You & me มึงกับกูแค่สองคน

North's Part

หลังจากที่ผมขับรถออกมาผมก้อดที่จะยิ้มไม่ได้ 

"ในที่สุดกูก้ตามสืบ ตามเจอมึงจนได้ กูจะไม่ปล่อยมึงไปไหนอีกแล้ว คราวที่แล้วกูปล่อยมึงไป คราวนี้กูไม่มีทางปล่อยมึงไปไหนแน่ หึๆ"

ผมพูดกับตัวเองพลางยิ้มอย่างสะใจ ทุกคนอยางรู้มั้ยละ? ว่า 4 ปีที่ผ่านมาชีวิตผมเป็นยังไง? หึๆ ผมจะเล่าให้ฟัง...

หลังจากวันที่ผมด่ามันไป ตอนที่มันมาสารภาพรักกับผม หลังจากที่ได้ยินผมก้รู้สึก เขินและใจเต้นแรง และผมมั่นใจว่าหน้าผมแดงมาก ก้คนมันเขินนี่หว่า แม่งโดนสารภาพรักนะเว้ย แต่คงสงสัยกันใช่มั้ยว่าทำไมผมถึงต้องทำท่าทางที่โกรธมันแล้วด่าเบสมันไป ทำไมผมไม่รับรักมัน? ก้ผมเขินนี่หว่าาาา -////- ผมเลยทำท่าทางโกรธจัดจนเลือดขึ้นหน้า และพอผมด่ามันไปมันก้ร้องไห้ ในใจผมนั้นทั้งเจ็บและเสียใจที่ทำมันร้องไห้ แต่ผมก้ไม่กล้าไปปลอบมัน เพราะผมมันเป็นคนประเภทห่วงความรู้สึกคนไม่เป็น -_____- ผมเลยรีบวิ่งหนีมันมา 

แล้วหลังจากวันนั้นวันต่อมา ผมก้ไม่เห็นหน้ามันเลย ผมก้คิดว่ามันคงเสียใจจนไม่สบาย เดี๋ยววันต่อไปมันคงมา แต่มันก้ยังไม่มา ผมวันแล้ววันเล่า มันก้ยังไม่มาซักที ตอนนั้นใจผมมันเต้นแรง ไม่รู้ว่าเพราะคิดถึงมันหรืออะไร จนผมทนไม่ไหวเลยตัดสินใจไปถามเพื่อนร่วมห้องมัน ก้รู้ว่ามันลาออกไปแล้ว ผมตามสืบเรื่องมันอยู่นานหลายเดือน ก้ถึงรู้ว่ามันย้ายไปอยู่ที่ญี่ปุ่น ตอนแรกผมกะจะบินตามไปหามันที่ญี่ปุ่น แต่ป๊ากับม๊าผมไม่ยอมให้ไป เพราะผมไม่ยอมบอกเหตุผลกับท่าน ผมเลยตัดสินใจรอมันกลับมาจนผมเรียนมหา'ลัยปี 2 แล้วผมก้รู้ว่ามันเรียนมหา'ลัยเดียวกับผม ผมก้แอบไปขโมยแฟ้มประวัติมันผมก้รู้ว่า มันกลับมาตอนไหน มันอยู่ที่ไหน แล้วตอนที่มันขับรถชนผม มันไม่ได้ขับรถชนผมจริงๆหรอก ผมตั้งใจเบรค ทำให้เหมืิอนว่ามันชนผม หึๆ แล้วมันก้คิดว่ามันขับรถชนรถผมจริงๆ หลังจากนั้นผมก้เลยขอให้มันจ่ายค่าซ่อมให้ผม 30000 บาท เพราะผมรู้ว่ามันเงินมัน 1 เดือน ก้ 30000 บาท ผมรู้ว่ามันไม่มีทางจ่ายผมหมดหรอก เพราะป๊ากับม๊ามันให้เงินแค่เดือนละครั้งถ้ามันไม่มีเรื่องที่สำคัญจนต้องใช่เงินมากจริงๆ แล้วผมก้เลยยื่นข้อเสนอให้มันมาเป็นทาสผม 1 เดือน มันก้ยอม กร้ากกกกกกกๆๆ แล้วผมก้ทำท่าขอเบอมันทั้งที่เมมไว้แล้ว -/- แล้วก้ถามชื่อมัน ทั้งๆที่จำมันได้ไม่เคยลืม แต่ก้ต้องแกล้งทำเป็นจำมันไม่ได้ หึๆ แต่ผมขอแกล้งมันอีกซักหน่อย ค่อยเฉลยแล้วกันๆ หึๆๆ...

End Special North's Part