Sulfur Love (RE-Write)

 
บทที่ 4
℃ ใครเป็นคนผิดกันแน่
 
                ผมเดินเตาะแตะๆเข้าโรงเรียนหลังจากไปจอดจักรยานมา  ที่โรงเรียนไม่มีที่สำหรับจักรยานครับ  มีไว้สำหรับเบนซ์กับจักรยานสองล้อกินน้ำมัน  ไฮโซจริงๆ ไม่น่ามาเรียนนี่เลย  ผมรู้สึกถึงเหมือนมีรังสีอะไรบางอย่างทิ่มแทงหลังผมอยู่  ผมหันหัวกลับไปทั้งที่ยังเดินอยู่ก็ไม่มีอะไรนี่หว่า  สงสัยผมจะคิดไปเอง
 
                โป๊ก!
 
ผมลูบหัวตัวเอง  โฮกก ใครเอาเสามาตั้งไว้ตรงนี้วะ  เจ็บใจนักเชียวทำผม
ได้>O<!!  ขอเตะมันทีเหอะ!!
 
                โป๊ก!
 
                “โอ้ย!! ทำไมฉันต้องเจ็บอยู่คนเดียววะTOT”
                ผมกระโดดโหยงๆเป็นกระต่ายขาเดียวหมุนไปหมุนมารอบต้นเสา  คนเดินผ่านไปผ่านมาก็ขำๆที่ผมกระโดดดึ๋งๆ  ลองมาเตะไอ้เสานี่ดูบ้างมั้ยล่ะ
                “นี่ๆเมื่อวานฉันเห็นเซลที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียนด้วย>.<~”
                ผู้หญิงสี่ห้าคนกำลังคุยกันอยู่  ผมหลบไปอยู่หลังเสาเงียบๆ  ฟังพวกเธอซุบซิบกัน
                “ใช่ๆ ดูเหมือนจะพาแฟนมาด้วยนะ น่ารักมากเลย><”
                “แฟนเก่าย่ะ! เขาเลิกกันไปตั้งนานแล้ว^O^”
                “อ้าว หรอO.o”
                “แถมเมื่อวานนะ เด็กม.4ที่ย้ายเข้ามา ที่หน้าหวานๆอ่ะ”
                “ใครอ่ะ”
                “ชื่อซัลอะไรเนี่ยแหละ  มาวีนใส่เซลด้วยแหละ”
                “หรอ กล้ามากเลยนะ อยากเห็นหน้ามันจังเลย นังนี่มันกล้ามากเลยนะ>O<!”
                “มันเป็นผู้ชายย่ะ ที่เป็นเจ้าหญิงม.4ไง ที่พวกผู้ชายมันชอบกันนักหนาอ่ะ”
                “จะหญิงหรือชายฉันก็ไม่สนหรอก ฉันไม่ค่อยชอบมันอยู่ละ-_-~”
                “รีบเข้าเรียนได้ละ อยากเห็นหน้าเซลเร็วๆจัง>///<”
                พวกนั้นเดินออกไป  จนได้ซินะ  สุดท้ายผมก็โดนผู้หญิงเกลียดอีกแล้ว เฮ้อ~ผมทรุดตัวลงนั่งพิงเสาอย่างหมดอาลัย  กลับบ้านตอนนี้ทันมั้ยนะ  ผมลุกขึ้นยืนเดินตรงไปประตูโรงเรียน  ไม่มีอารมณ์เรียนเลยวันนี้
 
                หมับ!
 
                “อ้าว น้องซัลจะไปไหนหรอ^^”
                ผมมองคนที่คว้ากระเป๋าผมไว้  พี่ต้านั่นเอง
                “จะกลับบ้านน่ะครับ”
                ผมตอบ
                “ไม่สบายหรอ อือ ตาแดงๆนะ ปวดหัวมากหรอ”
                พี่เขาถามแล้วก็เอาหลังมือมาแตะหน้าผากผม  พี่เขาใจดีจังเลยนะ  แต่ผมไม่ได้ปวดหัวหรอก  แค่สำออยอยากกลับบ้าน
                “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมสบายดี^^”
                ผมฉีกยิ้มสดใสให้พี่เขา
                “ไปนอนห้องพยาบาลก่อนมั้ยO.o?”
                พี่เขาถาม  พี่จะใจดีกับผมไปไหนเนี่ย  ตื้นตันจนอยากจะร้องไห้อยู่แล้ว
                “ไม่เป็นไรครับ ผมปะ..”
                “วันนี้มีเวลาทำความสะอาดห้องพยาบาล คิดจะชิ่งละสิ”
                เซล! มันพูดแล้วก็เดินมายืนข้างๆพี่ต้า
                 “ไอ้เซลน้องเขาไม่สบายให้กลับไปเถอะ”
                “ต้า มันก็บอกไม่ใช่หรอว่ามันไม่เป็นไร”
                “แกก็ดูหน้าน้องซัลดิ”
                “มันเล่นละครเก่งจะตาย  มึงโดนมันหลอกแล้วละ”
                “ไอ้เซล!”
                พี่ต้าตะโกนใส่หน้าหมอนั่น  มันหันมามองจิกๆผม  จะว่ากูเป็นต้นเหตุสินะ-_-;
                “พี่ต้าครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะ ผมไม่เป็นไรแล้วละ  ผมไปเรียนก่อนนะครับ^^”
                ผมบอกพี่ต้า ส่วนไอ้ตัวข้างๆไม่เกี่ยว!!
                “อ่า~ ถ้าไม่ไหวก็ไปนอนพักซักนะ ^^”
                พี่ต้าบอก
                “ครับ^^”
                ผมเดินออกมา ชม.แรกคณิตคิดแล้วเครียด เอ้ย! คิดสนุกซะด้วยซิ  อยากลาตายชะมัดเลยTOT
 
 
 
 
“ซัลเมื่อวาน...-o-”
                ไอซ์ทักผม
                “เมื่อวานขอโทษด้วยนะไอซ์  กูอารมณ์ไม่ดีน่ะ”
                ผมพูด
                “เออ  กูเข้าใจ  เจอพี่เซลเดินควงสาวน่ารักแถมยังนั่งสวีทจนมดตายเรียบแบบนั้น  อารมณ์ดีคงแปลก^^”
                “มึง! หาเรื่องให้กูด่ามึงแต่เช้าเลยนะ-_-+”
                “ด่าไรกูอ่ะ ก็มันจริงนี่หว่าตอนแรกที่เข้าไปมึงยังลัลล้าอยู่เลย”
                “พ่อมึ...”
                “ไม่ต้องยุ่งกับพ่อกูเลย ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆแน่ –o-!!”
                “เอาดิกูกำลังเก็บกดเลย^^”
                “เก็บกดมึงก็ไปปล่อยที่ห้องน้ำดิ^^”
                “เดี๋ยวกูจะพามึงไปกดที่ห้องน้ำ^^+”
                “กูขอเป็นเมะนะเว้ย”
                “ฮ่าๆ^^**”
                กดแม่งตรงนี้แหละ ผมกดหัวมันลงบนโต๊ะ  ได้ทะลุไปโลกหน้าแน่
                “ซัลมึง! กูเจ็บนะเว้ย >O<!!”
                “กูชอบแบบซาดิสม์ๆซะด้วยซิ ^^”
                “อ๊ากกกกกกกก!!”
                มันร้องเสียงหลงเลย ฮ่าๆ สะใจหว่ะ^O^
                “พวกมึงเนี่ยอะไรกันพูดเรื่องใต้สะดือแต่เช้าเลย-_-”
                ไอ้วิวพูดพลางโยนกระเป๋าข้ามหัวผมไปนอนบนโต๊ะมัน  ถ้ามันโดนหัวกูขึ้นมานะ-_-++
                “ปล่อยกูTOT”
                ไอซ์ร้องอีกละ  แรงดีจริงมึง  ดิ้นไม่หยุดเลย-_-;
                “น่าสนุกดีนะ ฉันกดไอ้ไอซ์ด้วยคนดิ^^”
                “เอาดิจัดมันเลย ฮ่าๆ”
                ผมตอบซอส แล้วก็ปล่อยมือจากหัวไอซ์ให้ซอสเข้ามากดแทน
                “มากดไรเด็กฉันเนี่ย -_-*”
                เทมส์บ่น  ซอสยักไหล่หน่อยๆก่อนปล่อยไอซ์เป็นอิสระ
                “ใครเด็กมึงฟะ >O<!!”
                สิ้นเสียงไอซ์เพียง0.00001 วินาที  ก็....... -o-;;
 
                ตึง!
 
                เสียงเหมือนหลินปิงตกจากต้นไม้เลย!  เทมส์กด  ไม่สิ!  ตบหัวไอซ์อย่างแรงจนหน้าไอซ์แนบสนิทไปกับโต๊ะเลยทีเดียว  แถมมันยังนั่งทับหลังไอซ์อีก    เห็นนิ่งๆแบบนี้น่ากลัวชะมัดเลย บรื๋อ~ -O-;;
                “ช่วยยยย กู ด้วยยยย แอ๊กTOT”
 
 
 
                เวลาในโลกนิยายนี่เดินตามใจคนเขียนมากเลยนะ(นิยายนะเว้ยไม่ใช่ไดอารี่น้องซัล จะให้พิมพ์บรรยายทั้งวันเลยเรอะ-o-;:Writer)เผลอแปปเดียวผมต้องมาทำเวรห้องพยาบาลซะล่ะ  ต้องมาเจอกับมันอีกแล้ว-O-!!  ผมเปิดประตูเข้าไป
 
                ฟิ้ว~
                               
                วัตถุจากในห้องลอยเข้ามากระแทกหน้าผม  ทำไมชอบโยนใส่หน้าวะ  จะให้นายเอกเสียโฉมใช่มั้ยเลย-_-;;
                “กำมะถัน  ทำเวรเสร็จอย่าลืมล็อกประตูล่ะ ครูต้องไปเดทละ หล่อยังๆ^^”
                อาจารย์หมุนซ้ายหมุนขวาโชว์ให้ผมดู  สิ่งบางอย่างที่ไม่บังควรและอธิบายออกสื่อไม่ได้-////-
                “จารย์ครับ ปิดหน้าต่างด้วย-_-;”
                “หือO.o?”
                อาจารย์ทำหน้างงๆ  แล้วผมจะไปขุดคำไหนมาอธิบายต่อดีเนี่ย -_-;
                “กางเกงจารย์ยิ้มได้ด้วยครับ-o-;”
                “เธอ เรียนจนเพี้ยนหรือป่าว  กางเกงใครยิ้มได้ ฮ่าๆ”
                ว่าผมเพี้ยนอีก-.-**  กางเกงจารย์ยิ้มได้จริงๆนะครับ สีแดงแป๊ดเชียว  ต้องให้ชี้มั้ย  กลัวจารย์จะอายนะเนี่ย
                “จารย์ครับ น้องชายจารย์กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกแล้วครับ-_-;;”
                สุดท้ายล่ะ get วาจาผมเสียทีเหอะ ได้โปรดอย่าหน้าด้านยืนต่อไปเลยT-T
                “อ่อ แหะๆ เกือบไปประกาศศักดาต่อหน้าแฟนแล้วมั้ยละ^^;”
                จารย์ก้มลงจัดเก็บข้อมูลลับแล้วก็โบกมือลาผมออกไป เฮ้อ~ เหนื่อยจริง
-_-;ไอ้หมอนั่นมันยังไม่มาครับ  เหอะ! ทำเองคนเดียวก็ได้วะ  ผมหยิบไม้กวาดมากวาดๆพื้นเมื่อไหร่มันจะมาฟะ  แดกเวลาคนอื่นเขานะเนี่ย  เอาเปรียบหว่ะ-_-!
 
                แอ๊ด~
 
                “โทษทีมาช้าไปหน่อย”
 
                ผมไม่ตอบไม่มองด้วย  หมอนั่นเขามาหยิบไม้กวาดไปกวาดพื้นเช่นกัน  มันกวาดห่างจากผมไม่เท่าไหร่  ผมเลยตัดสินใจเดินไปกวาดไกลๆจากมันหน่อยดีกว่า  ตอนนี้ในห้องเงียบกริบจนได้ยินเสียงแอร์เลยล่ะ  .......... เงียบไปมั้ย  ........... เงียบเกินไปแล้วนะ-o-!
                “นายน่ะ จะกลับไปก่อนก็ได้นะ”
                มันพูด
                “ผมไม่อยากเอาเปรียบคนอื่น”
                ผมตอบมันไป แล้วต่างคนก็ต่างเงียบครับ  บรรยากาศมันดูเคร่งเครียดซะจนผมหายใจไม่ออกเลยนะเนี่ย  มันก็ทำท่าเหมือนอึดอัดเหมือนผม  มีไรก็พูดๆมาเลยดีกว่านะ-_-;
                “รุ่นพี่มีอะไรข้องใจกับผมหรือป่าวครับ?”
                ผมเปิดประเด็น  คงไม่ได้พูดอะไรไม่ดีออกไปใช่มั้ย  อ่า~ คำพูดเหมือนกำลังหาเรื่องอยู่หรือป่าววะ-o-;
                “จะหาเรื่องฉันหรือไง”
                มันตอบ  เวรกรรมTT
                “แล้วแต่จะคิดครับ”
                แล้วผมก็ตอบไป  หาเรื่องชวนตีกันชัดๆเลยนะเนี่ย
                “เพราะนายปากดีอย่างนี้ไงถึงไม่ชอบ”
                “ผมก็ไม่ได้ให้รุ่นพี่มาชอบผมนี่”
                “ฉันไม่ชอบอยู่แล้วละ ไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ!”
                ฮึก!  ไม่ชอบผมขนาดนั้นเลยหรอ  ผมไปทำอะไรให้หรอ  หรือผมเล่นเป็นแฟนของพี่พีคแล้วทำให้ยัยนั่นเกิดบ่อน้ำตาแตกต่อหน้ามัน  คงแค้นที่ผมทำให้ผู้หญิงของมันร้องไห้สินะ
                “เรื่องของรุ่นพี่สิครับ ผมคงไปบังคับความรู้สึกรุ่นพี่ไม่ได้”
 
                “ฉันไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไม แฟนนายถึงมาคบกับคนที่สวยแต่รูป  แต่ที่จริงแล้วนิสัยเสียซะขนาดนี้!”
                “อย่ามาทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลย  รู้จักผมแค่ไม่กี่วันจะมารู้ได้ไงว่าผมนิสัยยังไง!!”
                “เหอะ ก็นายแสดงมันออกมาหมด  ขี้วีน  ปากดี เนยดีกว่านายตั้งเยอะ  แฟนนายนี่คิดได้ยังไงถึงมาคบนาย”
                “อย่างน้อยผมก็ไม่ได้โรคจิตส่งคนไปถ่ายรูปคนอื่นนี่!”
                พี่พีคบอกผมมาแล้วละครับ  ยัยนั่นน่ะส่งคนตามไปรังควานถึงบ้านเลยแถมยังเข้าไปติดกล้องในของนอนของพี่ผมด้วย  ยัยโรคจิต!
                “เนยไม่ได้เป็นแบบนั้นซะหน่อย!!”
                “ถ้าไม่ใช่พี่ผมคงไม่เอามาบอกหรอก!”
                “นายไม่รู้จักเนยดี อย่าเอาเธอมาพูดเสียๆหายๆดีกว่า”
                “รุ่นพี่ก็รู้จักผมยังไม่ดีแต่กลับมาต่อว่าผมเนี่ยนะ!”
                “อย่าเอามาเปรียบกันเลย นายกับเนยมันไม่เหมือนกัน!”
                “ยัยนั่นคงดีไปหมดเลยสินะ!มันเป็นแม่รุ่นพี่หรืองะ...”
                               
                พลั่ก!
 
                หน้าผมเซไปตามแรงที่ปะทะเข้าที่ใบหน้า  รู้สึกชาไปหมดเลยแหะ  กลิ่นเลือดและรสเค็มๆของเลือดฟุ้งอยู่ในปากผม  หึ! ต่อยได้ดีนี่  ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
                “อย่ามาว่าเนย แล้วก็อย่ามาลามปามแม่ฉัน!!”
                มันตวาดผมเสียงดังใบหน้าแดงเหมือนคนโกรธจัด  เข้ามาขยุ้มคอเสื้อผมแล้วผลักผมลงกลับพื้น  มันทำท่าจะเดินออกจากห้อง  แต่ผมดึงแขนมันไว้ก่อนแล้วยัดแม่กุญแจใส่มือมัน  
 
                “ล็อกห้องให้ด้วย!!”
 
 
 
                วันหยุดแสนสุขใจ  เมื่อวันเสาร์ผมเล่นเกมแก้เครียดเล็กน้อยกว่าจะได้นอนก็ตี3โดนแม่ปลุกให้ไปซื้อของตอน8โมง  พระเจ้าครับเมื่อวันศุกร์ผมเสียเลือดไปเยอะวันนี้เลือดผมก็ยังผลิตไม่ทัน   ผมเดินสะลึมสะลือวิงเวียนศีรษะหน้ามืดคล้ายจะเป็นลมต่อหน้าแม่  แต่เขาก็ไม่สนใจผมแถมถีบออกมาจากประตูอีก TOT  ผมเดินๆอยู่เกือบชั่วโมงกว่าจะได้ของที่ท่านแม่ต้องการ  คราวนี้ผมจะทำสิ่งที่ต้องการบ้างละนะ  กลับไปที่เตียงให้เร็วที่สุด>.<~
 
                ตึง!
 
                “ขอโทษนะครับ ผมรีบไปหน่อย^^;”
                ผมเงยหน้ายิ้มๆให้คนตรงหน้า  แต่ก็ต้องปรับสีหน้าเข้าเป็นเรียบเฉย  ถ้ารู้ว่าเป็นมัน!ผมคงไม่ยิ้มให้หรอก  มาอยู่นี่ได้ไงฟะ  หรือผมจะละเมออยู่เลยเห็นภาพทับซ้อน โอ้ย~
                “นาย...”
                ผมไม่อยากฟังที่มันพูดฮะ  ผมรีบจ้ำหนีมัน  ผมไม่อยากเจอหน้ามันและมันก็คงไม่อยากเจอหน้าผม  ดังนั้นผมเลือกที่จะหลบฉากไปก่อนดีกว่า
                หมับ!
 
                มันจับข้อมือผมไว้แล้วก็มองหน้าผมนิ่งๆ  จะต่อยกูเรอะ  แปปนะให้กูเอาของไปเก็บบ้านแล้วงีบซักชั่วโมงก่อน  วันนี้ก็ไม่ค่อยมีแรงแถมแผลเก่ากูก็ยังไม่หายด้วย-o-!
                “มานี่”
                มันลากผมให้เดินไปกลับมัน
                “เฮ้ย! ปล่อยจะกลับบ้าน!”
                ผมตะโกนดังๆ
                “เดี๋ยวก็ไปชนใครเขาอีก!”
                มันตอบแบบไม่มองหน้าผม  เหอะๆ  มองหน่อยดิ!  มึงฝากผลงานชิ้นเอกไว้ใบหน้าอันล้ำค่าของกูเชียวนะ  ไอ้ส.ติ๊ด(ออกสื่อไม่ได้ครับ^^;)  แล้วก็มาหยุดลงหน้าแผงขายกิ๊ฟ  ขายโบว์  เครื่องสำอางกระจุกกระจิกของผู้หญิง  มึงจะพากูมาทำไม-_-?
                “หันหน้ามาสิ”
                กูจำเป็นต้องทำตามด้วยหรอ เชอะ!
                “โอ้ย! เจ็บนะเว้ย!!”
                ผมบีบแก้มผมแล้วจับให้หันหน้าไปหามัน  กดแผลกูซะ  เดี๋ยวเป็นแผลเป็นพอดี!
                “เจ็บหรอ”
                มันถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา  ไม่ต้องมาทำเป็นอ่อนโยนกับกูเลย  มึงจงใจสินะ  แอบสะใจอยู่ละสิ -_-**
                “รู้สึกดีมั้ง-*-”
                ผมตอบ  มันก็บีบแก้มผมอีก  อ๊ากกกก>O<!!
                “กูเจ็บ!!”
                ผมบอก
                “พูดดีๆ -_-+”
                ไม่ต้องมาทำเป็นแผ่รังสี  กูไม่กลัว  มันหยิบกิ๊ฟรูปนกเพกวินสีน้ำเงินขึ้นมาแล้วก็ยิ้มๆ  ถ้ามึงเป็นตุ๊ดละก็  กูคงขนลุกหว่ะ=o=!
                “จะไปไหน!”
                ขณะที่มันกำลังยืนชื่นชมความงามของกิ๊ฟอยู่นั้นผมจะฉวยโอกาสวิ่งหนีซะหน่อยแต่มันดันหันมาดึงคอเสื้อผมไว้อีก  มันเอามือมาจับหน้าผม  แต่มันสะบัดหน้าหลบถ้าไม่ติดว่ามือถือของอยู่นะ  ผมปัดไปละ  มันก็ไม่ล่ะความพยายามบีบคางผมแล้วเชิดหน้าผมขึ้น   ตอนนี้ผมมองเห็นมันชัดมาก  มันโน้มหน้ามาใกล้ผม  ใกล้ไปละ-o-!  มันเอามือปัดเส้นผมของผมที่เกะกะจิ้มตาไปอีกข้างแล้วติดเจ้าเพนกวินนั่นลงมา  พอใจแล้วใช่มะ กลับละ!
                “จะกลับหรอ  ตังค์ยังไม่จ่ายเลยนะ”
                มันพูด
                “ก็จ่ายไปสิ-o-!”
                ผมพูดบ้าง
                “มันไม่ใช่กิ๊ฟฉันซะหน่อย”
                “งั้นก็เอาคืนปะ..”
                “ไม่ต้อง ฉันซื้อให้”
                มันควักเงินจ่ายแม่ค้าไป ไม่อยากเป็นหนี้มันเลย  ไม่อยากได้กิ๊ฟนี่ด้วย  แล้ววันนี้เกิดเหตุอะไรทำไมมาทำดีกับผมๆงง--;
                               
                               
 
[Celsius]
 
        วันนี้ผมมารับมือถือรุ่นโบราณบานบุรีของอาจารย์ที่ผมส่งซ่อมที่ร้านแล้วร้านนั้นมันก็ส่งมาซ่อมร้านแถวนี้อีกที  แล้วก็ดันเจอคนมาเดินชนผมๆก็ลากมันมาร้านขายของเพื่อซื้อกิ๊ฟไปติดหน้ามัน   เดี๋ยวไปชนคนอื่นเข้าอีก
คนตัวเล็กมองหน้าผมอย่างสงสัยทำไมต้องไปทำดีกับมันอะไรประมาณนี้สินะ  ก็ไม่ได้อะไรมากหรอก  แค่รู้สึกผิดขึ้นมาเฉยๆ ที่ไปต่อยหน้ามัน  ก็มันพูดจากวนประสาทนี่นาชอบลามปามผู้ใหญ่ด้วยแถมยังว่าเนยอีกต่างหาก  ผมเลยฟิวส์ขาดอัดไปเต็มๆหน้ามันเลยเพราะหน้ามันเหมือนผู้หญิงมากกกกก เลยทำให้ผมรู้สึกว่า กูต่อยผู้หญิงลงไปแล้ว -_-;;
                “เจ็บน่าดูเลยนะ แผลน่ะ”
ผมมองรอยช้ำเล็กๆใกล้ปากมัน  คงเจ็บน่าดูผมใส่เต็มแรงเลยคราวนั้น   มันจะโกรธผมคงไม่ใช่เรื่องแปลก  แต่ไม่ค่อยอยากให้มันโกรธนานๆเลยแหะ  รู้สึกไม่ดีเลยมันอึดอัดจนหายใจไม่ออก  ปกติจะกัดกันแปปนึงมันก็แค่ทำหน้างอนๆแต่ก็คุยกับผมเหมือนเดิม  แต่รอบนี้มันแทบไม่ตอบคำถามอะไรผมเลยด้วยซ้ำ-_-;
“แค่นี้ใช่มั้ย กลับล่ะ”
มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ  จะว่าเย็นชาเลยก็ได้  แถมไม่มองหน้าผมอีกต่างหาก มันหันหน้าเดินไป  เออ  อยากไปก็ไปเลย  ซื้อของให้แท้ๆแต่ไม่ขอบคุณซักคำ-_-
 
หมับ!
 
“เดี๋ยว!!”
เอ๊ะ!  ทำไมร่างกายมันไปเองอ่ะ  จู่ๆมือผมก็เอื้อมไปคว้าแขนมันอีกแล้ว  เมื่อกี้ก็ดึงไว้รอบนึงตอนที่มันเดินชน  มันหันกลับมามองหน้าผม  คิ้วมันชนกันจนจะสานปลาตะเพียนได้อยู่ละ –o-;
“มีอะไรอีก”
นั่นดิผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะรั้งมันไว้ทำไมอีก อ่า~  จะตอบไรดีเนี่ย
“จะเดินไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ต้องกลับเองได้”
ผมไม่สนคำพูดมันกระชากของในมือมันมาถือไว้  เอาดิไม่ให้ไม่ส่งก็ไม่ได้ของกลับบ้านอ่ะ ^^
“ไปซื้อใหม่ก็ได้-o-”
แล้วมันก็เดินไปครับ  เฮ้ย! มึงรวยนักหรือไงวะ  ได้ๆ ผมยื่นไอ้ถุงพวกนั้นลงไปในถังขยะ  ให้เวลาสามวินาที  ไม่งั้นมึงเชิญโบกมือลาไอ้ของพวกนี้ได้เลย
“บ้านอยู่ทางนี้ตามมาซิ-*-”
มันบอกแล้วก็เดินนำผมไปลิ่วเลย  ผมก็เดินตามมันไป  มันก้มหน้าเดินไม่สนใจอะไร  ผมก็มองหัวมันไปพลางๆ  ผมมันนุ่มๆดีนะขึ้นเงาวิ้งๆตอนโดนแสงด้วย
“มองอะไรนักหนา-*-”
มันเงยหน้าถามผม  กูจะตอบมึงยังไงล่ะ  กูไม่รู้-_-;
 
 
 
                มาถึงหน้าบ้านที่มีรั้วเตี้ยๆสีขาวมันก็หยุดแล้วกระโดดเข้าไป  โชว์ออฟหว่ะ  เดี๋ยวปากแตกขึ้นมาจะขำให้
 
“ซัลจางงงงงง>o<!!”
 
                  ผู้หญิงหน้าตาสวยๆคนหนึ่งรีบเดินออกมาจากบ้านแล้วยกม้วนหนังสือพิมพ์ฟาดลงบนหัวไอ้เด็กนี่อย่างแรง เอ่อ –o-;
                  “แม่บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้กระโดดข้ามรั้ว เป็นสาวเป็นแส้>O<”
                  “ผมเป็นผู้ชาย-_-;”
                 มันเถียงแม่มันครับ
                  “แหม~ก็ซัลจังของแม่น่ารักซะขนาดนี้>///< แม่ก็ลืมทุกทีเลยว่าเป็นผู้ชายTOT”
                    เอ่อ  อยากจะตะโกนถามจังเลย  เห็นผมยืนอยู่ตรงนี้หรือป่าวครับเนี่ย  ทำไมสร้างโลกส่วนตัวกันแบบนั้นละครับ^^;
                     “แม่ซัลสวัสดีครับ^^”
                     ผมยกมือไหว้พร้อมฉีกยิ้มกว้างดูเป็นมิตรสุดๆ
                    “ส่งแล้วก็กลับไปซะ เอาของมา-o-!”
                    ไล่หรอ -_-? มันเอื้อมมือมาหยิบของจากผม
 
                    โป๊ก!
 
                    มันโดนฟาดหัวอีกแล้วครับ ฮ่าๆ
                  “พูดอย่างนั้นกับเพื่อนได้ไงซัลจัง>.<”
                     แม่ซัลพูด  ผมหน้าเด็กขนาดนั้นเลยหรอครับ^^
                    “ไม่ใช่เพื่อน”
                     มันพูด
                     “แล้วเป็นอะไร อยากบอกนะว่าOoO”
                     แม่มันทำหน้าตื่นตะลึง  อย่าได้คิดอย่างนั้นเชียวนะ>O<
                   “ผมเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนน่ะครับ^^//ผมเก็บได้ข้างทาง มันตามผมมา-o-”
                    ผมพูดพร้อมมัน  อะไรนะเก็บได้ข้างทาง  มันตามผมมา  กูไม่ใช่หมานะเฟ้ย!!
                  “ไหนๆก็มาแล้วเชิญข้างในบ้านก่อนเลยจ้า^^”
                   แม่ซัลเปิดประตูให้ผม  ผมก็เดินตามเข้าไปในบ้านอย่างว่าง่าย  ไอ้เด็กนี่หน้าตาเหมือนแม่มันนะ  หน้าตาน่ารักเหมือนกันเลย  ถึงแม่มันจะดูค่อนข้างมีอายุเล็กน้อยแต่ก็ยังสวยอยู่ละนะ
                  “เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย  ที่ซัลจังพาผู้ชายมาบ้าน^^”
                   แม่ซัลพูดครับ  อ่า คำพูดมันแปลกๆนะครับ
                 “อย่าพูดเหมือนลูกสาวพาแฟนมาบ้านสิครับแม่-*-”
                  ผมก็คิดเหมือนที่มันพูดอ่ะ  แต่มันไม่เคยพาแฟนมาบ้านเลยหรอ  ก็นะบางครอบครัวเขาก็ไม่ยอมรับนี่นา-.-
                    “แหมๆ ซัลจังคิดมากไปแล้วจ้า  เอ่อ....”
                   แม่ซัลมองหน้าผมเหมือนถามชื่อ
                  “เซลครับ”
                   “อ่อ เซลคุงขึ้นไปรอซัลจังบนห้องเลยนะ  หน้าห้องมีป้ายชื่อเขียนอยู่จ้า^^”
                   จะดีหรอครับ  มาบ้านครั้งแรกจะให้เข้าห้องนอนลูกชายคุณแม่เลยหรอ  อ่าแต่เพื่อนมาบ้านก็ต้องพาไปห้องอยู่แล้วนี่นา –o-
                 “ไม่ต้องให้ขึ้นไปหรอก ให้นั่งในสวนก็พอ”
                  มันพูด
                 “ไปเตรียมของว่างมาให้เซลคุงด้วยซัลจัง -.-!”
                  “ครับๆ”
                  มันมองหน้าผมประมาณว่า  มึงทำให้แม่ด่ากู ก่อนเดินเข้าไปในครัว(ละมั้ง)
                  “ขึ้นไปข้างบนเลยจ้า  ตามสบายเลยนะ^^”
                  “ครับๆ^^”
                     ผมขานรับ
                   “ห้องพ่อกับแม่อยู่ข้างๆนะจ๊ะ ^^”
                    เอ๋~  บอกทำไม  ผมไม่ได้อยากรู้ครับ^^;
                    “ทำอะไรก็...........เบาๆหน่อยนะ^^”
                    แม่ซัลกระซิบข้างหูผมแล้วเดินตามซัลไป  เฮ้ย!  อะไรฮะคุณแม่ผมจะได้จะมาหม่ำลูกชายคุณแม่นะครับ OoO;; (ถึงจะดูน่ากินอยู่ก็เถอะ) ไม่น่าก้าวขาเข้ามาที่นี่เลย  คงตัดปัญหาครอบครัวไม่ยอมรับชายxชายได้เลย  ก็เล่นประเคนให้ซะขนาดนี้!!