FYC! ค่ายนี้มีแต่...

FYC 1
 
         
          “ทุกคน...”
 
          กึก (  =O=)...(=O=  )
 
          ฉันและเพื่อนทุกคนที่กำลังหันหน้าชนกันเพื่อคุยเรื่องสับเพเหระในคาบโฮมรูมอย่างออกรสออกชาติ เป็นอันต้องชะงักปากและภาษาท่าที่ประกอบกับการคุยลงโดยอัตโนมัติ ทุกคนพร้อมใจกันหันหน้าไปที่หน้าชั้นเรียนเมื่อเสียงนุ่มอันคุ้นหูได้เรียกให้พวกเราเลิกเสวนาเรื่องไร้สาระกันในตอนเช้า ก่อนที่ทุกคนจะพร้อมใจกันหมุนตัวกลับไปนั่งหน้าเข้าหากระดานดำด้วยอาการสำรวมและยอมปิดปากเงียบไม่หันไปคุยจ้อกแจ้กกันเหมือนเมื่อก่อน
 
          ฉันขมวดคิ้วเป็นรอบแรกของวัน เมื่อพอได้สังเกตสีหน้าครูเขาดีๆ แล้ว ฉันว่า...คาบโฮมรูมนี้คงต้องไม่พ้นเรื่องเครียดๆ หนักสมองอีกแหงเลยอ่ะ เฮ้อ ครูคะ ครูจะเครียดอะไรนักหนาคะเนี่ย รู้มั้ยคะ...ว่าสีหน้าไม่สู้ดีของครูมันทำให้หนูต้องพลอยแอบเครียดไปด้วยนะเนี่ย = =;;
 
          ฉันยังคงสังเกตท่าทีของครูเขาไม่เลิก ด้วยเพราะตอนนี้หล่อนเอาแต่ยืนก้มหน้ามองมือของตัวเองที่ยกขึ้นมาจับขอบโต๊ะไว้ ริมฝีปากบางเฉียบเม้มเข้าหากันราวกับกำลังต้องการจะข่มความอ่อนแอของตัวเองให้อยู่ก้นบึ้งที่สุดเท่าที่จะทำได้...ไม่นาน ก่อนที่หล่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองพวกเราพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูเหนื่อยล้า ระคน...สมเพช เอ้ย สงสารก็พอมั้ง? แล้ว...ครูเขาจะสงสารพวกเราทำไมอ่ะ??? โอ๊ย เธอนี่ก็ชอบคิดไปเองอยู่เรื่อยเลยนะอินฮยอง บ้าป่ะเนี่ย! =[]= (ด่าตัวเอง - -lll)
 
          “คืองี้นะทุกคน ท่านผอ. ได้มีคำสั่งอย่างชัดเจนมาแล้วว่า เราจะไปเข้าค่ายกันที่เกาะแฟรี่แลนด์กันจริงๆ โดยจะไปกันในช่วงปิดเทอมนะ...” หล่อนพูดได้แค่นั้นแล้วก็กลับไปเม้มปากอีก และถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดไปเอง ฉันว่าฉันเห็นหล่อนน้ำตาคลอเบ้านะ ขณะที่สายตาก็กวาดมองใบหน้าของพวกฉันทีละคน...ทีละคน =O=
 
          “นี่ อินฮยอง”
 
          “หะ?”
 
          ฉันสะดุ้ง ก่อนจะหันหน้าเอ๋อๆ ไปหายัยเจบีที่อยู่ดีๆ มันก็หันมาสะกิดฉันที่แขน พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามากระซิบเสียงเบา
 
          “อินฮยอง เธอรู้จักมะ ไอ้เกาะแฟรี่แลนด์อะไรนั่นน่ะ คือ...มันอยู่ส่วนไหนของเกาหลีเหรอ?” พูดไปก็เหลือบตามองครูไป
 
          เออ...นั่นสิเนอะ O_o ว่าแต่ไอ้เกาะแฟรี่แลนด์ที่ว่านี่...มันอยู่ส่วนไหนของเกาหลีกันอ่ะ? ไม่เห็นจะเคยได้ยินชื่อเลย =O=? รึว่าพวกฉันมันเป็นคนต่างจังหวัด เลยไม่ค่อยได้รู้เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่? อืม...ก็คงจะใช่อ่ะนะ เพราะวันๆ พวกฉันก็ไม่ค่อยได้สนใจกับพวกเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวกันอยู่แล้วหนิ จะมีสนใจก็แต่ร้องเพลงคาราโอเกะ มีแต่จะนัดกันไปเลี้ยงฉลองกันที่บ้านใครสักคนในห้อง ซึ่งปิดเทอมนี้เสียงส่วนมากก็โหวตไว้แล้วว่าจะไปจัดปาร์ตี้กันที่บ้านของหัวหน้า ซึ่งดูท่า...ตอนนี้...เหมือนแพลนของพวกเราคงจะต้องเก็บไว้สำหรับปิดเทอมคราวหน้าแล้วละมั้ง เฮ้อ~
 
          “เอ่อ...คือฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ โทษทีนะเจบี =_=;;”
 
          “อ่อ เออๆๆ”
 
          ยัยเจบีพยักหน้าแบบเออ ตูเข้าใจ - -;; แล้วก็ผละหน้าออกไปจากหูฉัน กลับไปนั่งหลังตรงหันหน้าเข้าหากระดานอีกรอบ ซึ่งฉันเองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน
 
          “หลายคนคงสงสัยกันใช่มั้ยจ๊ะ ว่าเกาะแฟรี่แลนด์...มันอยู่ที่ไหนกันแน่?”
 
          ฉันและยัยเจบีหูผึ่งทันที รู้สึกสะดุ้งขนลุกขนพองด้วยความอยากรู้สุดๆ ขนลุก...ที่ครูเขาถามได้โดนหัวจิตหัวใจมากอ่ะ!
 
          ครูสาวก้มหน้ายิ้มแห้งๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองพวกฉันอีกรอบด้วยแววตาโศกแปลกๆ
 
          “เกาะแฟรี่แลนด์...อยู่ไกลออกไปจากตัวจังหวัดของเรามากนะ ไกลออกไป...จนแทบจะไม่มีใครรู้จัก...”
 
          ไม่แทบล่ะค่ะ เพราะอย่างน้อยก็หนูนี่ล่ะที่ไม่รู้จักเลยยยยย =_=;;;
 
          “ครูเองก็ยังไม่เคยเห็นเหมือนกันนะ ว่าเกาะที่ว่านี่มันเป็นยังไง แต่ครูเชื่อว่ามันคงต้องสวยแน่ๆ เพราะถ้าไม่สวยจริงเขาคงไม่...เอ่อ...ไม่...”
 
          “ไม่อะไรเหรอคะ?”
 
          คราวนี้ยัยหัวหน้าสุดเนิร์ดคงอดเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหวถึงได้ถามออกไปทั้งที่ตัวเองก็กล้าๆ กลัวๆ อยู่เหมือนกัน
 
          “ไม่...”
 
          “ขอโทษค่ะ ครูอึนชิง”
 
          ควับ!
 
          พวกเราทุกคนรวมทั้งครูสาวประจำชั้นเองต่างพากันสะดุ้งเฮือก หันควับไปที่ประตูหน้าด้วยความตกใจ น้ำเสียงดุๆ ที่มาพร้อมกับร่างสูงเพรียวอย่างพวกนางแบบภายใต้ชุดสวยรัดรูปที่เน้นให้เห็นสัดส่วนของผู้หญิงหุ่นดี หล่อนดูดีซะจนครูประชั้นของฉันดูเชยไปเลยล่ะ ให้ตายสิ แต่ถึงยังไงนะ...ครูผู้ใจดีของฉันก็ดูสวยที่สุดในสายตาของฉันเสมอ เพราะสองคนนี้มีหลายสิ่งที่แตกต่างกัน ซึ่งสิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่าสองคนนี้จะไม่มีทางเหมือนกันได้นั่นก็คือ...นิสัยใจคอ
 
          ครูอึนชิงของฉันเป็นคนเรียบร้อย ใจดี หล่อนเก็บความสวยความมีเสน่ห์ไว้ภายใต้ชุดยาวเลยเข่าลงไป เก็บไว้ภายใต้ท่าทางที่เรียบร้อยนั้นจนแทบจะไม่มีผู้ชายคนไหนเลยที่จะให้ความสนใจหล่อน...ครูสาวผู้ใจดี และเรียบร้อยที่สุดในโรงเรียน
 
          ส่วนยัย...เอ้ย ครูจีซู...เหอะๆ รายนั้นน่ะ เป็นผู้หญิงอะไรที่มีเสน่ห์กับเพศตรงข้ามอย่างมากๆๆๆ เชียวล่ะ =O=+ เพราะหล่อนชอบแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดจ๊าด  ถ้าไม่เว้าไม่บางให้เห็นบางส่วนของร่างกาย ก็ต้องรัดรูปเสียจนมันฟิตแน่นไปทั้งตัวนั่นแหละ คือหล่อนล่ะ...ครูสอนภาษาอังกฤษผมลอน กรีดอายไลเนอร์หนาตึ้บจนดูคล้ายยัยแม่มดสำหรับพวกนักเรียนมากกว่าครูสาวผู้เซ็กซี่
 
          “เอ่อ...” ครูอึนชิงมีท่าทีกลัวเกรงในสายตาจิกกัดของครูจีซูไม่น้อยเลย เธอแทบทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกยัยครูปากแดงกรีดอายไลเนอร์หนาตึ้บจ้องเขม็ง
 
          “คุยกับเด็กเสร็จรึยังคะ ดิฉันจะได้เข้าสอนซะที” น้ำเสียงที่ดูสะบัดและใบหน้าที่เชิดแกมหยิ่ง ทำให้พวกเราแอบหันไปมองหน้ากันด้วยความแขยง ก่อนจะหันมามอองครูอึนชิงด้วยความสงสาร
 
          “ค่ะๆๆ เสร็จแล้วค่ะ”
 
          ครูอึนชิงพูดละล่ำละลัก รีบเก็บข้าวของอันน้อยนิดของตัวเองบนโต๊ะก่อนจะรีบก้าวเท้าออกจากห้องไปด้วยความเกรงใจครูจีซู แต่ทว่า...ครูสาวของฉันก็ต้องชะงักเมื่อยัยครูปากแดงนั่นไม่ยอมหลีกทางให้ แต่กลับเบนหน้าเข้าหาครูสาวของฉัน แล้วกระซิบอะไรบางอย่างจนคนที่เชยกว่าต้องถึงกับหน้าซีด...
 
          มีหลายคนพยายามส่งซิกบอกให้ยองแอที่นั่งอยู่ติดกับประตูหน้า ให้เงี่ยหูฟังบทสนทนาของทั้งสองคนให้ที ยองแอแอบทำมือ OK ขณะที่ยัยนั่นก็ค่อยๆ เงี่ยหูเข้าไปใกล้ๆ อย่างแนบเนียน ทว่าก็ไม่ทันได้ฟังอะไรเมื่อจู่ๆ ครูจีซูก็ยอมหลีกทางให้ครูอึนชิงได้เดินหน้าซีดเป็นไก่ต้มออกไป ส่วนหล่อนนั้น...ก็สะบัดหางตามองมาที่พวกฉันทุกคน และสุดท้าย...สายตาอันน่าเกลียดนั้นก็หยุดลงที่ฉัน หล่อนมองมาราวกับว่าฉันไปก่อเรื่องไม่ดีอะไรไว้อย่างนั้นอ่ะ?
 
          ฉันขมวดคิ้วมองร่างระหงของหล่อนที่เดินเป็นนางแบบเข้ามาหยุดยืนอยู่หน้าห้องด้วยความไม่เข้าใจอะไรเอาซะเลย แม้ตอนนี้หล่อนจะเลิกมองฉันไปแล้ว แต่ยังไงฉันก็ยังอดกังวลไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ ว่าที่ผ่านมาฉันได้ไปก่อเรื่องอะไรไว้ให้หล่อนไม่พอใจบ้างรึเปล่า? ซึ่งคำตอบที่วนเวียนอยู่ในหัวฉันมันก็มีแต่คำว่า...ไม่น่าอ่ะ คือมันเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะฉันน่ะไม่ชอบขี้หน้าหล่อนจนถึงขนาดที่แทบจะไม่เอาตัวเข้าไปใกล้เลยถ้าหากว่าไม่จำเป็นจริงๆ
 
          รึว่า...รึว่าฉัน...จะคิดมากไปเองอีกแล้ว? อีกแล้วเหรอเนี่ยยย!!!
 
          โอยยยย ให้ตายเถอะยัยอินฮยองปากเป็ดเอ้ยยย ~>_<~