Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 22
℃ พรหมลิขิตⓈ
               
     ตึง!!
    
     ผมลงไปนอนแอ้งแม้งข้างเก้าอี้ผมโดยฝีเท้าไอ้เชี่ยไอซ์   ผมลุกขึ้นนั่งบนพื้นพลางยกชายแขนเสื้อเช็ดเลือดมุมปากก่อนจะตะโกนด่ามัน
                “ถีบกูหาพ่อมึงหรอไอ้เชี่ยไอซ์!!”
                ผมว้ากแล้วเอาหนังสือเคมีเล่นหนาฟาดหัวมันจนลงไปจมคาโต๊ะ-*-
                “กูขอโทษ  กูไม่ได้ตั้งจายยยยTOT”
                ไอ้ไอซ์ร้อง  ผมรู้ว่ามันตั้งใจจะกระโดดถีบไอ้เทมส์  แต่ขามันสั้นไปหน่อย  แทนที่จะได้เตะก้านคอเทมส์ดันเตะก้านคอผมแทน  เวรกรรมของกูTOT
                “ไอ้เทมส์มันหลบอ่ะ!!”  ไอ้ไอซ์บอก
                “แถนักนะมึง-*-”  ผมด่ามันแถมด้วยการฟาดกระบาลมันอีกที
                “ง่า  กูผิดหรอT-T”
                “ยังมีหน้ามาถามอีกนะ  ไอ้หน้าแฟ้บ-*-++”
                ไม่รู้จะด่ามันยังไงดีครับ   ไอ้ไอซ์มันขาวเลยด่ามันไอ้หน้าแฟ้บซะเลย
                “พูดถึงแฟ้บ-.-!”
                อะไรมึงอีกอ่ะ-o-!
                “ทำไมต้องเอาแฟ้บไว้ในห้องน้ำด้วยวะ-o-?”
                “มึงนี่ถามอะไรแบบเด็กอนุบาลเลยนะ-_-;” ผมบอกไอ้ไอซ์
                “กูก็แค่สงสัยอ่า-o-”
                “บ้านกูเอาแฟ้บไว้ข้างนอกใกล้ๆต้นไม่อ่ะ-.-”
                “โห้ยยยย  ได้อารมณ์เวลาซักเลยดิ><”
                อารมณ์ซักผ้าหรอวะ  จินตนาการสูงชิบ  กูงี้โคตรขี้เกรียจซักเลยผ้าเนี่ย  กลับบ้านก็โยนลงตะกร้ารอแม่เอาไปซักให้เลย ฮ่าๆ
 
                โป้ก!
 
                “ไอ้วิว-*-”
                เจ็บนะแสสส   มันเอาสันหนังสือเคมี(เล่มที่ผมเอาฟาดหัวได้ไอซ์เมื่อกี้)
มาโขกหัวผม  ซอสก็เดินหัวเราะคิกคักๆกับอาการหัวเสียของผมมาแต่ไกล  ไอ้แว่นใกล้ๆนี่ก็เหมือนกัน(ไม่บอกคนอาจไม่รู้ว่ามีไอ้เทมส์ประกอบฉากอยู่--;)
                “คุยเรื่องลามกแต่เช้าเลยนะไอ้สองเตี้ย-_-” ไอ้วิวพูด
                “ถึงมึงไม่พูดกูก็บรรยายให้ว่ามึงกำลังอยู่ในฉาก  ไม่ทราบจะเห่าทำซากอะไรครับ-_-”  อันนี้ผมเองแหละ
                “ปากวอนสังเวยเลือดจริงนะมึงเนี่ย-*-”
                “จะสงเคราะห์ให้กูปะล่ะ^^”
                ตอบกวนตีนไปงั้น  ไอ้วิวงี้เอะอะอะไรแม่ งจะตบหัวผมตลอดอ่ะ  ดีนะผมหลบทัน
                “มีกี้พูดถึงเรื่องแฟ้บหรอ^^” 
                ซอสถาม  ไม่รู้ว่ามันจะเข้าใจคำว่า แฟ้บ ตรงกับที่ผมกับไอซ์กำลังคุยกันหรือป่าวนะ -..-
                “เออ  เทมส์  มีเรื่องจะถามหน่อยหว่ะ”
                ซอสบอก  เทมส์ละสายตาจากหนังสือแล้วหันไปสบตากับซอส  ผ่านไปสามวิมันก็ยิ้มๆให้ซอส  ซอสก็พยักหน้าหงึกๆเหมือนเข้าใจกัน  พวกมึงคุยกันทางสายตาหรอฟะ  ทำไมกูไม่ได้ยินเสียงไรเลยอ่ะ
                “จะคุยเรื่องการซักผ้าหรอ^^”  ไอ้เทมส์พูด
                “ซักผ้าหรอ –o-”  ไอ้ไอซ์
                “ใช่  แกสนใจมั้ยละ”
                “สนมากถ้ามึงจะมาซักให้กู^O^”
                “นั่นสิ  จะได้ไม่เปลืองน้ำถ้าซักด้วยกัน...^^”
                “อาจจะเปลืองเยอะกว่าเดมอีกมั้ง ฮ่าๆ” ซอส
                “นั่นสิ ฮ่าๆ” ไอ้เทมส์มันหลุดไปแล้วครับ แม่ งบ้า
                เทมส์กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแขนก็คว้าเอาตัวไอ้ไอซ์มานั่งบนตักพลางรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดลำตัว  ไอ้ไอซ์ขืนตัวเล็กน้อยแต่ยิ่งพยายามลุกออกเทมส์มันก็ยิ่งรัดเอวมันยิ่งขึ้น  ผมมองไอ้วิวที่ทำหน้าหน่ายๆแทบจะเอาหน้าทะลุออกจากหน้าต่าง  ส่วนไอ้ซอสก็ยิ้มๆกับหน้าไก่งงของผม  ไอ้ไอซ์กับไอเทมส์มัน...?
                “จะทำยังไงให้เครื่องซักผ้ามันร้องดังๆวะเทมส์”  ซอส
                “เครื่องซักผ้าของฉันมันชอบร้องเสียงดังน่ะ  ไม่เห็นต้องทำอะไรมากเลย”
                “ก็เครื่องซักผ้าของฉันมันไม่ยอมร้องน่ะสิ”
                “ไม่เห็นยากนี่  ก็ใส่แฟ้บเยอะๆ  แล้วก็ขยี้แรงๆ”
                “ถ้าซักผ้าในห้องแต่งตัวได้ก็ดีสิ^^”
                “มาซักห้องเคมีมั้ยละ  เดี๋ยวเปิดห้องให้^^”
                ระ....เรื่องการซักผ้าจริงๆหรอ-o-  เอาปั่นเครื่องซักผาแล้วยังเอามือลงไปขยี้อีกหรอ  แล้วเครื่องซักผ้ามันเงียบก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ  จะให้มันดังทำไม
                “พวกมึงอย่ามาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าไอ้เตี้ยสองตัวนี่ดิ-_-”
                เรื่องอะไรหว่า  เรื่องซักผ้าไม่ใช่หรอไอ้วิว-_-?
                “ฮ่าๆ อ้าวซัลกับไอซ์ไม่รู้หรอว่าฉันคุยอะไรกับเทมส์น่ะ^^”
                ซอสยิ่งพูดผมยิ่งงงอ่ะ  ผมเข้าใจอะไรผิดหรอ  ขอทำหน้าเป็นหลินปิงปวดขี้แปปนะ-*-
                “โง่อย่างนี้ไงถึงได้ตกสุขศึกษา”  ไอ้เชี่ยวิวอย่าขุดดิ๊>O<
                “ถึงจะตกสุขฯแต่ไทยกูได้เต็มนะเว้ย>O<”  ผมบอก
                “แหงละ  มึงใช้คำสมัยพ่อขุนรามได้คล่องขนาดนี้”  ไอ้ไอซ์บอก
                “สรุปรู้มั้ยเนี่ย”
                “ซักผ้าไง”
                ไอ้วิวกุมขมับอีกรอบ   ไอ้เทมส์กับไอ้ซอสงี้หัวเราะกันฟันแทบหลุด  ขำหา(+l) อะไรนักหนาวะ-*-
                “โธ่ไอ้เชี่ยซัล มึงนี่โง่เอาโล่เลยนะ  เขาคุยเรื่องซักผ้าโว้ย>O<”
                ครับ  ไอ้คุณไอซ์  พ่อคนฉลาดหาใครจะเทียบ(สมองหมาปัญญาควายอย่างแม่ ง-_-;)  คำตอบมึงแตกต่างกับกูมากอ่ะ(ประชด!!)
                “มึงสองตัวลงไปแดกหญ้าก่อนไป”
 ไอ้วิวนี่ปากกวนสนได้เหรียญจริงๆ  เอามันไปไถนาได้มั้ยครับ>O<!!!
“Man only know ^^”
ซอสบอก  ผมก็ผู้ชายนะฟังๆมันพูดกันผมก็ว่าผมเข้าใจนะ  ก็ซักผ้าไม่ใช่หรอ
“อยากรู้ก็ลองไปซักกับรุ่นพี่เซลดูสิ^^”  เทมส์
“นี่ๆ ถ้ากูอยากรู้ก็ต้องไปซักกับพี่เซลหรอ*o*” ไอซ์
“แกน่ะต้องซักกับฉัน!!”
“ก็กูอยากซักกับพี่เซลอ่ะ-3-”
ไอ้หอยสังข์เกี่ยวอะไรกับแฟนกูละเนี่ย  ไอ้ไอซ์เบ้ปากน้ำตาคลอนิดๆเพราะโดนไอ้เทมส์กัดหูซะแดงเลยแค่มันบอกว่าอยากซักผ้ากับแฟนผมเองอ่ะ
“ไอ้วิว  ไปซักผ้ากับกูหน่อย-o-!!”  ผมบอก
“ไอ้เวร  ตัดอนาคตกูแต่วันเลยนะ-_-;”  มันบ่นๆ
“งั้นบอกมาดิว่าเรื่องที่คุยกันมันอะไร  ถ้าไม่ใช่ซักผ้า-o-”
“สอนควายเต้นรำยังง่ายกว่าอีกมั้งเนี่ย-_-”
“ดีๆสิวะ!!”
ไอ้วิวถอนหายใจเฮือกใหญ่มันหันซ้ายแลขวามองหน้าไอ้ซอสกับเทมส์สลับกันก่อนมันจะกลืนน้ำลายก้นหญ่ลงคออีกรอบ
“ก็เรื่อง....ตอนXXXXจะทำให้xxxเกิดเสียงได้ยังไง -///-;;”
บร๊ะเจ้า!! 
กูว่าแล้วเชียว>.<~
ว่ากูต้องไม่เข้าใจ......-o-
“อีกรอบ-o-”
ผมบอก  มันใช้คำพูดเชิงวิชาการเกินไป  ระดับสมองดีกว่าเล็กน้อยไฮดราอย่างผมไม่อาจเข้าได้  แล้วยิ่งไอ้สมองฟองน้ำอย่างได้ไอซ์ไม่ต้องพูดถึงมันทำหน้าเอ๋อแด กไปเรียบร้อยแล้วครับ-o-;;
“ไปตายให้หนอนแด กเหอะพวกมึงอ่ะ-_-!!!”
ไอ้วิวด่าผมกับไอซ์แล้วผลุบลงกับโต๊ะไปเลยอ่ะ  อะไรของมึงเนี่ย  กูไม่เข้าใจอ่า  เครื่องซักผ้าร้องเสียงดัง  ใส่แฟ้บอะไรของพวกมันวะ  จะใช้โค้ดทำไมแค่คุยกันเฉยๆกูยังไม่เข้าใจเลย -_-;; 
 
 
 
 
                “นี่น่ะหรอนางเอกที่จะแสดงคู่กับฉัน-_-?”
                “ใช่แล้วน่ารักมากเลยใช่มั้ยละ>///<”
                “จะเอามาเล่นเป็นไซคีหรือคนใช้กันแน่-_-”
                อีตาประธานชมรมการแสดงบ่น  คนใช้?  ก็ไม่เชิงหรอกนะ  ก็พวกชมรมการแสดงไปลากผมมาจากชมรมพอดี  กำลังทำเค้กอยู่เลย  ผมเลยต้องมาทั้งสภาพที่ยังใส่ผ้ากันเปื้อน  หัวโผผ้าเป็นนางแจ๋วแถมยังถือที่ตีไข่มาด้วย-_-;
                “คนใช้แล้วกันนะครับ  ผมกลับละ”
                ผมพูดแล้วหมุนหลังเดินไป  ยังต้องกลับไปดูเค้กในเตาด้วย  ไม่ว่างมากมาฟังคนบ่นหรอกนะ
                “เดี๋ยว!”
                ลำแขนใหญ่ยื่นมาขวางทางผม  ผมกัดริมฝีปากอย่างไม่พอใจพลางทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ  แต่อีประธานนั่นก็ไม่สะทกสะท้านแถมยังดันผมไปติดกำแพงอีก
                “เจ้าหญิงม.4 เป็นผู้ชายหรอ”  เขาถาม
                “ผมไม่ใช่เจ้าหญิงซะหน่อย-o-”  ผมตอบ
                “ดูดีๆ หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ”
                มือใหญ่บีบคางผมให้เงยขึ้นมองใบหน้าหล่อที่ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะจูบกัน 
 
                แป้ก!
 
                ผมเอาไม้ตีไข่เยิ้มๆตีลงบนหัวอีตาประธานชมรมการแสดง  น้ำขาวใสไหลย้อยลงจากหัวมัน  มันมองหน้าผมพลางขมวดคิ้ว
                “กล้ามากนะที่ตีหัวรุ่นพี่อย่างฉันน่ะ-*-”  อีตานั่นพูด
                “แล้วจะยื่นหน้ามาทำไมละ-_-”
                “ก็แค่จะดูหน้าชัดๆ”
                “ใกล้ขนาดนี้เอาแว่นขยายมาส่องเลยมา”
                ผมจ้องหน้ามันกลับจนกระแสไฟฟ้าไหลออกมาจากดวงตา  กะอีแค่เกมจ้องตา  ไม่แพ้อยู่แล้วละ  ซัลซะอย่าง!
                “ไอ้ซี! อย่าไปใกล้น้องเขาขนาดนั้นดิ>O<!!”  พี่ผู้ชายที่ไปลากผมมาบอก
                “.........”  อีประธานไม่ตอบ  แต่ทำหน้ามึน
                “เดี๋ยวแฟนเขาตามมากระทืบหรอก!!”
                “แฟน?  ผู้ชายหรอ”
                “เออดิ>O<”
                มันหันมามองหน้าผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาอีกแล้ว!!!
 
                แป้กๆๆๆ!!
 
                “เจ็บ!!”
                ผมตีหัวมันรัวๆ  มันรีบดึงไม้ออกจากมือผมแล้วโยนทิ้งไป
                “ปล่อยได้ล่ะ จะไปห้องคหฯ”  ผมบอก
                “ไม่”
                “ปล่อยสิวะ!!”
                “ถ้าพูดหวานๆแล้วฉันอาจจะยอมปล่อยก็ได้นะ^^”
                “ไป ตาย ซะ!!”
                “หน้าตาน่ารักดีแท้ๆ  แต่ปากต้องปรับปรุงหน่อยนะ^^”
                “-*-”
                “แฟนไอ้เซลใช่มั้ย.....รู้ไว้ว่าฉันเกลียดมันมาก!”
                ไอ้บ้าประธานยื่นหน้าเข้ามาจู่โจมริมฝีปากผม  แต่ยังไม่โดนผมใช้มือดันหน้ามันกับยกตีนยันท้องมันไว้ซะก่อน
                “ทำบ้าไรเนี่ย!!” 
ผมแหกปากเกลียดพี่เซลแล้วเกี่ยวไรกะกู!!  มันดึงขาผมออกแล้วเบียดตัวเข้ามาชนกับผม  อย่าเบียดๆๆๆ>O<  เดี๋ยวกูท้อง  ผมจิกนม จิกหัว  สารพัดจะจิกกัดมัน  แต่ไม่หลุดเลยครับ  ไอ้บ้านี่มันปลิงชัดๆ!!
“พวกพี่จะยืนรออะไร  เอาเพื่อนพี่ออกป๊ายยยย>O<!!”
ผมตะโกนพลางเบี่ยงหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่กำลังจะประชิดแก้มผม  ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดันๆอยู่ระหว่างขาผมด้วย   ริมฝีปากเรียวโน้มลงกัดใบหูผมเบาๆ  ผมสะดุ้งเผลอปล่อยเสียงลอดออกมา  เวรแล้วไง-o-;;
“หึ ท่าทางไอ้เซลจะสอนมาดีนี่”
มันหัวเราะเยาะผม  สอนเสินอะไรกันละ  ผมต่างหากี่สอนพี่มัน(ตอนความจำเสื่อม)  แล้วไอ้พี่พวกนี้จะยืนรออะไรละครับ  มาเอามันออกไปเซ่TOT
“เวลาเข้าฉากจริง จะมาส่งเสียงไม่ได้นะ  เอ้าบท!”
 
ป๊อก!
 
ไอ้ประธานถอยตัวออกไปก่อนหยิบบทเล่มหนามาตีหัวผม -*-
“ผมไม่เล่น”  ผมบอก
“อาจารย์รีเควสมาว่าต้องเป็นนาย”  มันบอก
“ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะ”
“อาจารย์รีเควสมาว่าต้องเป็นนาย”
“ผมเล่นละครไม่เก่ง!” (ถ่อมตัวนิดๆ)
“อาจารย์รีเควสมาว่าต้องเป็นนาย”
“เลือกคนใหม่เถอะๆ”
“อาจารย์รีเควสมาว่าต้องเป็นนาย”
โอ้ย!!  จะประสาทกิน  มึงพูดเป็นคำเดียวหรอวะ  ทำไมผมต้องเล่นเป็นไซคีๆๆๆ  เค้าจะเป็นอีรอสง่าTOT
“ชิ!”
ผมปลงๆกับชีวิตตนเอง  ก่อนจะเดินออกไปแต่มันก็คว้าข้อมือผมไว้แล้วรั้งเอวผมให้เข้าไปชิดกับตัวมัน  มึงจะอะไรกับกูนักหนาเนี่ย-*-
“ไม่อยากรู้หรือไงว่าทำไมฉันถึงเกลียดแฟนนาย”  มันถาม
“เดี๋ยวไปถามพี่เซลเอง ปล่อยได้ละ -_-”
“แต่ฉันอยากบอกนี่”
“ก็บอกมาดิ-o-!!”
“ถ้าอยากรู้พรุ่งนี้ก็มาหาฉันที่นี่”
“ไปถามพี่เซลดีกว่า-_-”
พูดจบผมก็กระทืบเท้ามันไปทีแล้วรีบออกมาเลย  ใครฉุดก็ไม่อยู่แล้วครับ  วันนี้เปลืองตัวเว่อร์ๆเลย
“น้องซาลลลลลลล” 
พี่ผู้ชายที่ไปลากผมมาตะโกน  ผมหันหลังไปมองพี่แกนิดนึงเผื่อแกอยากจะมีบทบ้าง  เชิญพูดเลยครับ-o-!
“พรุ่งนี้อยากลืมมาซ้อมด้วยนะจ๊ะ^^”
ผมทำหน้าเอือมๆ แล้วพยักหน้าปลงๆส่งให้พี่แก  นี่ต้องแสดงคู่กับไอ้ประธานนั่นหรอ  ผมพลิกๆบทดูระหว่างดินกลับห้องคหกรรม  นี่มันนิยายชัดๆ
บรรยายเป็นฉากๆ  แถมบอกอารมณ์ตัวละครด้วย  มิน่าเล่นถึงหนาขนาดนี้
ผมเหลือบตามองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะรีบติดสปีดที่เท้า
                “ชิบหายแล้ว เค้กกู!!!”
 
 
               
                ผมเดินเซไปเซมาเพื่อจะเอาแพนเค้กไปให้พี่เซลที่สนามบาส  ทรงผมที่ชี้ฟูยุ่งเหยิงแทบไม่เป็นทรงบวกกับกลิ่นไหม้ติดชายเสื้อทำให้ผมอยากจะกลับบ้านไปอาบน้ำซะมากกว่า  พอผมกลับไปถึงห้องคหกรรมเค้กมันก็ไหม้แล้วอ่ะTOT  ดีไม่โดนรุ่ยพี่ประธานสาวสวยสุดโหดถีบลอยออกจากห้อง
                “แพนเค้กครับ” 
ผมยิ้มบางๆพลางส่งจานกระดาษให้ชายหนุ่มในชุดบาสที่นั่งดื่มน้ำอยู่  พี่มันยิ้มให้ผมก่อนจะฉุดผมลงไปนั่งบนตัก  เดี๋ยวแพนเค้กหก-o-!!
“พี่เซล!!”
“อยากกินซัลมากกว่า”
แล้วพี่มันก็งับหูผมครับ>///<  คนทั้งสนามทั้งบาสทั้งบอลงี้หันมามองผมเป็นตาเดียวเลย  อายนะเว้ย!!
                “แพนเค้กครับ >////<!!”
                ผมลุกจากตักแล้วยื่นให้อีกรอบ 
                “พี่เซลเขากินจนเบื่อแล้มั้ง  แพนเค้กเนี่ย”
                ไอ้วิวที่เดินโฉบไปโฉบมาตะโกนบอก  ง่า!  ผมเพิ่งเคยทำมาให้พี่มันกินนะ
                “ไอ้วิว หุบปากไปเลย-o-!”
                พี่เซลว่าพร้อมจับขวดน้ำยัดใส่ปากวิว  ไอ้วิวยืนไอแค่กๆ  ส่วนพี่เซลก็ทำหน้าร้อนลนแปลกๆ-.-?
                “พี่เซลลลลล!!  น้องแพนเค้กมาแล้วววว>O<”
                รุ่นน้องม.3ตะโกนบอก  แล้วสาวน้อยน่ารักสไตล์เกาหลีก็เดินถือถุงอะไรบางอย่าง(น่าจะเค้ก)มาให้พี่เซล  พี่มันยิ้มเจื่อนๆพลางเหลือบตามองผมที่ยืนแยกเขี้ยวโชว์ฟันใสกิ้งให้  แค่ไม่มาเฝ้าไม่กี่วันได้เด็กใหม่มาไว้ในลิตส์เลยหรอ  แบบนี้เค้าเรียกซัลไม่อยู่เซลลัลล้าสินะ^^++
                “พี่เซลคะ...คะ...เค้กค่ะ>////<”
                “เอ่อ... ไม่ต้องเอามาให้พี่แล้วนะ^^;”
                “พี่เซลไม่ชอบหรอคะT-T”
                “คือว่า พี่เกรงใจน่ะ^^;;”
                “แต่เค้กอยากให้พี่กินนี่คะ>////<”
                ชื่อแพนเค้ก  แถมซื้อเค้กมาให้กิน  ต้องการให้พี่เซลมันกินเค้ก(ที่เป็น
ขนม)หรือต้องการให้กินเค้ก(ที่เป็นคน)กันแน่   พี่มันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก  ซ้ายก็สาว  ขวาก็แฟน  เลือกเอาละกัน  ระหว่างแพนเค้กขอบไหม่ของผมกับเค้กสวยๆของอีกคน-_-
                “ขอบใจนะ  แต่คราวหน้าไม่ต้องซื้อมาแล้วนะ^^”
                พี่มันเอื้อมมือไปรับถุงมา  ยัยแพนเค้กงี้แทบจะดิ้นตายตอนพี่มันยื่นมือมารับถุงไป  แค่ปลายนิ้วแตะกันมันจะทำให้ท้องได้เลยหรอ-_-  สรุปมึงเลือกเค้กสินะ!!
                “กูให้”
                ผมยื่นจานให้ไอ้วิวที่นั่งหน้าสลอนรอรับจานแพนเค้กไปกินฟรี  มันพยักหน้าประมาณว่า  กูรู้ละว่ายังไงก็ได้แด ก
                “ซัลเดี๋ยวสิ!”
                งอนครับ!!  ถ้าไม่ง้อภายในสิบวิไม่หายงอนจริงๆด้วย  ผมเดินจ้ำอ้าวออกจากสนามทันที  ผมรู้ว่าพี่มันกำลังวิ่งตามมา  เลี้ยวหลบก่อนดีกว่า
                “ซอส อย่าน่า!”
                “นิดเดียวก็ไม่ได้หรอ”
                “มะ..ไม่ได้...อื้ม!”
                -o-
                -O-
                oOo
                OOO!!
                หน่ะ....หน่ะ..หนังสดหรือไงครับเนี่ยOoO!!!   พี่ต้ากับซอส!!  มือหนาของซอสกำลังรั้งกางเกงตัวสั้นขึ้นไปจนเกือบถึงโคนขาสวยของพี่ต้า  อีกมือก็สอดเข้าไปใต้เสื้อตัวบาสตัวบาง  ริมฝีปากสวยของพี่ต้าถูกรุกล้ำด้วยริมฝีปากของไอ้ซอส
เล่นหวยมาตั้งนานไม่เคยถูกรางวัล  ทำไมแจ็คพอตแม่ ง มาแตกเอาวันนี้วะ!!!
                “ฮึก! ….ซัลคือว่า...มัน”
                พี่ต้าพลักตัวซอสออกแล้วพยายามพูดบางอย่างกับผมที่ยืนตาแทบทะลุจอออกมาแบบ3D  เคยได้ยินว่าวิวมันล้อว่าซอสกลัวเมีย  ไม่คิดว่าเมียที่ว่าจะคือพี่ต้าที่น่ารักของผม-o-!!
                “ซัลมันไม่ใช่อย่างที่ซัลคิดนะ...”  พี่ต้าบอก
                ซอสยืนถอนหายใจแรง  ใบหน้าแดงเหมือนคนโกรธจัด  ผมมาขัดจังหวะเขาหรอ-o-!!  (ใช่แล้ว มึงโดนกระทืบตายแน่-.-::Writer)
“อืม  ไม่ใช่แบบนั้หรอก”  ซอสพูด
“ซอส!!”
ซอสเดินผ่านผมไปราวกับสายลม   ผมเหลือบมองพี่ต้าที่ถูกทิ้งไว้ข้างกำแพง    พี่ต้ายืนปิดปากแน่นตัวสั่นระริกเหมือนคนจะร้องไห้   ดวงตาสวยเบิกกว้างขึ้นและแดงก่ำ  สรุปเป็นแฟนกันไหมอ่ะ  หรือซอสมันแค่ฉุดพี่ต้ามาปล้ำ
                “ซอสเดี๋ยว!!”  ผมเรียกมัน
                “อะไร”  ซอสตอบ
                “มึงคบกับพี่ต้าหรอ”
                ผมถามตรงไปไหมเนี่ย  ซอสหันกลับมาแต่ไม่ได้มองผมเพียงแค่มองเลยไปยังพี่ต้าที่ยืนไม่ห่างจากผม
                “ไม่รู้สิ....ถามพี่เขาดูสิว่าเขาจะยอมรับว่าฉันเป็นแฟนได้หรือยัง”
                พูดจบมันก็เดินหนีไปเลย  ผมหันกลับมาด้านพี่ต้าบ้าง  พี่เขายืนกุมขมับปล่อยน้ำใสๆให้ไหลออกมาจากดวงตา
                “พี่ต้า”  ผมเรียก
                “เลิกกันแล้วแน่เลย...ซอสคงเกลียดพี่แล้ว”
                “ใจเย็นๆสิครับ  ผมว่าซอสมันไม่ได้เกลียดพี่หรอก”
                “ซอสคงเบื่อที่พี่ไม่กล้าบอกใครว่า....”
                “ว่า?”
                พี่ต้ากระชากตัวผมเข้าไปกอดแล้วซบหน้าลงบนไหล่ผม  พี่เขาร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วกลืนคำพูดที่ผมอยากรู้ลงคอไป  ไม่กล้าบอกอะไรหรอ  หน้าด้านหน่อยสิครับ  แค่คบกับผู้ชายมันไม่ตายหรอก  มันเป็นพลังให้สาววายใช้ชีวิตต่อในวันข้างหน้านะครับ  บางทีที่ผมอยากได้ยิน  ซอสมันก็อยากได้ยินเหมือนกันละมั้ง
                “ว่าอะไรละครับ”  ผมถามย้ำ
                “....ฮึกๆ ”
                “ไม่เห็นต้องอายเลย  การที่มีแฟนเป็นผู้ชายมันไม่ใช่เรื่องผิดนะครับ”
                ต้องเปิดเผยแบบคู่ผมสิจะได้ไม่ต้องมีพวกสาวมาตามจีบ  ไอ้ซอสมันก็ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย  แต่ก็ไม่แน่  บางคนเปิดตัวแฟนไปก็เท่านั้น  เสน่ห์ก็ยังแรงเหมือนเดิม
                “ซัลรู้หรอว่าพี่กับซอส...”
                เพิ่งรู้เมื่อกี้แหละ-o-
                “อย่าบอกเซลมันนะ”  พี่ต้าพูดต่อ
                “ทำไมละครับ”
                “พี่กลัวมันจะเลิกคบกับพี่น่ะ”
                อา... จู่ๆเพื่อนที่น่าจะเป็นเมะด้วยกันเปลี่ยนมาอยู่สายเคะมันก็อาจจะดูน่ากลัวไปหน่อย  แต่ถ้าพี่ต้าไม่หวังเคลมพี่เซลผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ  และอีกอย่างของแบบนี้มันเลือกไม่ได้หรอก  ผมอยากเป็นเมะยังต้องมาเป็นเคะเลย
                “คบกันมาตั้งหลายปี  เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้กูตัดเพื่อนกับมึงหรอก”
                ไอ้หน้าหล่อในชุดบาสเต๊ะท่ายืนกอดอกมอง  คำพูดโคตรเท่อ่ะ  พี่ต้าเงยหน้ามองพี่เซลทั้งน้ำตานองหน้า
               
                พรืด!
 
                “อย่ากระชากสิพี่!”
                ไอ้ซอสบ่นอุบเมื่อโดนพี่เซลลากตัวออกมา  พี่ต้าผลุบหน้าลงไม่กล้ามองหน้าซอส  ไอ้ซอสก็ทำหน้าใจสลายไปเรียบร้อยแล้ว  ตอนที่22ยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพตัวเองดิ><
                “มึงทำเพื่อนกูร้องไห้”  พี่เซลว่า
                “เพื่อนพี่ก็ทำเพื่อนผมอกหักนะ”  ผมตอบกลับ
                พี่เซลอ้าปากจะเถียงผมอีก  ผมเลยยกนิ้วชี้หน้ามัน  เรื่องแพนเค้กยังไม่ชำระความเลยนะ  อย่ามาหือๆๆ
                “กูรู้มาตั้งนานแล้วว่าได้เด็กนี่มันมองมึงด้วยสายตายังไง  พวกมึงจะคบกันกูก็ไม่ว่าหรอก  แค่มึงคบกันแล้วมีความสุขกูก็ไม่ขัดแล้วละ”
                พี่เซลพูด  พี่เซลดึงตัวพี่ต้าออกจากผมแล้วผลักไปทางซอส  พี่ต้าเซเล็กน้อยดีนะที่ซอสมันรับตัวไว้ทันไม่งั้นหน้าสวยๆของพี่ต้าลงไปนาบกับพื้นแน่
                “คิดจะคบก็ต้องกล้ายอมรับว่าเป็นแฟน  ถ้าคำว่าเป็นแฟนกันยังไม่กล้าพูดก็อย่าคบกันเลย”
                ไอ้คำพูดหลังๆนี่พี่เซลทำเอาผมแทบสะอึกเลยนะเนี่ย  มันด่าเพื่อนมันทางอ้อมอยู่หรือป่าว
                “อืม พวกกูคบกันอยู่-/////-”
                พี่ต้าพูด  ไอ้ซอสยิ้มกริ่มเลยครับ  แหมไม่ค่อยเลยนะ  ใบหน้าสวยของพี่ต้าแดงก่ำไปถึงใบหูเลยตอนพูด  น่ารักจัง>////<
“ผมรู้ว่ามันพูดยาก  แต่ผมก็อยากได้ยินจากปากพี่ตรงๆ”  ซอสบอก
“ได้ยินแล้วก็จำไว้  ไม่พูดอีกเป็นครั้งที่สองแล้วนะ-/////-”
“ครับ  จะจำไปจนตายเลย^^”
ไปหวานกันไกลๆ เหอะ  มดเดินขบวนขึ้นขากูเต็มไปหมดละ-_-
“ซัล”  ซอสเรียกผม
“ไร”
“คราวหน้าอย่าเข้ามุมตึกอีกละ”
“ไปทำกันทีอื่นสิวะ-o-!”
“ล้อเล่นน่า”
ล้อเล่นบ้าอะไรวะ  ห้องน้ำ  ห้องพยาบาลก็ว่าเสือ กเลือกข้างมุมตึกเนี่ย 
“พี่เซลถ้าพี่มีอุปกรณ์อะไรเจ๋งๆผมขอยืมบ้างนะ^^” ซอสบอก
“อืม  เอาไปใช้ก่อนละกัน  ยังไม่เคยเอาออกมาใช้เลยนะเนี่ย”
อะไร  อุปกรณ์อะไร-o-!!
“เอามาให้ผมพรุ่งนี้นะ”
“จริงๆแล้วของแบบนี้มันไม่จำเป็นต้องใช้หรอกนะ  มันอยู่ที่..ซุบซิบๆๆ..”
“งั้นผมต้องไปลองบ้างแล้วละ”
“มันขึ้นอยู่กับแต่ละคนอ่ะนะ  ถ้าเป็นซัลก็...ซุบซิบๆๆ....”
พวกมึงกระซิบกระซาบอะไรกานนนนนน>O<!!
 
กึก!
 
“โอ้ย! เจ็บนะซัล”
ไอ้พี่เซลร้องโอดโอย  ผมดึงหูมันครับ  กระซิบอะไรกันเสียงดังเชียวแถมยังพูดถึงผมอีก  ยอมไม่ได้ครับ
“คุยอะไรกันครับ-_-++”  ผมถาม
“อยากรู้หรอ  ตามมาดิ”
มันลากผมครับ  แต่ผมขืนตัวไว้ก่อน  ทำหน้าเจ้าเล่ห์แบบนี้มันไว้ใจไม่ได้
“คิดหรอว่าฉันจะยอมให้นายทำอะไรฉันน่ะ-*-”  พี่ต้าพูด
“ไม่คิดหรอก  ทำเลยดีกว่าเสียเวลา”
ไอ้ซอสพูดจบก็แบกพี่ต้าขึ้นบ่าเดินนำไปเลย  ลืมไปว่าไอ้นี่มันมือไวมาก
คดีทางโน่นเคลียร์ไปแล้ว  แต่ทางนี้ยังไม่จบนะครับ
                “ไม่ไปหาแพนเค้กหรอ”  ผมถาม
                “หึงหรอ”
                ฮึ่ม~  ไม่หึงแล้วผมจะเดินออกมากหรือครับถามอะไรโง่ๆนะ  ขี้เกรียจ
ตอบเว้ย
                “งอนเก่งจังเลยนะ”
                “ไม่ต้องง้อก็ได้!!”
                ผมบอกพลางสะบัดหน้าหนี   อีกฝ่ายก็เงียบกริบไปเลย  ผมงอนมากไปจนเกินงามหรือป่าวนะ-o-
                “ถะ...ถ้าเกี่ยวก้อยกันละก็...ผมจะคืนดีด้วยก็ได้นะ-////-”
                ปัญญาอ่อนไปมั้ยนะ  แต่ผมอยากลองทำดูนี่นา>////<
 
                ควับ!
 
                ฟิ้ว~
 
                ผมหันไปหาพี่มันแต่.... มันหายตัวไปแล้วครับ  ทิ้งให้ผมยืนเล่นมิวสิคอยู่กับต้นไม้ใบใหญ้าที่ปลิวว่อนเต็มไปหมด 
                “เหอะๆ  น่าจะมีฝนตกด้วยนะ”
 
  ซ่า!
 
“อะ!  โทษทีมันหลุดมือน่ะ^^”
เด็กชมรมศิลปะราดน้ำลงบนหัวผม  น้ำล้างพู่กันสินะ  เปียกสมใจเลยกู
ไอ้พี่เซล!!  มึงหายไปหน้ายยยยยยยยยย>O<!!!!
 
 
 
                ดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้งก็ไม่รู้นะครับ  เกือบทำชาวแฟนเลิกกันแถมยังโดนแฟนเมินอีก  นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยTT
                “ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ”  อีตาประธานชมรมการแสดงเอ่ย
                “ยังครับ แต่กำลังจะกลับ”  ผมตอบ
                “ให้ฉันไปส่งมั้ย”
                “มะ...ไม่เป็นไรครับ”
                ไอ้บ้านี่คว้าเอวผมไปอย่างถือวิสาสะ  มืออีกข้างก็ช้อนมือผมไว้อย่างกับจะพาไปเต้นรำ   ใบหน้าที่โน้มต่ำลงมาเกือบถึงลำคอผมทำให้ผมหายใจไม่ค่อยสะดวก  ออกซิเจนในเลือดเหลือน้อยเต็มทีละ ปล่อยกูเถอะ-o-;;;
               
                เพี๊ยะ!
 
                วืด~
               
                “โทษนะครับที่มาขัดจังหวะ  แต่นี่มันของผม”
                มือหนาของคนคุ้นเคยปัดมือของอีตาประธานนั่นจนกระเด็น  แล้วลำแขนใหญ่ก็กระชากผมเข้าไปอยู่ในอ้อมแขน  ผมเงยหน้ามองใบหน้าเรียวคมที่นิ่งสงบแต่แอบแฝงความน่าเกรงกลัวไว้ในดวงตา  โอ้ย! เท่เกิ๊น>////<
                “เหอะ!  ฉันก็แค่มาทักทายไซคีของฉันเท่านั้นเอง”
                ผมไปเป็นไซคีของอีตานี่ตอนไหนเนี่ย  -o-
                “ไซคี?” 
พี่เซลทวนคำพูด  พี่มันไม่รู้สินะว่าผมโดนจับเล่นละครโรงเรียน
“คือ ซัลได้เล่นละครของโรงเรียนน่ะ”  ผมบอก
“เล่นเป็นไซคีหรอ”  พี่มันถาม
“อื้ม-.-”
“นางเอก?”
“ประมาณนั้นมั้ง”
“แล้วใครพระเอก-_-?”
ผมชี้ไปทางอีตาประธานที่เก๊กหล่ออยู่  พี่เซลส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างเอือมๆ
“อย่ามาทำเป็นส่ายหน้านะเว้ย  ฉันไม่ได้ขี้เหร่กว่าแกซะหน่อย  ไอ้คนชอบแย่งบท!!”
อีประธานมันแว้ดๆใส่พี่เซลพลางชี้หน้าด่าพ่อด้วย(เค้าเสริมเองแหละอันนี้)  พี่เซลทำท่าจะลากผมออกไปจากที่นี่แต่ประธานนั่นเข้ามาขวางไว้ซะก่อน
“แค้นครั้งนั้นฉันไม่ลืมง่ายๆหรอกนะ><”  นายประธานพูด
“แค้นผม?  เรื่องอะไร?”  พี่เซลถาม
“ก็เรื่องที่แกมาแย่งบทนาร์ซิสซัสที่ฉันนั่งแหกตาเขียนทั้งคืนไปไง!!”
“.....อ่า.....-o-”
พี่เซลทำหน้าระลึกชาติย้อนหลังไปสามชาติ  นึกออกยังพี่ผมอยากรู้-o-
“เหอะ!!  ถ้าวันออดิชั่นเลือกนาร์ซิสซัสแกไม่ขึ้นมาตั้งขาไมค์บนเวทีละก็  ฉันคงได้บทนี้ไปแล้ว>O<!!!”
“เอ่อ..ผมขอโทษละกัน”
“ทั้งแกทั้งไอ้เด็กเตี้ยแฟนแกมันก็เด็กเส้น  ถ้าไม่มีครูหนุนหลังละก็  หน้าอย่างพวกแกไม่มีทางแจ้งเกิดบนเวทีได้หรอก>O<!!!”
มันเป็นอะไรมากป่ะครับ-_-;;  กะอีแค่โดนแย่งบทนี่มันจะฆ่ากันตายเลยหรอ  พี่เซลเคยแสดงละครด้วยหรอ  อยากเห็นจังเลย >////<
“แค่กๆ  หายใจไม่ค่อยออกเลยแหะ  เวลายืนหายใจร่วมกับแกเนี่ย”
อีตาขี้เก๊กว่าพลางทำหน้าพะอืดพะอม   รองเท้าติดคอหรอครับ  ผมช่วยเอาออกให้มั้ย  อีตานั่นเดินไปได้สองสามก้าวก็หันมามองพวกผมทางหางตาแล้วสะบัดหน้าใส่  ทำตัวน่าปารองเท้าใส่จังเลยนะ-_-
 
อึก!!
 
ปลายนิ้วเรียวบีบเค้นปลายยอดอกผ่านเสื้อนักเรียนตัวบางของผมอย่างแรงผมงี้สะดุ้งเลย   ลมหายใจร้อนเป่ารดข้างแก้มผม  ผมรู้สึกหวิวๆอย่างบอกไม่ถูก
แขนขาสั่นเทาคล้ายคนสิ้นเรี่ยวแรง
                “อก....มันเห็นชัดมากเลยนะ  เจ้านั่นก็คงเห็นด้วยสินะ...”
                เสียงทุ้มกระซิบข้างหูผมเบาๆ  ปลายลิ้นเปียกชื้นตวัดเลียข้างลำคอ  ร่างกายผมก็ทำงานอัตโนมัติโดยการเอียงคอออกให้ปลายจมูกโด่งงกดลงมา  มืออุ่นสอดมือเข้าไปใต้เสื้อพลางลูบไล้สะโพกผมเบาๆ 
                “พะ..พี่เซล..นี่มันโรงเรียนนะ>////<”
                ผมบอกพี่มัน  พี่มันพลิกตัวผมให้หันหน้าเข้าหามันก่อนจะกดริมฝีปากหน่วงหนักลงมา  ถ้าใครมาเห็นเข้าจะทำยังไง>O<!!  ผมดันแผงอกหนาให้ขยับตัวออกห่างแต่กลับโดนมือหนารวบข้อมือไว้  ปลายลิ้นร้อนรุกเร้าเข้าไปในโพรงปากผม  ผมเลยต้องอ้าปากตอบรับให้พี่มันลิ้มรสหวานในปาก  รสจูบที่เร่าร้อนทำให้ขาผมอ่อนแรงแทบทรุดตัวลงไป  ถ้าพี่มันไม่รั้งเอวไว้ผมคงลงไปนอนกองที่พื้นแล้วละ
                “ปล่อยไว้แค่แปปเดี๋ยวก็โดนแมลงมาแทะเล็มแล้ว  ทำไมไม่ระวังตัวบ้างหะ  จะให้ท่ามันหรือไง”  พี่มันบ่น
                “ถึงผมให้ท่าคนอื่น  แต่ผมทอดสะพานให้พี่คนเดียวนะ!”
                ให้ท่าถ้าไม่มีเรือก็ข้ามมาหาผมไม่ได้หรอก  แต่ผมให้สะพานพี่ๆจะได้ข้ามมาหาผมได้ไง  เหมือนว่าไอ้โย่งตรงหน้าผมจะงงๆไปสักครู่  พอเริ่มเข้าใจก็ยิ้มกริ่มขึ้นมาทันที
                “จะให้ท่าหรือสะพาน  ให้พี่คนเดียวก็พอ^^”
                “โลภจังเลยนะครับ”
                เหอะๆ  ทำเป็นยิ้มๆ  ผมด่ามันนะเนี่ย  ร่างสูงดันร่างผมติดกับกำแพงข้างตึกแล้วกดริมฝีปากทับลงมาอีกที  มือก็เร่งปลดกระดุมเสื้อผ้าผมออก  จะรีบไปไหนกลับไปบ้านก่อนได้มั้ย>///<  ขาแกร่งแทรกเข้ามาชิดกับส่วนอ่อนไหวของผมก่อนจะกดตัวแนบลงมา
                “พี่เซล...กลับบ้านเถอะ”
                “จะทำตรงนี้”
                เอาแต่ใจไปมั้ยครับ  ถ้าใครเลี้ยวมาเห็นจะทำยังไง>////<  มืออุ่นปลุกเร้าส่วนล่างของผมเบาๆ  ปากก็ปรนเปรอหยอกล้อกับเม็ดอกของผม  ผมยกมือกัดเพื่อกลั้นเสียงไว้  พี่มันยิ่งแกล้งให้ผมแหกปากเข้าไปอีก  มันรู้ว่าผมอ่อนไหวตรงไหนมันก็จับหมดอะ>///<
                “ซัลเนี่ยทะลึ่งจังเลยนะ  แค่จับนิดเดียวก็.....”
                สายตาคมมองลงมาที่ต้นขามันที่มีบางส่วนของผมดันๆอยู่-////-  พูดหาพ่อมึงหรอ  จะรายงานสถานการณ์ทำไมกูรู้หรอกน่า>////<
                “พี่เซลคร้าบบบบบบ!!!”
                เสียงตะโกนดังออกมาจากริมถนนทางเดินแถวๆที่ผมคุยกับอีตาประธานชมรมการแสดงน่ะ
                “โดนขัดซะแล้ว  ต้องเป็นเพราะซัลเคยเข้าไปขัดไอ้ต้ากับไอ้เด็กบอลนั่นแน่เลย ฮ่าๆ”
                พี่มันขำแล้วผละตัวออกจากผม   สมใจแล้วทิ้งกูไว้ข้างกำแพงหรอ-o-!! 
                “พี่เซลมาทำอะไรตรงนี้ครับ  อาจารย์เรียกพบน่ะครับ^^”
                เด็กผู้ชายที่ตะโกนเรียกเมื่อกี้เดินเข้ามาหาพวกผม  เขามองปาดมาทางผมแปปนึงแล้วก็ทำเมินหันไปคุยกับพี่เซล  -////-  เสื้อผ้าผมหลุดลุ่ยไปหน่อยละมั้ง
                “อืม”
 
                หมับ!
 
                ผมดึงแขนเสื้อพี่มันไว้  มันจะทิ้งผมจริงๆหรอTOT   ค้างนะ  มันค้างนะพี่ทำไมทำกับผมแบบนี้อ่ะ  พี่มันยิ้มมุมปากแบบเท่ๆให้ผม  กูไม่ต้องการ-o-!  มือหนารั้งสะโพกผมเข้าไปแนบชิดลำตัวก่อนกระซิบที่ข้างหู
                “จะอ้อนหรอทำหน้าแบบนี้”
                อ้อนแล้วพี่จะต่อมั้ยละ  มันค้างนะๆๆT-T  มันทรมาณมากเลยนะมันปวดหนึบๆจนผมอยากจะร้องไห้เลยอ่ะ
                “นะ-///-”
                เสียชาติเกิดมากเลยนะเนี่ยมาเชิญชวนผู้ชายแบบนี้เนี่ย(แต่ก็ทำมาหลายรอบแล้วนะ55::Writer)
                “ไม่ทำ^^”
                “-*-”
                “ไปละ เดี๋ยวจารย์บ่น”
                “ไม่อ้อนก็ได้-3-”
                “ไม่อ้อนแล้วจะแอบไปทำต่อที่ห้องน้ำหรอ”
                กูคงไปนั่งสมาธิ  ดูปะการัง  ดำนำ  ชิมอาหารละมั้ง-*-
                “งั้นผมอ่อย”
                “ไม่ทำ^^”
                “งั้นผมจะอ่อยรุ่นน้องนั่น^^”
                เอาสิๆ  จะยอมให้ผมไปอ่อยคนอื่นมั้ยละ 
                “มัน เป็น ตุ๊ด^O^”
                -o-!!!  ผมหันควับมองหน้ารุ่นน้องคนนั้น  มันทำหน้าเหม็นเปรี้ยวผมมากเลย  กูอาบน้ำมานะเว้ย  ถึงแม้จะเพิ่งผ้าน้ำล้างสีมาก็เถอะ-_-;;
                “ฝากดูซัลหน่อยนะ  อย่าให้แอบหนีไปเข้าห้องน้ำนะ^^”
                ฆ่ากันชัดๆ  มึงจะบ้าหรอ>O<!!
                “ไม่ต้องห่วงฮ่าพี่เซล^^”
                -*-  ผมจะฆ่ามันๆ  ร่างสูงเดินยิ้มเยาะอย่างสะใจกับสภาพยืนหนีบขาของผม  มึงจำไว้ๆ ทำแบบนี้กับกูนะ
                “เอ่อ... เราไปเข้าห้องน้ำได้ป่ะ” 
ผมถามนายน้องเทยที่ยืนเฝ้าผมอยู่
“ไม่ได้ยินหรอยัยชะนีมีดุ้นว่าพี่เซลเขาไม่ให้แกเข้าห้องน้ำน่ะ-_-+”
ชะ..ชะนีมีดุ้น-o-  กูสปีชีร์เดียวกับมึงนะ  ไม่ใช่ชะนีซะหน่อย  ผมเลยต้องนั่งจุ้มปุ๊กน้ำตาเล็ดอยู่ริมทางเท้า  จับก็ไม่ได้  ขยับก็ไม่ได้  ไอ้ตุ๊ดนี่มันจ้องผมยังกับจะกินเลือด  ถลกหนังราดน้ำแกงใส่  ปวดง่ะ  เค้าปวด  เค้าไม่ไหวแล้วTOT
“หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ อา~  ”
อะไรของมึง-o-
“ทำสิยะ!!”  มันตวาดผม
“ครับๆ  หายใจเข้าอา~  หายใจออกอา~”
“ไม่ใช่ยะ ต้องอา~ ตอนหายใจออกสิเอาใหม่>O<”
เรื่องมากจริง  จะอา~ ตอนไหนมันก็เหมือนกันแหละ-..-
 
 
 
“กลับมาแล้วครับ  แม่ครับผมอยากกินพุดดิ้งอ่ะ”
ผมบอกพลางถอดรองเท้าวางบนชั้น  ผมหนีกลับมาก่อนขี้เกรียจรออีพี่เซลมัน  มันทำผมเจ็บจี๊ดปวดยันกระดูกดำมาก  พึ่งรู้ว่าอารมณ์ค้างแล้วไม่ได้ระบายมันทรมาณเพียงนี้TOT
“กลับมาแล้วหรอซัลจัง^^”
“ถ้ายังไม่กลับแม่จะเห็นผมยืนอยู่ตรงนี้หรอครับ-o-”
 
โป๊ก!
 
โดนฟาดหัวอีกแล้วกูT-T 
“พูดจาไม่น่ารักเลยนะ  เดี๋ยวแม่จะฟ้องเซล>//<”
“มันเป็นพ่อผมเรอะ  ต้องไปฟ้องมันอ่ะ-o-”
 
โป๊ก!
 
“เลิกตีหัวผมซะทีTOT”
“ก็ซัลจังพูดจากวนแม่ทำไมละ”
“ผมป่าวนะ-3-”
“วันนี้ลูกป้าเต็มจันทร์จะมาค้างบ้านเรานะ^^”
ป้าเต็มจันทร์อ่อ  พี่สาวแม่สินะ-.-
“ซีมานี่เร็วๆ ซัลกลับมาแล้วจ้า  จำซัลได้มั้ย”
 
ตึกๆ
 
เสียงฝีเท้าดังออกมาจากห้องรับแขกก่อนที่บุรุษร่างสูงโปร่งจะมาหยุดอยุ่ตรงหน้าผม    ใบหน้าหล่อใสมีเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนคลอเคลีย  นัยน์ตาสีน้ำตาลเบิกกว้างขึ้นอย่างประหลาดใจ  ผมก็ตกใจเหมือนกัน
“นายมาได้ยังไงน่ะOoO”  ไอ้ประธานชมรมการแสดงพูด
“ก็บ้านผมนี่-o-”  ผมตอบ
“ฮ่าๆ  ซีกับซัลจังอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่  ได้เจอกันบ้างหรือป่าวละ”แม่
“เจอครับ”
“อืม  เจอ-_-”
“แหมพรหมลิขิตจังเลยเนอะ  ตอนเด็กๆซีบอกว่าจะแต่งงานกับซัลจังใช่มั้ยละ  แต่ตอนนี้ซัลจังมีแฟนไปแล้วละ”
หาOoO!!  แต่งงาน  อีตาขึ้เก๊กนี่กับผมอ่ะนะ  ตอนเด็กๆผมโง่ไปทำสัญญาแต่งงานกับมันหรอ-_-;;
“ลูกคุณน้าเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรอครับ-o-!!”  มันแย้ง
“ลูกน้าเป็นผู้จายยยยย>3<”
“แต่ลูกน้าแต่งชุดผู้หญิงนะครับ-o-!!”
“นั่นมันความชอบส่วนตัวของน้าเองละ  ก็ซัลของน้าน่ะน่ารักซะขนาดนี้ให้แต่งตัวเถื่อนๆคงจะไม่เข้าแน่ๆเลย”
แม่พูดพลางดึงผมเข้าไปกอดไว้แล้วเอาแก้มมาถูๆไถๆแก้มผม
“เข้าใจผิดก็ไม่เป็นไรหรอก  เรื่องมันผ่านมาแล้วนี่เนอะ^^” ผมบอก
“นายรู้มั้ยตั้งแต่ตอนที่ฉันขอนายแต่งงานฉันก็ไม่เคยคบใครเลย...”
“-o-”
“จนมาถึงตอนนี้  ฉันอายุ 19 แล้วยังไม่มีแฟนเลย  ฉันหวังจะแต่งกับนายมาตลอด  นายรู้มั้ย>O<!!!”
กรรมของซัล  ดันไปทำคนอื่นเข้าใจผิดซะได้  ผมจะชดใช้ยังไงดีไปแปลงเพศตัดดุ้นออกดีมั้ย TOT
“ขอโทษนะ  ที่ทำให้เข้าใจผิด”
 
วืด!
 
ร่างของผมถูกคว้าเข้าไปกอดใบหน้าหล่อซบลงบนไหลผม   ร่างสั่นเทาโอบกอดผมไว้แน่นราวกับกลัวว่าผมจะนั่งจานบินหนีไป
“ฉันอยากเจอ... อยากเจอมาตลอด... ไม่ว่านายจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย  ยังไงนายก็ยังเป็นซัลคนเดิม  คนที่น่ารักที่สุดสำหรับฉัน.......ฉันรักนาย”
อึ้ง!  ช็อกนิ่งสนิททั้งผมแล้วแม่ยืนเหวอกันเลยทีเดียว  รักหรอ  ผมโดนผู้ชายบอกรัก  จะทำไงดีๆ>.<
“คิก!”
เสียงหัวเราะเบาๆเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของชายที่เอาหัวผม
“ล้อเล่นน่า คิดว่าฉันจะพิศวาสนายหรอ^^”
อีประธานพูดพลางหัวเราะอย่างชอบใจ  เหอะๆ  ว่าแล้วเชียวว่าต้องโดนหลอก-_-
“ไม่กล้าคิดหรอครับ  เอาเป็นว่าเช้ญอยู่ตามสบายนะครับผมไปอาบน้ำก่อน  บาย”
 
 
 
          ร่างบางย่างกายพ้นโค้งบันไดไปทิ้งให้ชายร่างสูงประธานแห่งชมรมการแสดงยืนอยู่กับหญิงวัยกลางคนหน้าสวย  เธอยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนเดินหายเข้าไปในครัว   ฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นแนบอกด้านซ้ายของตนเอง  เสียงเต้นอย่างหน่วงหนักของเขายังไม่หายไป  มันยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆราวกับจะกระโจนออกมาข้างนอก  ยามที่ได้สัมผัสผิวบางนุ่มเนียนนั่นมันทำให้เข้ารู้สึกตื่นเต้นจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้  ทั้งที่คนที่เขารอคอยมาตลอดมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ  กลับไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกที่อัดอั้นในใจออกไป  พูดได้แค่เพียงว่ามันเป็นการล้อเล่น  เพราะความอ่อนหัดเรื่องความรักหรือความขี้ขลาดกันแน่ที่ทำให้เขาเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ  “ถ้าฉันบอกว่าฉันรักนายจริงๆ นายจะรักฉันตอบมั้ย  นายเป็นคนเดียวที่ฉันรักเพราะนายคือ....รักแรกของฉัน ซัลเฟอร์”