สาวน้อยเวทมนตร์ สุดรักที่รัก

     ความเดิมตอนที่แล้ว......

ฮารุกะกำลังเปิดประตูชั้นสอง และสิ่งที่ฮารุกะเห็นก็คือ....นางฟ้าตัวเล็กกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ตรงโตะหน้าหน้าต่าง พอนางฟ้าตัวเล็กเห็นหน้าฮารุกะก็บินไปซ่อนหลังกองหนังสือ และฮารุกะก็ถามว่า

"ชื่ออะไรหรอ"

"เงียบ~~~"

"เธอเป็นใคร"

"เงียบ~~~"

"ฉันถามนะได้ยินหรอปล่าว"

"เงียบ~~~"

"ไม่คุยด้วยแล้ว ชิ ทำความสะอาดดีกว่า"

หลังจากนั้นฉันก็เริ่มทำความสะอาดโดยการย้ายหนังสือกองนี่ไปกองนู้นแล้วก็ย้ายกองนู้นมากองนี่และก็เช็ดหนังสือทุกเล่มเรียงกันเป็นระเบียบพอทำกองหนังสือเสร็จก็มาเริ่มเช็ดหน้าต่าง พอเปิดหน้าต่างออกก็พบกับบรรไดขึ้นไปข้างบน ฉันก็เลยปีนขึ้นไปบ้างก็ไปเจอกับระเบียงไม้เก่า เเละคิดว่ามันอ่านจะเป็นที่อ่านหนังสือที่ดีมากเลย พอนึกได้ดังนั้นก็ทำความสะอาดสะเลย พอทำความสะอาดเสร็จทุกที่แล้วก็ชักหิวขึ้นมา เลยลงมาหาอะไรกินข้างล่าง ดีนะที่แม่นะเอาชากับคุกกี้มาให้ด้วยนะ

พอฉันจัดชากับคุกกี้ใสจานเรีบยร้อยฉันก็ออกมานั่งกินขนมข้างนอก กำลงังจะกินขนมก็รู้สึกเหมือนมีคงมองอยู่ พอหันไปก็ไม่เจออะไรเลย(  ' ')( ' ' )และกำลังจะกินอีกครั้ง ก็รู้สึกเหมื่อนเดิมพอหันไปก็ไม่เจออะไรอีก(  ' ')( ' ' )(  ' ')( ' ' ) นี่ฉันเล่นบ้าอะไรอยุ่เนี้ย แต่ก็พอรู้นะว่าเป็นใครก็ที่นี่มีกันอยู่แค่สองคนนิ จะไม่รุ้ได้ไง ฉันเลยถามออกไปว่า

"จะมานั่งกินด้วยกันไหม"

"" ไม่ตอบเเต่พยักหน้าเเทน  เฮ้ย~~~

"งั้นนั่งรอก่อนนะเด๋วไปเอานํ้าชากับขนมมาเพิ่ม" และฉันก็เดินไปหิบขนมกับนํ้าชาเพิ่ม พอกับมาก็ไม่เจออะไรบนจานขนมแล้ว พอมองไปตรงเก้าเก้าอี้อีกตัวก็เจอกับ นางฟ้าตัวน้อยกำลังกินนํ้าชาของฉันอยู่ ฉันเลยถามออกไปว่า

"อร่อยไหม"

"" 

"พูดได้หรือป่าวนะ"

""

"งั้นบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าเธอชื่ออะไร"

"ฉันชื่อ โยโกะ แล้วเธอละ"

"ฮารุกะจะ"

"นี่โยโกะ เธออยู่ที่นี่มานานยัง"

"นานแล้ว เเล้วเธอมาทำอะไรที่นี่หรอ"

"ออ คุณย่าบอกว่าฉันเป็นเด็กที่ตำนานบอกไว้เลยพามาที่นี่"

"งั้นเธอก็เป็นคนที่ถูกเลื่อกสินะ"

"หมายความว่าไง???"

"งั้นเด๋วฉันจะเล่าให้ฟังเอง"และโยโกะก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับฉันถูกเลือกให้มาอยู่ที่นี่ และเล่าตำนานให้ฟังด้วย และสิ่งที่ฉันต้องทำ

กว่าจะเล่าจบก็เย็นสะแล้วฉันว่าจะเข้าไปทำอาหารเย็นนะเเต่ว่าฉันลืมไปว่าฉันไม่ได้เอา อาหารสดมา หือแล้วฉันก็ร้องไห้และโยโกะก็เข้ามาเละถามฉันว่า

"เป็นอะไรหรอ ทำไมต้องร้องไห้ด้วยละ"

"คือลืมไปว่า ไม่มีอาหารสดนะคะ"

"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ฉันเศษณ์อะไรก็ได้ เรื่องแค่นี่เล็กน้อย" และทันใดนั้นตรงหน้าก็มีอาหารสดเต็มไปหมดเลย

พอกินอารเย็นเสร็จก็เต็มตัวไปอานํ้าเข้านอน

 (โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ)