขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

                “ถ้าอยากได้เงินไปรักษาแม่ให้ทัน  นายก็ต้องพึ่งฉัน”

                เด็กหนุ่มเบิกตาโพรงอย่างตกใจ   ทำไมรุ่นพี่คนนี้ถึงรู้ว่าแม่เขาป่วยต้องรีบผ่าตัด   และมันต้องใช้เงินมากเขาเลยต้องยอมเสี่ยงมาทำงานหาเงินในสถานที่แบบนี้

                “ฉันจ้างนายมาเป็นหมอนข้างให้ฉันคืนละสี่หมื่น  ตกลงมั้ย”

                “พูดบ้าอะไรครับ  ผมไม่..!”

                นิ้วเรียวยาวยกจ่อที่ริมฝีปากบางพลางโปรยยิ้มเล็กน้อย

                “ไม่ต้องรีบตัดสินใจหรอก”

                มือใหญ่ดึงนำบัตรออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะวางลงบนเคาเตอร์

                “นายคิดว่าแม่นายอยู่รอเงินเดือนนายไหวหรอ  ลองคิดดูใหม่นะ.....ฉันจะรอโทรศัพท์จากนายนะ   วิว”

                ใบหน้าหล่อโน้มไปฉกฉวยความหอมจากข้างแก้มอุ่นเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากร้านทิ้งให้คนเสียเปรียบยื่นขยี้แก้มอยู่คนเดียว     มือยาวยื่นไปหยิบนามบัตรบนโต๊ะขึ้นมาดูอย่างช่างใจ   

                ....ไม่จำเป็นหรอก!!....

                มือหนาขยำกระดาษลายสวยให้เละคามือแล้วโยนทิ้งถังขยะไป

 

 

 

 

                “ไปไหนต่อมั้ย” 

                ผมละปากจากไอติมโคนมองคนข้างๆที่วันนี้แต่งตัวหล่อไม่เบา

                “คิดไม่ออก  เดี๋ยวบอกๆ^^”

                วิวพยักหน้ารับ 

 

                ~ As long as you love me ~

                วิวคว้ามือถือขึ้นมากดตัดสาย   กี่รอบของวันแล้วเนี่ย   ผมเห็นเบอร์นี้มาโทรมาทีไรมันต้องกดตัดสายทุกทีเลย

                “โรคจิตโทรมาหรอ*o*” ผมถาม

                “อืม  เดี๋ยวปิดเครื่องละ”

                “ไม่ต้องๆเอามานี่><~”

                ผมบอกแล้วดึงมือถือจากวิวมา   กูรอมานานแล้วโทรศัพท์จากโรคจิตเนี่ย  หึๆ-..-

                “เอาไปทำไม-*-”  ไอ้วิวถาม

                “โปรโมชั่นสุดคุ้มด่าไฟแลบแค่นาทีละ5บาท  พิเศษเฉพาะวันนี้ ดับเบิลแพ็คยกพวกด่ากราดซัลไอซ์ทีม  นาทีละ3บาท   ไม่รวมค่าต่อสายไอ้ไอซ์และภาษีมูลค่าเพิ่ม   เอาโปรไหนดี^^”

                “บ๊องชะมัด!”

                มันยื่นมือมาสับกลางหัวผมแล้วฉกมือถือกลับไป   ง่า!  ไอ้เวรนี่กูอุส่าต์จัดโปรพิเศษให้เลยนะเนี่ย-3-

                “ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ”

                “ห๊ะ อื้ม^^”

                ลับหลังวิวไปผมก็แอบเดินดูของเรื่อยในห้างเรื่อยเปื่อย    ผมเดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆมังกรสีเขียวหน้าร้านแห่งนึง   กินซุปอ่อนๆลอยออกมากระโดนถีบโพรงจมูกผมจนพรุนไปหมด     ผมลอบสูดควันหอมๆอย่างกระหาย   ท้องเริ่มร้องแล้วด้วย   เดินเลาะไปเกาะกระจกด้านข้างของร้านมองดูว่าเขากินอะไรกัน   สายตาผมก็หันไปเห็นพี่เกมพอดี

                ...ได้กินแล้ว อิ อิ...

                ผมมองพี่เกมที่โบกมืออยู่ไกลๆเหมือนเรียกใครอยู่   หรือเขาจะเห็นผมนะ   ผมโบกมือตอบแล้วเตรียมจะเดินไปหา

....แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เรียกผม....

พี่เกมลดแขนลงเมื่อเห็นสาวน้อยกระโปรงบานสีชมพูเดินเข้าไปหา   มือใหญ่ดึงเก้าอี้เชิญให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งลง

“พี่เกมมีแฟนแล้วหรอ...”

ผมเม้มปากแน่น   รู้สึกเหมือนถูกโกงอีกแล้ว   ทีผมคบกับวิวผมยังบอกพี่เขาเลย   ทีพี่เขามีแฟนทำไมไม่บอกผมบ้างละ!    มีตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย    ทำไมพวกพี่เขาถึงเป็นแบบนี้!!  เลวที่สุด!!

“ซัล...”

วิวสะกิดหลังผม  ผมเลยหันควับไปทำหน้าดุใส่

“อะ..โทษทีนะ  วันนี้กลับก่อนนะ”  ผมบอก

“อืม  ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย  กลับบ้านไปกินยาด้วยละ”

“อืม”

สุดท้ายพวกพี่ก็ไม่ต่างกันหรอก   พี่เซลก็ชอบบังคับ  พี่เกมก็ไม่เคยบอกผมสักคำว่าตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว   ทั้งสองคนเลย!!  ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับผมนัก   ปั่นหัวให้ผมรู้สึกสับสนไปหมด    ผมขยุ่มเสื้อตัวเอง   มันรู้สึกแปล๊บๆที่ขั้วหัวใจอีกแล้ว   คงเป็นเพราะผมอิจฉาละมั้ง   นี่ผมติดพี่ชายขนาดนั้นเลยหรอ   บ้าจริง!!

 

 

 

 

~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu ♪

“ครับแม่”

ผมกรอกเสียงลงไปพลางสะบัดรองเท้าเข้าตู้    ไม่ชอบถอดแบบธรรมดา  ชอบทำอะไรให้ใครเขาด่า><

(ซัลจัง   ขึ้นไปดูเซลคุงด้วยนะ  เที่ยงแล้วไม่รู้กินข้าวแล้วหรือยัง)

“ช่างหัวมันเหอะ  มันไม่ลงมาก็ไม่ต้องกิน-*-”

(พี่เขาไม่สบายอยู่นะลูก)

“เดี๋ยวโทรเรียกรถขนศพให้-*-”

(ซัลจัง....)   แม่กดเสียงต่ำ

“ก็ได้”

(ทำข้าวต้มให้พี่เขากินด้วยนะลูก  เผื่อเขายังไม่ได้กิน)

“คร้าบบบบ”

ผมวางสายแล้วถอนหายใจเซ็งๆก่อนเดินเข้าครัวไป    ข้าวต้มอะไรทำไม่เป็น     เอาข้าวคลุกน้ำปลาแทนได้มั้ย  เดี๋ยวแกะปลาทูใส่ให้ด้วย-.-     ผมหยิบหม้อเล็กๆมาใส่น้ำแล้วเอาไปตั้งที่เตา   ผมหันซ้ายแลขวาหยิบผักทุกชนิดที่มีอยู่ในตู้เย็นมาหั่นรวมๆกันแล้วโยนลงหม้อ

“เสร็จ^^”

ข้าวต้มสีสีนน่ากินมาก   ผมใส่พริกลงไปด้วยดีกว่ามันยังขาดสีแดงอยู่     ไม่มีสีฟ้าเลยแหะ   ผมเปิดหน้าต่างดึงดอกอัญชัญมาใส่   แต่มันติดใบมาเต็มเลย-.-  ช่างมันเหอะกินได้ทั้งนั้นแหละพืชน่ะกระชากมาทั้งต้นเลยได้มั้ย ฮึบๆ><(Writer: โดนเนยรักษ์โลกตบตายแน่มึง-.-.)

 

แกร๊ก!

 

ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องโทนสีแดง   ผนังเป็นวอลเปเปอร์รูปเปลวไฟลุกโชน   แต่ในห้องแม่ งหนาวมาก   มึงเปิดแอร์-150 องศาหรอฟะ>O<!!     ผมเดินซอยขาหนีบๆกลัวไอเย็นจะแทรกเข้ามาในร่มผ้า     กูเก็ทละว่าทำไมเพนกวินมันต้องเดินซอยขา-*-

 

ติ๊ด!

 

ผมกดปรับแอร์ให้ลงมาอยู่ที่25องศา   กดจนนิ้วแทบบิด   ไอ้พี่บ้ามันกดไปไกลเกิน    ผมกระชากผ้าห่มที่คลุมร่างใหญ่ของใครบางคนที่นอนงอเป็นกุ้งเผา   เจริญละ   เปิดแอร์ห่มผ้าหนาสองชั้น  บ้าป่าววะ>O<!!

“ตื่นๆๆๆ  กินข้าว>O<!!”

ผมเขย่าตัวมันแรงๆจนมันรำคาญหันมาปัดมือผมออก   ผมกระโดดนั่งทับบนตัวมันแล้วขย่มให้มันตื่น

“ตื่นนนนนนนนนน!!!”

ผมว้ากใส่หูมัน   ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วใส่ผมแล้วคว้าหมอนมาเขวี้ยงอัดหน้าผม-*-   อยากตายสินะ...

 

ผลุบ!

 

ผมเอาหมอนกดหน้ามันแล้วทิ้งตัวนอนทับหมอน   เอาดิ  มึงบังอาจทำกับใบหน้าอันแสนกวนสนสะกิดเสี้ยนของกู    มึงต้องรับผิดชอบ!   มือใหญ่จับดึงตัวผมให้ออกจากตัวมัน   ช่วงที่ผมกำลังแกล้งมันเสื้อผมก็ถกขึ้นมาครึ่งตัว   พอมือร้อนๆมาสัมผัสโดนร่างกายผมก็รีบผละออกจากตัวมันทันที

“ดะ...เดี๋ยวไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้”

ผมบอกรัวๆแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ    ผมยืนหายใจหอบแรงๆ   หัวใจมันเต้นแรงมา   ผมรู้สึกออกซิเจนไม่พอด้วย    แค่ถูกมือคู่นั้นสัมผัส...ผมก็ร้อนวาบไปทั้งตัวแล้ว   ทำไมละ...   ผมทรุดตัวกุมหัวตัวเองเพื่อหาคำตอบมาตอบตัวเอง    ทำไมผมต้องรู้สึกวูบวาบๆเวลาอยู่กับมันด้วย   ไม่ใช่แค่มัน...กับพี่เกมก็ด้วย

“เข้าไปตายในห้องน้ำหรอวะ!”

ไอ้คนข้างนอกตะโกนเข้ามา   ผมหยิบกระมังใบเล็กใส่น้ำ    หยิบผ้าขนหนูแล้วเดินออกไป

“ไอ้นี่คือ-_-?”

มึงเถามว่าข้าวต้มของกูคืออะไร  หมายควายยย!!(เติมเขา)ว่าไงฟะ!!

“ข้าวต้มไงดูไม่ออกหรอ-*-!!”

“ข้าวต้ม…..ให้กินนี่หรอ-_-”

“เออดิ   ทำมาให้กินอย่าบ่นมากน่า>O<”

“ไปต้มมาม่ากินเองดีกว่า-_-”

“กินๆไปเหอะน่า  ไม่ตายหรอก>O<!”

“อัมพาตแด กครึ่งท่อน   หนอนไชทั่วตัว-*-”

“ไม่มีหนอน  บ้า>O<!!”

“แล้วไอ้นี่อะไร  เขียวๆ?-*-”

ไอ้พี่เซลตักน้ำซุปโชว์ตัวหนอนตัวเขียวที่ลอยอยู่ในน้ำ   ไม่ใช่หนอนดิ  บุ้งต่างหาก-o-

“เดี๋ยวทำมาให้ใหม่  เช็ดตัวก่อน>/////<” 

ผมยกฉามข้าวต้มวางไว้ที่ข้างเตียงตามเดินแล้วเอาผ้าขนหนูแช่ในน้ำ

“อาบเองได้มั้ย-o-”  ผมถาม

“ได้”

แต่ดูท่ามันจะไหวหรอ  หน้าแดงไปหมด   ตัวก็แผ่ไอร้อนออกมาขนาดนี้   เดี๋ยวไปตายในห้องน้ำซวยอีก-*-

“เดี๋ยวเช็ดตัวให้”

“ไม่ต้องหรอก”

“อย่าดื้อสิ  โตเป็นควายแล้วนะ-*-”  ผมดุ

“โตเป็นคนเว้ย  ควายน่ะแกต่างหาก-*-”

“ปั๊ดเอาน้ำยาล้างห้องน้ำสาด-*-!!”

“หมดแล้ว  ยังไม่ได้ซื้อเลย”

“พูดมากน่า>O<!!”

ผมเอื้อมมือปลดกระดุมเสื้อคนตัวใหญ่     สงสัยผมจะเริ่มติดหวัดมันแล้ว    ตัวผมร้อนอีกแล้ว      ผมพยายามบังคับมือตัวเองไม่ให้สั่น    ผมอดอิจฉามันไม่ได้เลยแหะ   มันมีซักแพคที่หน้าท้องตั้งหกลูก    ของผมวันแพคT^T    ถ้าพี่มีนถอดเสื้อเล่นบาสผมว่าพวกผู้หญิงบริจาคเลือดกันแน่-.-

“ออกไปเถอะ  เดี๋ยวติดหวัด”  พี่เซลบอก

“เช็ดแปปเดียวน่า-*-”

ผมบิดผ้าขนหนูชุ่มน้ำแล้วเช็ดไปบนแผงอกแกร่ง    ทำไมผมไม่ตัวใหญ่ๆแบบนี้บ้างนะ     ผมลูบผ้าขนหนูเช็ดแขนใหญ่แล้วก็ข้างคอเพื่อเอาไอร้อนออก   

“ซัล...”

เสียงทุ้มเอ่ยเรียกผม   มือใหญ่จับมือผมที่เช็ดตัวเขาอยู่    ผมเงยหน้าสบตาเล็กน้อย   มันใกล้ไปหน่อยผมไม่กล้ามองใกล้ๆ

“ทำไมซัลถึงดื้อนักนะ...ที่พี่ไม่อยากให้คบกับใคร  เพราะเป็นห่วงซัลนะ..”

ผมก้มหน้าไม่กล้าสบตา   อย่าพูดให้รู้สึกผิดสิ   ก็ซัลอยากมีแฟนบ้างนี่นา

“ขอโทษด้วย อ่ะ!”

ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อมือใหญ่ดึงตัวผมให้ขึ้นไปนั่งทับบนหน้าขา  

“น่าโมโหชะมัด   รู้มั้ยว่าหน้าตาแบบนี้มันทำให้คนอื่นเขาคลั่งได้นะ”

“แบบไหนหรอ-////-”

“แบบนี้ไง”

“.มองไม่เห็น...ไม่น่าคลั่งด้วย  อุ๊บ!”

จะ.....จูบอีกแล้ว!!   ผมหลับตาปี๋กำไหล่คนข้างหน้าไว้    แต่จูบนี้มันอ่อนโยนกว่าคราวก่อน   ลิ้นร้อนๆถือตัวบุกรุกโจมตีลิ้นเล็กๆของผม     ผมสะดุ้งยกตัวขึ้นเมื่อมืออุ่นลูบไล้ไปตาเอวของผม    ไม่รู้ทำไม...ผมปฏิเสธไม่ได้   ผมไม่ได้รู้สึกรังเกรียจหรือขยะแขยงที่พี่ชายตัวเองทำแบบนี้ด้วย 

   ..ผมแปลกเกินไปหรือป่าว   พี่น้องเขาไม่จูบกันแบบนี้หรอก...

 

ตื๊ดๆๆ

 

เสียงมือถือที่ดังทำให้เราละริมฝีปากออกจากกัน   หน้าจอมือถือโชว์รูปผู้หญิงหน้าตาน่ารัก   ซึ่งผมจำได้ว่าพี่เซลเคยเดินด้วย....แฟนเขานั่นแหละ

“เช็ดตัวเองนะ”

ผมบอกแล้ววิ่งพรวดออกจากห้อง   ผมทำแบบนี้มันไม่ถูก....จูบกับพี่ชายแบบนี้มันไม่ได้     แต่ว่า...  ฮือ~  ผมจะทำยังไงดี   ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย    ผมชอบพี่ชายตัวเองงั้นหรอ!!  ทำถึงเป็นแบบนี้นะ  ทำไมผมเลวแบบนี้!!

 

 

 

 

ผมขึ้นรถเมล์มาคอนโดวิว  พอดีจะมาเอาหนังสือติวคืน   แล้ววิวมันก็บอกให้มาเอาเอง  ผมเลยต้องถ่อมา     ผมหยิบกุญแจไขเข้าไปในห้องเหมือนเป็นบ้านตัวเอง     ผมมองไปรอบๆห้องนั่งเล่นที่ไร้แววไอ้วิว   สงสัยจะยังไม่ตื่น     ผมเดินไปที่ห้องนอนของวิวแล้วก็เปิดประตูเข้าไป

 

แกร๊ก!

 

...อะไรกัน...

ผมยืนเอ๋อตาเหลือกอยู่หน้าประตูห้อง      เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบอยู่บนพื้น    ผ้าห่มยับยู่ยี่ที่ห่อร่างสองร่างที่นอนแนบกันอยู่   ร่างสูงโปร่งลุกขึ้นนั่งมองผม

“วิว แฟนนายมาหาน่ะ”

มือใหญ่ทาบลงบนไหล่ขาวแล้วพลักเบาๆ    คนนอนหลับพลิกตัวปัดมือออกอย่างรำคาญ

“ขี้เซาจังเลยนะ^^”  ผู้ชายคนนั้นว่า

“น่ารำคาญ ออกไป-*-”  วิวพูดไม่ลืมหูลืมตา

“แฟนนายมาน่ะ”

“แฟน?”

วิวเหลือบมองผมแล้วลุกขึ้นคว้ากางเกงมาใส่   มันวิ่งหน้าตื่นมาหาผมที่ยืนมองอยู่หน้าห้อง

“มัน..มันไม่ใช่”

“ไม่ใช่อะไรหรอ   ก็เห็นๆอยู่จะแก้ตัวทำไม”  ผมถามวิว

“ซัลเรื่องนี้...”

“ช่างเหอะ   มึงอยากทำอะไรก็ทำไป  กูแค่มาเอาหนังสือ”

จะบอกว่ากูไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนอกจากตกใจ   กูก็งงตัวเองเหมือนกันว่าทำกูถึงไม่วิ่งไปต่อยไอ้หน้าหล่อนั่น

“....ไม่หึงบ้างเลยหรือไง...”

“ไม่รู้สิ...”

“บางทีที่แกมาคบกับฉันก็คงแค่อยากลองมีแฟน”

“..แต่...แต่กูก็มีความสุขนะ”

“แต่ไม่เคยบอกรักซักคำ...”

มันก็ใช่...  ผมไม่เคยบอกรักมันเลย   แต่คนคบกันไม่ต้องบอกรักกันก็ได้...ละมั้ง

“มึงก็ไม่เคยพูด”  ผมบอก

“อืม  ก็ไม่มีใครเคยคิดจะพูด”

“แล้วมึงอยากพูดมั้ยละ”

มันเงียบ  ไม่ตอบ   นี่เราคบกันยังไงนะ    เหมือนจะเป็นแฟน   แต่ก็มีความรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อน

“ไหนๆก็นอกใจกูละ  เลิกแล้วกลับไปเป็นเพื่อนดีกว่า”

ผมพูดง่ายไปมั้ยนะ

“ถ้าต้องการแบบนั้น...ก็ได้”

“ขอโทษทีลากมึงมาเป็นแฟนกู   มึงคงลำบากใจ..”

“ไม่หรอก  ก็ดี  แต่การเป็นเพื่อนอาจจะดีกว่าจริงๆ”

“ไม่โกรธใช่มั้ย..”

“ไม่หรอก  ขอโทษด้วยที่นอกใจทั้งที่คบกันอยู่”

“ยอมรับแบบนี้แมนมาก!”

ถ้ามันชอบไอ้หน้าหล่อนั่น   ผมรั้งไว้ให้ตายมันก็คงแอบนอกใจผมอยู่ดี   จบแบบเพื่อนดีแล้ว   เพราะผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับมันเลย    ก็แค่อยากลองมีแฟนกับเขาบ้าง    ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมรักใครกันแน่....แต่ดูเหมือนว่า   ถ้ายังฝืนรักอยู่ละก็ชาตินี้ผมคงไม่มีแฟนอีกแล้วแน่ๆ   ก็คนที่ผมรักไม่ใช่คนที่จะเอามาทำแฟนได้นี่นา    เป็นบทลงโทษที่สาสมดีนะ   ถ้าผมฟังพวกพี่ๆเขา   ไม่ไปลากคนอื่นมาร่วมหัวจมท้ายแบบนี้   ป่านนี้วิวคงมีแฟนดีๆไปแล้ว

“ขอบใจนะวิว  เวลาอยู่กับมึงกูสนุกมากเลย”

ขอให้คบกันคนนั้นไปโดยไม่ต้องกังวลเรื่องกูอีก    กูบอกรักมึงแบบแฟนไม่ได้   แต่กูบอกรักแบบเพื่อนได้นะ

“เพื่อน! กูรักมึงหว่ะ>O<”

“สนตีนเหอะ-*-”

 

 

 

 

 

“ซัลกินเค้กมั้ย^^”

พี่เกมทักผมพร้อมชูจานใบเล็กที่มีเค้กรสช็อคโดแลตวางอยู่   ถ้าเป็นปกติผมอาจจะกระโดดคว้าไปแล้วก็ได้     แต่ตอนนี้ผมไม่อยากเจอพี่เขา   ผมไม่รู้ต้องทำตัวยังไง  เวลาอยู่ต่อหน้าเขา   ผมเลยเลือกที่จะเดินหนี

“เดี๋ยวสิ  ไม่สบายหรอ”

มือใหญ่คว้าต้นแขนผมไว้     พี่เกมพยายามรั้งตัวผมให้หันไปหา

“ป่าวครับ  ปล่อยมือด้วย”

ที่ให้ปล่อยเพราะตอนนี้หัวใจผมมันเต้นสั่นระรัวไปหมด    ผมกลัวว่าเขาจะรู้ว่าผมเป็นน้องที่คิดอะไรอกุศลกับ..พี่ชายตัวเอง     ผมยังไม่ด้านพอจะเจอพี่เขาตรงๆ

“....โกรธอะไรพี่หรอ...”

“ป่าวครับ”

“ซัล”

มือใหญ่ประคองใบหน้าผมให้หันไปสบดวงตาสีอ่อนโดยตรง

“...น่ารำคาญ!”

ผมปัดมือใหญ่ออกแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง     ผมทำเกินไปหรือป่าวนะ   ผมเห็นหน้าพี่เกมแวบแรกเขาตกใจที่ผมพูดแบบนั้นก็จะมีสีหน้าหมองลง      ผมนั่งกอดเข่าอย่างอ่อนแรง    ไม่น่าปากดีเลย   พูดแบบนั้นพี่เขาคง... ไม่อยากเจอผมอีก

                “พูดแบบนี้หมายความว่าไงเกม!!!”

                เสียงผู้หญิงตะโกนเสียงลั่นเข้ามาถึงด้านใน    ผมวิ่งไปดูที่หน้าต่าง    ที่หน้าบ้านมีผู้หญิงกับผู้ชายกำลังยืนคุยกันอยู่     มือเล็กๆรัวกำปั้นทุบร่างสูงที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้น      พี่เกมพูดอะไรบางอย่างกับเธอคนนั้นแต่ผมไม่ค่อยได้ยิน    ผมวิ่งออกไปเกาะต้นไม้นอกบ้านอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น

                “ขอโทษทีทำให้เข้าใจผิด   แต่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอ”  พี่เกมบอก

                “ไม่ได้คิดหรอ....แล้วที่เราไปเที่ยวด้วยกัน   โทรหากัน  มันหมายความว่ายังไง!!”

                “คนที่ขอให้ฉันทำแบบนั้นคือเธอไม่ใช่หรอ...”

                เป็นคำพูดที่ไม่น่าฟังเอาซะเลย  เหมือนกระทบตัวเองเลย-*-

                “เกมไม่เคยรักเราเลยหรอ...”

                ใบหน้าหวานเริ่มเอ่อนองไปด้วยน้ำตา

                “..ขอโทษนะ  แต่ฉันมีคนที่ชอบแล้ว...”

                คนที่ชอบ?

                “งะ...งั้นหรอ  เราเข้าใจแล้ว”

                ผู้หญิงคนนั้นน่าสงสารจังเลย     ร่างสูงก้าวเท้าเข้าไปใกล้ร่างบอบบางที่สั่นเทาก่อนจะกอดปลอบใจ    ผมเบือนหน้าจากภาพตรงนั้นแล้วรีบเข้าบ้าน      ก็เพราะพี่ชอบทำตัวแบบนี้ไง    ใจดีไปทั่วพวกผู้หญิงเลยเข้าใจผิด

 

                ตึกๆ

 

                เสียงเท้าวิ่งรัวๆดังใกล้เข้ามาเรื่อย   มือหนาตะบบเข้าที่ไหล่ผมแล้วหมุนตัวผมให้หันไปหา

                “แอบดูหรอ”  พี่เกมถาม

                “ป่าวนี่”  ผมตอบ

                “หรอ...พี่คงคิดไปเองละมั้ง”

                พูดจบร่างสูงโปร่งก็เดินหายเข้าไปในครัวก่อนจะออกมาพร้อมไวน์ขวดใหญ่ในมือ    ขายาวก้าวไปนั่งที่โซฟาก่อนจะรินน้ำสีแดงเข้มใส่แว่นไวน์ทรวงสวย    นิ้วเรียวกรีดยกแก้วขึ้นมาแกว่งเบาๆแล้วกระดกเข้าปาก      ใบหน้าหล่อเหม่อมองออกไปทางด้านหน้า   แววตาสีอ่อนฉายแววสำนึกผิดอะไรบางอย่าง   หวังว่าคงไม่เกิดเอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นมาใส่หัว   แล้วโทษว่าตัวเองไม่ดีนะ

                “พี่เกม...”

                “โทษทีนะซัล  แต่อย่าบอกพ่อนะ^^”  พี่เกมบอก

                ผมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับพี่เกม   ผมหยิบแก้วไวน์ออกมาจากมือใหญ่ที่ตั้งท่าจะซดต่อ

                “กินทำไมครับ”  ผมถาม

                “...ไม่รู้สิ  เขาว่าถ้าเมาจะลืมเรื่องต่างๆได้”

                “หายเมาก็จำได้อยู่ดีละครับ  บ้าหรือป่าว!!”

                พูดอย่างกับถูกแฟนทิ้งผมว่าคนที่ต้องนั่งซดไวน์น่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้นนะ  

                “พี่คงใจดีกับผู้หญิงมากเกินไปสินะ   พี่ไม่อยากให้เขาเสียใจ ”

                “งั้นผมกินแทนพี่เอง!”

                “เดี๋ยวซัล”

                ผมยกแก้วกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด    หวานๆแหะ-.-   ผมเทซดอีกแก้วมันก็อร่อยดี    อีกแก้วแล้วกัน^^

                “พอแล้วน่า”

                พี่เกมบอกพลางยื้อขวดกับผม    แต่จังหวะผมไม่ดี+กำลังมึนๆ   ความสามารถในการทรงตัวต่ำผมเลยนอนทับตัวพี่เกม     ผมผงกหัวขึ้นมองใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้กันแค่คืบ     คนเรามันหล่อกันได้ขนาดนี้เชียวหรอ   อิจฉาจัง-3-

                “อีกอย่าง....พี่กลัวคนที่พี่ชอบเข้าใจผิด”

                คนที่ชอบ.... คงไม่ใช่ผม    ผมไม่อยากฟังเลย

                “พี่ชอบ....”

                “ไม่เอา!  ไม่ต้องพูดเลยนะ!   ถ้าพี่จะบอกชอบคนอื่นที่ไม่ใช่ซัลละก็เงียบไปเลย>O<!!”

                ผมโวยวายเสียงดังพร้อมเขย่าไหล่หนาเหมือนคนเอาแต่ใจ    ก็ผมไม่อยากได้ยินชื่อคนอื่นออกจากปากพี่เกมนี่!!

                …แล้วทำไมทีผมคิดในใจมันออกมาทางปากได้ละ-o-;;….

                ใบหน้าหล่อคลายยิ้มอ่อนโยน   วงแขนใหญ่โอบรั้งตัวผมที่อยู่ด้านบนให้แนบชิดกับร่างกายอุ่นๆ

                “...พี่ชอบซัลนะ  ไม่ใช่แบบพี่น้อง...แต่แบบคนรัก..”

                ผมเบิกตากว้างไม่อยากจะเชื่อคำพูดที่ได้ยิน     คนตรงหน้ามอบสัมผัสอ่อนหวานจากริมฝีปากมาให้ผม    ผมหลับตายอมรับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้     ผมดีใจที่พี่เขาคิดเหมือนผม    ผมไม่รู้กล้าจะบอกความรู้สึกนี้ในตอนแรก    แต่พอรู้ว่าใจเราตรงกันผมก็ดีใจ...มากๆเลย   แขนแกร่งกระชับโอบกอดผม   รุกซุกซนตวัดสูบเรี่ยวแรงออกจากตัวผม   ผมว่าคนที่ทำห้ผมเมาน่าจะเป็นพี่เกมนะ   ไม่ใช่ไวน์   ตอนนี้สมองผมมันตือไปหมด   หน้าร้อนไปหมดแล้วด้วย

                “ซัลชอบพี่มั้ย”

                เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามผม

                ...ผมควรตอบยังไงดี...

                ก็ผมรักพี่ทั้งสองคนเลยนี่นา  

                “ซัลรักพี่....ตะ..แต่  ซัลก็รักพี่เซลด้วย    ซัลเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย”

                ผมลุกขึ้นนั่งกอดตัวเอง    ฟังดูยังไงก็เป็นพวกโลภ   หลายใจยังไงก็ไม่รู้   แต่ทำยังไงได้ละผมชอบพี่ทั้งสองคนเลยนี่นา

                “ไม่เป็นไรหรอก   พี่เข้าใจ”  พี่เกมบอกพลางลูบหลังผม

                “ซัลขอโทษนะ.. ซัลมันไม่ดี”

                “อย่าร้องนะ^^”

                “อืม ครับ  แต่...พี่เซลเขาคงไม่ชอบซัล”

                “เฮ้ย! ออกมาได้แล้วมึงอ่ะ   น้องร้องไห้ใหญ่แล้ว-*-”

                พี่เกมตะโกนเสียงดัง   ร่าสูงโปร่งใบเสื้อยืดสีดำเดินออกมาจากข้างกำแพง   คนตัวสูงเกาท้ายทอยแก้เก้อก่อนจะเดินมาอยู่ตรงหน้าผม     คนตัวใหญ่ย่อตัวลงมองหน้าผมที่แดงไปทั้งหน้า   ขอบตาสีแดงจางๆของผมทำเอาพี่เซลถึงกับถอนหายใจ

                “ดูไม่ออกหรือไงว่าชอบไม่ชอบ”  เสียงเข้มพูด

                “..กะ...ก็  ไม่ชอบซัลสินะ   พี่เซลชอบดุซัล  ชอบบังคับซัล..ชอบ..”

                “ก็ชอบไง  คิดอะไรเยอะแยะละ”

                “เอ๋...พี่เซลชอบซัลหรอO////O”

                มือใหญ่ขยี้หัวผมแรงๆอย่างหมันเขี้ยว   ใบหน้าคมคลายยิ้มพร้อมหัวเราะเบาๆในลำคอ

                “แล้วแฟนพี่ละ...”ผมถาม

                “ไม่มีซะหน่อยมั่วแล้วๆ”  พี่เซลตอบ

                “พวกพี่จะคบกับใครได้ยังไง   ในเมื่อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”  พี่เกมบอก

                มืออุ่นของพี่เกมเชยคางผมไปกดจูบ   พี่เซลก็ไม่ยอมดึงผมไปจูบเหมือนกัน    ช้ำครับ   เดี๋ยวจูบๆ-o-;;

                “พวกเรามีอะไรก็แบ่งกัน” พี่เกมบอก

                “ไม่ว่าจะขนม หรือของเล่น   เสื้อผ้าเราก็สลับกันใส่” พี่เซลบอก

                “เพราะงั้นไม่ต้องกังวลว่าพี่จะตีกันนะ”

                “เพราะเราเป่ายิงฉุบกันมาแล้วว่าใครจะได้ก่อน”

                อ่า   มันเป็นวิธีการแบ่งของสินะO.o

               

                วืด~

 

                ตัวผมถูกอุ้มลอย   พี่เกมขยับยิ้มมุมปากอย่างเท่ให้ผมแล้วอุ้มผมเดินขึ้นไปบนห้อง

                “เดี๋ยวครับ  จะทำอะไร>////<”  ผมถาม

                “ให้รางวัลตัวเองไง^^”  พี่เกมบอก

                “รางวัลอะไร>////<”

                “เดียวก็รู้^^”

 

                ดึ๋ง~

 

                คนตัวสูงโยนผมลงบนเตียงสีฟ้าลายโดราเอมอน      พี่เกมดึงผมเข้าไปนั่งอยู่หว่างขา     แผ่นนั่งเกร็งตัวนิ่งความอบอุ่นจากแผงอกกว้างทำเอาหัวใจผมสั่นไม่ใช่น้อย    มืออุ่นประคองใบหน้าผมให้หันไปจูบตอบ     ผมอ้าปากเล็กน้อยให้ลิ้นร้อนๆแทรกเข้ามาได้     ผมขบเม้มริมฝีปากอุ่นพลางรุกลิ้นเข้าไปในโพรงปากลึก    มืออุ่นของพี่เกมสอดเข้ามาเกาะกุมหน้าอกผม    นิ้วเรียวยาวบีบคลึงบดขยี้ยอดอกของผมจนผมสะดุ้งร่างกายเสียววาบ  

                “ถอดเสื้อนะ” 

พี่เกมบอกพร้อมรูดเสื้อออกไปจากแขนผม   ไม่รอคำตอบผมเลยอ่ะ      ผมมองร่างกายตัวเองที่...ไม่เหลือ!!!   กางเกงผมหายไปไหนหมดOoO!!

“จับขาไว้ดิ” 

พี่เซลบอก   พี่เกมจับขาผมชันเข่าขึ้นก่อนจับแยกออกจากกัน    ดวงตาสีนิลจ้องมองส่วนน่าอายของผมราวกับจะตัดไปศึกษา

“จะ...จะทำอะไร  อย่านะ>////<”

“ไปเอาไวน์มากรอกปากอีกดีมั้ยวะ”  พี่เซลบ่น

“แค่นี้ก็ไม่มีกล้าขัดขืนแล้ว  กูใส่ยาลงไปหมดซองเลย^^”  พี่เกมว่า

“ยาอะไร-o-!!!”  ผมถาม

“ปลุกเซ็กส์^^//ปลุกเซ็กส์^.<”

-o-!!!

พี่เซลกับพี่เกมพูดพร้อมกัน   ไม่นะ-o-   วางแผนหลอกให้ผมกินตั้งแต่แรกแล้วหรอ   เลวที่สุด>O<!!!    ผมเตรียมยกตีนถีบยันหน้าคนหล่อที่อยู่ใกล้หว่างขาผม  

 

แผล๊บ!

 

ลิ้นสีแดงตวัดเลียข้างขาผม   ริมฝีปากเรียวขบเข้มเรียวขาผมไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ    ร่างกายผมมันรู้สึกร้อนผ่าว   ลอมหายใจก็ร้อน   ผมเกร้งปลายเท้าจิกผ้ปูที่นอนพลางเบือนหน้าหนี    มือของพี่เกมบีบวนอยู่บนหน้าอกผมไม่ยอมหยุด    พี่เซลครอบปากทับลงมาบนส่วนสำคัญของผม    ผมนั่งจิกแขนพี่เกมแน่นอย่างสุดจะอาย     คนข้างล่างดูดกลืนของเล่นชิ้นใหม่อย่างสนุกปาก    ริมฝีปากเรียวเร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้น พลางใช้มือช่วยขยับขยายน้องผม    ผมรู้สึกปวดหนึบๆเหมือนคนปวดฉี่ยังไงก็ไม่รู้

“อ๊ะ...อื้มมม  พอครับ...ปวดฉี่>/////O”

“ใกล้แล้วสินะ”  พี่เซลบอกเสียงอู้อี้

“พอเถอะ>/////<”

ผมจะไม่ไหวแล้ว    มันรู้สึกแปลกๆจนเผลอร้องออกมาหลายๆรอบ     พี่เกมจับใบหน้าผมไปรับจูบร้อนแรง   ตอนแรกก็หายใจไม่ออกแล้ว   ยิ่งหายใจไม่ออกเข้าไปอีก    แต่แทนที่ผมจะปฏิเสธร่างกายผมกับชอบสิ่งที่พวกพี่เขาปรนเปรอให้

“อ่ะ...เจ็บ>//////<”

ผมละรีบฝีปากออกมาบ่น   รู้สึกเหมือนมีอะไรมันชนผนังช่องแคบมะละกาของผมอยู่     ผมมองคนข้างล่างที่แทรกปลายนิ้วเข้ามาในตัวผมช้าๆอย่างตกใจ    ทำอะไรอ่ะ!!    พี่เกมเลื่อนมือไปกุมส่วนของผมแทนพี่เซลที่หันไปขยายช่องทางแคบๆด้านหลังของผม

“อื้อ...รู้สึกแปลกๆ”

หัวผมเริ่มมึนหนักอีกแล้ว   ผมเอียงหัวซบพี่เกม    หัวมันหนักยังไงก็ไม่รู้แหะ     รู้สึกปวดฉี่อีกแล้วปล่อยกูไปเถอะ!!

 

…ไม่ไหวแล้วว….

 

ผมรู้สึกว่าความปวดหนึบเมื่อครู่หายไป    ผมปรือตาเยิ้มมองมือที่จับส่วนของผมอยู่    รวมทั้งใบหน้าหล่อของพี่เซลที่เลอะไปด้วยน้ำสีขุ่น   ผมฉี่ใส่หน้าพี่เซลหรอ  ทำไมน้ำมันสีขาวละ>/////<

“ขอโทษครับ>/////<”

“ช่างเหอะ  ต่อไปตาพี่บ้างนะ” 

พี่เซลบอกแล้วจับตัวผมพลิกนอนคว่ำโก่งก้นขึ้น    ตอนนี้ผมเป็นตุ๊กตาเต็มตัวแล้ว    ไม่ว่าใครจะทำอะไรร่างกายผมยอมหมดเลย   เพราะยานั่นแน่ๆ

พี่เซลหันไปจัดการกับของตัวเองที่เพิ่งงัดออกมาจากกางเกง

 

                ซวบ!

 

                ผมสะดุ้งเชิดหน้าขึ้น   มีอะไรบางอย่างพยายามบุกรุกเข้ามาในตัวผม    ขนาดที่ไม่พอดีกับช่องกลางตัวผมทำให้ร่างกายผมยิ่งปิดกั้นแข่งกับแรงดึงดันที่เข้ามา     ในตัวผมมันบีบรัดแก่นกายอุ่นที่เข้ามาในตัวจนสุด

                “ฮือ....เจ็บ  ฮือๆ”

                ผมรู้สึกแสบและเจ็บปวดมาก    ทรมาณจัง

                “ไม่เป็นไรนะซัล...”  พี่เซลถาม

                “เป็น...ซัลเจ็บอ่ะT^T”

                ถึงจะพูดไปอยากนั้นแต่ร่างกายผมมันกลับกรีดร้องให้คนตัวใหญ่ขยับตัวสอดใส่มันเข้ามาลึกๆ

                “ทำสิครับ....นะ”

                ตอนนี้ผมไม่ค่อยต่างอะไรกับเด็กอยากลองของ    ร่างกายร้อนๆเบียดตัวเข้ามาในตัวผมช้าๆ พร้อมเสียงลมหายใจ

                “แน่น... บีบแน่นชะมัดเลย  อา”พี่เซลบ่น

                “กูไม่น่าเป่าแพ้เลย-*-”  พี่เกมบ่น

                ผมมองคนหน้างอที่นั่งชั้นเข่าเหมือนรอต่อคิว    ผมเลื่อนมือไปปลดซิปกางเกงยีนส์ตัวหนาออก

                “ซัลO////O”

                พี่เมทำหน้าเหวอๆเมื่อผมเริ่มแทะเล็มของเขา    ขอโทษที่ผมไม่ใช่ผู้หญิงเลยทำพร้อมกันไม่ได้   ให้ยัดเข้ามาพร้อมกันผมคงทวารฉีกตาย    ผมตวัดลิ้นเลียสลับกับการครอบปากขึ้นลงเหมือนที่พี่เซลทำ    คนข้างหลังผมเริ่มเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ   ผมเลยเผลอร้องออกมาฟันเลยขูดกับของพี่เกมไปหายรอบ

                “ทำเป็นด้วยหรอ”

                พี่เกมถามพลางจับหัวผมไว้     นิ้วเรียวสวยเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าผมแล้วส่งยิ้มบางๆ    ผมรู้สึกว่าแรงเสียดสีภายในตัวหยุดลงแล้ว    แต่เหมือนยังมีอะไรอุ่นๆค้างอยู่ข้างใน    ผมมองน้ำสีขาวที่หยดลงมาจากก้นของผม   

                “ซัลนั่งนี่นะ”

                พี่เกมอุ้มตัวผมไปนั่งตัก   มือใหญ่ยกตัวผมจ่อปลายเข้ามายังปากทางเข้า    ผมค่อยๆหย่อนตัวนั่งทับแก่นกายใหญ่     ขนาดพอๆกันเลย   ผมจะช้ำในตาย!!  

                “ลองขยับเองสิ”  พี่เกมบอก

                “กูก็อยากให้ซัลออนท็อบกูบ้าง-*-”  พี่เซลบ่น

                ผมขยับตัวช้าๆ   มันเริ่มขยับได้ไม่ติดขัดแล้ว   คงเพราะน้ำมันยังขังอยู่ในตัวผม    มันก็เลยช่วยให้ลื่นขยับตัวสะดวก

                “อื้มๆๆ ....พี่เกมครับ...อ๊า”

                พี่เกมขยับตัวกระแทกเข้ามาภายในตัวผม   ผมกอดคอคนตัวสูงไว้พลางซบหน้าลงบนไหล่

                “ยานี่น่าจะได้ซักสามชั่วโมง  ยังไงมึงค่อยให้ซัลออนแล้วกัน”  พี่เกมบอก

                “สามเองหรอ-.-”  พี่เซลบ่น

                ผมฝังเขี้ยวลงบนไหล่พี่เกมก่อนจะดึงหัวพี่เซลมาโหม่งกับพี่เกม

                “ซัลไม่ใช่เครื่องจักรนะไอ้พี่บ้า>O<”

                ถ้าไม่ติดว่ายามันออกฤทธิ์ทำให้ผมรู้สึกอยากทำผมเลิกทำไปนานแล้ว   ไอ้พวกพี่เลว   วางยาน้องแบบนี้ได้ไงกัน   คอยดูเหอะครั้งนี้ครั้งเดียว  ครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำแบบนี้   ไม่ทำแล้ววววว   เจ็บตูดดดดT^T

 

 

 

 

                “ดูแลบ้านให้ดีๆนะ   เดี๋ยวพ่อกับแม่จะกลับมา”  พ่อบอก

                “ครับไม่ต้องห่วง”  พี่เซลรับ

                “ไปดีมาดีนะครับ  ไม่ต้องซื้อขนมมาเยอะนะครับแม่^^”  พี่เกม

                “ซัลจังกินจุจะตาย  เห็นหมดทุกทีแม่ต้องตุนไว้><”  แม่

                “ซัลไม่ได้กิน  ไอ้ไอซ์กินต่างหาก   แต่ซัลไปด้วยได้มั้ยอ่าT^T”

                ผมบอกแล้ววิ่งเข้าไปกอดขาแม่ไว้   ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนเธออย่าไปทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้   พนมสองมือขึ้นกราบกรานเธอโปรดอย่าไป>O<

อย่าไปเลยนะครับ   ฮือๆ

                “ซัลอยู่เฝ้าบ้านเป็นเพื่อนพี่สิ^^”

                พี่เกมบอก  มือมันเริ่มเลื้อยมาโอบไหล่ผมแล้วT^T

                “เดี๋ยวแม่ก็กลับแค่ 5 วันเองO.o”

                5วันนนนน  นรกดีๆของกูT^T

                “อย่าลืมกินนมนะซัล   เซลเกมดูน้องให้กินนมด้วยนะ   ดูสิพี่ๆเขาสูงนำหน้ากันไปหมดแล้ว”

                ผมไม่ชอบกินนมอ่ะ   ซื้อนมถั่วเหลืองไม่ก็รสช็อคโกแลตมาสิ-3-    พ่อจูงมือแม่เดินเดินออกไป  ไม่สนใจสายตาอ้อนวอนของผม    ผมอุส่าห์คุกเข่าแล้วนะ!

 

                ปัง!

 

                ประตู้บานไม้สีเข้าถูกปิดลง     ผมยืนนิ่งรู้สึกถึงไอเย็นวาบที่ด้านหลัง      มือใหญ่โอบไหล่ผมเลื่อนแทรกลงมาในขอบกางเกงผม     มืออุ่นของอีกคนก็เลื่อนมากอดเอวผมก่อนจะสอดมือเข้ามาจนถึงหน้าอกผม

                “ได้เวลากินนมแล้วนะ/ได้เวลากินนมแล้วนะ”

 

 

                ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย>O<!!!!

 

 

 

 

 

+++++++++

GAT PAT เหอะๆ

ทำไมต้องสอบด้วยยยยTOT