Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 23

℃ Ability Ⓢ

 

[Celsius]

 

                เมื่อวานไม่ได้ไปส่งวันนี้ไม่ได้ไปรับ   ซัลมันจะงอนผมมั้ยเนี่ย  พอดีต้องมาจัดสนาม  เซทอุปกรณ์พวกบาร์โหนอะไรพวกนี้  วันนี้มีทดสอบสมรรถภาพของนักเรียนพอดี   ถ้าอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องแรงงานละก็อาจารย์เป็นต้องเรียกใช้พวกนักกาทุกทีแหละครับ  ผมละเบื่อ --;

                “4/A  เข้าตรงนี้ 4/B  รีบๆเดินหน่อยค่ะ”

                ผู้หญิงชมรมบัลเล่ต์เรียกแถว   ผมมองไปทางนักเรียนชุดพละกลุ่มใหญ่ที่เดินเอื่อยเฉื่อยเป็นหอยทากหนึ่งในนั้นก็มีเจ้าตัวเล็กหน้าเหมือนตุ๊กตาปูนปั้นอยู่ด้วย   พอมันหันมาเห็นผมเท่านั้นแหละมันรีบเดินตีโค้งอ้อมโลกเลย  งอนจริงๆหรอเนี่ย-o-;

                “4/A ไปวัดความสูงทางโน่นนะ  เดินไปเป็นแถวนะ”

                ผมยืนมองหนุ่มน้อยแก้มป่องที่เดินไปอีกทางโดนไม่คิดจะหันกลับมามองผมเลย   เดี๋ยวค่อยง้อแล้วกันนะ  ตอนนี้ผมต้องทำหน้าที่ของผมละ  ผมเป็นคนคุมกระโดดสูงคู่กับไอ้ต้าครับ  แค่ค่อยจัดไม้ให้อยู่บนแท่นแล้วก็ติ๊กๆว่าพวกน้องๆหรือพี่ๆจะโดดผ่านมั้ย

                “ไม่ผ่านครับ”

                ไอ้ต้าขานพลางก้มลงติ๊กในใบประเมิน   ผมก้มหยิบไม้ขึ้นมาไว้บนแท่นเหมือนเดิมรอน้องคนต่อๆไป 

                “เดินไปฐานโหนบาร์นะครับ^^”

                ผมยิ้มๆบอกพวกน้องๆ  แทนที่พวกน้องๆเขาจะรีบเดินไปกลับหยิบมือถือขึ้นมาแชะรูปผมซะงั้น 

                “ถ่ายเฉยเลย พี่ยังไม่ได้เก๊กเลยอ่ะ”  ผมบอก

                “พี่เซลหล่ออยู่แล้ว ขออีกรูปนะๆ>///<”

                น้องผู้หญิงพูดแล้วก็ยื่นมือถือให้เพื่อนถือ  แขนเล็กๆก็คล้องแขนผมไว้ข้างคล้องแขนไอ้ต้าไว้ข้าง  เอาที่นี้เลยหรอ  ไม่มีในสคริปนี่-o-

               

                ฟิ้ว~

 

                ตุ้บ!

 

                อะไรบางอย่างตกลงมากระทบหัวผมอย่างจังเล่นเอาคนที่กำลังถ่ายรูปวงแตกเลยครับ  ผมมองไอ้วัตถุประหลาดที่เขียนเลข 38 ไว้ด้านในก่อนมองหาเจ้าของ

                “โทษทีพอดีรองเท้ามันบินได้!”

                ขาขาวเดินมาหยุดตรงผมที่กำลังนั่งชันเข่ามองรองเท้าอยู่   ผมมองไล่จากปลายเท้าไปถึงใบหน้าหวานที่ย่นยับด้วยความไม่พอใจ   ร่างบางยืนเท้าเอวเป็นนางยักษ์เตรียมอ้าปากจะด่า(หรือป่าว?)ผม  แต่ผมชิงพูดก่อน

                “มาเร็วชะมัดกำลังโดนล้อมเลย เสียดายจัง^^”

                ผมพูดไปยิ้มไป  แค่ยั่วมันเล่นน่ะครับ  แต่ดูหน้ามันไม่ตามน้ำไปกับผมเลยแถมกระชากรองเท้าเดินไปต่อแถวเลย 

                “โดนงอนแล้วมึง”  ไอ้ต้าพูด

                “เดี๋ยวก็หาย  ช่างมันๆ” ผมบอก

                “พูดไม่แคร์น้องเขาเลยนะ”

                “แคร์แล้วแม่ ง สนใจกูมั้ยละ--*”

                เดินหนีผมไปอย่างนั้นอ่ะ  4/A นั่งหน้าสลอนก่อนค่อยๆลุกขึ้นมาทีละตัวๆ

ไอ้วิวมาคนแรกเลย  จัดมันให้หนัก!

                “สูงขนาดนี้ให้พ่อพี่มาโดดเถอะ-_-;”

                ไอ้วิวบ่นครับ   แล้วก็มีเสียงหัวเราะก็ดังตามมา   ผมแค่ตั้งไว้สูงเกือบอกมันแค่นั้นเองนะ  ดูมันดิเล่นพ่อผมซะแล้ว  ลามปามนะไอ้เด็กนี่  ผมเลยยกไปไว้อีกขึ้นที่สูงกว่าเดิม

                “โดดได้ละเสียเวลา”  ผมเร่ง

                “ผมโดดสูงนะพี่ไม่ใช่โดดยาง  สูงไปละ-o-”  มันบ่นอีก

                “เรื่องมากจริง”

                “พี่อ่ะแหละเรื่องเยอะ”

                “พูดงี้มึงจะหาเรื่องกูหรอ-_-”

                “-o-”

                “ไม่ผ่าน! คนต่อไป!”

                ผมขานก่อนจะแกล้งก้มลงติ๊กในใบ  มันรีบยกไม้ลงมาอีกขั้นแล้วถอยหลังไปกระโดด  ตามนโยบายโรงเรียนถ้าใครทดสอบไม่ผ่านฐานใดฐานหนึ่งก็โดนวิ่งฐานละ 10 รอบครับ 

               

                วืด~

 

                ตุ๊บ!

 

                ไอ้วิวมันโดดผ่านครับแถมท่าสวยซะด้วย  พอลุกจากเบาะได้มันก็รีบวิ่งมาหาผมทันที

                “ผมโดดผ่านนะพี่” มันบอก

                “ติ๊กไปแล้ว”  ผมบอก

                “ลบดิ”

                “ไม่มีลิควิด -_-”

                “โห่พี่!”

                “ไม่ต้องโห่ กูยังไม่ได้บวช”

                “ผมโดนวิ่ง 10 รอบนะพี่-o-!!”

                “จะแข็งแรงไงๆ”

                ผมบอกพลางหัวเราะเบาๆก่อนยื่นใบประเมินให้มัน

                “ไหนบอกไม่ผ่านไง” มันบ่นไม่เลิกๆ

                “มึงจะเอามั้ยละ!”  ผมบอก

                “ไม่เอาๆ  ให้ไอ้ซัลมันเหอะ”

“ซัลอ่ะหรอ  ไม่ต้องโดดหรอกให้ผ่านไปเลย”

สิ้นเสียงผมเสียงโห่ก็ดังรัวเลย  จะไปแห่ขันหมากที่ไหนกันๆ  ไอ้ตัวเล็กตบหัวดูโอมันแก้เขิน  ผมมองหน้ามันที่ค่อยๆแดงระเรื่อขึ้น  น่าลากกกกมากกกก

                “นายมันต้องขั้นนี้”

                ไอ้ต้าว่าก่อนเดินไปยกไม้ขึ้นมาอีกขั้น  ถ้าแฟนมึงโดดได้ก็ไม่ใช่คนแล้วละ  สูงเท่าอกผมเลยมั้งขั้นนี้   แต่ซอสยิ้มๆไม่ว่าอะไรครับ  ท่าทางมั่นใจมาก  ถ้าโดดได้ผมกราบเลยนะเนี่ย-o-

                “ถ้าโดดได้ให้อะไรล่ะ^^” ซอส

                “ไม่มี ไม่ให้ด้วย -_-” ต้า

                “ถ้าโดดได้จะทำตามที่ผมขอมั้ยละ”

                “โดดให้ได้ก่อนเถอะ^^”

                นายหัวแดงถอยหลังไปไกลลิบก่อนวิ่งเข้ายังที่กระโดด

 

                หมับ!

 

                “เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย!”

                ไอ้วิวลุกขึ้นมาปิดตาไอ้ต้า  ไอ้ต้าดิ้นพล่านๆจะสลัดให้หลุด  ส่วนแฟนมันพอวิ่งมาถึงก็แกล้งล้มตัวนอนลงบนเบาะอย่างชิวๆ  มึงเนียนไปหรือป่าว  แต่กูชอบให้ผ่าน!!  ไอ้วิวเอามือออกไอ้ต้าที่เปิดตามาเห็นแฟนมานอนอยู่บนเบาะถึงกับหน้าเหวอไปชั่วขณะก่อนจะสวดยับ

                “ไม่เชื่อหรอกว่าโดดได้  ไอ้เซลมันโดดไม่ผ่านใช่มั้ย!!”

                ไอ้ต้าหันมาหาแนวร่วมทางผม  แหม ลำบากใจนะเนี่ย  ทางนี่ก็เพื่อน  ทางโน่นก็เพื่อนแฟน  ผมก็คบกับต้ามันมาตั้งแต่อนุบาลนะ   งั้นผมเลือกเพื่อนแฟนแล้วกัน(ซะงั้น)

                “มันโดดผ่าน  กูยังอึ้งเลย”

                ผมแหลสดไปเลยครับ  ผมเลยโดนไอ้ต้ามันเอาใบประเมินปึ้กหนาฟาด  ทำดีแล้วไมผมโดนตีได้ละเนี่ย

                “ไอ้เซล!!”

                “โอ้ย! เจ็บ เลิกเล่นๆ ฮ่าๆ”

                ผมบอกพลางดันหน้ามัน  มันยืนหน้านิ่วเหมือนคนปวดตด  ขำหน้ามันอ่ะ

                “ต่อไปน้องกำมะถัน  ซัลป่ะ” 

ไอ้ต้าเรียก  ร่างเล็กๆขยับตัวผูกเชือกรองเท้าให้แน่นขึ้น  มันเดินไปยืนตำแหน่งเตรียมวิ่ง  ใจคอจะไม่เดินมาใกล้ๆผมเลยซินะ  ผมเลื่อนไม้ลงมาสองขั้น  กลัวมันโดดไม่ผ่าน  ขายิ่งสั้นๆอยู่

“ไม่ดูถูกผมเกินไปหน่อยหรอ-*-”  มันบ่น

“บอกให้แทนตัวเองว่าไร”  ผม

“ไม่ดูถูกซัลไปหน่อยหรอออออ>O<”

มันลากเสียงแกมประชด  เดี๋ยวเอาไม้ตีก้นซะหรอกได้เด็กนี่

“โดดให้ได้ละกัน”

ผมบอก  ไอ้ตัวเล็กมันโยกคิ้วมาผูก  มันพ่นลมให้ใจออกทางปากพลางวิ่งก้าวเท้ากระโดดพลิกตัวข้ามไม้ไปอย่างสวยงาม

 

แก๊ง!

 

ไม้ท่อนยาวหล่นลงจากแท่นกระทบกับพื้น   คนที่นอนอยู่บนเบาะหน้าซีดเป็นเผือกต้มทันที   ผมแอบขำใบหน้าอวดดีที่ตอนนี้ซีดเซียวเบาๆใต้ใบหน้าเรียบเฉย    ตัวมันข้ามไปพ้นครับแต่ส้นเท้ามันฟาดลงมาพอดีไม้เลยหล่น

“ไม่ผ่าน”

ผมขานแล้วก้มลงติ๊กช่องไม่ผ่านให้มัน  เอาไปกินซะ 10 รอบสนาม!!

“พี่เซลT-T”

ทีนี้ละมาเรียกผมเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อกี้ยังทำเป็นเชิดใส่ผมอยู่เลย  มือเล็กๆยื่นมาเขย่าแขนผมที่กำลังขีดเขียนอยู่  มันทำตาปิ๊งๆเหมือนแมวขออาหาร

คิดว่าผมจะใจดีหรอ  อยากหยิ่งใส่ผมเองนี่

                “คนต่อไป”

                ผมมองผ่านหัวไอ้ตัวเล็กไป   อยากเชิดใส่บ้างอ่ะ  เล็บแหลมๆเริ่มจิกแขนผมแล้วเหวี่ยงไปมาแรงๆ 

 

                ผั๊วะ!

 

                “เจ็บนะ!”

                ผมเอากระดาษตบหัวมัน  จิกมาได้กูก็เจ็บนะเล็บงี้ยาวเฟื้อยเลย    ผมแสบที่แขนซิบๆเลย 

                “โดดอีกรอบๆ”

                มันขอร้อง  ดึงอีกละ  มันดึงเสื้อวอร์มผมแถมทิ้งตัวด้วย   เกือบล้มตามมันไปแล้วนะเนี่ย  เด็กอะไรเนี่ย

                “ไปได้แล้วเสียเวลาคนอื่นเขา” ผมบอก

                ระหว่างงุงิกับมันไอ้ต้าก็ให้น้องโดดไปหลายคน  ซัลมันก็ยังไม่กลับไปนั่งที่เกาะผมเป็นลิงเลย  บอกว่าไม่มีลิควิดไง  มันลบไม่ได้

                “พี่อ่ะตั้งให้ซัล  ตัวเองโดดผ่านหรือป่าว”

                ท้ากันชัดๆ  เตี้ยระดับหมากระโดดข้ามได้ทำไมจะโดดไม่ผ่านละ  มีแต่พวกเตี้ยหมาตื่นเท่านั้นและที่โดดไม่ผ่าน-_-;

                “เดี๋ยวโดดให้ดู”

                ผมบอกแล้วเดินไปที่จุดวิ่ง   ริมฝีปากสวยเหยียดออกเล็กน้อย  มันคงไม่คิดว่าผมจะโดดได้แน่ๆ 

 

                วืด~

 

                ตุ๊บ!

 

                ผมกระโดดผ่านไปอย่างไม่ยากเย็นแถมลงไปนอนให้ท่าบนเบาะอย่างเรียบร้อย   ใบหน้าหวานชักสีหน้าทันที  ก่อนที่จะปัดไม้ลงจากแท่นเฉยเลย

 

                แก๊ง~

 

                “ไม่ผ่าน-o-!!”

                ไอ้ตัวดีขานเสียงดัง  ผ่านโว้ยยยย  แต่มึงปัดไม้ลงมาเองไม่ใช่หรอ>O<

                “เล่นงี้เลยหรอ-_-;”  ผมบ่น

                “ไม่รู้ไม่ชี้  มันหล่นลงมาเอง ไม่ผ่านๆ-3-”

                มันทำลอยหน้าลอยตาไปมา  น่าจับไปทำยำแตงกวาซะดีมั้ยเนี่ย  จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย  กวนตีนดีนัก!!

                “โห่ไอ้ซัล  แค่นี้มึงโดดไม่ได้หรอ”  ดูโอไอ้ซัลพูด

                “แล้วมึงโดดได้หรอ--” ซัลถาม

                “กระจอก!!”

                “กูจะรอดู^^”

                “ถ่างตาไว้เลย  อย่าให้พลาดแม้แต่วินาทีเดียว  กูจะสร้างประวัติศาสตร์ให้มึงดูเป็นขวัญตา>O<”

                “ถ้าโดดไม่ผ่านกูจะหัวเราะให้ฟันหัก ฮ่าๆ^O^”

                น้องไอซ์ยักคิ้วเล็กน้อย  น้องมันถอยหลังไปเตรียมวิ่งมากระโดด  แต่ท่าน้องแกเหมือนจะไปเตะตะกร้อมากกว่านะ-_-  น้องแกติดสปีดเต็มเม็กรีบวิ่งมาเพื่อกระโดด  แต่แล้ว....!!

 

                ตุ้บ!

 

                อนุภาคนิวตรอนดันเคลื่อนผ่านขาน้องเขาพอดี   น้องมันเลยสะดุดล้มลงไป  และน้องมันคงอายมากเลยเอาหน้าฝังพื้นคอนกรีตแทรกแผ่นดินหนี

                “เป็นอะไรหรือป่าว”

                คนใส่แว่นเดินเข้าไปถามใกล้ๆ  น้องแกเงยใบหน้าโชกเลือดขึ้นมอง  ไอ้น้องแว่นแสยะยิ้มเล็กน้อย  มันเลยรีบคลานไปหาไอ้ซัลเลย  ผมกับต้าเดินเข้าไปดูอาการน้องมัน  จมูกมันแดงมากเลย  แถมมีเลือดไหลออกมาด้วย  ก็นะอยู่ๆก็เอาหน้าไปวัดพื้นซะงั้นน่ะ  อยากทดสอบความแข็งของพื้นหรือไง

                “เอาซับไว้นะ”

                ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้น้องแกอุดจมูกไว้

                “ขอบคุณฮะ  พี่เซลนี่ใจดีจังเลยนะ  อย่างกับเทพบุตรเลย...อ่อก!”

                พอซัลมันเห็นน้องไอซ์ขยุ้มเสื้อผม   ซัลมันก็สับมือลงกลางหัวดูโอมันมันทันที 

                “เพื่อนเจ็บอยู่นะซัล” ผมบอก

                “ใช่ฮะ  เจ็บม๊ากก...มากก><” 

ไอซ์พูด  ไอ้เด็กนี่ตลกดีแหะฮ่าๆ  ซัลมันติดเชื้อรั่วมาจากน้องไอซ์บ้างหรือป่าวเนี่ย

“ไปห้องพยาบาลดีกว่านะ”  ผมบอก

น้องไอซ์พยักอย่างว่าง่าย  น่ารักน่าเอ็นดูจังเลยนะ^^

“ไปได้แล้ว!”  ซัลบอก

“ไหนมึงบอกจะหัวเราะให้ฟันหักไง” น้องไอซ์

“พูดมากเดี๋ยวก็ดั้งหักหรอก!!”

“ซัลโหดร้ายกับผมม๊ากกก...มากเลยพี่เซล><”

น้องไอซ์พูดแล้วเกาะเสื้อผมแน่น   อ้อนได้น่าถีบมากครับ  เหมือนไอซ์มันจะรู้ว่าซัลกำลังไม่พอใจน้องมันเลยยิ่งยั่วใหญ่เลย  เล่นตามน้องมันไปดีกว่ามั้ง  ผมขยับตัวเข้าไปใกล้น้องไอซ์อีกนิดพลางเหลือบตาดูปฏิกิริยาของมัน    แต่ทำไมผมถึงรูปสึกเสียวสันหลังวาบแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก  ไม่ใช่เพราะโดนซัลมันจ้องนะแต่อีกคนข้างหลังผมต่างหากมันแปลงกระแสสายตาในอากาศเป็นมีดแทงผมอยู่-o-;;

“ถ้าเทพบุตรไปไม่พาองค์ชายจอมฝันเฟื่องไปห้องพยาบาล  ซาตานก็จะขอรับองค์ชายน้อยช่างฝันไปนะครับ”

น้องแว่นช้อนร่างเล็กๆของน้องไอซ์ขึ้น   น้องไอซ์ดิ้นหน่อยๆ  น้องมันหันหน้ามาขอความช่วยเหลือจากผม

“พี่เซลลล  ซาตานมันจะเอาผมไปแล้วอ่ะ ช่วยด้วยTT”

น้องมันเอื้อมมือมาดึงคอเสื้อผมไว้   ในดวงตาใสมีน้ำตาเอ่อคลอตื้นขึ้นมา

“น้องแว่นเขาไม่ได้เอาน้องไปฆ่านะครับ”  ผมบอก

“ฉันออกจะใจดี  ใช่มั้ยไอซ์^^”  น้องแว่นพูด

“ไม่ๆๆ ปล่อยกู!!”  น้องไอซ์โวย

“รีบๆพาไปได้แล้วครับ  เดี๋ยวเลือดหมดตัว”

“พี่นี่เป็นเทพบุตรจริงๆนะครับ  ขอบคุณนะครับที่ให้องค์ชายน้อยช่างหว่านสเน่ห์! ไปกับผม^^”

“พี่เซลลลล ไอ้ซาลลลลTT”

ซัลยิ้มส่งเพื่อนมันที่โดนลักพาตัวไปเรียบร้อย  ถึงน้องแว่นจะอุ้มเดินออกไปไกลแล้วแต่ผมยังได้ยินเสียงโหยหวนของน้องไอซ์อยู่เลย  หลอนสิ้นดี -o-;

“ถ้ากูไม่รอดกลับมาฝากโทรบอกแม่กูด้วยนะว่ากูมีประกัน  เงินเก็บกูอยู่ตรงหัวนอนมีร้อยยี่สิบบาทห้าสิบสตางค์ให้แม่กูเอาไปได้เลย   อย่าลืมบาตให้กูด้วยนะ   กูอยากกินพิซซ่าTTOTT”

 

 

 

ผมนั่งรอน้องๆริมสระน้ำ  ภาคบ่ายมีทดสอบว่ายน้ำครับ  กินข้าวมาอิ่มๆให้มาว่ายน้ำได้จุกกันตายแหงๆ  นอกจากเป็นกรรมกรช่วงเช้าแล้วยังต้องมาเป็นการ์ดสระช่วงบ่ายอีก  ผมจะประสาทกิน  ใช้งานฟรีแถมยังใช้ซะคุ้มเลย-o-;;  แต่ได้เห็นสาวๆ  ขาวๆ สวยๆ อกสะบึ้มๆในชุดว่ายน้ำก็โออยู่นะ  ขอให้จมกันเยอะๆนะจะได้ลงไปช่วย(ช่วยทำอะไร?)-.,-

“ไอ้ไอซ์ทำไมมึงเดินเป็นปูเสฉวนเลยวะ-o-?”

“ผู้ชายเขาก็เดินกางขากันไม่ใช่หรอฟะ!”

“มึงอ่ะเกินคำว่ากางละ  จะฉีกอยู่แล้ว-_-;”

“โอ้ย! ซี้ด! เจ็บชิบหายเลย  พยุงกูหน่อยTOT”

ดูโอเตี้ยเดินผ่านผมไปนั่งยังขอบสระ  น้องไอซ์โถมตัวเดินเกาะไอ้ตัวเล็กเป็นลูกลิงเลย  น้องแกเดินแปลกๆจริงๆแหละ-.-  ผมนั่งสังเกตการณ์มองโน่นส่องนี่อยู่บนที่นั่งVIPของชนชั้นสูง(สูงไม่สูงก็เกือบ2เมตรได้อ่ะ)  เหมือนว่าที่นั่งผมจะสูงเกินไป  ไอ้ตัวเล็กเลยเดินผ่านเลยผมไป  ไอ้ตัวเล็กสองคนนั่งตีกันอยู่ริมสระ  เป็นภาพที่ดูน่ารักดี  คนที่กำลังมองอยู่ก็คงคิดอย่างนั้น

หงุดหงิดชะมัด!!

ความหื่นสัมพัทธ์ในอากาศมันสูงขึ้นเรื่อยๆเลย  ดวงตหลายคู่จ้องมองไปยังร่างบางในชุดกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วโชว์หน้าท้องเนียนขาว   เอวบางคอดโค้งเข้าไปเล็กน้อยน่าทะนุถนอม  ผิวขาวอมชมพูแบบคุณหนูรับกันยอดอกสีแดงระเรื่อ  จะยั่วกันหรือไงเนี่ย!!  ทำไมไม่ใส่เสื้อวอร์มคลุมออกมา!!

“นั่นไงๆ”

“อ่อ เจ้าหญิงอ่ะหรอ”

“เหมือนผ้หญิงเลยหว่ะ  ตัวเล็กน่ารักชะมัด-////-”

“น่าฟัดโคตรๆเลยหว่ะ-.,-”

“ข้างๆก็น่ารักนะเว้ย  ขาวสาดๆเลย!”

เจ้าตัวเล็กสองคนที่โดนพูดถึงยังนั่งวักน้ำเลยเป็นทองไม่รู้ร้อน  ผมงี้แทบจะกระโดดเอาตีนไปจรดปากได้พวกผู้ชายเมื่อกี้ละ  เย็นไว้โยมๆ-*-

“ไอ้เชี่ยซัล  มึงมามุดสิงเสื้อกูไมเนี่ย-_-*”  น้องไอซ์ว่า

“กูหนาว-////-”

ผมว่าซัลมันคงเริ่มรู้ตัวแล้วว่าถูกสายตาแทะเล็มอยู่   เลยพยายามมุดเข้าไปในเสื้อวอร์มน้องไอซ์  ถ้ารู้ช้าไปกว่านี้ผมว่ามันต้องท้องแน่ๆ-*-  พอน้องไอซ์ไม่ยอมให้มันเข้าไปสิงเสื้อด้วยมันเลยนั่งกอดอกแทน  ใบหน้าหวานขึ้นสีด้วยความเขินอายมันพยายามเบี่ยงหน้า  เบี่ยงตัวหลบสายตาคนอื่นอยู่  เลี่ยงไปเลี่ยงมาก็ปะสายตาเข้ากับผมที่จ้องมันอยู่พอดี

“ไปใส่เสื้อวอร์ม”

ผมขยับปากพูดพร้อมจ้องหน้าเชิงดุมัน   มันหันหน้าหนีโชว์แก้มแดงเป็นลูกมะเขือให้ผมดู  กูนับหนึ่งถึงหนึ่งถ้ามึงไม่ไปเอาเสื้อวอร์มมาใส่กูจะลงไปกดมึง!

 

พรึ่บ!

 

เสื้อสีฟ้าถูกโยนคลุมเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่ม  ผมกำเสื้อวอร์มในมือตัวเองไว้แน่น  เสื้อที่คลุมไอ้ตัวเล็กอยู่มันไม่ใช่เสื้อผม  แต่เป็นเสื้อของนายประธานชมรมการแสดงปาหี่   รุ่นพี่ประธานฯยืนกดหัวซัลเบาๆ  มือเล็กพยายามงัดแงะมือหนาออก  แก้มป่องๆเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาอย่างไม่สบอารมณ์ผิดกับคนที่ยืนแหย่มันเล่นอยู่ที่ยิ้มด้วยสีหน้าขบขัน 

“ไอ้เซลน้องมาครบแล้ว  ประจำที่เลย!”

ต้าตะโกนบอกผมๆเลยต้องปีนกลับไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม  ผมเบือนหน้าหลบภาพนั้น  ทำไมถึงรู้สึกอึดอัดแบบนี้นะ  ไม่อยากให้ใครมาแตะต้องมันเลย  ใบหน้าแสนงอนแบบนั้นผมอยากให้มันทำกับผมแค่คนเดียว  บ้าจริง!  คนโลภมักตายด้วยความโลภ  ตอนนี้ผมรู้สึกอยากเอามันไปขังไว้ที่ไหนซักแห่ง  ไม่ต้องให้ออกมาพบมาเจอใคร  ให้มันอยู่กับผมเท่านั้น  คิดได้อย่างเดียวผมไม่กล้าทำหรอก

กลัวว่าผมเองจะตายเพราะความหึงหวงมันเกินเหตุ  ผมกลายเป็นพวกขี้หึงไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย.....

                “เตรียมตัวนะครับ  ฟังสัญญาณให้ดีๆนะ”

                เสียงสั่งการดังขึ้น  เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณพวกผู้หญิงก็กระโดดลงสระกันทันที   ทุกคนแข่งกันว่ายไปแตะขอบสระอีกฝั่งแล้วพลิกตัวต้น้ำเพื่อว่ายกลับมาที่จุดออกตัว   ผมนับจำนวนน้องๆที่ลงว่าย  หายไปคนนึงนี่หว่า  งานเข้าเลย!

                “พี่คะ!! เพื่อนหนูจมน้ำๆๆ”

                รู้แล้วละ  ผมถอดเสื้อออกแล้วกระโจนลงไปในสระ  พอผมมองเห็นร่างเลือนลางผมก็รีบคว้าตัวมาไว้ก่อนว่ายเข้าขอบสระ

                “พี่ๆๆ  ช่วยเพื่อนหนูด้วย”

                เสียงผู้หญิงสองสามคนตะโกนกรอกข้างหูผม  ผมรู้ว่าพวกเธอกังวล  ผมก็กังวลเหมือนกัน   เผลอคลาดสายตาปล่อยให้น้องเขาจมน้ำ   ผมก้มลงแนบหูไปที่ช่วงอกน้องเขา  ยังเต้นอยู่ดีนะยังไม่ตาย

                “เดี๋ยวกูไปตามครูมาผายปอดให้”  ไอ้ต้าบอก

                “พ่อมึงเหอะ!  น้องเขาตายก่อนพอดี  กูทำเอง”

                พูดจบผมก็สูดลมให้ใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนประกบปากลงไปพ่นลมให้น้องเขาสลับกับหน้าอกเป็นจังหวะ(ไม่ได้กดนมนะครับ)

               

                พรึ่บ!

 

                “ไอ้ซัลมึงจะไปไหนวะ  เดี๋ยวก็รอบเราแล้วนะเว้ย”

                เสียงน้องไอซ์ตะโกน  ร่างเล็กลุกเดินออกไปอย่างไม่สนใจใครตามติดไปด้วยร่างสูงของไอ้ประธานฯนั่น  ผมละสายตากลับมายังน้องผู้หญิงตรงหน้าที่เริ่มพ่นน้ำออกมาจากปากแล้ว

                “แค่กๆ..คะ..แค่กๆ”

                “ไม่เป็นไรแล้วนะครับ”  ผมบอกเธอ

                “ขะ..ขอบคุณค่ะที่ช่วยหนู-////-”

                “คราวหน้ายืดเส้นก่อนลงว่ายด้วยนะครับ”

                ผมบอกเธอ  เธอพยักหน้ารับหงึกๆ  ผมทอดสายตามองไปทางที่ไอ้ตัวเล็กเดินออกไปแต่ก็ไม่ได้ตามไป  เพราะหน้าที่การ์ดสระมันยังค้ำคอผมอยู่  ไม่ใช่ว่าผมไม่แคร์มันแต่เพราะถ้าผมตามมันออกไปละก็อาจจะทำให้น้องบางคนจมน้ำตายได้

ขนาดนั่งดูอยู่แท้ๆยังปล่อยให้น้องจมน้ำได้เลย  ผมนี่แย่ชะมัด

                “ไอ้เซลไม่ตาม..” 

                “ไม่อ่ะ  รีบๆให้น้องสอบให้หมดๆเหอะจะได้กลับบ้าน”  ผมบอกสวนต้า

               

 

 

                “โดนวิ่งกี่รอบละ”

                ผมยืนพิงขอบกำแพงถามเจ้าตัวเล็กที่เดินท่าทางเหมือนซอมบี้ออกมาจากหลุม  มันก้มหน้านิดๆพยายามเลี่ยงเดินผ่านผมไป

 

                หมับ!

 

                “จะไปส่ง”

                ผมบอกมันแค่นั้นไม่ต้องรอให้ตอบผมก็อุ้มมันพาดไหล่เดินไปที่รถเลย  มันโวยวายเอากระเป๋าฟาดผม  แต่ผมไม่รู้สึกอะไรหรอก  ด้านได้อายอดเว้ย!!

พอถึงรถผมก็โยนมันเข้าไปนั่งในรถ  มันนั่งเชิดหน้าไม่ยอมมองผม  แถมไม่ยอมรัดเข็มขัดด้วย ช่างเหอะ  แค่เป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ก็พอ

                “ทำอะไรน่ะ  นี่มันในโรงเรียนนะOoO!!”

                ไอ้ตัวเล็กทำตาเหลือกตอนที่ผมเอื้อมมือไปรัดเข็มขัดให้มัน    ผมแกล้งเอาหน้าไปซุกคอสูดดมกลิ่นสบู่จางๆจากซอกคอมัน  ซึ่งมันก็เอียงคอให้ผมรุกเร้าเข้าไปแต่โดยดี   ถึงปากจะบ่นแต่ร่างกายก็ยอมให้ผมอยู่ดีน่ะแหละ

                “คาดเข็มขัดเอง”  ผมบอก

                “แล้วทำไมจมูกพี่ถึงมาจิ้มคอซัลละ”

                “ยังไง”

                “ยังมีหน้ามาถามอีกนะ  แบบเมื่อกี้ไง-o-!”

                “แบบนี้น่ะหรอ^^”

                ผมสาธิตตัวอย่างให้มันดูอีกรอบโดยการเลียไปยังซอกคอขาวเบาๆ  มันกระตุกร่างเกร็งมือก็ดึงทึ้งหัวผมให้ออกห่าง  ผมกดริมฝีปากหนักๆลงไปพลางขบเม้มข้างคอขาวให้เป็นรอยแดง   พอสมใจผมก็กลับมานั่งท่าเดิม

                “หวาน~”

                ผมพรึมพรำเบาๆแต่ลากเสียงยาวๆเพื่อยั่วมัน   ได้ผลครับมันย่นคิ้วเข้าหากัน   แก้มก็เริ่มป่องขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นอึ่งอ่างไปแล้ว ฮ่าๆ

 

                ง่ำ!

 

                เขี้ยวแหลมคมงับลงบนคอผม 

                “ทำไรเนี่ย!”

                ผมรีบดันหัวซัลออก  เจ็บครับ  มันเล่นกระโดดงับคอผมเฉยเลย  มึงเป็นแวมไพร์หรือหะ-o-!

                “ก็ทำให้เป็นรอยแดงๆไง >O<”  มันบอก

                “เป็นรอยแน่  รอยฟันอ่ะดิ--;”

                ผมว่าพลางเขกกะโหลกมันไปทีนึง   มือเล็กจับมือผมไปแนบแก้มเนียนนุ่มเบาๆก่อนเอียงหน้าประทับริมฝีปากลงมา  ดวงตากลมโตมองดูปฏิกิริยาอึ้งกิมกี่ของผม  ใบหน้าหวานหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ   ทำไมมันน่ารักได้ขนาดนี้นะ  อยู่ๆก็ทำตัวน่าลากแบบนี้เดี๋ยวก็จับกดซะก่อนกลับบ้านเลย

                “ช่วงนี้ซัลอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย”  มันบ่น

                “ทำไมอ่ะ”  ผมถาม

                “เพราะพี่น่ะแหละ!!”

                “อ้าว-o-”

                “ชอบทำให้ซัลอารมณ์แปรปวน-3-”

                “เมนส์มาก็ไม่บอก”

                “จะบ้าหรอ>O<”

                “ฮ่าๆ”

                “ไม่ชอบเลย  ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่เลย”

                เสียงใสๆบ่นครวญ   ผมลอบยิ้มออกมาหน่อยๆ  ไม่รู้เพราะอะไร  อาจจะเพราะมันพูดด้วยท่าทางเอียงอายแบบนี้ก็ได้ หรือไม่ก็เพราะผมดีใจมีมันหึงหวงผมเหมือนที่ผมหึงหวงมัน   ผมโน้มตัวเอาหน้าผากไปชนกับหน้าผากมนก่อนกดริมฝีปากทาบลงไปบนปากนุ่มๆ  ริมฝีปากบางเปิดออกให้ผมสอดลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานอย่างว่าง่าย   นิ้วเรียวสวยแทรกจิกใต้เรือนผมพลางกดศีรษะผมให้เข้าใกล้มันมากขึ้น   ลิ้นเล็กๆตวัดหยอกล้อเชิญชวนให้ผมเริ่มตบะแตก

                “แฮ่ก...ยั่วอีกแล้วนะ”  ผมบอก

                “ป่าวซะหน่อย^^”

                “รีบกลับบ้านเลยๆ”

                “อย่าทำซัลค้างนะ นิสัยไม่ดี -3-”

                “ก็รีบๆกลับไปทำให้นี่ไง”

                เริ่มอายขึ้นมาหน่อยๆแล้วนะเวลาพูดเรื่องแบบนี้เนี่ย-////-  แต่ซัลมันหน้าด้านขึ้นทุกวันๆจูบนิดจูบหน่อยจะชวนไปนั่งรถไฟ  ผมเขินนะ-///-

                “หน้าแดงเชียว ฮ่าๆ”  ไอ้ตัวเล็กหัวเราะ

                “อย่ามาล้อน่า  ไม่ได้หน้าแดงซักหน่อย-///-”  ผมบอก

                “คิก! น่ารัก”

                คนที่น่ารักน่ะมันต่างหากละ

                “พี่ก็ไม่ชอบเหมือนกันนะ  เวลาที่ซัลโดนคนอื่นมองตอนใช่กางเกงว่ายน้ำน่ะ-////-”

                ไอ้ตัวเล็กหันมองหน้าผมควับ   ใบหน้าหวานแดงระเรื่อมันเบิกตากว้างเหมือนไม่เชื่อคำพูดผม

                “ฮ่าๆ  หน้าแดงใหญ่แล้วนะซัล^^”

                “บ้า>///<!”

                มือเล็กตบไหล่ผมอย่างแรง  มันหันใบหน้าหนีออกไป  ผมสตาร์ทรถแล้วขยับกระจกหลังก่อนมองไปยังเจ้าตัวเล็กที่นั่งอมยิ้มเหม่อมองบนท้องฟ้าสีส้มสดอยู่  คิดว่าหันหน้าหลบผมแล้วผมจะไม่เห็นหรือไง  รถมันมีกระจกข้างนะ  ไอ้ตัวแสบ!

 

 

 

                “แม่หวัดดีครับ// หวัดดีครับ”

                ผมกับซัลวิ่งแข่งกันเข้าบ้านเพื่อมุ่งตรงไปยังห้องมัน   มันชวนผมให้เล่นเกมกับมัน  ถ้าใครวิ่งขึ้นไปบนห้องก่อนคนนั้นจะเป็นพระราชา  อีกฝ่ายต้องทำตามคำสั่ง  ผมก็รับคำท้าสิครับ  จำสั่งให้ร้องไม่ออกเลย><

                “ตายแล้ว เซล ซัลจังระวังตกบันไดนะลูก>o<”

                ไอ้ตัวแสบดึงเสื้อผมไว้ไม่ให้วิ่งนำมันแล้วมันก็วิ่งขึ้นมาแซงผม  ผมเลยช้อนมันอุ้มวิ่งไปหน้าห้องก่อนปล่อยมันลง  มันหันมาดึงกางเกงผมอีก  เดี๋ยวหลุดแล้วมึงจะเหวอ!!  ผมผลักหัวมัน  มันล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้นจังหวะนั้นผมก้าวเข้าห้องไปและรีบปิดประตูห้องทันที

 

                ปัง!

 

                ตึง!

 

                อะไรดังตึงหว่า  ผมแง้มประตูออกไปดูเห็นได้ตัวแสบทำหน้ามุ่ยกุมหน้าผากอยู่  กรรมของมัน-_-;

                “ฮือ~ ไอ้พี่เซลลลล>O<”  มันว้ากใส่ผม

                “ลูกบิดมีให้เปิด  คิดว่าพุ่งหัวชนประตูมันจะทะลุข้ามไปได้มั้ย”

                “ไม่ต้องมาเทศน์เลย-o-!”

                “ก็มันจริงมั้ยละ”

                “ก็พี่ปิดประตูทำไมละ”

                “ก็ปิดให้เด็กเซ่อเอาหัวโหม่งประตูเล่นไง^^”

                “กลับบ้านตัวเองไปเลย-o-!!”

                ไอ้เด็กนี่  แพ้แล้วพาลจริงๆ  อย่างงี้ต้องสั่งสอนซะบ้างแล้ว  ผมคว้าตัวมันพาดบ่าเดินเข้าห้อง  ผมโยนมันลงบนที่นอนก่อนตามลงไปคร่อมตัวมัน   มันมองหน้าทำตาปริบๆ  พอมันรีบรู้รังสีความหื่นจากตัวผมได้มันก็รีบหาทางหลบผมเลย  ในรถทำเป็นยั่วพอเอาเข้าจริงไม่กล้าซะงั้น

                “คำสั่ง!”  ผมบอก

                “อะ..อะไร-o-;;”

                “เป็นของพี่ซะ!”

                “ชิ ปัญญาอ่อนน่า-////-”

                “งั้นลองโดนคนปัญญาอ่อนข่มขืนหน่อยแล้วกัน ฮ่า^^”

                “ง่ะ  ไอ้บ้า>///<”

                ผมก้มลงสูดกลิ่นหอมจากคอขาวเข้าเต็มปอด  มือก็ขยับจี้เอวบางๆเล่น ไอ้ตัวแสบนอนหัวเราะคิกคักๆพลางงอตัวเป็นกุ้ง 

                “กินละนะ^^”  ผมบอก

                “ไม่ให้กิน-3-”

                “โดนกินแน่!!”

                “ว้ากกก ฮ่าๆ จั๊กกระจี๋ ฮ่าๆ”

 

 

                “อื้ม.....แผล็บ..อืมๆ แฮ่ก”

                ริมฝีปากบางขยับขึ้นลงบนแก่นกายใหญ่   มือหนาแทรกเข้าใต้เรือนผมแล้วขยำเส้นผมอ่อนนุ่มระบายความเสียวซ่าน  ปลายลิ้นเล็กตวัดโลมเลียพร้อมดูดกลืนแก่นกายร้อนเพื่อเอาใจร่างใหญ่  ซึ่งมันก็ได้ผล  ร่างใหญ่หลุดคางออกมาเป็นระยะๆ

                “พะ...พอแล้วซัล”

                มือหนาดันศีรษะเล็กๆ ออก  คนตัวเล็กทำเสียงจิ๊จ๊ะเหมือนคนโดนขัดใจแต่ยังคงรั้นจะทำต่อ

                “พอได้แล้วน่า”

                “ไม่ชอบหรอ..”

                คนตัวเล็กเอ่ยถาม  ทั้งที่แต่ก่อนร่างใหญ่ก็เป็นฝ่ายทำให้เขาแบบนี้และเขาก็รู้สึกดีมากด้วย  พอเขามาทำให้แล้วมาบอกให้พอทำให้เขาหมดกำลังใจนะทั้งที่ตั้งใจจะทำให้มีความสุขแท้ๆ  ใบหน้าแสนงอนละออกมาตามคำสั่ง  มือเล็กๆเช็ดมุมปากเบาๆ  ดวงตาคมมองใบหวานที่ขบเม้มริมฝีปากตัวเอง  จะงอนเก่งไปไหนนะเจ้าเด็กดื้อนี่  ร่างสูงคิดในใจ

                “ไม่ใช่ไม่ชอบ  แต่มันสกปรกต่างหากละ”

                “ไม่เป็นไรหรอก^^”

                ถึงบอกอะไรไปเจ้าคนจอมดื้อก็คงไม่ฟังซะเท่าไหร่   ร่างสูงจับปลายขาให้หันร่างบางหันไปอีกด้านก่อนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในช่องทางสีหวาน

                “เฮือก! พะ..พี่เซล”

                ใบหน้าหล่อยิ้มกริ่มแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปอีกรอบ   ร่างบางกระตุกเกร็งปลายเท้าเอวบางบิดดิ้นเร้าๆไปมา  เสียงครวญครางร้องดังก้องรอบห้อง  ร่างสูงส่งเสียงหัวเราะเบาๆออกมา  ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเข้าหากัน  เขาไม่ยอมร้องเสียงน่าอายแบบนี้อยู่ฝ่ายเดียวหรอกคิดแล้วริมฝีปากบางก็ครอบลงไปบนแก่นกายใหญ่อีกรอบพลางขยับเข้าออกเร็วๆ  อีกฝ่ายก็รุกเร้าด้วยการสอดนิ้วเข้าไปแกล้งคนตัวเล็กสลับกับไล้ปลายลิ้นอุ่นๆไปรอบๆช่องทางรักสีสวยที่ค่อยๆขยายตัวออก

                “ใส่ได้หรือยัง”

“อะ..อืม ซะ..ซัลเริ่มมีอารมณแล้วละ-////-”

                ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนขยับตัวออก   ร่างบางน้อยก้มหน้ามุดผ้าปูที่นอนอย่างเขินอาย  ร่างสูงค่อยๆแนบตัวเบียดร่างเล็กจนสุดพร้อมพ่นลมออกจากปาก   ก่อนขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ  ปลายนิ้วสวยจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่น   ริมฝีปากสกัดกั้นเสียงสะอื้นไว้เงียบๆ  ถึงจะทำอยู่บ่อยๆแต่มันก็เจ็บทุกที

                “เจ็บมั้ย”  ร่างสูงถาม

                “มะ...ไม่เป็นไร.....รีบๆเถอะ”

                 พูดจบร่างสูงก็โถมตัวใส่อย่างรุนแรง   ร่างบางสะดุ้งเฮือกเปล่งเสียงร้องทันที   ริมฝีปากเรียวกดลงบนหัวไหล่กลมมนเพื่อปลอบขวัญคนตัวเล็กที่กำลังร้องไห้    มือหนาจับขาเรียวสวยให้กางออกเพื่อลดความเจ็บปวด  ใบหน้าสวยแนบลงกับเตียงอย่างอ่อนแรง  

                “อ๊ะ...อ๊า...แรงอีกได้มั้ย”

                เสียงหวานครางขาดช่วง  ตอนปลายประโยคถึงร่างบางจะเอ่ยเสียงแผ่วเบา   ร่างสูงก็จัดให้ตามคำเรียกร้องได้   ร่างสูงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเพื่อพาร่างบางไปให้ถึงจุดหมาย   แล้วเสียงร้องเฮือกสุดท้ายก็ดังขึ้น  น้ำสีขาวขุ่นไหลรินอาบไปตามเรียวขา  ร่างบางผลุบตัวนอนหอบอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง  ร่างสูงถอนแก่นกายออกอย่างเสียดายก่อนโน้มหน้าลงเลียทำความสะอาดแผ่นหลังขาวเนียนที่เปอะเปื้อน

                “ซัลไม่ไหวแล้วนะ” ร่างเล็กเอ่ย

                “พีไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย  หลับได้แล้วนะ^^”

                ริมฝีปากเรียวประกบปิดปากคนตัวเล็กที่จะเอ่ยอะไรบางอย่าง   ร่างสูงยิ้มอย่างอ่อนโยนพลางลูบเส้นผมสีละอ่อนกล่อมเจ้าตัวแสบให้หลับใหล

                “อย่าเพิ่งไปไหนจนหว่าซัลจะหลับนะ”

                มือเล็กคว้าข้อมือใหญ่ไว้ไม่ยอมปล่อย   ดวงตาอิดโรยมองใบหน้าหล่ออย่างเว้าวอน  ร่างสูงโน้มลงหอมแก้มเด็กขี้อ้อนเบาๆก่อนกระซิบข้างหูให้ได้ยิน

ใบหน้าสวยคลายยิ้มหวานให้ร่างสูง  มือเล็กๆบีบมืออุ่นไว้แน่น  พูดแล้วต้องทำให้ได้นะครับพี่เซล...

 

            “..ให้พี่อยู่ตลอดไปเลยก็ได้นะ..”

 

 

                “กลับมาแล้วครับคุณน้า”

                ร่างสูงโปร่งเดินถือถุงขนมมาแต่ไกล  ใบหน้าหล่อก้มมองถุงขนมในมือก่อนยิ้มออกมาเล็กน้อย  เขาตั้งใจซื้อขนมมาฝากคนๆนึงถึงขั้นลงทุนไปยืนต่อแถวยาวเหยียดเพื่อให้ได้ขนมที่ร่ำลือว่าอร่อยโลกลืม

                “อ้าวซี  ทำไมวันนี้กลับช้าจัง”

                เสียงหวานใสเอ่ยห่อนที่ร่างน้าสาวแสนสวยในผ้ากันเปื้อนสีครีมจะเดินออกมา

                “เอ่อ คือว่า ผมไปซื้อขนมมาน่ะครับ”

                “เค้กช็อกโกแลตหรอ  เห็นซัลจังบ่นว่าอยากกินอยู่พอดีเลย  ซีนี่รู้ใจซัลจังจริงๆเลยนะ”

                “แค่บังเอิญน่ะครับ ฮ่าๆ”

                ไม่บังเอิญหรอก  เขารู้ว่ารักแรกของเขาชอบอะไร  ก็เพราะว่าเป็นรักแรกและรักเดียวเขาเลยจำได้แม่น   ทุกๆเรื่อง  ทุกๆอย่างที่คนๆนั้นชอบ

                “ซัลจังอยู่บนห้องน่ะ”

                ใบหน้าหล่อคลี่ยิ้มแล้วเดินเข้าครัวไปจัดขนมใส่จานเตรียมเอาไปให้นางฟ้าตัวน้อยของเขาทันที  เท้ายาวก้าวเดินไปเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องที่แขวนป้ายบอกชื่อเจ้าของ  เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะเคาะประตูดีมั้ย  แต่เขากลับเลือกเปิดประตูเข้าไป

                “ซัล ฉะ...”

                มือหนาเกือบปล่อยจานเค้กให้ร่วงลงสู่พื้น   ร่างเล็กนอนโค้งตัวมือเท้าชันตัวขึ้นจากเตียงโดยมีร่างกำยำของชายคนหนึ่งเชื่อมติดอยู่    เสียงหวานครางแหบพร่า   เขาไล่สายตามองไปตามร่างเล็กบอบบางแสนเชิญชวน   ใบหน้าหวานที่เย้ายวน    มันทำให้ร่างกายของเขารุ่มร้อนไปหมด

                “อ๊ะ...อ๊า...แรงอีกได้มั้ย”

                เสียงร้องอ้อนวอนดังก้อง  เจ็บ!  เขารู้สึกเจ็บอยู่ในอกยิ่งมาเห็นภาพบาดตาแบบนี้มันเหมือนการฆ่าเขาทั้งเป็น  ทำไมคนที่ได้โอบกอดร่างเล็กนั้นถึงเป็นมัน

ไม่ว่าจะบทที่เขาต้องการหรือรักแรกที่เขาตามหามานานก็ตกไปอยู่ในมือของชายคนนั้นหมด  ร่างสูงโปร่งปิดประตูลงแล้วหันหลังให้กับภาพบาดตาที่ทิ่มแทงหัวใจ เขายกมือขึ้นขยุ้มเสื้อตัวเอง  หัวใจของเขามันถูกบีบจนแทบจะป่นปี้หมดแล้ว

                “ฉันมาช้าไปหรอ......ซัล”