Forever
เขียนโดย 
Jaaaa
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.29 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) จุดเริ่มต้น...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่จูรี ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย"
"อะไร ทำยังไงของเธอ อ่ะ ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลยน่ะ เธอเอาแต่บ่นอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว ฉันกับมินอายังไม่รู้เรื่องอะไรเลยน่ะ ใช่ไหมมินอา "
"อืม ใช่เธอมีอะไรไม่สบายใจก็พูดมาเถอะเดื๋ยวพวกเราช่วยเอง"
"จริงน่ะ พวกเธอจะช่วยใช่ไหม"
"ใช่ ช่วยยยยยย"
"ฉันจะทำยังไงดี ฉันชอบฟ้าลั่นมา 4 ปี ตอนนี้ก็จะจบ เข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว อยากบอกให้รุ้ไปเลยแต่ไม่รู้ทำยังไงดีอ่ะ พวกเธอพอมีวิธีไหมอ่ะ"
"แย่หน่อยน่ะ พวกเราไม่เคยสารภาพรักกับใครอ่ะ เฮ้อ!!!!!!!! เธอพอมีวิธีไหมมินอา"
ในขณะที่ทุกคนกำลังปรึษาหารือกัน มินอาก็หมกมุ่นกับโทรศัพท์ ทำเอาเราสงสัยกัน
"เธอกำลังทำอะไรอ่ะมินอา" จูีรีเอ่ยขึ้นมา
"กำลังหาความหมาย ของคำว่าสารภาพรักอ่ะ"
"โถ่!!!!! มินอาผู้ไม่เคยรู้" จูรีทำหน้าอนาถใจ
แต่คนที่หน้าอนาถมากกว่าคือฉันคนนี้ ชอบเขามาตั้ง4ปี แต่ไม่เคยบอก เอาแต่มองไปวันๆ คิดแล้วเหนื่อยใจ T_T
ณ ร้านขายบะหมี่ ธุรกิจส่วนตัวของพ่อยูริน
"พ่อค่ะ หนูมีอะไรอยากปรึกษาหน่อยอ่ะค่ะ"-_-
"มีอะไรหรอ วันนี้ลูกดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยน่ะ มีเรื่องเครียดหรอ"
"เปล่าค่ะ พ่อค่ะหนูขอถามอะไรหน่อยสิค่ะ"
"ว่ามาสิ"
"พ่อค่ะตอนพ่อสารภาพรักกับแม่ พ่อทำยังไงหรอค่ะ???"
"ถามทำไมล่ะ เอะ!!หรือว่าลูกจะไปสารภาพรักกับใคร"
"เปล่าค่ะ คือเพื่อนของหนูเขามีคนที่ชอบน่ะค่ะ เขาก็เลยมาปรึกษาหนูว่าทำยังไงถึงจะบอกความรู้สึกกับเขาได้ หนูก็ไม่รู้ทำยังไงก็เลยมาปรึกษาพ่ออ่ะ"
"ตอนที่พ่อสารภาพกับแม่พ่อพาแม่ไปขับรถเล่น ตอนนั้นแม่เขาตกใจมาก พ่อขับรถหวาดเสียวมากเลยล่ะ พ่อเลยถามแม่เขาว่าแม่เขารักพ่อรึเปล่า แม่เขาก็บอกว่าพูดอะไรตอนนี้เกือบตายรุ้ไหม
พ่อก็เลยบอกแม่เขาไปเลยว่าพ่อรักแม่"
"เฮ้อ!!! ดูแล้วการสารภาพรักของพ่อคงไม่เหมาะสำหรับเด็กม.ปลาย อ่ะค่ะ"
"เอาอย่างนี้ เขียนจดหมายรักไง ส่งให้เขาไปเลย พ่อว่าวิะีนี้เวิคสุดแล้ว"
"ใช่แล้ว วิธีนี้แหละ ขอบคุณค่ะพ่อ"*_*
ณ parang hight school
"นี่!! ยุรินเธอแน่ใจน่ะว่าเธอส่งให้เขาแล้วหน่ะ"
"แน่ใจสิ ฉันเป็นคนเอาจดหมายนั่นไปใส่ในล็อกเกอรืของเขาด้วยตัวเองเลยน่ะ"
"หรือว่าเขาจะไม่เห็นจดหมายของเธอ เธอวางไว้ดีหรือเปล่า" ทำไมมินอาพูดอย่างนั้น ชอบทำให้ฉันสังหรณ์ใจอยู่เรื่อยเลย
"มินอาเธอชอบพูดเป็นลางอยุ่เรื่อยเลยน่ะ"
ในขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยถึงเรื่องจดหมายกันอยู่นั้น ฟ้าลั่น หนุ่มป๊อปของเรา(บ้าจริงของเราที่ไหน ของโรงเรียนต่างหาก >///<)
"นั่นไงฟ้าลั่นมาแล้ว" จูรีหันไปมองคนที่กำลังเดินมา แล้วชี้ไปที่คนนั้น
ทำไมฟ้าลั่นถึงหล่ออย่างนั้นน่ะ เหมือนเทพบุตรจุติลงมาเลยอ่ะ>//<
"ยูรินนนนนน ยูรินนนนน" จูรีแหกปากทำไมเนี่ย!!!!
"เธอจะแหกปากทำไมจูรี หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ"
"ยูรินนนนน ยูรินนนนนน ยูรินนนนนน อุบ...อือๆๆๆๆ "
ในขณะที่จูรีแหกปากฟ้าลั่นก็กำลังขึ้นชั้นบน แต่ก็ต้องละความสนใจมาที่จูรี
"เธอบอกว่าใครน่ะ ที่ชื่อยูริน"เสียงอันสุขุมของฟ้าลั่นทำให้ฉันเย็นไปทั้งตัว
"คนนี้ไง คนที่นั่งอยู่ข้างฉันไง"จูรีบอกพร้อมแสดงท่าทางชี้นิ้้วมาที่ฉัน
"เธอชื่อ ยูรินใช่ไหม??"
ฉันทำหน้างงแก้กลัวไปก่อน แล้วค่อยพยักหน้า
"ใช่ ฉันเอง"
พอฟ้าลั่นมั่นใจว่าใช่ ก็เดินลงมาหาฉัน แล้วส่งจดหมายมาให้
(โปรดติดตามตอนต่อไป) 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
