Phantom School

     หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว  สถานที่แรกที่ตกลงว่าจะไปกันนั่นก็คือ!

     แต๊นแต่น...  โรงอาหารเจ้าค่ะ

     นี่คือมติเสียงข้างมากที่ออกมา  แจ๊ค  เซวีและซีโร่บ่นว่าหิวจนไส้จะขาดแล้วทั้งจีเคและคิลล์ก็เลยทำได้เพียงถอนหายใจแล้วยอมจำนนแต่โดนดี  แต่อย่างที่โบราณกล่าวว่า 'กองทัพต้่องเดินด้วยท้อง' ดังนั้นกินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยว่ากัน  ถึงจีเคจะไม่รู้สึกหิวแต่ก็ถือซะว่าศึกษาวัฒนธรรมอาหารของที่นี่ซะเลย!

     โรงอาหารนั้นตั้งอยู่ทางตะวันตกด้านหลังหอผู้ลอบสังหาร  ดังนั้นพวกเขาจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเดินโดยใช้ทางหินอ่อนของโรงเรียนที่มีผู้คนมากมาย  เนื่องจากหอทางเหนือกับหอทางตะวันตกนั้นมีป่าทึบลักษณะเหมือนเขาวงกตคั่นกลางอยู่

     ตลอดทางที่พวกเขาเดินต่างก็มีผู้คนมองมามากมายโดยสายตาของสาวๆส่วนใหญ่นั้นจะสนใจที่เด็กหนุ่มผมเงิน  พวกเธอมองเขาด้วยสายตาคลั่งไคล้ปานจะกลืนลงคอแบบไม่คายกระดูก(?)  ส่วนเด็กหนุ่มอีกหนึ่งในกลุ่มนั้นก็โดนมองไม่แพ้กันแต่เป็นสายตาแบบหวานซึ้งชวนแหวะที่ทำให้โลกถูกเป็นมีชมพู

     และแน่นอนว่าเมื่อผู้ชายหน้าตาดีในกลุ่มโดนไปแล้วมีหรือที่สาวๆอีก3คนจะไม่โดน  แต่แย่กว่าหน่อย(ถึงมากที่สุด)  เพราะนอกจากสาวตาแทะโลมแล้วพวกเขายังจะเสนอหน้าออกมาถามชื่อกับที่อยู่หอเป็นระยะๆ  ซึ่ง3สาวก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนแล้วเร่งฝีเท้าเดินหนี

     "ข้าว่าเราเจอปัญหาแล้วหวะเพื่อน"แจ๊คล็อกคอซีโร่มากระซิบกระซากในขณะที่เร่งฝีเท้าตามสาวซึ่งกำลังเร่งฝีเท้าหนีสายตาแทะโลมของเหล่าหนุ่มน้อยใหญ่

     "ข้าเห็นด้วย" ซีโร่ยิ้มเจื่อนในขณะที่มองสายตาชวนขนลุกที่สาวๆส่งมาให้เขา  ฮือๆ  ข้าจะสาบานได้  ข้าไม่เคยทำอะไรให้พวกเจ้าหลงเจ้าแค้น(?)เลยนะ  เลิกมองข้าทีเถอะ  ข้าข้อร้ิองหละ  ข้าจะสึกหมดแล้ว(?)

     "แจ๊ค  นี่ทำไมเจ้าเอาแต่มองผู้หญิงคนอื่นกัน  ข้าโกรธนะจะบอกให้็"เสียงหวานติดจะแง่งอนดังขึ้นข้างตัวของเด็กหนุ่มผมแดงเข้มพร้อมกับร่างบางเำพรียวลมที่ยึดแขนเข้าเอาไว้ให้หันไปมอง

     เมื่อเด็กหนุี่มหันไปก็พบกับใบหน้าหวานสวยของ 'จีเค' เด็กผมสีดำเหยียดตรงสยาย  เขารู้สึกมึนเล็กน้อยกับท่าทางออดอ้อนผิดวิสัยของอีกฝ่าย  แต่เขาก็ยอมตามน้ำเพราะคิดว่านี่คงจะเป็นแผนการเอาตัวรอด "เปล่าเลยนะจี  ข้าแค่สงสัยว่าพวกเขามองข้าทำไมต่างหากหละ  อย่างอนข้าเลย" เขาพูดพรางโอบและตบไหล่เด็กสาวเบาๆ

     ซึ่งนั่นทำให้สายตาหวานเลี่ยนและสายตาแทะโลมสาวเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นที่พวกเขาคิดว่าน่ากลัวน้อยกว่า  นั่นคือความอิจฉานั่นเอง...

     "ไอ้รุ่นน้อง..."เสียงโวยวายดังมาจากหลังกลุ่มเด็กหนุ่มสาวผู้ถูกจับจ้อง  ทำให้พวกเขาต้องเหลียวหลังกลับไปมองต้นเสียง  อ้อ...  ที่แท้ก็รุ่นพี่ไซด์นี่เอง

     เขามองสถานการณ์รอบๆแล้วจึงดึงเอวเซวีมาชิดตัวเขาทำให้ฝ่ายหญิงตกใจจนเผลอหน้าแดงและเขินอาย "เซวีวันหลังถ้าเจ้าจะไปกินข้าวก็ชวนข้าด้วยหละ  ถึงงานข้าจะยุ่งแต่ข้าก็ว่างตลอดสำหรับเจ้านะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลไม่แข็งกระด้าง  แต่พอได้รับสายตาอิจฉาริษยาจากพวกรุ่นน้องที่ไม่รู้ฤทธิ์เขาเท่านั้นแหละ "มองอะไรของพวกแกวะ!  ทำไม?  มีปัญหานักหรือไง?  หน้าเหมือนหมาโซขนาดนั้นหาสวยๆไม่ได้หละเซ่ะ!"

     ข้าจะถือซะว่าข้าไม่ได้ยินคำพูดนุ่มนวลเมื่อสักครุ่นะค่ะรุ่นพี่  เซวีคิดในใจอย่างเซ็งเมื่อนึกว่าอีกฝ่ายจะพูดสุภาพบ้างสักวัน  แต่เธอก็ไม่โกรธที่อีกฝ่ายโอบเอวเอาไว้เนื่องจากเธอพอจะเข้าใจแผนของจีเคแล้ว  และรุ่นพี่ไซด์ผู้แสนใจดี(?)ก็ที่บังเอิญผ่านมาก็ร่วมมือด้วยโดยการเป็นไม้กันหมาให้เธอ  อย่างน้อยๆเธอก็ได้ประโยชน์แหละ

     ส่วนคนที่ถูกด่าว่าหน้าเหมือนหมาโซก็รู้สึกปวดจี๊ด  ก็จริงอย่างที่พี่แกว่าหน้าบ้านๆอย่างพวกเขาหรือจะหาสาวสวยมาควงได้เหมือนพี่แก  เจ็บใจซู๊ดๆ

     "คิลล์ในเมื่อรุ่นพี่ก็มาแล้วงั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ"ซีโร่พูดด้วยท่าทางที่ดูเขินนิด  เขาไม่กล้าเป็นฝ่ายจับมือก่อนจึงได้แต่ชวนอย่างนุ่มนวลเหมือนปกติแค่เดินตัวชิดกัน  ช่วยไม่ได้คนมันอายนี่หว่า  ทำไมฟ่ะ  เป็นเจ้าชายอายไม่ได้หรือไง!?

     "อื้มไปกันเถอะ"คิลล์หันไปยิ้มน้อยๆให้เขา  เธอเกี่ยวนิ้วก้อยของเด็กหนุ่มไว้แล้วเริ่มเดินตามปกติไม่รีบร้อนอะไร  แค่จับมือยังไม่กล้าเลย  คิก...  น่ารักจริงๆเลย  ฮึฮึ

     ส่วนคนโดนเกี่ยวก้อยก็ยอมแต่โดยดี  เขาแอบดีใจนิดๆที่อีกฝ่ายยอมจับมือ...  อย่างน้อยๆก็เกี่ยวก้อยกับเขาก็แล้วกันแหละ  ก็เธอเป็นถึงนักฆ่าที่ได้ชื่อว่าไร้หัวใจนะ  แค่เธอยิ้มให้นี่ก็ดีใจจะตายแล้ว  แล้วนี้ยังจะเกี่ยวก้อย  เห็นแล้วจะระเหย(?)ให้ได้

     เมื่อมาถึงโรงอาหาร  พวกเขาก็พบว่านี่เพียงจะ11โมงกว่าคนจึงไม่มากนัก  

     ภายในโรงอาหารนั้นสะอาดสะอ้านและใหญ่พอๆกับห้องประชุมใหญ่  ผนังสี4ด้านถูเพดานทรงสูงโปร่งแสงมีโคมขนาดกลางซึ่งด้านในบรรจุดวงไฟเล็กๆเอาไว้ข้างในห้อยลงมา  รอบๆข้างผนังของโรงอาหารนั้นมีร้านอาหารกว่า10ร้าน  ซึ่งมีการขายอาหารหลากหลายแบบหลายชนชาติ  น่าตื่นตาตื่นใจจนทำให้คนหิวน้ำลายสอ

     ในระหว่างที่คิลล์กำลังมองสำรวจอย่างสนอกสนใจอยู่นั้นเด็กหนุ่มประจำกลุ่มทั้ง2คนบวกกับรุ่นพี่หนุ่มอีกหนึ่งคนก็เดินไปซื้อของกินเรียบร้อยแล้วโดยที่รุ่มพี่เป็นคนนำ

     "คิลล์มานั่งเร็ว  เธอจะยืนเป็นเป้านิ่งทำไมหละ"จีเคตะโกนเรียกเด็กสาวให้หลุดออกจากภวังค์  ให้ตายเถอะถ้าโดนไอ้พวกบ้าข้างนอกรุมข้าไม่ช่วยนะ  คอยดูเถอะ

     เออ  จริงด้วย  เราจะยืนเป็นเป้านิ่งทำไมเนี่ย "อืม" เธอส่งเสียงตอบสั้นๆแล้วเดินไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ "ไปซื้ออาหารเถอะ" เธอบอกเป็นนัยว่าเดี๋ยวเธอนั่งเฝ้าโต๊ะให้เอง  ยังไงก็ยังไม่หิว  ปล่อยให้พวกที่เขาหิวแล้วไปหาอะไรกินหนะดีแล้ว  เด็กสาวนั่งเท้าคางมองไปรอบๆโรงอาหารที่คนเริ่มเยอะขึ้น "ฝากซื้ออาหารคพวกเนื้แสัตว์กับนมให้ข้าที..." คิลล์บอกก่อนที่เพื่อนอีก2คนจะเดินออกไป  เห็นคนเยอะแล้วข้าชักขี้เกียจจะลุกไปซื้อ...

     จีเคพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นพร้อมกับเซวี

     "นี่ๆ  เจ้าได้ยินข่าวลือหรือยัง  เรื่องที่เมื่อคืนมีฆาตกรคนหนึ่งมาช่วยพวกเราสู้หนะ"

     "ข้ารู้แล้วๆ  น่ากลัวจังนะที่ในโรงเรียนมีคนแบบนั้นอยู่ด้วย  มีคนบอกข้าว่าเป็นมืสังหารมืออาชีพ"

     "ข้าว่าน่าจะเป็นอาจารย์  เพราะว่าเก่งมากเลย  แถมช่วยเด็กหนุ่มผมเงินคนนั้นเอาไว้ด้วยหละ"

     "แต่ก็อันตรายอยู่ดี..."

     บทสนทนาของเด็กนักเรียนชายหญิงคุ่หนึ่งดังแว่วขึ้นในโสตประสาทของเด็กสาวผมดำลอน  ซึ่งมันทำให้เธอนึกสนใจเล็กน้อยและแปลกใจอย่างมากที่มีคนกล่าวถึงเธอด้วย  ก็ดูเหมือนจะมีคนพูดด้วยท่าทางไม่แยแสอาชีพนั้นของเธอสักเท่าไหร่  เธอแปลกใจจริงๆที่เขาคนนั้นรับได้ที่ในโรงเรียนมีมือสังหารตัวอัตรายอยู่

     มีคนมา...  คิลล์เตืนตัวเองในใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษเพราะโรงอาหารมันก็ต้อบงมีคนเยอะอยู่แล้ว

     "น้องสาว  ขอพี่นั่งด้วยคนจะได้ไหม?"เสียงแหบแข็งกระด้างที่ส่อถึงเจตนาแทะโลมดังขึ้น

     ผิดคาดแฮะ...  เธอบ่นในใจแล้วหันไปด้วยใบหน้าเย็นชาไร้ความรุ้สึกราวตุ๊กตาหุ่นขี้ผึ้งอะไรชีวิตจิตใจ "ตรงนี้มีคนนั่งแล้ว" เด็กสาวตอบสั้นๆได้ใจความ  แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ใส่ใจคำพูดนั้นเลย

      ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่2คนนั่งลงข้างๆเธอ  เขาสวมเครื่องแบบแบบเดียวกับเธอแต่เป็นสีแดงเพลิง  บนปกเสื้อด้านซ้ายมีเข็ดกลัดรูปกริฟฟินอยู่  บอกให้รู้ถึงความสามารถทั่วไปว่าเขาเป็นพวกเอสเปอร์หรือผู้มีพลังจิตแข็งแกร่ง

     "เหรอ  แต่ข้าว่าไอ้หัวหงอกนั้นเจองานแล้วหละ  ทีนี้ว่างให้พี่นั่งไหมจ้ะคนสวย"เขาพูดแล้วชี้ไปทางเด็กหนุ่ม2คนที่โดนรุมโดยชายร่างสูงใหญ่ใส่เครื่องแบบสีแดง

     "อืม...."คิลล์เอียงคอครุ่นคิดด้วยท่าทางน่ารักที่ทำเอาชายร่างใหญ่ข้างๆหัวใจเต้นแรงจนแทบจะเป็นลม "คิดๆดูแล้ว..." เธอลากเสียงยาวอย่างให้ความหวัง

     ชายหนุ่มหัวใจเต้นระรัว  เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึเนบนใบหน้าของเขาเรื่อยๆพร้อมทั้งอุณหภูมิร่างกายนที่สูงขึ้น  ถ้าเธอตอบตกลงเขาจะถือเป็นบุญอย่างมากเพราะอย่างน้อยๆในชีวิตนี้เขาก็ได้นั่งร่วมโต๊ะกับนางฟ้าตั้งครั้งหนึ่ง

     "ได้  แต่เอาไว้เจ้าสร้างภาพลวงตาได้ดีกว่านี้ก่อนก็แล้วกัน"เธอตอบพร้อมกับโบกนิ้วไปมาเป็นวงกลมในอากาศ3ครั้ง  ในวินาทีต่อมาคนร่างสูงที่ยืนรุมล้อมเพื่อนเธออยู่ก็หายไปราวกับสายหมอกซึ่งสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนรอบข้างรวมคนสร้างและ2หนุ่มซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

     "ร้ายกาจ..."เขาพึมพำเสียงสูงอย่างไม่อยากเชื่อแล้วหันความสนใจไปยังเข็ดกลัดของเธอ  ซึ่งก็ทำให้เขาอึ้งเข้าไปให้เพราะเธอไม่ได้อยู่หอพักของผู้มีพลังจิต "งั้น...  ไว้ไปเยี่ยมเยือนห้องฝึกพลังจิตบ้างนะ" เขาพูดด้วยท่าทางนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความนับถือก่อนจะลุกจากไป

     "เกิดอะไรขึ้น" จีเคและเซวีซึ่งกลับมาพร้อมขนมนมเนยและอาหารวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะและซักไซร้ถามเธออย่างอยากรู้และเป็นห่วงเพื่อน "คงไม่ได้โดนมันทำอะไรหรอกนะ" เด้กสาวผมดำถามซ้ำ

     "ไม่หรอก" คิลล์ตอบพรางเลือกดูอาหารที่เพื่อนถือมาให้  แต่ด้วยความความรู้สึกไวกว่าปกติทำให้เธอรู้สึกถึงสายตาคาดคั้นจนไฟแทบติด  เธอจึงเล่าสั้นว่า "หมอนั่นแค่มาจีบข้าเฉยๆ  ไม่มีอะ..."

     "อะไรนะ!  ไอ้หมอนั่นมันจีบเจ้าเหรอ!"เมื่อได้ยินซีโร่แทบจะพุ่งเข้าไปหาเด็กสาวทันทีแต่ด้วยเหตุที่ในมือมีถาดใส่จานอาหารอยู่ทำให้เขาไม่กล้า  เพราะกลัวของกินหกเลอะเทอะแล้วโดนใช้ให้ล้างพื้น "แค่จีบใช่ไหม?  มันไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นใช่ไหม?  แล้ว... แล้ว..."

     "แกจะทำท่าโกรธอะไรนักหนาวะเพื่อน  ทำไม?  หวงก้าง?"แจ๊คพูดขัดขึ้นในขณะที่เพื่อนหัวหงอก...  เอ้ย  ผมเงินกำลังจะรัวคำถามใส่เด็กสาว  หวงกันขนาดนี้นี่แกเพิ่งรุ้จักนางแค่วันเองไม่ใช่เหรอวะ

     "ข้าไม่ใช่หมาเฟ้ย!  ว่าแต่ข้านั่นแหละ  ทีเจ้าหละ  ข้าเห็นนะตอนโดนจีกอดแขนเจ้า...อุ๊บอื๊ม!"

     ไม่ทันที่ซีโร่จะได้เอาคืนก็โดนมือหนาๆของอดีตโจรสลัดปิดปากเอาไว้อย่างแน่นหนาจนฟังไม่เป็นศัพท์เป็นคำมีแต่ 'เอ๊าอาอื้มอี๊...' สรุปไม่มีอะไรที่สามารถนำมาแปลเป็นคำได้เลย  ส่วนแจ๊คซึ่งเป็นคนปิดปากก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้3สาวกับอี1รุ่นพี่ที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหน  เกือบซวยไปแล้วไงเรา...  เฮ้อ

     "กินข้าวเถอะ!  ข้าหิวจนกระเพาะจะทะลุอยู่แล้วเนี่ย!"เซวีโวยวายอย่างเด็กเอาแต่ใจ  เพราะเธอแยกส่วนของตัวเองออกมาจากถาดที่จีเคหอบมาแล้ว  ซึ่งมันเป็นอาหารชุดเดียวกันกับของคิลล์และจีเค  เพราะพวกเธอ3คนเป็นพวกเน้นเนื้อสัตว์เป็นหลัง  ส่วน3หนุ่มนั้นสั่งอาหารมาแตกต่างกันแถม...

     กินกัน3คนทำไมมีตั้งสี่ห้าถาดหละนั่น!

     "เห็นด้วย!"แจ๊คปล่อยมือจากซีโร่แล้วลงมือกินทันทีเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหน

     ส่วนเจ้าคนที่หลุดมาจากเงื้อมือมรณะนั้นได้ก็หันไปสบถอุบใส่โต๊ะเก้าอี้เคราะห์ร้ายแถวนั้น  ซึ่งทำให้ผู้พบเห็นต่างเกิดอาการเอ็นดูและขบขัน  เพราะท่าทางงอนเป็นเด็กๆแก้มป่องซึ่งไม่เหมาะกับคนเป้นเจ้าชายแถมยังสบถได้หยาบเหลือรับประทาน(?)จริงๆ  เฮ้อ

     เมื่อเห็นว่ามีคนประเดิมแล้วคนที่เหลือจึงเริ่มกินบ้าง  โดยที่อาหารในจานของแจ๊คและซีโร่ที่มีตั้งแต่พืชผักผลไม้ไปจนถึงอาหารจำพวกเนื้อที่มีหน้าตาแปลกหมดลงเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว ส่วนของรุ่นพี่นั้นเป็นอาหารจำพวกผักเสียส่วนใหญ่กับของเหลวสีแดงที่ถูกรินใส่แก้วทรงสูง  จากกลิ่นแล้วทายได้ไม่ยากว่าเป็นโลหิตซึ่งเขาและเด็กสาวนั้นทานอย่างช้าๆไม่รีบร้อนอะไร  ระหว่างนั้นแจ๊คและซีโร่ก็เดินไปทั่วโรงอาหารพร้อมของติดไม้ติดมือมาเต็มไปหมดซึ่งล้วนแต่เป็นของกิน

     ซึ่งคิลล์ได้มารู้ทีหลังว่าไม่ต้องจ่ายค่าตอบแทนอะไร

     เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วเด็กสาวทั้งสามก็ของตัวไปห้องน้ำ  ซึ่งก็ไม่มีใครขัดข้องเพราะยังไงผู้หญิงก็ธุระกับห้องน้ำเยอะกว่าพวกผู้ชายอยู่แล้ว  ไปเข้าห้องน้ำบางทีอาจจะไปแต่งสวยก็ได้ใครจะรู้

     หลังจากที่สามสาวเดินไปลับสายตาแล้วผู้ชายที่นั่งอยู่จนเต็มที่โต๊ะรอบๆ(หรือทั้งโรงอาหาร)ก็ลุกขึ้นยืนแล้วตีวงเข้ามาล้อมพวกเขาเอาไว้  ซึ่งคนโดนล้อมทั้ง3ก็ไม่ได้สนใจอะไรยังคงนั่งเท้าคางมองอย่างเบื่อๆเพื่อรอพวกผู้หญิงเช่นเคย

     "เฮ้ยแก!" เสียงตวาดเสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกร้องความสนใจ

     เด็กหนุ่มผมเงินหันไปมองอย่างเฉื่อยๆ  เขาหละเซ็งจริงๆเลยกับไอ้พวกชอบหาเรื่องเนี่ย  วันๆไม่มีอะไรทำ  มั่วแต่เอาเวลาไปอิจฉาคนอื่นให้ตายเถอะถึงว่าทำไมมันถึงได้ไม่มีสาวคบ "อะไรของพวกนาย" เขาถามพรางวาดนิ้ววนไปมาบนโต๊ะ

     "เห็นมั่นไส้หวะ  ขอสักที!"พูดจบไอ้คนนำก็เงื้อหมัดที่มีสายลมพัดอยุ่รอบๆใส่เขาอย่างกะเอาตาย  

     ซีโร่มองมันอย่างเฉยชาแล้วป้องปากหาวและไม่คิดจะหลบ  ให้ตายสิ  แต่ก้ดีมีเรื่องแก้เบื่อไหนๆคิลล์ก็ไม่อยู่ทำนิสัยเสียไปเธอก็ไม่รู้อยู่ดี

     ผัวะ!  มือของเด็กหนุ่มผมแดงปรากฏตรงหน้าของเด็กหนุ่มซึ่งกำลังนั่งหาว  เขารับหมัดนั้นเอาไว้ด้วยมือเปล่า  ใบหน้าเฉยชาพลันเปลี่ยนไปกลายเป้นร่าเริงสนุกสนาน...  ที่แอบแฝงไว้ด้วยความอำมหิตและความสะใจ

     "เฮ้ยแก  หมัดหนักดีนี่หว่า..." แจ๊คกล่าวชมพรางมองมือตัวเองที่มีแผลถลอกเล็กๆ

     "ใจกล้าจริงๆ  ทำไมไอ้พวกหน้าหมาโซ  หาสวยๆไม่ได้เลยอิจฉา?"ไซด์ถามด้วยคำพูดจิกกัดที่แทงใจดำหมาหมูหน้าโซทั้งหลายดังฉึกๆ  เขาลุกขึ้นแล้วหักนิ้วดังกร๊อบ "ถ้าอิจฉาจนไม่ไว้หน้ารุ่นพี่  ข้าก็ไม่เอ็นดูรุ่นน้องเหมือนกันหวะ  กำลังเซ็งพอดีว่าไหมไอ้น้อง" เขาไม่ได้พูดกับคนรอบตัวแต่กำลังถามเด็กร่วมโต๊ะของเขาต่างหาก

     "แน่นอน  และจัขอบคุณมากถ้ารุ่นพี่กรุณาเผื่อแผ่ความสนุกให้พวกเรา"ซีโร่พูดพร้อมกับรอยยิ้มหล่อเลว(?)กระชากใจสาวที่ทำเอาชายหลายคนรุ้สึกอยากจะประทับบาทาบนใบหน้านั้นให้เสียโฉม  นานๆทีเขาก็อยากจะวิวาทเหมือนกันนะเออ  เพราะเวลาอยุ่ในวังน้อยมากที่จะได้ต่อยกับใครโดยไม่มีเกณฑ์รักษาความปลอดภัย

     "งั้นจะรออะไรวะ  เอาเลย"คนที่คิดจะต่อยซีโร่กระชากเสียบอกให้เพื่อนๆเริ่มทำการตะลุมบอน

     และแล้วโรงอาหารก็เปลี่ยนเป็นสนามรบทันที  จนทำให้พ่อค้าแม่ค้าต้องรีบปิดประตูเหล็กและกางเขตอาคมกันเอาไว้  ทำไมไม่หนี?  ก็คนมันอยากดูนี่หน่านานๆทีจะมีคนตีกัน(เยอะๆ)ให้ดูแบบใกล้ชิดติดสนาม  ใครหละจะยอมพลาด?

     ซีโร่เตะผ่าหมากเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่วิ่งเข้าใส่เขาพร้อมกับมีดสั้นทื่อๆ(สำหรับเขา)  ทำให้คู่ต่อสู้คนแรกลอยโด่งไปติดแหมะที่เขตอาคมของแม่ค้าร้านอาหารตะวันออก  ทำเอาคนอื่นๆที่เห็นนั้นต่างก็เปลี่ยนจากวิ่งเข้าใส่เป็นวิ่งหนี  ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้หนีหรอก

      บนพื้นในรังสี2เมตรรอบตัวเขาพลันแปรสภาพไปเป็นพื้อนน้ำแข็งทำให้คนที่พยายามวิ่งสุดชีวิตล้มลงคางกระแทกพื้นเสียโฉม  โดยที่คนสร้งไม่ได้ตั้งใจ(มั้ง)  ซีโร่ก้าวช้าๆเข้าไปหาแล้วส่งยิ้มอย่างมีเมตตาก่อนจะเริ่มการซ้ำและตอกย้ำอย่างโหดร้ายจนทำให้ภาพลักษณ์เจ้าชายที่คนโดยกระทืบวาดฝันนั้นเปลี่ยนไปจนสิ้น...  นี่พี่ท่านเป็นเจ้าชายของมวลมนุษย์หรือเจ้าชายปีศาจวะ  แม่_ น่ากลัวมากเลยครับ

      แจ๊คนั้นก็ไม่ต่างจากซีโร่เท่าไหร่  เขาต่อยคนที่เข้ามาใกล้จนหน้ายุบดั้งหัก  ฟันหายไปคนละซี่สองซี่  แต่แน่นอนทุกคนล้วนกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง  บ้างก็กระเด็นไปชนโต๊ะเก้าอี้  บ้างก้ผนังกำแพงเพดาน...  ง่ายๆอยู่ใกล้อะไรก้ชนไอ้นั่นแหละ  แต่ถึงจะเป้นอย่างนั้นก็ไม่มีใครหนีเขาเพราะว่าเขาสู้มือเปล่าดังนั้นจึงประมาท  แต่ทุกคนล้วนมีจุดจบเดียวกันหมดคือ...

      ตาย... เอ้ย  จบอนาถ

      ส่วนรุ่นพี่หนุ่มนั้นแทบไม่ต้องพูดถึงเพราะถ้าให้พูดถึงแล้วเดี๋ยวจะเสียวไส้  อยากรู้?  โอเคได้  ถ้าอยากรู้จะบอกให้...  ไซด์ก็คงต่อสู้มือเปล่าเช่นกับรุ่นน้องของเขา2คนเพียงแต่วิธีการนั้นต่างกันลิบลับ  เขาจะเน้นที่การทำให้อีกฝ่ายล้มแล้วค่อยกระทืบซ้ำแบบกะเอาสะใจล้วนๆ  ส่วนคนที่เข้ามาแทรกในขณะที่พี่ท่านกำลังสนุกนั้นก็โดนเสยปลิวทุกราย  รายไหนไปตกตรงที่ว่างไม่มีใครรอซ้ำอยู่ก็รอดแต่ถ้าโชคร้ายไปตกตรงซีโร่หรือแจ๊คหละไม่แน่ว่าจะรอด

      ไม่นานนักมันก็จบลง...

       ด้วยสภาพเหมือนขีปนาวุธลงอย่างไรอย่างนั้น  แถมไอ้ขีปนาวุญ3ลูกที่ว่านั่นก็ดันหน้าตาหล่อบาดตาบาดใจเสียเสียจนฝูงคนอิจฉาตาย(มั้ง)ไปหลายคนแล้ว