Sulfur Love (RE-Write)

 

บทที่1
℃อุณหภูมิมีผลต่อสารเคมีⓈ
 
                                เรื่องเมื่อวานทำให้ผมไม่อยากจะไปโรงเรียนเลย ผมเคยวาดฝันไว้ว่าจะได้มอบจูบแรกกับสาวน้อยน่ารักซักคน  แต่กลับกลายเป็นหนุ่มหล่อซะได้น่าเจ็บใจชะมัดเลย  ผมเดินเตะใบไม้เล่นไปตามทาง ภาวนาว่าขอให้วันนี้คงไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับผมอีก  สายตาผมเหลือบไปเห็นศาลเจ้าที่ประจำโรงเรียน ขอซักหน่อยแล้วกันนะ
“เจ้าที่ครับขอให้วันนี้ผมเจอแต่เรื่องดีๆอย่าได้เจอไอ้เซลเลยนะครับ สาธุๆ - / \ -”
                “เรียกใคร ไอ้เซลไม่ทราบ!!”
                ผมหันควับอย่างรวดเร็วมันยืนอยู่ข้างหลังผมครับ  มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยย แถมมันยังส่งสายตาแบบฆาตกรโรคจิตที่เตรียมจะสับผมเป็นเสี่ยงๆได้  เจ้าที่ไม่แรงหรือผมขอช้าไปเนี่ยTT   ช่างแม่งละ เดินหนีลูกเดียว!!
 
                หมับ!
 
                “จะไปไหน!!”
                มันไวกว่า คว้าคอเสื้อผมแล้วกระชากให้ผมกลับมาที่เดิม  ผมได้ยินเสียงตะเข็บฉีกออกจากกันด้วยแหละ ทำลายทรัพย์สินชาวบ้านหว่ะ TOT!!
                “ปล่อยผม!”
                “ฉันไม่ได้จับผมแก”
                แถวบ้านเรียกกวนตีนครับไอ้คำพูดแบบนี้ -_-**
                “ปล่อยกู>O<”
                “ไอ้เด็กเปรต พูดเพราะๆไม่เป็นหรือไง -_-++”
                “พูดดีๆไปแล้วไง เสือกกวนตีนกลับ”
                “พูดเพราะๆ”
                มันเค้นเสียงต่ำลงจนดูน่ากลัว ปกติหน้ามันก็หน้ากลัวอยู่ละนะ  แล้วผมผิดตรงไหนที่พูดแบบนั้น มันกวนตีนผมก่อนอ่ะ
                “ปล่อย -o-!”
                คราวนี้มันไม่โต้แต่บีบคางผมให้เงยหน้าขึ้นอีก ปวดคอนะเฟ้ยยย แค่คุยสองสามประโยคคอกูก็จะเคล็ดแล้ว
                “อยากโดนแบบเมื่อวาน?”
                ผมเบิกตากว้าง  ไอ้บ้านี่!! ผมปัดมือมันออก แต่เหนียวหนึบไม่หลุดเลย  ผมเผลอมองไปที่ริมฝีปากสีส้มๆของมัน  แล้ว....แล้วผมจะมองมันทำไมเนี่ยยยย >O<~ เฮือก! หน้าร้อน ผมไม่สบายแน่ๆเลย >///<
                “จ้องแบบนั้น อยากให้ฉันทำเหมือนเมื่อวานหรอ”
                เสียงมันแหบพร่าลง  ฟังแล้วจั๊กจี๋ยังไงไม่รู้แหะ มันโน้มหน้าหล่อๆของมันลงมาใกล้ผมจนเกือบจะชิดกันอยู่แล้ว  ลมหายใจอุ่นๆรดอยู่ที่ข้างแก้มของผม ดวงตาเรียวสวยหรี่ลง เขามองมาเข้ามาในตาผม เหวอออ ผมหลับตาปี๋ไม่กล้าสบตามันเลย >///<
                “โทษที ฉันไม่มีรสนิยมชอบตุ๊ด!”
                มันพูดกรอกหูผม  แล้วยิ้มเยาะก่อนเดินจากไป  ผมได้แต่ยืนนิ่งๆก้มหน้าปล่อยให้น้ำอุ่นๆไหลลงมา ผมอยากจะกลั้นนะแต่กลั้นไม่อยู่  ไม่รู้ว่าผมร้องไห้ด้วยความรู้สึกแบบไหนกันแน่  แค่โกรธมันอย่างเดียวหรือป่าว  ทั้งที่ตอนเด็กๆผมโดนล้อผมก็ยังไม่ร้องไห้  แต่ทำไมคำนั้นที่หลุดออกมาจากปากเขา  ถึงทำให้ผมรู้สึกบีบคั้นหัวใจแบบนี้ ผมร้องไห้เพราะคำว่า “ตุ๊ด”หรือ “ไม่มีรสนิยมชอบ” กันแน่นะ ผมน่ะ...
 
 
 
                “ไอ้เตี้ยญาติเสียหรอ เห็นยืนร้องไห้อยู่หน้าศาลเจ้าที่”
                วิวเอ่ยทักผม ญาติไม่ได้เสียแต่วันนี้เพื่อนจะเสีย -_-++
                “พอดีเพื่อนกำลังจะตายน่ะ”
                “ใครวะ--?”
                ไอ้วิวถาม ผมเลยชี้นิ้วไปทางมัน
                “มึงไง”
                “ไอ้เตี้ยยยยยย”
                มันทำท่าจะเข้ามาขยุมคอเสื้อผม  แต่ซอสโผล่มาจากซอสหลืบแล้วดึงตัววิวไว้ก่อน  คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ -_-**
                “แล้วซัลเป็นไรอ่ะ มีอะไรระบายได้นะ*o*”
                ไอซ์เอ่ยถามผม พร้อมกับเอาท่องช็อกโกแลตทิ่มใส่ปากผม -o-
                “กินหน่อยนะจะได้อารมณ์ดี^^”
                “อาวอันออกไอ(เอามันออกไป) -)o(-”
                “กินหน่อยน่าๆ”
                ผมก็เลยแกล้งงับทั้งนิ้วมันทันช็อกโกแลตเลย ^^+
                “จ๊ากกก เจ็บนะซัลลล เทมส์ดูสิเลือดออกเลยง่าTOT”
                ไอซ์ยื่นนิ้วไปให้เทมส์  เทมส์ก็เอามือล้วงอะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋า  มันเป็นขวดแก้วเล็ก แล้วเขาก็รีดเลือดของไอซ์ลงไปในขวด ไอ้นี่มันจิตหว่ะ-o-;
                “ไอ้แว่นทำไรของแก ฉันให้แกเช็ดเลือดออก ไม่ใช่ให้รีดเลือดออก>O<!!”
                “จะเอาไปดัดแปลงDNAดูน่ะ”
                “-o-!”
                “ซัลปากแผลมันเล็กไปนะ คราวหลังกัดฝังเขี้ยวหน่อยนะ”
                ขณะที่ไอซ์นั่งเหวอโลกลืม เทมส์ก็หันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าจริงจังอย่างสุดซึ้งถึงคนจะมีเขี้ยวก็เถอะ แต่กัดฝังเขี้ยวมันเหมือนคำที่ไว้ใช้กับหมาเลยนะ-*-
                “แล้วเมื่อเช้าซัลร้องไห้ทำไมหรอ”
                “อ่า ไม่มีไรหรอก ลองแอคติ้งดูน่ะ^^”
                ผมตอบซอสไป
                “อ่องั้นหรอ นึกว่าเป็นอะไรไปซะอีก”
                ถึงเจ้าพวกนี้จะปากเสีย ติ๊งต๊อง ปัญญาอ่อนไปซักหน่อย  แต่ก็ช่วยให้ผมลืมเรื่องไม่ดีเมื่อเช้านี้ไปได้ อยากก้มกราบงามๆซักทีจริงๆ
                “ประกาศ! วันนี้เราต้องไปเรียนพละกับครูอดิเรกนะ>O<”
                สาวโทรโข่งประกาศหน้าชั้น  คนนี้เป็นผู้หญิงที่พลังเสียงดีสุดๆ ตะโกนทีดังทะลุห้องเลยทีเดียว
                “วันนี้เราจะได้เข้าเรียนกับพี่ๆห้อง5/Aด้วย กรี๊ดดดด>///<”
                เสียงโหยหวนดังขึ้นจากหนึ่งเป็นสองแล้วเรื่อยๆ ทำไมพวกสาวๆต้องกรี๊ดกันนักหนา หรือห้อง5/Aอะไรนั่นจะมีดาราอยู่ ถึงแม้จะได้ยินมาบ้างว่าโรงเรียนนี้มีดารามาเรียนแต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าดาราคนนั้นคือใคร โรงเรียนนี้เด็กหน้าตาดีเยอะมากก เลยไม่รู้ใครเป็นดารา--;
                               
 
 
                พอดีโรงเรียนผมออกแนวอินเตอร์ เลยต้องเปลี่ยนเสื้อพละที่โรงเรียน  ยุ่งยากชะมัดเลยเนอะ ผมว่าจะเสียเวลาเรียนก็เพราะเปลี่ยนชุดเนี่ยแหละ
                “ซัลลลลล!! อย่า!!>O<”
                ซอสตะโกนขึ้น  ขณะที่ผมกำลังจะถอดเสื้อ
                “มีอะไรหรือ-_-?”
                “คือ แบบว่า ฉันว่าไปเปลี่ยนตรงโน่นดีกว่านะ^^;”
                ซอสชี้ไปทางซอกตู้แคบๆ จะให้เปลี่ยนในที่แบบนั้นอ่ะนะ ไม่เอาอ่ะ--*
                “ไม่เอาอ่ะ”
                “เชื่อฉันเถอะ คือฉันรู้สึกเขินๆที่ต้องมองนายเปลี่ยนเสื้อน่ะ>///<”
                “โรคจิต”
                “มันเหมือนเปลี่ยนเสื้อพร้อมกับผู้หญิงอ๊ะ>O<”
                เฮ้อ~ อีกละ ผมยอมเดินเข้าหลืบไปแต่โดยดี  หน้าตาเหมือนผู้หญิงมันลำบากแบบนี้ล่ะนะ  ผมมองไอ้พวกผู้ชายในห้องมันทำเขินๆก่อนเดินหลบผมไป  อยากจะโชว์ของดีให้ดูจริงๆเลยว่า ผมเป็นผู้ชายยยยยยยยย!!!!
                ผมเปลี่ยนชุดเสร็จออกมาเป็นคนแรก  ไม่ยากทนฟังเสียงซุบซิบของไอ้พวกผู้ชายในห้องตอนเปลี่ยนเสื้อ  แล้วไหนจะเรื่องหื่นๆที่มันพูดกันอีก  ผมชอบฟอร์มพละของโรงเรียนจังเลย  เสื้อสีฟ้าเข้มแขนเสื้อสีฟ้าอ่อน สีโปรดผมเลย ผมมองไปเรื่อยๆ ก็ไปชนเข้ากับสายตาที่เหมือนเสือชีต้า  ไอ้บ้าเซล! มันมองมาทางผมพอดี แถมยังใสชุดพละด้วย  อย่างบอกนะว่าห้อง5/A คือห้องที่มันอยู่ เวร!!
                “ตุ๊ด!”
                มันเดินเข้ามาพร้อมตะโกนใส่หน้าผม ผมเลยเดินหนีมัน  ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย ว่ากันว่าหมาเห่าอย่าเห่าตอบ
                “จะหนีไปไหนอีกละ ยอมรับความจริงได้แล้วมั้ง”
                ผมหยุดแล้วหมุนตัวกลับไปมองหน้ามัน  จ้องมันอยู่อย่างนั้น  เอาเลยจะล้ออะไรจะพูดอะไร เชิญ!!
                “เป็นไร ไม่เถียงแล้วหรือไง”
                ผมอุส่าห์สงบปากแท้ๆ สงสัยไม่มีใครเถียงด้วยคงตายตาไม่หลับ
                “หมาพูดครั้งเดียวมันยังจำ แต่บางคนเถียงไปกี่รอบก็ไม่เคยจำ!”
                อยากให้พูดก็จัดไปตามคำขอ โดนใจมั้ยครับ^^
                “ปาก! -_-+”
                “เถียงแล้วไง จะเอาไรอีก --**”
                “เมื่อเช้า... เพื่อนฉันบอกว่าเห็นนายร้องไห้อยู่หน้าศาล”
                “แล้วไง?”
                “หวังว่าคงไม่ใช่เพราะฉัน”
                มันพูดพร้อมมองจ้องหน้าผม 
                “ไม่ใช่อยู่แล้ว แก่แล้วนะ ไม่น่าโง่นี่-_^”
                ผมพูดแล้วยักคิ้วใส่มัน  มันก็เลยเอามือมาตะปบเข้าที่คอผม(ไม่ได้บีบนะ)  แถมส่งสายตาอำมหิตให้ผมด้วย
                “แก!!”
                มันเริ่มจะแปลงร่างเป็นซุปเปอร์ไซย่าแล้วครับ  มันระเบิดพลังเสียงเกิน 180 เดซิเบล  ทำให้คนที่เดินอยู่แถวนั้นกับพวกที่เพิ่งออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อมองมาทีเราเป็นตาเดียว  ฮ่าๆ นึกอะไรดีๆออกละ^^
                “อ่ะ แค่กๆ พะ..พะ..พี่เซล ผมหะ..หายใจ..มะ..ออก”
                “อะไรของแก?”
                มันพยายามดึงมือมันออกครับ แต่ผมเอามือผมกดทับมือมันไว้  แล้วทำหน้าเหมือนคนกำลังจะตาย  เสริมเอฟเฟ็กด้วยหยดน้ำตาเล็กๆน้อย
                “กูยังไม่ได้ทำไรเลย อย่ามา...”
                “แค่กๆ พี่เซล..”
                ผมพยายามเค้นน้ำตาออกมา  ให้มากขึ้นตามจำนวนผู้ชม  ผมเห็นพี่มันหน้าซีดกระชากมือออกจากคอผม ยิ่งทำท่าแบบนี้คนอื่นเขายิ่งมองว่ามันกำลังเขย่าตัวผมอยู่  แล้วรุ่นพี่คนนึงก็มาดึงมันออกไป
                “ไอ้เซลทำอะไรของมึงเนี่ย น้องเขาเจ็บหมดแล้ว”
                “กูยังไม่ได้ทำไรเลย”
                มันเถียงเพื่อนมันครับ
                “น้องเขาร้องไห้ขนาดนั้นยังบอกว่าไม่ได้ทำไรอีกหรอ”
                “มันสำออยไง”
                พูดเสร็จมันก็เอามือมาผลักหัวผม  แต่ตอนนั้นผมยืนไม่ทิ้งน้ำหนักที่ขา  ผมเลยล้มลงไปกองกับพื้น  เพื่อนพี่มันรีบปี่เข้ามาดูผมทันที
                “เป็นไรหรือป่าว พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ^^;”
                พี่คนนั้นพูด เขาช่วยพยุงตัวผมขึ้นแถมยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้อีก พี่จะพระเอกไปไหนเนี่ย  แต่ผมไม่เป็นนางเอกหรอกนะ--;
                “อ่อนแอจังเลยนะ เลิกสำออยได้ละ”
                ปากไอ้หมอนี่มัน! ขอโทษซักคำยังไม่มีเลย !
                “ขอบคุณนะครับพี่...”
                “พี่ชื่อชีต้านะ เรียกพี่ต้าเฉยๆก็ได้ น้องซัลเฟอร์ใช่มั้ย^^”
                “อ่ะครับ^^?”
                รู้จักชื่อผมได้ไงเนี่ย เป็นญาติกับเจน ญาณทิพย์หรอ
                “ไม่ต้องทำหน้างงหรอก ใครๆก็รู้จักน้อง”
                พี่ต้าพูด ผมของงต่อได้ป่ะ-.-?
                “ผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโรงเรียน ใครจะไม่รู้จักล่ะ^^”                         
                “-o-!”
                “พี่เป็นแฟนคลับน้องด้วยนะ เจอตัวจริงแล้ว น่ารักเป็นบ้าเลย>.<”
                เหออออ ขนาดนั้นเลย เปลี่ยนจากน่ารักเป็นหล่อได้มั้ยอ่ะTOT
                “พวกมึง เลิกสร้างโลกส่วนตัวกันได้แล้ว คลื่นไส้!”
                หมาเห่าๆ หม่าเห่าๆ โฮ่งๆ ผมว่าเขาน่าจะไปกำจัดหมาออกจากปากบ้างนะจะได้เลิกเห่า  สร้างความรำคาญให้ชาวบ้านเขา
                “เซล ไม่ขอโทษน้องเขาหน่อยหรอวะ”
                พี่ต้าถาม ผมว่านะอยากไปเอาอะไรกับคนพรรค์นี้มากเลย  เสียเวลาเปล่า!
                “ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเขาไม่สำนึกเอง พูดไปก็ไร้ค่า”
                ผมพูดพลางก้มหน้าคอตกๆ เรียกร้องคะแนนความสงสารจากผู้ชม โฮะๆ
                “เอารางวัลไรดีละ ออสก้ามะ”
                หมอนนั่นประชดผม เหอะ เอามาสิรอรับอยู่^^
                “เซล!”
                พี่ต้าขึ้นเสียงใส่
                “เออๆ โทษ จบมั้ย!”
                พูดจบพี่มันก็เดินไปเข้าแถวข้างๆสนามบาส มันอมยิ้มเล็กน้อยๆ+กลั้นหัวเราะ  แล้วพี่ต้าก็เดินตามหมอนั่นไป  แล้วเมื่อไหร่ไอ้พวกที่มันเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมา  ตายคาห้องเปลี่ยนชุดไปแล้วมั้ง  ผมว่าห้องเปลี่ยนชุดโรงเรียนต้องเคยเป็นห้องซาวน์น่ามาก่อนแน่ๆ โคตรร้อนเลยแหละ-_-;; 
 
 
 
[Celsius]
 
            เจ้าเด็กบ้านั่นทำให้ผมอับอายขายหน้าชะมัด ทั้งที่ผมยังไม่ได้บีบคอมันเลยด้วยซ้ำแต่มันกลับทำท่าเหมือนคนกำลังจะตาย  ชาวบ้านเลยเข้าใจผมผิดว่าผมเป็นคนทำร้ายมันแถมผมแค่ผลักหัวมันเบาๆ(ละมั้งนะ) มันก็โอเวอร์ล้มลงไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่บนพื้นเห็นแล้วหมั่นไส้สุดๆเลย  ไอ้ต้าก็ดันไปหลงมารยามันเข้าอีก  อ๊ากกกกก
 
                “วันนี้เรามีน้องๆมาเรียนด้วย ดูแลน้องๆด้วยละ โดยเฉพาะเด็กใหม่”
                ครูพูดพลางมองไปที่ไอ้เด็กเปรต ดูแลเหรอ? ถ้าเป็นไอ้เด็กนั่นคงไม่ต้องหรอกมั้ง แค่บีบน้ำตานิดหน่อยก็มีคนกรูกันเข้ามาเอาใจละ เป็นผู้ชายแท้ๆไม่สิ
ตุ๊ดต่างหาก  มารยาเยอะจริง
                “วันนี้เราจะมาแข่งบาสชายกันนะ จัดทีมมาห้องละ5คน  สาวๆอย่าลืมเชียร์หนุ่มๆดังๆละ”
                “ค่า>////<!!”
                ผมเห็นมันนั่งอุดหูขณะที่เพื่อนสาวๆกรี๊ดกรอกหูมัน  นึกว่าจะกรี๊ดตามซะอีก  หรือมันแอบแมนอยู่นะ  ม.4เข้าแถวเรียงหน้ากันอยู่อีกฝั่งของสนาม  ผมก็เพิ่งสังเกตว่ามันนั่งตรงกับผมพอดีเลย  มันหันมาเห็นผมแล้วด้วย แล้วมันก็ทำสะบัดหน้าหนีผม น่ารักตายละ--*
                “ครูจะทบทวนกติกาการเล่นให้ฟังก่อนนะ (ภาคบรรยาย)”
                ผมจ้องมันแล้วมันคงรู้สึกได้จากรังสีอำมหิตที่ผมแผ่ออกไปในชั้นบรรยากาศ  มันก็เลยกระเขยิบไปนั่งตรงอื่น แต่ผมก็ขยับตามมันไป  จะรังควานมันให้ถึงที่สุดเลย  มันเลิกขยับหนีพราะเพื่อนมันล็อกแขนมันไว้  เป็นผมๆก็รำคาญจะนั่งไหนก็ซักที่(แต่ผมก็ทำตามมันอ่ะนะ--;)  ระหว่างฟังบรรยายสงครามประสาทก็เริ่มขึ้น
                (ไอ้ขี้แย-o-) ผม
                (.......ไม่ตอบรับสัญญาณ........)
                (ไอ้ตุ๊ด^^)
                (บ้านมึงสิ-_-**) มัน
                (ปากดี-_-++)
                (ไม่ได้ใช้ปาก ใช้สายตา!! ประสาทป่ะ?แค่อวัยวะธรรมดาเด็กอนุบาลยังแยกเป็นเลย-_^)
                (แก!)
                (เลิกเห่าได้ละ)
                (กูเป็นคน!! ประสาทป่ะ? แค่species เด็กอนุบาลยังแยกเป็นเลย-_^)
                (พอดีเป็นเด็กมัธยม^^)
                ดูมันดิ!! ไอ้เด็กนี่เถียงคำไม่ตกฝาก ผมอยากฆ่ามันจริงๆ>O<!!! ผมชี้นิ้วไปที่หน้ามันแล้วก็ทำท่าปาดคอตัวเอง มึงตายยยย!! แล้วมันก็ทำท่าเอามือประสานกันไว้ที่อกแล้วก็ส่ายตัวไปมาพร้อมทำหน้าเหมือนกลัวๆ (กลัวจังเลย: ซัลเฟอร์) อ๊ากกกกก ไอ้เด็กนี่ >O<!!
                “ไอ้เซล!”
                ไอ้ต้าเรียก
                “ไร?”
                ผมถาม
                “ทำไรกันอ่ะ กูเห็นนะ-.-”
                “กูนั่งเฉยๆ”
                “สะ-ตอ มี้กี้เกือบจะทำเลาะกันละ คราวนี้อะไร ส่งสายตาวิ้งๆกันไปมาอยู่ได้ ”
                วิ้งๆของมันนี่หมายความว่าไง กูจะลุกไปชกหน้ามันอยู่ละ
                “วิ้งไร”
                “กูรู้นะมึงคิดไรอยู่ ถึงน้องเขาจะน่ารักมากกก แต่ก็เป็นผู้ชายนะเว้ย>O<!”
                “จิ้นเกินไปละมึงอ่ะ”
                “กูมองตามึงก็รู้ละมึงใส่กางเกงในสีไร”
                “สีไร?”
                “สีขาว!”
                “ไม่ใช่”
                “ดำ”
                “ไม่ใช่”
                “อย่าบอกนะง่ามึงไม่ได้ใส่มา ฮ่าๆ ^O^”
                “รู้ได้ไงวะ^^”
                สิ้นเสียงผมเท่านั้นแหละ คนที่นั่งละแวกเดียวกับผมหันมามองกันให้พรึ่บ 
สายตัวพวกผู้หญิงบ่งบอกถึงความหื่นขึ้นมาทันที บางคนก็ทำหน้าช็อกๆ เอ่อ จะจริงจังอะไรกับคำพูดกูนักหน้าเนี่ย เล่นมุกเว้ยยยย>O<!!
                “เซลมะ...ไม่ใส่จริงดิ”
                เพื่อนผู้หญิงที่นั่งใกล้ผมถาม เฮ้อ เพิ่งรู้ตัวว่าไม่น่าเล่นมุกนี้เลย
                “ไม่รู้สิ จะดูมั้ยละ^^”
                ผมยิ้มพลางเอามือรั้งขอบกางเกงให้กว้างขึ้นเล็กน้อย  แต่เพื่อนคนนั้นชะโงกหน้าเข้ามาเต็มที่เลย แล้วเธอก็....บริจาคเลือดไว้อาลัยกับขอบกางเกงในผม -_-;  ก่อนวิ่งหนีไปทางห้องน้ำ  ยิ่งสร้างความฮือฮากับคนอื่นๆเข้าไปอีก ผู้หญิงสมัยนี้หื่นกันจริงนะ-_-;;
                “อย่าเล่นนอกกติกากันละเอ้า ตัวแทนลุก”
                ครูเรียก ผมคงต้องลงไปเล่นด้วยซินะผมเป็นนักกีฬาโรงเรียนแถมอยู่ชมรมบาสด้วยปฏิเสธคงไม่ได้  ผมลุกไปพร้อมกับต้า  ผมมองไปยังเด็กนั่น  มันจะวิ่งเข้าสนามครับ ตัวเล็กแบบนั้นชนนิดเดียวก็ล้มแถมยังเตี้ยอีกต่างหาก ให้ลงมาคงไม่ได้แตะลูกหรอก  ตอนนี้มันโดนเพื่อนมันดันหัวไว้แล้วก็ผลักมันลงไปนั่งจุ้มปุ๊ก  แล้วเพื่อนมันก็เข้าสนามแทน  ผมแอบเห็นมันทำแก้มป่องๆด้วยแหละ น่ารักดีแหะ เอ๊ะ!! น่ารักหรอ  ผมคิดบ้าไรอยู่เนี่ย><!!
                “ดีครับพี่เซล พี่ต้า”
                วิวรุ่นน้องในชมรมทักผมกันต้า
                “อืม ไม่ต้องออมมือละ”
                ผมตอบมัน
 
                ปรี๊ด!
 
                เสียงนกหวีดดังขึ้น ผมก็ปล่อยบาสต่อให้อีกฝั่งไปก่อน ค่อยไปแย่งที่หลังก็ได้ ผมวิ่งตามคนใส่แว่นไป แล้วก็ไปดักหน้ามันกั้นไม่ให้มันส่งลูกได้  มันกางแขนกั้นผมไม่ให้เขาใกล้มัน แล้วมันก็โยนบอลลอดหว่างขาผมไป  ใช้ได้นี้ๆ  ตอนนี้บอลไปอยู่ที่คนเตี้ยๆ มันทำหน้าเลิ่กลั่กมากที่เห็นผมวิ่งเข้าไปหามันแล้วก็ทำท่าคล้ายคิงคอง(จะแย่งลูกมันอ่ะ)  มันกอดลูกไว้แน่ไม่ให้ผมแย่งได้  เฮ้ย ฟาวแล้ว  มันโยนลูกจะให้ไอ้วิวที่อยู่ข้างหลังผม
 
 
                ฟิ้ว~
 
 
                แปะ!
 
                ไม่รู้ว่าจงใจหรือยังไง มันโยนลูกไม่ข้ามหัวผมแต่เกือบจะเข้าหน้าผม  ผมเลยต้องรีบปัดทิ้งก่อนที่มันจะเข้ามาทำลายใบหน้าใสๆของผม
                “อะ!”
                ลูกบาสลอยไปลงที่หัวเด็กนั่นพอดีเลย  มันมีแรงดึงดูดลูกบาสจริงๆเลยนะไอ้เด็กนี่   มันลุกขึ้นยืนตัวโอนเอนไปมา พร้อมส่งสายตาจิกกัดมาที่ผม  ปากมันพรึมพรำอะไรซักอย่าง(เล่นของใส่หรอวะ-o-!) มันชี้มาทางผมก่อนจะล่วงลงไปกองกับพื้น เฮ้ย! OoO!!!