ปริศนาพฤษา13 โรงเรียนหลอน

 "แกว่ามันจะตายยังอ่ะ"

     "ปากเสียเอาหัวแครอทยัดปากดีมั้ยเนี่ย"

     ฉันได้ยินเสียงของยัยชาหอมกับยัยวิ้งที่เถียงอะไรกันก็ไม่รู้ เปลือกตาหนักอึ้งของฉันค่อยๆลืมๆตามองเพื่อนตัวแสบ

     ห้องฉัน...

     ตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่ในห้องของฉันเอง มียัยเพื่อนตัวแสบทั้งสี่ตัวกำลังยืนล้อมเตียงฉันอยู่ 

     "ตื่นแล้วเหรอ" 

     ยัยเชอร์ลินที่เห็นฉันกำลังจะพยุงตัวเองลุกขึ้น ก็วิ่งมาช่วยฉันพยุงตัว ส่วนยัยวิ้งก็รีบวิ่งมาดูอาการฉัน 

     "แกเป็นไงบ้าง?" 

     ยัยวิ้งถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง

     "รู้มั้ยว่าพวกเราตกใจมากที่เห็นแกอยู่ดีๆก็สลบล้มพับไปแบบนั้นอ่ะ"

     เชอร์ลินพูด

     "ฉันสลบไปงั้นเหรอ?"

     "ใช่! พวกเราเลยต้องแบกแกลงบันได13ชั้นลงมาแกรู้มั้ยว่าแขนฉันจะหัก ตัวแกก็หนัก มือฉันงี้ระบมไปหมดแล้ว"

     ยัยเชอร์ลินพูดพร้อมกับโชแขนมันให้ดู ฉันได้แต่หัวเราะออกมา นี่พวกมันแบกฉันลงมาจริงๆอ่ะ

     "ฟางสลบไปขนมปังเป็นห่วงน่ะ" 

    ขนมปังเอ่ยขึ้น สายตาไร้เดียงอย่างกับแมว มองมาที่ฉันอย่างเป็นห่วง 

     "ดราม่า...พอเหอะๆ พวกเรากลับบ้านก่อนน่ะดึกมากแล้ว" 

     วิ้งพูดพร้อมกับลากขนมปังออกไป ยัยเชอร์ลินกับชาหอมก็โบกมือบ๊ายบายฉัน ฉันได้แต่พยักหน้ากลับไป 

     และแล้ว...ภายในห้องฉันก็ตกอยู่ในความเงียบ เงียบซ่ะจนฉันได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง แอร์ในห้องก็ทำงานไปอย่างต่อเนื่อง ถายในห้องดูเงียบเชียบ แต่ที่ไม่เงียบคือในใจฉันที่มันวุ่นวาย สับสน เต็มไปหมด เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี่มันอะไร? ทั้งห้องนาฎศิลป์เก่านั่น ตึกพฤษา และผู้หญิงคนนั้น... มันต้องมีอะไรแน่ๆ อะไรบางอย่างที่ปกปิดเอาไว้ ความอยากรู้ อยากเห็น พุ่งเข้ามาในตัวฉัน ฉันต้องสืบหาให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น...ไม่ว่ายังไงก็ตาม .....!! 

..........................................................

     เช้าวันจันทร์ .........

     @โรงเรียน

     ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน หน้าตึกบราลอนี่ ตึกใหม่ที่สร้างขึ้น ใช้เป็นตึกเรียนของนักเรียนเกรด11 อย่างพวกฉัน ทันสมัยใช้ได้ แต่ที่ใช้ไม่ได้เลยคือตึกนี้ตั้งอยู่ตรงข้ามตึกพฤษา โรงเรียนเซนต์โบลิกสร้างตึกรอบโรงเรียนมีทั้งหมด4ตึก นักเรียนในนี้ไม่ได้เห็นวิวทิวทัศน์ข้างนอกมองได้แต่ตึกที่บดบังอยู่

     "ยัยปิงบอกว่าวิชาประวัติจะสอบว่ะ" 

     ชาหอมพูดขึ้นในมือก็เปิดหนังสือประวัติไปด้วย 

    "จริงอ่ะ ฉันยังไม่ได้อ่านเลย"

     ยัยวิ้งกระวนกระวายใหญ่ ก่อนจะแย่งหนังสือในมือชาหอมมาอ่าน ยัยหอมก็ได้แต่จำใจกับยัยวิ้ง ความจริงยัยหอมไม่ต้องอ่านก็ได้พวกวิชาประวัติศาสตร์ สังคมอะไรพวกนี้ มันเก่งเรื่องนี้อยู่แล้ว คะแนนเยอะที่สุดในกลุ่มล่ะ พอนึกถึงพวกประวัติศาสตร์ หัวสมองฉันมันก็มโนภาพไปที่ตึกพฤษาทันที ประวัติความเป็นมาของตึกพฤษา..... 

     "ทำไม ผอ.ถึงไม่ทำลายตึกพฤษาแล้วสร้างตึกใหม่"

     ฉันพูดขึ้นพลางมองไปที่ตึกพฤษา 

     "ก็...ตึกเนี่ยสร้างเป็นตึกแรก ในการก่อตั้งโรงเรียนเซนต์โบลิกแห่งนี้ ผอ.แกคงมีความทรงจำในตึกนั้นเยอะแยะละมั้ง" 

     "ความทรงจำ..." 

     "แต่ก็เปลี่ยน ผอ.มา4คนแล้วน่ะไม่มี ผอ.คนไหนมีความคิดว่าจะทำลายตึกบ้างเหรอ?" 

     ยัยขนมปังพูดขึ้น ถูกของมัน! ต้องมีซักคนแหละน่า...

     "นั่นน่ะสิ ฉันว่าเรื่องนี้มันแปลกๆน่ะ" 

     ฉันพูดขึ้น ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องที่ควรสงสัยแต่กลับไม่มีใครพูดถึงนักเรียนที่นี่ก็ใช้ชีวิตปกติ แล้วทำไม...ถึงไม่มีใครอยากรู้ที่มาของตึกพฤษา....หรือว่าอยากรู้แต่พูดออกมาไม่ได้ 

     "เรื่องนี้มันแปลกตั้งแต่ที่ ผอ.นาวา(ผอ.คนปัจจุบัน) สั่งปิดการใช้ตึกพฤษาตั้งแต่ชั้น8เป็นต้นไปแล้ว"

     คำพูดของชาหอมยิ่งเพิ่มความสงสัยของพวกเรา มันแปลก...แปลกจริงๆ 

     "แสดงว่าต้องมีเหตุการณ์เกิดขึ้นตั้งแต่ชั้น8เป็นต้นไปแน่ๆ" 

     ยัยวิ้งพูดพลางขยับแว่นอย่างใช้ความคิด 

     "เหตุการณ์ที่ ผอ.ทั้ง4พยายามปกปิดนักเรียนอย่างพวกเรา" 

     "แล้วจะปิดไปเพื่ออะไร?ได้อะไรขึ้นมา"

     ถูกของยัยขนมปังอีก จะปิดไปเพื่ออะไร?

     "เหตุการณ์นักเรียนหญิงที่ฆ่าตัวตายเกิดขึ้นเมื่อปีไหนเหรอ?"

     ฉันถามออกไป

     "อืมมมม.. ไม่รู้สินานมากแล้ว ฉันเคยอ่านในหนังสือประวัติโรงเรียน เค้าบอกแค่ว่า 'ตึกพฤษาเป็นตึกเก่ามีเหตุการ์ณเกิดขึ้นมากมาย' แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันคืออะไร"

     "ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ชักจะไม่ชอบพามากล"

     "ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนั้น และตึกพฤษา..."

     "อะไรซักอย่างที่ถูกเก็บเอาไว้..."

     พวกเราทั้ง5มองไปที่ตึกพร้อมกัน... มันคืออะไรกันแน่ ความลับที่ถูกซ่อนเอาไว้...ฉันต้องรู้ให้ได้ .....!!