ปริศนาพฤษา13 โรงเรียนหลอน
9.4
เขียนโดย 
ละอองฟอง
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.33 น.
10 chapter
32 วิจารณ์
15.27K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 20.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
10) กุณแจดอกที่หนึ่ง (3/5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าตรู่...
เวลา 06.00 น.
"ฮ้าววว >O<"
เสียงหาวของยัยเชอร์ลินทำให้พวกเพื่อนๆที่กำลังนั่งหน้าละห้อยเหมือนผีตายซากยิ่งทำหน้าหนักไปกว่าเก่านั่นเพราะว่าพวกมันนัดกันมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เช้ามากไป หกโมงนี่ฉันพึ่งตื่นแต่ตอนนี้ฉันกลับมานั่งเหมือนคนไร้ญาติกับพวกมัน เช้ามากไปน่ะ
"เมื่อไหร่อาจารย์จะมา" ขนมปังพูดเสียงเบาๆ ตามันตอนนี้กำลังจะปิดลง
"ทำไมต้องมาแต่เช้าแบบนี้ด้วย" ชาหอมพูดด้วยน้ำเสียงโมโหนิดหน่อยเพราะปกติมันไม่ใช่คนตื่นเช้า
"อาจารย์เป็นคนมาโรงเรียนเช้าเราก็ต้องมาก่อนแกอีกประมาณสิบนาทีแกก็จะมาแล้วล่ะ"
วิ้งพูดขึ้น มันรู้ดีขนาดที่ว่าอาจารย์มาโรงเรียนกี่โมงเลยหรอเนี่ย
"ไปรู้มาจากไหน" ฉันถาม
"ฉันเคยไปแอบดูบันทึกการมาโรงเรียนตอนไปเป็นเพื่อนยัยลินไปห้องธุรการเลยเปิดดู"
เรานั่งรอกันอยู่สักพักก้ได้ยินเสียงคนเดินมาไกลๆ เสียงฝีเท้าหนักที่กระทบกับพื้นโรงเรียนทำให้พวกเราทั้งหมดหันไปมองยังต้นตอของเสียง และก็พบกับอาาจารย์ที่เดินถือของพะรุงพะรัง ส่วนใหญ่เป็นเสบียงอาหารทั้งนั้น พวกเราเลยเดินเข้าไปหาอาจารย์ นั่นทำให้อาจารย์ตกใจเล็กน้อย เธอผะงักไปทีหนึ่งเป็นเชิงตกใจ
"พะ...พวกเธอ
เวลา 06.00 น.
"ฮ้าววว >O<"
เสียงหาวของยัยเชอร์ลินทำให้พวกเพื่อนๆที่กำลังนั่งหน้าละห้อยเหมือนผีตายซากยิ่งทำหน้าหนักไปกว่าเก่านั่นเพราะว่าพวกมันนัดกันมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าตรู่ เช้ามากไป หกโมงนี่ฉันพึ่งตื่นแต่ตอนนี้ฉันกลับมานั่งเหมือนคนไร้ญาติกับพวกมัน เช้ามากไปน่ะ
"เมื่อไหร่อาจารย์จะมา" ขนมปังพูดเสียงเบาๆ ตามันตอนนี้กำลังจะปิดลง
"ทำไมต้องมาแต่เช้าแบบนี้ด้วย" ชาหอมพูดด้วยน้ำเสียงโมโหนิดหน่อยเพราะปกติมันไม่ใช่คนตื่นเช้า
"อาจารย์เป็นคนมาโรงเรียนเช้าเราก็ต้องมาก่อนแกอีกประมาณสิบนาทีแกก็จะมาแล้วล่ะ"
วิ้งพูดขึ้น มันรู้ดีขนาดที่ว่าอาจารย์มาโรงเรียนกี่โมงเลยหรอเนี่ย
"ไปรู้มาจากไหน" ฉันถาม
"ฉันเคยไปแอบดูบันทึกการมาโรงเรียนตอนไปเป็นเพื่อนยัยลินไปห้องธุรการเลยเปิดดู"
เรานั่งรอกันอยู่สักพักก้ได้ยินเสียงคนเดินมาไกลๆ เสียงฝีเท้าหนักที่กระทบกับพื้นโรงเรียนทำให้พวกเราทั้งหมดหันไปมองยังต้นตอของเสียง และก็พบกับอาาจารย์ที่เดินถือของพะรุงพะรัง ส่วนใหญ่เป็นเสบียงอาหารทั้งนั้น พวกเราเลยเดินเข้าไปหาอาจารย์ นั่นทำให้อาจารย์ตกใจเล็กน้อย เธอผะงักไปทีหนึ่งเป็นเชิงตกใจ
"พะ...พวกเธอ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
