Sulfur Love (RE-Write)

℃ Special[Celsius& Sulfur]Ⓢ
Fake Love
[Sulfur]
                “เอ้านั่งที่ได้แล้วเร็วๆ!!”
                สิ้นเสียงว้ากของไอ้รุ่นพี่ตัวแสบผมก็รีบวิ่งแหวกทางชาวบ้านเข้าไปนั่งที่เดิม   ใครนั่งช้าเดี๋ยวโดนทำโทษอีกวันนี้ผมแทงปลาไหลจนปวดขาไปหมดละT^T
                “นั่งช้า!  ลุกขึ้นมา!!”
                ร่างสูงโปร่งยืนข้างๆพลางชี้นิ้วมาที่ผม   กูอีกแล้วหรอ-o-!!
                “ผมนั่งช้าที่ไหนผมนั่งก่อนไอ้นี่อีกนะ-o-!!”
                ผมบอกแล้วโบยไปคนข้างๆ   ไอ้พี่จอมกวนยังยืนมองหน้าผมไม่วางตา
                “กระโดดกบ 30!”
                เชื่อนี่แม่ ง! ไม่ฟังไรกูเลย   ผมกัดฟันกรอดๆเลือดแทบออกปาก   ไว้จบวันนี้ก่อน  วันต่อไปเจอหน้าจะไม่ยกมือไหว้แม่ งเลย  แค้นชิบเรียกกูอยู่ได้!!  กูไปเผาบ้านมึงหรอห๊ะ!  ถึงมาลงโทษกูนัก-*-!!
                “ไอ้เกมมึงก็ไปแกล้งน้องเขาจังวะ   ปิ๊งน้องเขาหรือไง-o-”
                “สนตีนเหอะ!”
                ไอ้พี่เกมบอก   ด่ากูหรอ-*-
                “วันนี้ขอบคุณน้องๆทุกคนมากเลยนะที่มาร่วมกิจกรรมรับน้อง  หวังว่าพวกน้องๆคงรู้จักเพื่อนๆพี่ๆกันมากขึ้นน้า~  มาถึงกิจกรรมสุดท้ายแล้วนะคะ”
                โห้ย~  กูรอคำนี้มานานมากกูจะได้กลับบ้านซะที   สภาพผมตอนนี้เรียกว่าคนไม่ได้แล้ว  หน้าขาววอกหัวก็โดนมัดจุก  แถมโดนพี่ๆแกจับทาลิปอีก
อนาถจิตหว่ะ  รับสภาพตัวเองไม่ได้T^T
                “เป็นธรรมเนียมของคณะเราที่ทำสืบต่อกันมาหลายรุ่นแล้วนะ  ก่อนอื่นพี่ขอเล่าประวัติเรื่องนี้ก่อนเลย   ที่คณะเราเคยมีรุ่นพี่ที่เป็นแฟนกันคู่หนึ่ง  ชื่อว่าพี่เอกับพี่จีน   พวกพี่เขารักกันมากแต่วันหนึ่งมีงานรับน้องพี่เอก็ได้เจอน้องบีแล้วทั้งสองก็เกิดชอบกันค่ะ   พอพี่จีนรู้เข้าก็เสียใจมากก็เลยผูกคอตายใต้ต้นมะขามต้นโน่น”
                พี่ผู้หญิงชี้นิ้วออกไปนอกตึกที่มีต้นมะขามตั้งอยู่     ใกล้กูด้วยสิ-o-;;  ผมรีบเปลี่ยนที่นั่งไปต่ออีกแถวเลย   รู้สึกขนลุกแปลกๆ  นี่พี่เขาอำใช่มั้ย-o-;;
                “ก่อนตายพี่จีนเขียนจดหมายไว้ฉบับนึง  เขาบอกว่า  เขาจะอยู่ที่นี่คอยทำให้คู่รักเลิกกัน   และหลังจากนั้นทุกๆปีก็จะมีคู่รักเลิกกัน  จนคณะเรามีแต่คนโสดเลย  พวกรุ่นี่รุ่นก่อนๆจึงคิดวิธีแก้โดยการจัดให้มีคู่รักปลอมๆเกิดขึ้น  ให้สองคนนั้นคบกันแล้วก็เลิกกันเป็นการแก้ค่ะ”
                อ่า  แบบนี้นี่เอง-.-
                “กิจกรรมสุดท้าย  เป็นกิจกรรมแก้เคล็ดค่ะ  พี่จะใส่ชื่อทุกคนที่อยู่ในนี่ขึ้นมาสองคน   สองคนที่ถูกเลือกก็ต้องเป็นแฟนกันแล้วสองคนนี้ห้ามบอกใครนะคะว่าเป็นแฟนกันปลอมๆ   ไม่งั้นคู่ที่เหลือๆในคณะก็จะโดดพี่จีนแกล้งให้เลิกกัน  
ขอความร่วมมือช่วยกัน   ถ้าจับได้ใครก็อย่างเกี่ยงเลยนะ “
                แค่ผีตัวเดียวทำปั่นป่วนกันไปทั่ว  เรียกหมอผีมาเอาไปถ่วงน้ำน่าจะง่ายกว่านะ   อีกอย่างถ้าคนรักกันจริง  ใครจะเข้ามาทำให้แตกแยกกันยังไงก็ไม่เลิกกันง่ายๆหรอก><   เหมือนผมกับพี่เซลไงยังเลิฟๆกันอยู่เลย^o^
                “พี่จะจับให้นะครับ”
                พี่ผู้ชายบอกแล้วล้วงมือลงไปในกล่องทึบๆ   พี่เขาคลี่แผ่นกระดาษแผ่นเล็กๆออกดูแล้วก็หันไปมองเพื่อนข้างๆ
                “พี่เกม!!”
                พี่เขาอ่านตามกระดาษ   พอประกาศชื่อไอ้พี่นั่นสาวแท้สาวเทียมแถวนี้ถึงกับองค์ลงไม่ก็โดนน้ำมนต์สาดกรี๊ดกันลั่นเลย   หน้าตามันก็พอจูงเข้าวัดได้อ่ะนะสำหรับผมพี่เซลหล่อสุดแล้ว>///<
                “มือดีจริงนะมึง-*-”
                ไอ้พี่เกมหันไปแขวะรุ่นพี่คนจับ  
                “เอาน่าๆ  อาจจะได้คู่กับคนสวยๆอย่างน้องคนนี้ก็ได้><”
                พี่อีกคนชี้ไปที่ยัยช้างน้ำที่นั่งหน้าสลอนมองเป้าพวกพี่ๆแก    พวกผู้ชายเฮลั่นเลยครับ  ถ้าได้คู่กันจริงๆนะมึงเอ้ย!!
                “โคตรเหมาะกันอ่ะ  สวรรค์ส่งมาแน่ๆเลย  ฮิ้ว~”
                อันนี้ผมตะโกนแซวมันเองแหละ  ฮ่าๆ   แอบสวดในใจขอให้มันได้คู่กันเถอะ     คณะเราจะได้มีพระอภัยกับนางผีเสื้อไง  ฮ่าๆ^O^
                “จับดิ  ยืนเก๊กหล่ออยู่ได้กูถือนานละให้กูวางพักบนหัวมึงก่อนมะ-*-” 
                เพื่อนคนถือกล่องบอก  ไอ้พี่เกมก็ล้วงมือลงไปจับชื่อผู้โชคร้ายออกมา
พี่มันยื่นให้เพื่อนมันประกาศ   พี่คนประกาศยิ้มกริ่มแปลกๆก่อนจะประกาศชื่อออกมา
                “น้องซัลเฟอร์คร้าบบบ!!”
                ….-o-….
                กูส่งอิชิตันไปล้านรอบกูยังไม่เคยได้สักล้าน   ฉี่กูแทบจะออกมาเป็นชาอยู่แล้วไม่เคยได้เงินหนือไอโฟนซะที   ทีจับคู่บ้าๆกูดันได้ซะงั้น-o-!!   เป็นเป็นทองล้านนึงไม่ได้หรอT^T
                “ลุกครับน้อง   ออกมาให้เพื่อนๆเห็นหน่อยเร็ว^O^”
                กูไม่ไปได้มั้ย   ทำไมไม่มีใครชื่อซ้ำกับกูบ้างวะT^T  
                “ลุกดิๆ  ฮ่าๆ  ไปแซวพี่เขาดีนักโดนเองเลย><”
                ไอ้พวกข้างๆมันรุมดันผมให้ลุกออกไป  กูไปอยากไปอ่ะT^T  
                “ชักช้าจับใหม่เหอะ”  ไอ้พี่เกม
                “ได้ไงๆ  น้องจะลุกดีๆหรือจะจิ้งหรีดสัก30ก่อนครับ!”
                อย่าโหดกะกูนักได้มั้ยพวกมึงนี่-*-   เชี่ยไรก็สั่งทำโทษๆ  มึงเห็นรุ่นน้องเป็นตัวอะไรวะ!!  ผมทำหน้าบึ้งๆเดินกระทืบเท้าไปยืนข้างหน้าประชาชี 
                “พี่ครับ  ให้ผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันฟ้ามันจะผ่าเอานะครับ-o-”
                ผมบอก   แต่จริงๆฟ้ามันก็ไม่ผ่านะตั้งแต่ผมคบกับพี่เซลมายังไม่โดนซักรอบเลย  แล้วทำไมคนสมัยก่อนบอกฟ้าจะผ่าละ-o-
                “ไม่เป็นไรน้องตึกเรามีสายล่อฟ้า^^”
                “ล่อข้างหลังได้ด้วยนะน้อง  ฮ่าๆ”
                ผมกระโดดถีบหน้าพวกมันได้มั้ย-*-
                “ลองจับใหม่เหอะ  ฉันว่ามันแปลกๆนะผู้ชายกับผู้ชายเนี่ย”
                พี่ผู้หญิงคนที่เล่าเรื่องบอก
                “แปลกอะไรค๊า~  ผู้ชายมันกินกันเองไม่ได้หรือไง   สมัยนี้ผู้ชายเขาไม่ต้องพึ่งชะนีแล้วค่า~”
                ผู้หญิงที่ผมแอบเล็งจะไปขอเบอร์อยู่ตอนแรกแหกปากปาวๆ   น้ำเสียงเธอแมนมากเลย   เป็นกระเทยใช่มั้ย  หลอกกันได้นะ>O<!!
                “ลองจับใหม่ดีกว่าครับ^^;”  ผมบอก
                พี่มันก็ล้วงเข้าไปจับอีกรอบให้  
                “พวกมึงใส่ชื่อมันไปสองใบหรอวะ-_-”  ไอ้พี่เกมถาม
                “เออ  ใส่ไปสองชุดไงมันจะได้เยอะๆ><”  เพื่อนพี่มัน
                อย่าบอกนะว่า....จับได้กูอีกหรอ-o-!!   ผมคว้ากระดาษในมือพี่มันมาดู  ซัลเฟอร์เด่นหรากลางกระดาษเลย –o-
                “มึงคู่ๆกันไปเหอะ  จับได้สองรอบติดแบบนี้”
                “คู่กับ....ไอ้เด็กนี่อ่ะนะ-_-”
                อะไร!  กูไม่ได้ไปเผาบ้านมึงนะไอ้เชี่ยเกม   มึงจะอะไรกับกูนักหนา  คิดว่ากูอยากคู่กับมึงนักหรอห๊ะ!!
                “สรุปปีนี้สองคนนี้จะเป็นตัวแทนแก้เคล็ดให้พวกเรานะ  ปรบมือหน่อยๆ^O^”
                พวกผู้หญิงปรบมือกันแบบง่อยแด ก  ไม่ทราบว่าโปลิโอกำเริบหรอครับ-*-
ผมไม่ได้อยากคู่กับมันซะหน่อย   ผมถลึงตาใส่คนข้างๆ   มือดีนักนะ-*-
 
 
 
 
                “ไอ้ซัล  คณะมึงปีนี้ใครได้เป็นแฟนแก้เคล็ดวะ”
                ไอ้ไอซ์ถามพลางหยิบขนมเข้าปาก   ผมวางจอยลงแล้วหันไปจ้องหน้ามัน
กูนี่แหละ -_-;
                “เป็นไรทำหน้าอย่างกับโลกจะแตก-o-”
                “โลกกูแตกยับเลยอ่ะ  โดนรถบดทับละเอียดเลยT^T”
                “-.-”
                “T^T”
                “อย่าบอกนะว่า.....มึง”
                “มึงดูหน้ากูเอาเอง  พี่เขาไม่ให้กูพูดT^T”
                “โดนจนได้ฮ่าๆ  แล้วมึงจะบอกพี่เซลป่ะวะ”
                “กูบอกไม่ได้  เขาไม่ให้พูดT^T”
                “ถือว่ามีกิ๊กแก้เหงาละกัน  คนนั้นสวยปะ*o*”
                “ไม่-*-”
                “ซวยชิบ  ขี้เหร่หรอวะ-o-”
                “ไม่อ่ะ-*-”
                “แล้วแม่ งเป็นตัวไรวะ-o-!”
                “แม่ งหล่อ-*-”
                “ผู้ชายหรอวะOoO!!”
                “เออดิ>O<!”
                ทำไมกูต้องมีกิ๊กเป็นผู้ชายด้วยวะ!!  
                “ใครวะๆ”
                “ชื่อเกม  อยู่ปีสองอ่ะ-o-”
                “มึงเอาเดือนมหาลัยเลยหรอวะเนี่ย   เลือกแด กแต่คนหล่อๆนะมึง  กูจะฟ้องพี่เซล><”
                “ถ้าบอกกูจะให้ไอ้เทมส์ปล้ำมึงแล้วกูจะกระทืบมึงจมซ้ำด้วย>O<!!”
                “โหดชิบ  แค่ไอ้เชี่ยเทมส์คนเดียวกูก็จะตายละ-*-”
                “มึงค้างบ้านกูป่ะเนี่ย”
                “ค้างก็ได้วะ  กูขี้เกรียจกลับ  แล้วมึงต้องคบกับพี่เกมกี่เดือนวะ”
                “ยันสงกรานต์อ่ะ  รุ่นพี่เขาให้คบกันไปถึงวันที่13 -*-”
                “อิจฉาหว่ะ  มีผู้ชายไม่ขาดปากเลย-3-”
                “มึงจะเอามั้ยละ  กูยกให้>O<”
                “กูจะเอาผู้หญิงบ้างอ่ะ  กูเบื่อผู้ชายละ-*-”
                “กูจะบอกไอ้เทมส์ให้แล้วกันนะ^^”
                “กูได้ตายคาเตียงดิสาดดด-*-”
                “ฮ่าๆ”
                “ตายยากแม่ งโทรมาละ   โทรจิกยิ่งกว่าพี่กูอีก-*-”
                “กลัวเมียหายมั้ง^O^”
                “เมียเชี่ยไร>///<”
                ไอ้ไอซ์ตีไหล่ผมดังลั่นก่อนจะหมุนตัวหยิบมือถือวิ่งไปโดดนอนกลิ้งไปมาบนเตียงผม   กูบอกให้เช็ดตีนก่อนขึ้นเตียงไอ้เวรนี่ -*-
 
                ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪
 
                ผมพุ่งตัวไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะมารับอย่างรวดเร็ว   เกือบล้มแล้วนะเนี่ย 
                “ฮัลโหล^O^”  ผมกรอกเสียงตอบ
                (ยังไม่นอนอีกหรอไอ้ตัวแสบ)
                “ยังหรอกก็รอคนโทรมาอยู่ไง><”
                (ตอบน่ารักเชียวงี้ต้องให้รางวัลแล้ว~)
                “ไอโฟนเครื่องนึง*o*”
                (คูก้าเม็ดละ5บาท)
                “งก  คูก้าบ้านใคร5บาทบ้าป่ะ-3-”
                (ฮ่าๆ  วันนี้รับน้องเป็นไงบ้าง  โดนแกล้งเยอะป่าว)
                “พี่จะไปแก้แค้นให้ซัลหรอ”
                (ไม่อ่ะ  บอกให้แกล้งไปยันขึ้นปี2เลย)
                “ขอให้โดนหิมะถล่มใส่-*-”
                (หน้าร้อนเฟ้ยๆ  หิมะมันจะมาจากไหน)
                “ขอให้โดนทอร์นาโดถล่ม-*-”
                (ใจร้ายจริง!)
                “สงกรานต์จะมามั้ย”
                (เร่งเรียนอยู่ๆ  อยากจะไม่ได้กลับ..)
                “งั้นซัลไปสีลม-3-”
                (ไม่ต้องเลย  เดี๋ยวโดนพวกโรคจิตลวมลามหรอก)
                “จะไป-3-”
                (ดื้อจริงๆเลย)
                “ถ้าพี่เซลไม่กลับมาซัลไปจริงๆด้วย”
                (กลับได้กลับไปแล้ว  อย่าไปเลยพี่เป็นห่วง)
                “ไม่รู้  ไม่สน-3-”
                (ตามใจ  พาพวกไอ้วิว น้องซอสน้องแว่นไปด้วยละกัน)
                “ซัลคิดถึงพี่นะ...”
                ปีใหม่ก็ไม่กลับ  วันเกิดก็ไม่มาผมละเหงาชะมัดเลย   ผมรู้ว่าพี่เซลกำลังเร่งเรียนให้จบเร็วๆ  เลยไม่กลับมาไทย  
                (พี่ก็คิดถึงซัล  อ๊ากกกก  อย่าพูดดิเดี๋ยวพี่หนีเรียน!!)
                “ฮ่าๆ  หนีเลย><”
                (บ้า!  ไปนอนได้แล้ว)
                “เล่นเกมกับไอ้ไอซ์อยู่-o-”
                (อืม  ฝากทักทายไอซ์ด้วยละ)
                “ไอ้ไอซ์พี่เซลบอกให้มึงไปตาย-o-!!”
                ไอ้ไอซ์หันมาหรี่ตาใส่ผมแล้วก็อ้าปากตอบ
                “มึงน่ะสิ-*-”
                “พี่เซลมันบอก มึงน่ะสิ  มันด่าพี่อ่ะ”
                “ไม่ใช่นะคร้าบบบ  ไอ้ซัลกูด่ามึงน่ะแหละ>O<!!”
                (แค่นี้ก่อนนะ  ฝันดีนะ)
                ไม่ทันจะตอบกลับพี่มันก็วางสายไปแล้ว  ฮึ่ม!  ไอ้บ้าโทรมาวันละไม่ถึง5นาที   จะให้ผมคิดถึงตายหรือไง   คนใจร้ายน่ะพี่เซลอ่ะแหละ   ผมกระโดดขึ้นเตียงพลางเอามือถือฟาดหมอนระบายอารมณ์
 
                ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪
 
                “ฮัลโหล>////<”
                โทรมาอีกแล้วหรอ   >///<
                (เสียงรับสายนายนี่น่าขนลุกดีนะ)
                ใครฟะ!  ผมหงายจอออกมาดู   เบอร์ไม่คุ้นเลย-.-
                “ใครอ่ะ”  ผมถาม
                (บอกให้เมมเบอร์ไว้ไม่ใช่หรอ  กระโดดกบร้อยนึงดีมั้ย!)
                รู้ละใคร  รับน้องมันจบไปละสั่งกูๆก็ไม่ทำแล้วเว้ย-*-
                “ลืม”
                (เมมไว้ด้วย)
                “โอเค  เมมว่าไอ้รุ่นพี่จอมว้ากแล้วกันนะ”
                (ฉันชื่อเกม!)
                “เมมแล้ว  มีอะไรอีกมั้ยครับ”
                (เมมว่าไร)
                “รุ่นพี่กินกบ”
                (เปลี่ยนเลยๆ)
                “มือถือผม  ผมมีสิทธิจะเมมอะไรก็ได้^^”
                (งั้นฉันจะเมมชื่อนายใหม่  ไอ้ฝอยขัดหม้อ!)
                “จะบ้าหรอ>O<!!”
                (เปลืองตังค์แค่นี้นะ)
                “จะวางก็วางไปเลย  แก้ชื่อผมด้วยผมชื่อซัลเฟอร์!!”
                (เออๆ  ซันไลน์)
                “ซัลเฟอร์โว้ยยยย!!”
                แม่ งตัดสาย -*-   กูไม่ใช่น้ำยาล้างจานนะเว้ย   ผมปิดมือถือถอดแบตโยนไปคนละทาง   วันนี้เพลียจริงๆ 
                “เมื่อกี้พี่เกมหรอ*o*”  ไอ้ไอซ์ยื่นหน้ามาถาม
                “เออ”  ผมตอบ
                “วางสายพี่เซลปุ๊บพี่เกมโทรมาปั๊บ  บริหารจัดการดีนี่หว่า  อย่างนี้หลวงกับน้อยจะได้ไม่ตีกัน  ฮ่าๆ><”
               
                ผลั๊วะ!
 
                ตีไม่ตีผมก็ตบหัวไอ้ไอซ์มันก่อนละ  ปากหมาชิบหายเลยไอ้เพื่อนเลว   พี่เซลน่ะตัวจริงโว้ย  อีกคนแค่ชั่วคราวแถมหลอกๆอีกต่างหาก
                “กูมีพี่เซลคนเดียวโว้ย!!”  ผมประกาศ
                “รักแท้แพ้ใกล้ชิด~”
                “ใกล้กูมากๆเอาตีนไปแด กมะ-*-”
                “โหดจังนะมึงนี่  ไม่มีใครตาถั่วมาคบมึงหรอก  กูก็พูดเล่น-o-”
                “มึงหาว่าพี่เซลตาถั่วหรอ-*-”
                “คนนั้นกูเอาไว้บนหิ้ง  คนอื่นกูด่ากราด>O<”
                ผมเอาหมอนฟาดหัวมันไปที   ไอ้นี่เป็นไรกับแฟนผมนักหนา   ดูจะปลื้มออกหน้าออกตา
                “มึงจะประกาศสงครามหมอนกะกูใช่มั้ย-*-”  ไอ้ไอซ์บอก
                “มาดิ  กูกลัว?”
                “พูดงี้ได้เสียนะมึง><”
                พูดจบไอ้ไอซ์ก็กระโดดทับผม   ไหนบอกสงครามหมอนไงไหงมึงมาคร่อมกูซะละ   ผมยันตีนไปกลางลำตัวมันก็จับหน้าผมหันซบหมอน   กูหายใจไม่ออก
 
                ปัง!
 
                “พวกแก... ห่างออกกันเดี๋ยวนี้”
                น้ำเสียงเย็นปนหลอนทำให้ผมกับไอ้ไอซ์รีบดีดตัวออกจากกัน   ไอ้เทมส์ยืนกดอกจ้องพวกผมซะน่ากลัวเลย
                “ไอ้ไอซ์มันเริ่มก่อนนะ-o-”  ผมบอก
                “อ้าวเชี่ย!  ไหงโยนมากูอ่ะT^T” มึงเริ่มก่อนจริงๆนี่
                ไอ้เทมส์ก้าวเท้ายาวๆมาประชิดตัวแล้วดึงไอ้ไอซ์ให้ลุกขึ้น
                “กลับบ้าน”  ไอ้เทมส์บอก
                “กูจะค้างนี่-o-”
                “จะกลับดีๆหรือจะกลับด้วยนะตา..”
                “มึงอ่ะ T^T”  มันหันมาโบยผม
                “ต่อไปนี้ไม่ต้องมาค้างแล้ว  ให้มาเล่นเกมอย่างเดียวพอ”
                “มึงเป็นพ่อกูหรอบังคับกูจัง>O<!”
                “พ่อของลูก...ชัดมั้ย”
                “กูมีลูกได้ที่ไหนละไอ้บ้า>O<!!”
                “งั้นก็ลองดูว่าจะมีได้มั้ย!”
                พูดจบมันก็อุ้มร่างเล็กๆของไอ้ไอซ์พาดบ่าแล้วเดินออกไป    ผมนั่งไว้อาลัยให้ไอซ์มัน   โชคดีขอให้ลุกมาเรียนไหวละกันนะ-o-;;
 
 
 
 
                เหมือนว่าข่าวในมหาลัยจะแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าโรคระบาด   ไปไหนมาไหนคนก็จับตามองมาที่ผม   พวกสาววายนี่ตั้งกล้องรอเลยละ    เวลาผมเจอไอ้พี่เกมผมก็พูดธรรมดานะ   แต่คนอื่นบอกว่าสวีทกัน   เอาจริงกันหรือป่าว   เหอะๆ ผมมีตัวจริงของผมอยู่แล้ว>///<
                “วันนี้พี่เกมมารับป่าววะซัล”  เพื่อนข้างๆถามผม
                “ไม่รู้  กูกลับก่อนดีกว่า”
                ไม่อยากให้มันวุ่นวาย  บ้านตัวเองใช่ว่าจะกลับไม่เป็น  ผมไม่เคยให้พี่เกมไปส่งผมที่บ้านเลยด้วย   ผมกลัวแม่เห็นแล้วเข้าใจผิด-o-
                “เวรแล้ว   ฝนตกใครเอาร่มมาบ้างวะ”  คนในห้องถาม
                ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง  ฟ้ามืดซะแล้ว   บ้าจริงหน้าร้อนหรือหน้าฝนกันแน่ตกอะไรแทบทุกวัน   ผมเดินลงมาที่หน้าตึกหาคนรู้จักอาศัยร่มกลับ  แต่ประเด็นคือ  ผมไม่รู้จักใครเลยน่ะสิ   งั้นคงต้องรอฝนหยุดแล้วละ-.-;
                “ฝนตกอีกแล้ว”
                ร่างสูงโปร่งยื่นมือออกไปนอกตึกรับน้ำฝนแล้วเอามาสะบัดใส่หัวผม   เออดีเนอะ  กูยืนของกูอยู่ในตึกดีๆมึงก็ทำให้กูเปียกได้-*-
                “เปียก!” ผมบอก
                “ไม่กลับบ้านอีกหรือไง”  พี่มันถาม
                “รอฝนหยุดก่อน”
                “ฉันมีร่ม  ไปด้วยกันมั้ย”
                “ไม่ละ”
                ผมบอกแล้วหมุนตัวเดินหนี   ไม่ไปด้วยหรอก   ให้ไปแออัดอยู่กับหมีควายอย่างมันในร่มอ่ะนะ   แค่มันเดินคนเดียวก็เต็มแล้ว   ยังไงผมก็เปียกอยู่ดี
                “ทนอีกหน่อยเดี๋ยวก็เลิ...”
                ผมรีบเอามืออุดริมฝีปากหนาที่กำลังจะเอ่ยคำต้องห้ามออกมา   ถ้าพูดออกมาละก็ที่ทำมาอาทิตย์กว่าก็เสียเปล่าสิ   ห้ามพูดคำว่าเลิกจนกว่าจะครบกำหนดนะ!!
                “อย่าพูดอีกนะ”  ผมบอก
                “อืม”
                พี่มันพยักหน้าหน่อยๆก่อนจะดึงมือผมออก   ผมนั่งลงบนม้านั่งในตึกพี่มันก็เดินมานั่งข้างๆเป็นเพื่อนผม
                “ฉันรู้ว่านายลำบากใจ  แต่มันเป็นธรรมเนียมคณะ”
                “ผมรู้..”  ผมตอบเบาๆ
                “ขอโทษถ้าฉันทำให้นายรำคาญ”
                “ป่าว  แค่...”
                “สีหน้านายมันบอกว่ารำคาญฉัน ”
                ดวงตาคมจ้องลึกเข้ามาในดวงตาผม    ถามว่ารำคาญมั้ย   ไม่รู้สิเพียงแต่ผมทำตัวไม่ถูก   ผมมีแฟนจริงๆอยู่แล้วต้องมาเป็นแฟนปลอมๆ(แต่เล่นเหมือนจริงแบบนี้)กับพี่มันอีก   ผมเหมือนกำลังคบควบอยู่สองคน   เลยไม่สบายใจเท่าไหร่
                “ผม...ผมทำตัวไม่ถูก”  ผมบอก
                “ทำไมละ”
                “ไม่รู้สิครับ  ให้มาคบกับพี่...ผมไม่รู้ควรทำตัวยังไง”
                “นั่นสิเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ด้วย”
                “อืม...” เป็นผู้ชายทั้งน้อยทั้งหลวงเลย-_-;;
                “ฟังเพลงแก้เซ็งหน่อยมั้ย”
                มือใหญ่หันไปแกะเอากีต้าร์ตัวโตออกมาจากกล่อง   เด็กนิเทศนี่อารมณ์ศิลปินกันจริงๆพกกีต้าร์มาเรียนด้วยเนี่ย  พี่เกมจับกีต้าร์พลางดีดสายเช็กเสียงเล็กน้อย   ดูไปดูมาพี่เขาก็เท่อยู่เหมือนกัน   ผมดีน้ำตาลอ่อนที่ยาวปกใบหน้าคม  เส้ยผมซอยระต้นคอ   เสื้อตัวบางสีขาวที่ปลดกระดุมโชว์แผงอกกว้าง   ปลายนิ้วก็เรียวสวยไม่มีข้อปูดออกมา   ทำให้ผมรู้สึกอิจฉาอยู่ไม่น้อย   ทำไมผมไม่หล่อดูดีแบบนี้บ้างนะ
 
                แตร๊ง~
 
                นิ้วเรียวยาวลากลงไปบนสายกีต้าร์เบาๆก่อนจะเริ่มบรรเลงเป็นจังหวะ   ถ้าพี่เซลมายืนเทียบความหล่อกับพี่เกมคงกินกันไม่ลงนะเนี่ย   พี่เซลก็เก่งบาส  พี่เกมก็เก่งดนตรี   คนละสไตล์เลย
                “สอนเล่นหน่อยสิ”  ผมบอก
                อยากลองเล่นมั้ง  มันเท่ดี><
                “ถือ”
                พี่เกมยื่นกีต้าร์มาให้ผม   เห็นกีต้าร์ดูโปร่งๆแบบนี้แต่หนักไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย   พอผมจับกีต้าร์ตั้งท่าเท่ๆเท่านั้นแหละ   รู้สึกตัวเองเท่ขึ้นมาทันที   แค่พร็อบก็เสริมหล่อได้แล้ว  ฮ่าๆ
                “สอนคอร์ดง่ายๆก่อนแล้วกัน  คอร์ดC”
                พี่เขาบอกแล้วจับนิ้วผมวางไปตามเส้น   ผมกดสายแล้วลองดีด
 
                แต๊ว~
 
                “ทำไมเสียงมันแปลกๆอ่ะ-o-”  ผมถาม
                “จับแน่นๆดิ”
                พี่มันบอกแล้วกระชักมือผมให้กดสายกีต้าร์ให้แน่น   เจ็บนิดๆนะเนี่ย-*-
               
                แต๊ว~
 
                “มันไม่ต่างจากเดิมเลยอ่ะ-o-”  กดแน่นจนเส้นจะเข้าเนื้อแล้วนะเว้ย
                “เอาปิ๊กไปดีดไป-_-”  พี่มันยื่นพลาสติกสามเหลี่ยมมาให้ผม
                ผมก็ลองดีดดูอีกที   เสียงมันสั้นอ่ะ   มันไม่เหมือนเมื่อกี้   ตอนใช้นิ้วเสียงมันแอคโค่กว่าอ่ะ
                “คอร์ดอื่นอ่ะ  จะเล่นเพลง><”
                “คอร์ดCง่ายๆยังไม่รอดเลย-_-”
                “ผมอาจจะเล่นคอร์ดอื่นได้ดีก็ได้-*-” ดูถูกจังเลยนะ
                “เพลงมันก็ต้องเล่นได้หลายๆคอร์ด  ลองจับคอร์ดD”
                พี่มันจับนิ้วผมวางที่เส้นข้างล่างแล้วก็กดนิ้วผม   อีคอร์ดนี่มันเจ็บนิ้วอ่ะ   เส้นเล็กสุดนี่แหละกดยาก
 
                แต๊ก!
 
                “กดแน่นๆสิ-_-”  พี่มันบอก
                “มันเจ็บอ่ะ>O<”
                “ถ้ากลัวเจ็บก็อย่าเล่นเลย  จับคอร์ดCใหม่ดิ๊”
                “-.-”
                “ลืมอ่ะดิ”
                “จับไงอ่ะ  วางเส้นไหน-o-”
                “ไม่ต้องเล่นแล้ว  เพิ่งจับเมื่อกี้เองลืมแล้วหรอ”
                “เล่นเพลงเลยดีกว่า>O<!!”
                “กว่าจะเล่นคล่องมันใช้เวลานะ  จับคอร์ดธรรมดายังทำไม่ได้เลย”
                “ผมเล่นมั่วๆก็ได้-3-”
                กูดีดมั่วก็ได้  กูฟังของกูออกคนเดียวก็พอ  กูอินดี้อ่ะ-3-
                “อยากเล่นเป็นในวันเดียวเลยใช่มั้ย”  พี่เกมถาม
                “ได้หรอ*o*”
                ถ้าได้จริงกูเมพเลยอ่ะ><
                “อืม  มานั่งนี่สิ”
                พี่มันชี้ไปที่หว่างขาตัวเอง   จะให้ไปนั่งตรงนั้นหรอ  บ้าแล้ว>O<!!   มือใหญ่จับต้นแขนผมดึงตัวผมไปนั่งตรงหว่างขามัน
                “เฮ้ย!!  เดี๋ยวดิ  คนอื่นเขาจะ..-o-”
                “ไม่เห็นเป็นไร  เราเป็นแฟนกันนี่”
                ถะ...ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เหอะ    ความอุ่นจากคนที่นั่งซ้อนหลังผมทำให้ผมรู้สึกวูบวาบไปทั่วร่างกาย  จะว่าเขินก็ได้   อายชาวบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาด้วย   ถึงคนจะอยู่ในตึกน้อยแล้วแต่ก็อายอยู่ดี   มือใหญ่หยิบสก็อตเทปใส่ออกมาจากกระเป๋า   พี่มันจับมือผมวางหงายไว้บนมือมันแล้วเอาเทปใสมาพันรอบนิ้วเราไว้ด้วยกัน    อ่อ  ถ้าทำแบบนี้ก็เล่นได้แบบเซียนเลยสินะ
                “เล่นเพลงได้ในวันเดียวนี่เซียนมากเลยเนอะ^^”  ผมบอก
                “อืม   เจ็บหน่อยนะ”
                “อืม”
                พี่มันชะงักไม่ดีด  ตั้งท่าอยู่อย่างนั้น  อะไรหรอ
                “คำพูดมันแปลกๆเนอะ-////-”  พี่เกมบอก
                “คิดลึกหรอ-o-”  ผมถาม
                “ป่าวๆ”
                “จริงอ่ะ  คิดใช่มั้ย>O<”
                “ฮ่าๆ  ไม่ได้คิด^^”
                มือใหญ่ที่วางทับมือผมเลื่อนไปจับคอร์ด   แล้วดีดนิ้วบรรเลงเพลง   ผมว่าเสียงมันก็แปล่งๆอยู่ดี   แต่ก็ดีกว่าตอนที่ผมเล่นเองเยอะ   พี่มันเปล่งเสียงร้องเพลงคลอไปตามจังหวะเพลง   เสียงเพราะมากเลยละ   ผมเงยมองใบหน้าคมที่ปล่อยอารมณ์ไปตามเสียงเพลงมันดูเป็นธรรมชาติเหมือนเข้าถึงเนื้อเพลงเลย
                “เหมือนหัวใจ....เหมือนหลุดไปในห้วงเวลานี้
เมื่อพบเธอ.....ความรักที่เคยเข้าใจก็เปลี่ยนไป
ไม่ต้องใช้วันเวลาแค่เราได้พบกันในวันนี้
แค่พบเจอกับเธอ.....ก็รักเธอ......ฉันรัก...เธอ....”
จู่ๆหัวใจผมก็เต้นรัวไปกับเพลงท่อนสุดท้าย   คงเป็นเพราะพี่มันผ่อนเสียงลงเบาๆละมั้ง   พอเพลงจบลงเราต่างคนก็ต่างนิ่ง   ผมรู้สึกถึงไออุ่นจากร่างกายที่แนบสนิทกับแผ่นหลังผม   ใบหน้าหล่อวางเกยไหล่ผมอย่าถือวิสาสะ   ผมนั่งตัวเกร็งแข็งทื่อปล่อยให้คนข้างหลังพ่นลมหายใจรดหูผม
“ซัล....”
“ฝนหยุดตกแล้วผมกลับก่อนนะครับ!”
ผมรีบบอกแล้วแกะเทปใสออกจากนิ้วโดยเร็ว
“โทษที   ไม่ได้จะทำอะไรหรอกนะ   แต่ฉันปวดหัวน่ะ  เป็นหวัดมาสองอาทิตย์แล้ว”
“หระ....หรอ  ไม่กินยาละ”  ผมถามต่อ
“กินแล้ว  แต่ฝนตกหนักทุกวันเลย  ไม่หายซักที”
“ไหวมั้ยครับเนี่ย”
“ขออยู่ท่านี้แปปนึง  หัวหนักมากเลย”
“...อ่า..-o-”
พี่มันหลับซบไหล่ผมเลย   ซะงั้นน่ะ-o-!!   ผมนั่งนิ่งเป็นหุ่นไม่กล้าขยับกลัวจมูกมันจะเข้ามาข้างคอ    เอื้อมมือแตะหน้าผากพี่มันเบาๆ  ร้อนจี๋เลยละ   ช่วยไม่ได้นะ....   แต่ผมกลัวติดหวัดไปด้วยจัง   เสียงหายใจหอบช้าๆทำให้ผมรู้ว่าพี่มันหลับไปแล้วละสภาพอย่างนี้   ผมต้องนั่งรออีกนานแค่ไหนนะกว่าจะตื่น
ผมหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดูเป็นรอบที่ร้อยของวันนี้   ชีวิตผมมีแต่การรอคอยหรือไงนะ
 
               
               
               
               
“มึงร้านนี้โคตรแม่นอ่ะเชื่อกูๆ><”
                ผมได้ยินพวกผู้หญิงชอบพูดเรื่องดูดวง   ผมเองก็เลยอยากลองดูบ้าง   ช่วงนี้ผมกำลังเครียดกับอาการประหลาดๆของตัวเอง   ผมไม่คิดว่าผมจะชอบพี่เกม   ผมไม่ได้อยากชอบพี่เกมแต่ผมกลัวว่าผมชะเผลอชอบเพราะพี่เกมมีหลายๆอย่างที่คล้ายกับพี่เซล   ทั้งน้ำเสียง   ท่าทางเวลาอยู่ด้วยกัน   ผมไม่อยากฉวยโอกาสตอนตัวเองกำลังเหงาไปคว้าพี่มันมาทำกิ๊ก    แต่ช่วงนี้พี่เซลไม่โทรมาเลย.....ตั้งแต่วันนั้น   กูคิดถึงนะโว้ยยยยย>O<!!
                “มึงจะดูเรื่องไรวะ”  ไอ้ไอซ์ถาม
                “เรื่องความรักสิ-///-”
                ตอบอย่างเต็มปาก   จะให้กูดูเรื่องเรียนหรอ   ถ้ามาดูแล้วรู้ข้อสอบล่วงหน้ากูก็จะมาดูอ่ะนะ    อยากดูเรื่องความรักเว้ย    นับวันผมจะเริ่มแต๋วแตกขึ้นทุกวันทำไมมาดูอะไรที่ผู้หญิงเขาดูกันวะ>///<
                “กูทำนายให้ก็ได้    มึงเลิกกับพี่เซลแน่  ฮ่าๆ>O<”
                “พ่อ!  มึง! ดิ!”
                “แล้วพี่เซลรู้ป่ะเรื่องรับน้องของคณะมึงที่ต้อง.....”
                “บอกไม่ได้หว่ะ  มันเป็นเคล็ดรุ่นพี่ในคณะเขาไม่ให้กูบอกT^T”
                “เหอะๆ  ถ้าพี่เซลรู้นะมึง  เลิกแน่!”
                “ไม่รู้หรอกๆ><”
                “กูจะโทรไปฟ้องเอง^O^”
                “ไอ้เวร-*-!!”
                ปากแม่ งหนอนไช-*-   เขาไม่รู้ก็ดีอยู่ละ   ไม่กี่วันกูก็จะหลุดพ้นแล้ว   สงบปากสงบคำกันหน่อย   ผมหยุดเท้าลงตรงหน้าร้านหมอดู   ตึกสีขาวปนเทามีรอยแตกที่ผนังหน่อยๆ  จะว่าหลอนหรือขลังดีละ   เข้าไปจะเจอกระสือป่าววะ-o-;;               
                “กูสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง-o-!”
                ไอ้ไอซ์บอก   ไอ้เชี่ยนี่มันมีญาณครับ    ผมเห็นบางทีมันก็พูดคนเดียว   คาดว่ามันคงเห็นผีได้แน่ๆ  กูจะส่งมึงไปอยู่กับริว!!
                “ร้านนี้ขลังมากเลยใช่ป่ะ*o*”
                “กูไม่รู้    เข้าไปกันเถอะๆT^T”
                “ร้านเนี่ยเจ๋งมากเลยนะ  ดูเนื้อคู่แม่นมาก  แล้วก็รับผูกดวงเนื้อคู่ด้วย><”
                “ผูกดวงเนื้อคู่-o-”
                “ก็ตัดด้ายแดงกับเนื้อคู่คนเก่าไปผูกกับคนใหม่ไง”
                “แล้วยังไง  ช่วยไรวะ”
                “ก็จะได้รักกับแฟนตลอดไปไง>///<”
                “อ่อ”
                ไอ้ไอซ์ยืนฝันกลางวันน้ำลายย้อยคาปาก   ทุเรศจริงๆเลยนะมึง   ผมเกรงว่าน้ำลายมันจะแพร่เชื้อไวรัสผมเลยต้องรีบลากมันเข้าไปข้างใน    พอเปิดประตูเข้ามาผมก็เห็นผู้หญิงใส่ชุดคลุมปิดครึ่งหน้ากำลังนั่งคนไพ่อยู่     ดวงตาคมเหมือนเหยี่ยวจ้องมองมาที่ผมกับไอ้ไอซ์ก่อนจะเชิญให้เรานั่ง
                “นั่งสิ   จะดูเรื่องอะไร”  หมอดูถาม
                “ระ...เรื่องความรักครับ>///<”
                ผมเอาจริงนะเอาเรื่องนี้แหละ
                “หยิบไพ่”
                เสียงหมอดูเอ่ยเรียบๆ   น่ากลัวแปลกๆผมค่อยๆยื่นมือไปหยิบไพ่ที่วางเรียงรายขึ้นมาให้หมอดู
                “คุณมีแฟนแล้ว”  หมอดูบอก
                “อ่าครับ”  แม่นสาดดด
                “แฟนคุณเป็นผู้ชายใช่มั้ย”
                “..ครับ-/////-”
                “ตอนนี้ความรักของคุณมีชายอีกคนเข้ามาแทรก   ถ้าคุณเลือกผู้ชายคนนั้นคุณจะมีชีวิตสุขสบาย  เพราะเขาจะเอาใจใส่คุณมาก   แต่เขาจะอยู่กับคุณไม่นาน   เพราะโชคชะตาจะพาให้คุณกลับมาหาเนื้อคู่คุณอีกครั้ง”
                ผู้ชายอีกคน.....ไอ้พี่เกมสินะ   โคตรแม่นเลยอ่ะOoO!!   ใช่พี่เขาเอาใจใส่ผมมาก    มันก็น่าจะดีถ้ามีใครสักคนมาคอยเอาใจ    แต่ผมกลัว.....ว่าพี่มันจะคิดอะไรเกินรุ่นพี่รุ่นน้องธรรมดา   ผมไม่ได้หลงตัวเองนะแต่มันมีคดีมาแล้ว!!   อยู่ใกล้ๆผมทำดีกับผมแล้วมาชอบผมเนี่ย   ผมไม่เอาแล้ว   ผมไม่อยากให้ใครต้องมาโดนผมหักอกอีก    แต่ผมก็คงรับความรู้สึกดีของเขาไม่ได้เหมือนกัน  
                “ขะ...ขอบคุณครับ”
                ผมตอบแผ่วเบา   ความเครียดเริ่มทะยานเข้าสู่หัวผมอีกรอบ   ภาวนาว่าอย่ามีใครหลงผิดมาชอบผมเลย   และภาวนาให้ผมมั่นคงต่อคนรักของผมด้วย      
                “แล้วคุณจะดูเรื่องอะไร” 
                “ผมมาเป็นเพื่อนมันเฉยๆครับ^^” 
                “ไม่ดูเรื่องเนื้อคู่หรอ”
                หมดูหันไปถามไอ้ไอซ์ที่นั่งหน้าเอ๋ออยู่ข้างๆ   นานๆมาทีแถมไม่มีใครเห็นด้วยมึงก็ดูๆไปเถอะอย่าได้อาย><
                “ดูๆไปเหอะ  นานๆมาที”  ผมบอก 
                “ดูเนื้อคู่ก็ได้ๆ”  พยักหน้าส่งๆ
                “ขอดูมือข้างซ้ายหน่อย”
                หมอดูรับขาหน้าไอ้ไอซ์ไปกุมแล้วพรึมพรำอะไรบางอย่าง   แล้วเธอก็ลืมตาขึ้นกะทันหัน   ผมแอบผงะเล็กน้อย   ตกใจๆ-o-;;
                “คุณเจอเนื้อคู่แล้ว”
                “ห๊ะ!!”  ไอ้ไอซ์ร้องเสียงดัง
                “ด้ายของคุณเส้นหนามาก  แสดงว่าพวกคุณรักกันมาก.....เสร็จแล้วก็จ่ายตังค์ซะ”
                ยัยหมอดูนี่หน้าเลือดแหะ   แต่แม่นสมคำเล่าลือ    ผมกับไอซ์เดินออกมาจากร้าน     ผมว่าร้านนี้แม่นจริง   ถึงเรื่องดวงมันจะเชื่อไม่ได้เท่าไหร่   แต่มันก็ช่วยเป็นทางเลือกในการตัดสินใจในการดำเนินชีวิต   ผมไม่มีทางเลือกทางเดินผิดๆเด็ดขาด!!
               
 
 
 
 
                ผมนอนเล่นบนโซฟาหนังสีดำ    แอร์เย็นๆทำให้ผมอยากจะหลับ   ผมเหลือบมองพี่เกมที่กำลังตั้งสายกีต้าร์    พอเจ้าตัวรู้ว่าผมแอบมองอยู่ก็หันมายิ้มมุมปากให้ผม    ผมสะบัดหน้าเมินรอยยิ้มกรุ่มกริ่มนั่น   ผมไม่อยากหวั่นไหว....  แต่ความเหงาที่เกาะกุมใจผมมันก็ทำให้ผมรู้สึกอยากอ้อนคนรอบข้าง   เฮ้อ~   ไม่อยากทำตัวเลวเลย   อีพี่เซลมึงโทรมาหากูบ้างสิฟะ!!  ตายหา(+l)ไปแล้วหรือไง!!!
 
                ผลุบ!
 
                เสื้อกันหนาวตัวถูกวางคลุมตัวผม   มือใหญ่จัดแจงห่มเสื้อแก้หนาวให้ผมถึงคอ   มืออุ่นลูบหัวผมไปมาเบาๆ พลางยิ้มอ่อนโยน   ผมหลับตาลงรับความอุ่นที่คล้ายกับพี่เซล   
                ....พี่เกมทำให้ผม  คิดถึงพี่เซล....
                “บอกแล้วว่าห้องนี้มันหนาว  ถ้าง่วงก็หลับไปซะพอจะกลับเดี๋ยวพี่จะปลุกนะ”
                ผมพยักหน้าเล็กน้อยแทนการตอบรับ    ริมฝีปากอุ่นทาบทับลงผมหน้าผากผม    ผมกลั้นหายใจลึกไม่กล้ากระดิกตัว
                “ฝันดีนะ”
                เสียงอบอุ่นกล้าวบอกก่อนจะลุกออกไปซ้อมดนตรีอย่างเดิม    ผมไม่อยากให้พี่เขาทำแบบนี้เลย    ผมพยายามคิดว่าพี่เขาแค่เล่นละครให้แนบเนียน   แต่การกระทำของเขาทำให้ผมกังวล   ขอเถอะอย่ามาชอบผมเลย....
 
                ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪
 
                “ตายยังวะมึง”  ผมถามไอ้ไอซ์
                (สาดดด  รับสายกูงี้หรอ)
                “เออ  มึงออกจากโรง’บาลยังเนี่ย  เข้าแม่ งทุกเดือน”
                ไม่รู้มันเป็นไรกับโรงพยาบาลนะ   เข้าออกๆเป็นว่าเล่น-o-!
                (เออกูเข้าจนจะได้หมอเป็นแฟนละ  ฮ่าๆ  โอ้ย! ไอ้เทมส์เจ็บนะเว้ย!!)
                คาดว่าคงโดนได้เทมส์สับหัวไม่ก็โดนกัดแน่ๆ   สมน้ำหน้ามัน!!   ผมละเบื่อได้คู่นี้พวกมึงอย่าหวานกันออกนอกหน้าได้ป่ะ   เห็นใจคนเกือบโสดอย่างกูบ้างเถอะT^T
                “ออกทันไปเล่นน้ำป่ะเนี่ย”  ผมถามต่อ
                (เล่นไหน)
                “สีลมป่ะละ”
                (จัดไปๆ) 
                (ไปไหน!)  เสียงไอ้เทมส์
                (ป่าวๆๆๆ  ไม่ได้ไปไหน~)ไอ้ไอซ์ตอบเสียงสูง
                ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้พวกผู้ชาย(กูก็ชายนิ๊)หมายถึงไอ้เทมส์  พี่ซี  ไอ้ซอส  พี่เซลด้วยไม่ยอมให้พวกผมไม่เล่นสงกรานต์กัน    ใครแม่ งจะบ้าลวนลามผู้ชายละไม่มีหรอกน่า   คิดเยอะกันไปได้   แน่นอนผมว่าไอ้เทมส์ไม่ให้ไอ้ไอซ์ไปหรอก     แต่ห้ามได้หรอ ^O^
                “วันที่12 มึงมาค้างบ้านกูแล้วเช้าไปสีลมเลย”
                (เออๆ  แต่กูไม่มั่นใจว่างจะไปค้างได้หรือป่าวนะ   แต่กูจะแอบไปแล้วกัน)
                “มีไอ้เชี่ยเทมส์เป็นแฟนนี่รันทดเนอะ”
                (มากๆ  แม่ งบังคับกูทุกอย่างเลย!!)
                “ฮ่าๆ  แค่นี้นะเดี๋ยวกูโทรหาไอ้สองตัวนั่นก่อน”
                (อืมๆ  ไอ้วิวแม่ งไม่มาหรอกกูว่า)
                “กูจะลากมันมา!!”
                (เอาหมอนเอาเตียงไปเผื่อมันด้วย  เดี๋ยวแม่ งบ่นจะนอน)
                “เออๆ  บาย”
                วางสายเสร็จผมก็กดโทรศัพท์หาไอ้ซอส   แต่ได้ยินเป็นเสียงระบบตอบรับ   สงสัยจะคุยกับพี่ต้าอยู่งั้นส่งข้อความแทนละกัน
                “ไม่นอนแล้วหรอ”  พี่เกมเดินมานั่งข้างผม
                “ไม่อ่ะ  หายง่วงแล้ว”  ผมตอบ
                “สงกรานต์ไหนเที่ยวไหนป่าว”
                “ผมไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ”
                “สีลมหรอ”
                “อืม”
                “ไว้ไปเจอกันนะ^^”
                “พี่ไปสีลมหรอ”
                “อืม  ไปทุกปีอ่ะ  ไปดูโคโยตี้”
                “ฮ่าๆ  อยากดูโคโยตี้ไปต่างจังหวัดดีกว่า  เด็ดกว่าเยอะ><”
                “โคโยตี้รองเท้าแตะหรอ”
                “ฮ่าๆ  ขาลายด้วย^O^”
                กูออกต่างจังหวัดไม่ได้ละ  โดนเด็กสก๊อยกระทืบตายแน่เลย   ฮ่าๆ   ผมกดส่งข้อความให้ไอ้วิวอีกฉบับนึง
                “รูปที่หน้าจอ...”  พี่เกมพูด
                ผมมองหน้าจอสว่างที่มือถือตัวเอง   มันเป็นรูปผมที่ถ่ายกับพี่เซลตอนส่งพี่เซลไปเรียนนอก   ตอนแรกผมกะถ่ายพี่มันเดี่ยวๆแต่มันดันล็อกคอผมให้เข้าเฟรมด้วยน่ะสิ   พอดูรูปแล้วยิ่งอยากเจอเข้าไปอีก   ไอ้พี่เซลบ้าทำไมไม่กลับมาไทยบ้างวะ!!
                “แฟนผมเอง”
                ผมบอก  พี่เกมพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนตักผมแล้วเอาเสื้อมาคลุมหน้าไว้   .....ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ   อย่าทำตัวแปลกๆสิ  ผมจะเครียดตาม
                “แฟนซัลเป็นคนยังไงหรอ”  พี่เกมถาม
                ตอบยากแหะ   พออยู่ด้วยกันนานๆเข้าผมก็เห็นหลายๆด้านของพี่เซล   ถ้าเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นก็ดูขรึมๆบ้าง   พออยู่ต่อหน้าสาวๆหรือรุ่นน้องก็ดูใจดี   แต่อยู่กับผมมันเป็นคนบ้า   แถมชอบทำอะไรเน่าๆอีกต่างหาก-////-
                “เป็นคนอบอุ่นครับ   ดูแลเอาใจใส่คนรอบข้างด้วย   แถมโง่สุดๆ  พี่เขาใจดีไปทั่วน่ะครับเลยโดนหลอกง่าย”  ผมบอกคร่าวๆ
                “งั้นหรอ  ที่ไม่ให้ไปส่งเพราะกลัวแฟนเห็นสินะ”
                “ป่าวครับ  ผมไม่อยากให้พี่เกมลำบาก  ตอนนี้พี่เซลต่างประเทศกว่าจะกลับคงอีกนาน”
                “อีกนานหรอ...”
                นานจนผมว่าผมจะเก็บตังค์แล้วตามไปเรียนด้วยแล้ว   แต่ประเด็นคือผมโง่อังกฤษไง   เวรกรรมของกูT^T   ผมมองไปบนท้องฟ้าสีคราม   ฝนคงจะตกอีกแล้ว   ไม่รู้ว่าพี่เซลจะเป็นไงบ้าง  จะคิดถึงผมบ้างมั้ยนะ   หรือมีกิ๊กใหม่ไปแล้วอ่ะ  ไม่โทรหากันบ้างเลยT^T   ผมขยี้หน้าจอที่รูปพี่เซลแรงๆระบายอารมณ์   ถ้าสงกรานต์ไม่กลับมานะ   ซัลจะไปลัลลาละนะ  แบร่~ :P
 
 
 
 
 
                “ปะหน้าหน่อยนะครับ^^”
                ผู้ชายหน้าใส่เอ่ยขอผม   ผมก็ยื่นหน้าให้เขาปะแป้งให้   จะเรียกว่าปะหรือป้ายดีหว่า    มันวางมือป้ายหน้าผมไปครึ่งนึงแน่ะ
                “ไอ้เชี่ยวิวมึงเป็นไร  ท้องผูกหรอ” 
                ผมถามไอ้คนที่ยืนหน้านิ่วเหมือนไม่ถ่ายมาสามเดือน   จะบอกว่าตอนนี้ผมเดินกันมาเกือบครึ่งทางละ   หน้าไอ้วิวยังโล่งอยู่เลย   อ่ะนะมันทำหน้าอย่างนี้ใครจะกล้าปะมันวะ-_-;
                “ผูกพ่อ มึง ดิ-*-”  ดูแม่ งตอบๆ
                “กูไปเรียกพ่อมาให้มึงยืนด่าเลยดีกว่า-*-”  ผมบอก
                “-*-”
                “มึงทำหน้าดีๆหน่อยดิ  ยิ้มเป็นมะ  ทำหน้าแบบนี้ใครจะกล้าเข้ามาปะแป้งมึงวะ-o-”
                “กูไม่อยากเปอะ  แล้วก็กูก็ไม่อยากเปียกด้วย-*-”
                “แล้วมึงมาหาโกโบริ?”
                “กูขี้เกรียจอยู่บ้าน-_-”
                เออๆ  กูไม่ถามมึงละจบๆ
                “มึงกลัวเปียกไมมึงไม่ใส่เสื้อกันฝนมาวะ-o-”  ไอ้ไอซ์ถาม
                “ถ้ากูใส่เสื้อกันฝนเข้ามากูคงโดนกระทืบตายตั้งแต่ปากซอย-*-”
                เออจริง  ถ้ามึงใส่เสื้อกันฝนมานะกูกระทืบมึงจริงๆแน่    ถ้าเสือ ก ใส่มาเล่นสงกรานต์นะกูว่ามึงอยู่บ้านไปเลย  อย่าออกมาเล่นให้คนอื่นเขาหมั่นไส้-_-;
                “อ้าวน้ำหมดหว่ะ”  ไอ้ซอสบอก
                “โห้กูบอกมึงแล้วให้ทำแบบนี้>O<”
                ไอ้ไอซ์เดินไปเปิดฝาถังสะพายหลังของไอ้ซอสออก
                “เวลามาเล่นอ่ะมึงเดินเปิดมาเล่น   กว่าจะสุดทางมึงได้น้ำเต็มถังเอาเก็บไปเล่นที่บ้านต่อ”  ไอ้ไอซ์บอกต่อ
                “บร๊ะเจ้า!!  ทำไมไอซ์กูฉลาดจังวะวันนี้ใครให้แด กเพ็ดดีกีตอนเช้าหรือป่าว><”  ผมแซวมัน
                “เชี่ย!-*-” มันด่า
                ตอนนี้เสื้อโชกมากครับ  เปียกกันทั่วหน้าเลย   วันนี้เรามากันแค่4คน  ไอ้เทมส์ไปอยู่ไอ้ไอซ์เลยร่าเริงมาตะลอนๆกับพวกผมได้   ถ้าไอ้เทมส์มันรู้ขึ้นมานะว่าไอ้ไอซ์มาเล่นน้ำ   มันคงโดนจัดชุดใหญ่แล้วถ้าไอ้เทมส์มาเห็นไอ้ไอซ์ตอนนี้ด้วยนะ    ไม่รอดครับ    เสื้อยืดสีชมพูบางๆของมันพอเปียกแล้วมันแนบลู่ไปกับตัวมันเลย   อย่าว่าแต่มันเลย    เสื้อผมก็แนบแต่ผมใส่สีฟ้ามาเลยไม่เห็นข้างในชัดแบบไอ้ไอซ์
                “เวรแล้วซองใส่มือถือกู-o-!!”
                ผมร้องดังๆ  เวรกรรมจริงๆเลยอ่ะ   ว่าทำไมข้อความรายงานข่าวเข้ามันไม่สั่นเลยวะ     ผมหยิบซองพลาสติกที่หอยตรงออกขึ้นมาดูอย่างหมดอาลัย   มือถือผมประสบภัยน้ำท่วมมานานกี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย   น้ำมันขึ้นมาครึ่งซองแล้วอ่ะT^T
                “ซองกันน้ำจริงๆด้วย^^”  ไอ้ซอสบอก
                “กันน้ำออกซะด้วย  เหอะๆ”  ไอ้วิวหัวเราะเยาะผมเบาๆ
                ผมหันไปค้อนควับใส่ไอ้วิว   ซองมึงก็ซื้อร้านเดียวกับกูสาดดด   อย่ามาทำเป็นหัวเราะ
                “กูบอกแล้วให้ใส่ถุงกับข้าวก็พอ-o-”
                ไอ้ไอซ์บอกพร้อมกับงัดมือถือที่อยู่ในถูกใส่แกงใสๆที่มัดหัวท้ายด้วยหนังยางขึ้นมาให้ผมดู   เออน้ำไม่เข้าเลยครับ   แถมไม่ต้องเสียตังค์ซื้ออีกต่างหากมันจิ๊กมาจากบ้านผม -_-;;
                “เวรกรรม  เฮ้อ-o-~”
                ผมบ่นแล้วเทน้ำออกจากถุง   ช่างแม่ งละเปียกก็เปียก
                “ถ้าเจ๊งขึ้นมาซื้อใหม่ลูกเดียวเลยนะมึง”  ไอ้ไอซ์บอก
                “ทำไงได้อ่ะT^T”
                “กูบอกแล้วให้ยืมโนเกียกูก่อน  ไม่เชื่อกูไง  ปลอดภัยทนน้ำโคตรๆ  โดดขโมยกูก็ไม่เสียดายได้^O^”
                มันรอบคอบมากครับวันนี้  มันพกโนเกียจอขาวดำมา   ไว้ปีหน้ากูต้องทำแบบมึงบ้างแล้วละ-o-
                “ปะแป้งหน่อยคร้าบบบ^O^”
                ผมเงยหน้าทำตาแบ๊วมองผู้ชายหน้าคุ้น   นี่มันรุ่นพี่คณะกูนี่หว่า-o-    ผมมองไปข้างหลังรุ่นพี่ก็เห็นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนปลอมๆของผมกำลังยืนฉีดน้ำใส่ชาวบ้านอยู่   สีลมมันกลมแท้   อุส่าห์หาเจออีกนะ><
                “ครับ” 
                ผมตอบรับเบาๆก่อนหลับตาปี๋ให้พี่มันขยี้หน้า   แม่ งควักทั้งกำมือมาละเล้งหน้าผมเลย   พอเสร็จหน่ำใจแล้วมันก็เดินไป   แต่ผมสีลืมตาไม่ขึ้นมันหนักๆทั้งหน้าเลยต้องเอามือป้ายออก   แต่เหมือนจะเข้าตาหนักเข้าไปอีก
                “เข้าตาหรอ”
                พี่เกมเดินเข้ามาถามพลางดึงมือให้ผมหยุดขยี้ตา   มันคันๆแสบๆอ่ะ 
                “เอาน้ำล้างให้หน่อย”
                ผมบอก   แล้วพี่เกมก็เอาน้ำจากไหนไม่รู้มาราดหน้าผม   ผมกลั้นจมูกกลัวน้ำแป้งจะไหลลงจมูก   มือใหญ่ลูบหน้าผมเบาๆก่อนจะจับหน้าผมให้เงยขึ้น
                “ลืมตาได้แล้ว”  พี่เกมบอก
                ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้า   ผมผงะถอยตัวออกไปครึ่งก้าวเมื่อเห็นใบหน้าหล่อลอยอยู่ใกล้ผมเพียงแค่คืบ   มือใหญ่ประคองตัวผมเข้าไปใกล้   ผมรู้สึกว่าเอวของผมอยู่ติดกับหน้าท้องแข็งที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ
                “ซัล...”
                เสียงกระซิบแหบพร่าเอ่ยเรียกชื่อผมอย่านุ่มนวล   ใบหน้าหล่อเอียงข้างเล็กน้อยก่อนจะโน้มเข้าหาผมอีก   จะจูบผมหรอ  บ้าไปแล้วหรือไง!!
 
                ~sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu♪
 
                ผมรีบผลักคนข้างหน้าออกแล้วหันไปรับโทรศัพท์   พี่เกมเสยผมพลางถอนหายใจแรงๆเหมือนคนโดนขัดอารมณ์
                “ฮัลโหล”  ผมพูดกับปลายสาย
                (ไอ้ตัวแสบอยู่ไหนแล้วเนี่ย)
                เสียง...เสียงนี่มัน   ผมหงายหน้าจอดูชื่อที่ปรากฏอยู่บนมือถือ   มันเป็นเบอร์พี่เซล   พี่เซลกลับมาไทยแล้วหรอ  
                “พี่เซล...”
                ผมเรียกพี่มันเสียงอ่อยลง   อยากจะร้องไห้ชะมัดเลย   ไม่ได้เสียใจอะไรแต่ดีใจที่พี่มันกลับมาแล้ว   ผมสูดหายใจพยายามข่มเสียงไมให้สั่น   กลัวพี่มันจะเป็นห่วงว่าผมจะร้องไห้หรือป่าว
                “พี่เซล!!  ซัลอยู่สีลม”
                (พี่ก็อยู่  เดินหาซัลอยู่เนี่ยหาไม่เจอเลยคนเยอะชะมัด)
                “พี่เซลอยู่สีลมหรอ!!”
                (โผล่หัวออกมาหน่อยสิไอ้ตัวเล็ก   มองไม่เห็นเลย)
                ผมชะเง้อเขย่งขาสุดตัวมองหาคนที่ตัวสูง    ผมมองลอดผ่านกลุ่มคนที่เดินไขว้ไปมา   เพียงเสี้ยวหนึ่งผมก็เห็นร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคย   ใบหน้าคมมองส่ายไปมาเหมือนกำลังหาใครอยู่   หัวใจผมแทบจะหยุดเต้นลงทันที....มาแล้ว  พี่เซลมาจริงๆด้วย!!!
 
                หมับ!
 
                ไม่ทันที่ผมจะก้าวเท้าออกไปมือของใครอีกคนที่อยู่ข้างผมก็คว้าข้อมือผมไว้   หันหันกลับไปมองใบหน้าหล่อที่ยืนตีหน้าเศร้า   อย่าทำหน้าเหมือนเด็กถูกทิ้งได้มั้ยครับ  ผมลำบากใจนะ
                “พี่เกม...”  ผมบอกกลายๆว่าให้มันปล่อยผม
                “อย่าไปเลยนะซัล”
                ผมเม้มปากแน่น    ดวงตาสีเข้มพยายามสื่อสิ่งที่อยู่ภายในใจเขาออกมา   ผมไม่อยากทำร้ายพี่   แต่ผมก็ทำร้ายคนที่ผมรักไม่ได้เหมือนกัน   ผมค่อยๆแกะมือที่พันติดอยู่รอบข้อมือผมออก
                “ที่ผ่านมา....ผมขอบคุณพี่เกมมากนะครับ”  ผมบอก
                แต่ขอโทษด้วยที่ผมสามารถอยู่กับพี่ได้อีกแล้ว
                “พี่ชอบซัล..”
                ผมเม้มปากอย่างอดกลั้น   อีกแล้วทำไมถึงลงเอยแบบนี้ทุกทีเลย!!
                “ขอโทษนะครับแต่ผม....”
                “พี่ก็แค่อยากบอกความรู้สึกของพี่ให้ซัลรู้....   ถึงเวลาที่พี่ต้องปล่อยมือซัลแล้วสินะ”
                ผมก้มหน้าไม่กล้าสบดวงตาคมนั่น
                “พี่อิจฉาผู้ชายคนนั้น   ถ้าเป็นไปได้พี่ก็อยากเจอคนที่มั่นคงในความรักของตัวเองแบบซัลอีก”
                รอยยิ้มบางๆปรากฏบบนใบหน้าใส   ผมยิ้มตอบพลางบีบต้นแขนพี่เกมเบาๆ
                “พี่ต้องๆได้เจอคนที่ดีกว่าผมแน่”
                “ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ^^”
                “แน่นอน><”
                “โชคดีนะ...ซัลไลน์^^”
                ผมเม้มปากทำแก้มป่องๆงอนพี่เกมก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย   ผมคงบอกพี่ได้แค่แบบนี้แหละ   หวังว่าคงไม่โกรธผมหรอกนะ   ถึงแววตาพี่เขาจะดูเศร้าแต่ผมหวังว่าพี่เขาจะได้เจอคนที่ทำให้เขาลืมผมได้   ผมวิ่งออกจากจุดนั้นแล้วมุ่งตรงไปยังผู้ชายที่กำลังรอผมอยู่
                “พี่เซล!!!”
                ผมแหกปากเรียกเสียงดัง   ร่างสูงโปร่งหันกลับมาหาผมก่อนคลายยิ้มหล่อราวกับเทพบุตรให้ผม   วงแขนใหญ่เปิดอ้ารับตัวผมเข้าไป   ผมซบใบหน้าลงกับอกอุ่นที่แสนคุ้นเคย
                “กลับมาแล้ว”
                พี่เซลบอกพลางกระชับอ้อมกอดโอบรัดตัวผมให้แนบชิดยิ่งขึ้น  
                “ทำไมไม่โทรมาบ้าง  ไอ้บ้า!!”
                ผมตะโกนด่าแล้วจิกทึ้งแขนเสื้อพี่มัน   รู้มั้ยว่ากูคิดถึงนะ   ทำไม่ไม่โทรหากันบ้างละ   จะกลับมาก็ไม่บอกกันซักคำ!!
                “ไม่ได้กลับมาให้ทุบนะ  เฮ้!  เจ็บนะ”
                มือใหญ่ล็อกแขนผมไว้   คนตัวใหญ่เชยคางผมให้เงยหน้าขึ้นสบตาก่อนจะเกลี่ยหยาดน้ำใสๆที่มุมหางตาผมออก  
                “พี่คิดถึงซัลนะ”
                “ซัลก็คิดถึงพี่”
                ผมบอกกลับ   ใบหน้าหล่อคลายยิ้มให้ผม   มืออุ่นลูบหัวผมไปมาอย่างอ่อนโยน     ผมจิกเสื้อพี่เซลไว้แน่นกลัวมันจะหนีหายไปอีก   ผมรอวันนี้มานานแล้วรอที่จะเจอพี่    ผมไล่มองไปตามทุกส่วนของคนตรงหน้า   พี่เซลสูงขึ้นอีกแล้วและก็ดูจะขาวขึ้นด้วย   แต่ที่ไม่เป็นไปคงเป็นดวงตาสีเข้ม   ริมฝีปากอุ่นๆกับน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยเรียกชื่อผมเสมอ
                “กลับมาทำไมไม่บอกT^T”  ผมถาม
                “เซอร์ไพร์ไง   ทำไมซ่อนกิ๊กไว้หรอไง-_-”
                “ก็ใช่น่ะสิ  วันนี้มาเที่ยวกับกิ๊กนะ  โอ้ย!”
                นิ้วเรียวดีดเข้ากลางหน้าผากผมอย่างแรง   พี่เซลขมวดคิ้วมองหน้าผมอย่างเคืองๆ
                “ริอาจมีกิ๊กหรอห๊ะ-.-”
                “ก็พี่ไม่ยอมโทรมา  ซัลเหงานะ-3-”
                “คิดว่าพี่ไม่เหงาหรือไง...”
                “ไม่รู้”
                “ไหนๆก็มาแล้วทั้งที  พี่มีอะไรจะซัลด้วยแหละ^^”
                “อะไรหรอO.o”
                “รอดูๆ^^”
 
                ตึง!  โป๊ะ!  ตึง!  โป๊ะ!
 
                เสียงกลองยาวตีดังสนั่น   ขบวนกลองยาวและนางรำเดินขบวนแหวกฝูงชนเข้ามา   เสียงแตรเครื่องเสียงสไตล์ลูกทุ่งบ้านนาดังก้องไปทั่วเรียกให้ผู้คนรอบข้างหันมามองเป็นจุดเดียว   พี่เซลบีบมือผมเบาๆก่อนจะยิ้มขำๆกับหน้างงเต็กของผม   เอากลองยาวมาทำอะไรอ่ะ-o-
 
~แต่งงาน เถิดน้อง         อย่ามัวแต่มองข้ามผ่าน เดี๋ยวตายไปยมบาลไม่สงสาร      อดขึ้นสวรรค์เลยหนอ ทำไมน้องไม่แต่งงาน                  หรือน้องต้องการคนหล่อ รูปร่างของพี่ก็ดีพอ                     มาเถิดหนอมาแต่งงานกัน~
 
พี่เซลขยับปากร้องคลอไปตามกลองยาวกับวงดนตรีเครื่องแตร
ที่ประสานเสียงกันร้อง   มือใหญ่ดึงมือผมส่ายไปตามจังหวะเพลงคึกครื้น   ผมเผลอหลุดขำให้ท่าแก่ๆของพี่เซล   ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กนอกจะเต้นได้เสี่ยวแบบนี้
                “ซัล”
                พอเพลงจบลงพี่เซลก็เรียกผม   ผมอมยิ้มมองพี่เซล   จะอะไรอีกละ-////-
มือหนาฉวยหยิบมือผมไปวางหงายบนมือก่อนจะวางโลหะเย็นๆลงบนฝ่ามือเล็กๆของผม  
..... อย่าบอกนะว่า.....
                ผมตาเหลือกเงยหน้าสบนัยน์ตาคม   พี่เซลกระตุกยิ้มเท่ๆให้ผมแล้วเปิดฝ่ามือตัวเองออกให้ผมได้เห็นสิ่งที่พี่เขาวางบนมือผม
                “แต่งงานกันนะ”
                แค่คำสี่คำสั้นๆทำเอาใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ   ผมยืนตะลึงตาค้างอย่างไม่เชื่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า   ผมพยายามเรียกสติตัวเองเพื่อแยกว่าไอ้นี่มันคือความฝันหรือความจริงกันแน่   ตอนนี้หูผมดับสมองก็ตื้อคิออะไรไม่ออกเลย   เรื่องจริงใช่มั้ย!!
                “แต่งเลย!  แต่งเลย!”
                เสียงเชียร์สนั่นฉุดผมขึ้นจากความฝันของผมเอง   ไม่คิดว่ากลับมาคราวนี้พี่มันจะทำให้ผมประหลาดใจได้ขนาดนี้    ร้ายกาจที่สุด!  มาทำให้ผมเหวอแตกแบบนี้
                “แต่งปะเนี่ย  รอนานแล้วนะ”  พี่เซลถามพลางเบะปากเล็กน้อย
                “ถ้าไม่แต่งกับพี่.....แล้วซัลจะแต่งกันใครเล่า...”
                อ๊ากกกก  พูดเองเขินเอง   ผมก้มหน้าซ่อนใบหน้าแดงก่ำกับฝ่ามือตัวเอง   คนข้างหน้าคว้าตัวผมเข้าไปกอดอีกรอบ   ผมพยายามหุบยิ้มที่ฉีกถึงใบหู   เวลายิ้มมากๆหน้ามันจะบานเดี๋ยวพี่เซลมันขำ   แต่ไม่รู้ทำไมผมหุบยิ้มไม่ได้เลย
                “ปล่อยให้ไอ้ต้าแซงหน้าไปซะได้”  พี่เซลบ่น
                “ไม่เห็นเป็นไรนี่ ”  ผมบอก
                “จองแล้วนะห้ามไปมีใครละ  ไอ้ตัวแสบ”
                พี่เซลสั่งพลางเขกหัวผมเบาๆ
                “ไม่กล้ามีหรอก  ซัลเป็นของพี่นี่...”
                ผมบอกพลางยิ้มหวานให้คนตัวสูง
                “น่ารักแบบนี้ต้องจัดหนักให้หน่อยแล้ว^^”
                ไม่ทันที่ผมจะร้องถามพี่เซลก็ช้อนตัวผมลอยเหนือพื้น   ผมรีบคว้าคอคนตัวใหญ่ไว้ทันที  กลัวหล่นๆ   ใบหน้าหล่อยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผม   ผมเม้มปากแน่นเตรียมรับชะตากรรมที่ทำให้พี่มันหื่นกำเริบ
                “วันนี้จะทำให้รู้....ว่าพี่คิดถึงซัลแค่ไหน”
                ซัลก็อยากรู้ว่าพี่คิดถึงซัลเข้าขั้นบ้าเหมือนซัลมั้ย  แต่ว่าทำให้รู้ด้วยวิธีนี้อ่ะหรอ......หื่นไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้พี่บ้า!!