ปริศนาพฤษา13 โรงเรียนหลอน

ตึก ตึก ตึก 

     ปึก! 

     "โอ๊ย! ยัยหอมแกจะเดินชนฉันทำไมเนี่ย"

     "แล้วแกหยุดทำไมล่ะ" 

     ตอนนี้พวกเราทั้งห้ากำลังโดดเรียน คนอื่นๆอาจจะโดดเรียนไปทำอะไรก็ได้ที่สบายใจตัวเอง หาความสุข แต่สำหรับพวกเรากลับเดินมาที่ตึกพฤษา แถมยังเดินขึ้นมาทีห้องนาฎศิลป์เก่าอีก เหตุที่เราย้อนกลับที่ห้องนี้ก็เพราะว่าอาจจะมีเบาะแสอะไรซักอย่างที่ซุกซ่อนไว้ .... อะไรซักอย่างที่พวกเราหาไม่เจอ 

     แต่....

     พวกฉันทั้งห้ากลับไม่มีใครกล้าเข้าห้องนาฎศิลป์เก่าเลย จะมาป๊อดอะไรตอนนี้ เมื่อวานทำไมกล้าเข้าไปกันจัง  พวกนนี้เนี่ย 

     "ใครจะเข้าไป"

     ยัยวิ้งเอ่ย พร้อมกับมองห้องนาฎศิลป์เก่าอย่างกลัวๆ 

     "ฉันคนนึงที่ขอบาย"

     เชอร์ลินพูดพร้อมกับโบกมือเป็นเชิงปฎิเสธ 

     "ฉันด้วยอีกคน"

     ขนมปังพูด

     "ฉันด้วย!"

     ยัยชาหอมพูดพร้อมกับยกมือ 

     "แกนั่นแหละเข้าไปยัยฟาง"

     เชอร์ลินโบ้ยมาให้ฉัน 

     "ทำไมต้องเป็นฉันนนนนนนนน!!! อ๊ากกก.!"

     ปัง!!! 

     ยัยเชอร์ลินกับยัยวิ้งพลักฉันเข้ามาในห้องนาฎศิลป์ พร้อมกับปิดประตูให้เสร็จสรรพ ไอ้พวกเพื่อนบ้าาา 

     สภาพห้องนาฎศิลป์ดูวังเวงน่าขนลุก ชุดนางรำที่ยังใส่อยู่ในหุ่นทำให้ฉันไม่กล้าหันไปมอง กระจกที่รล้อมรอบห้องทำให้เห็นเงาสะท้อนของตัวเองไม่ว่าจะขยับไปทางไหน ก็รู้สึกเหมือนถูกกระจกจับจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่กล้าขยับตัว....ในห้องสี่เหลี่ยมผีสิงนี่!!...

     แล้วฉันจะเริ่มหาเบาะแสตรงไหนก่อนดีล่ะ ฉันเดินไปที่ตู้เก็บของที่วางอยู่หลังห้อง ตู้ไม้เก่าๆที่ตอนนี้ฝุ่นเกาะ ใยแมงมุม พันกันมั่ว ฉันค่อยๆเปิดตู้ออกเบาๆกลัวว่าจะทำให้ตู้ทั้งตู้พังล้มลงมาแต่กว่าจะเปิดออกได้ยากใช้ได้เหมือนกัน 

     แอ๊ดดดด! 

     "แค่กๆ.."

     ฝุ่นจากในตู้ฝุ้งกระจายใส่จมูกฉันเต็มๆ  ภายในตู้มีแต่เอกสารเก่าๆมีทั้งขี้ฝุ่น ขี้แมลงวัน ขี้จิ้งจก ฉันควรจะหยิบเอกสารนั่นมาดีมั้ยน่ะ หยิบก็หยิบอาจจะมีอะไรซักอย่างที่สำคัญ ฉันเอาเอกสารทั้งหมดวางลงบนพื้น พร้อมกับจัดแจงดูเอกสาร 

     เอกสารวันกิจกรรมค่าชุดเด็ก! 

     เอกสารขออนุญาติรำถวายนอกสถานที่

      เอกสารขอซื้อชุดนางรำใหม่

     บลาๆๆๆเอกสาร 

     ...มีแต่เอกสารไร้สาระ ....

     ฉันเขวี้ยงเอกสารในมือทิ้งก่อนจะรื้อหาต่อไป แต่แล้วมันก็สะดุดกับเอกสารใบนึง เป็นเอกสารครูประจำห้องเรียนนาฎศิลป์เมื่อปี พ.ศ.2504 อาจารย์พรณภา มาลัยรัศมี ประจำห้องนาฎศิลป์ เมื่อปี พ.ศ2504 ปีพ.ศ. นี้ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆเซนต์มันบอก ฉันเก็บแผ่นกระดาษรายชื่อไว้ในกระเป๋ากระโปรงก่อนจะรีบเก็บเอกสารอย่างลวกๆยัดๆไว้ใน ตู้ๆ 

     ปัง!

     ฉันลุกขึ้นเดินทำท่าจะเดินออกจากห้องแต่ปรากฏว่ามีเสียงดังมาจากทางข้างหลังห้องก่อนพอดี ขาฉันหยุดชะงักหันไปมองข้างหลังอย่างกล้าๆกลัวๆ ก็พบว่าหุ่นนางรำที่ฉันเห็นในตอนแรกมันล้มลงกับพื้น สิ่งที่อยู่ข้างหลังหุ่นคือแผ่นซีดี อะไรซักอย่าง ฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ก่อนจะก้มลงหยิบแผ่นซีดีนั้นขึ้นมา มันเขียนไว้ว่า 'บายศรีสู่ขวัญ' สงสัยคงจะเป็นการบันทุกภาพตอนซ้อมกันล่ะมั้ง นานขนาดนี้แผ่นจะยังใช้การได้อีกมั้ยน่ะ เก็บๆเอาไว้เพื่อจะเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ

     ฉันเดินไปเปิดประตูอกกไปเผชิญกับเพื่อนตัวแสบทั้งสี่ตัว 

     "เป็นไงบ้างเจออะไรบ้างมั้ย?" 

     ยัยวิ้งถามมาเป็นคนแรก 

     "แผ่นซีดีอะไรอ่ะ"

     เชอร์ลินพูดพลางเอาแผ่นซีดีไปจากมือฉัน

     "บายศรีสู่ขวัญ?" 

     เชอร์ลินพูดอย่างงงๆ

     "ฉันว่าเราเจอหลักฐานชิ้นสำคัญแล้วล่ะ...."