Class Room ห้องเรียนอลวนกับรักอลเวง

บทที่9
ตอนพิเศษของพวกผู้ชายจร้า
   กรี๊งงงงงง
 
    เสียงนาฬิกาปลุกปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น ส่งผลให้ร่างสูงระหงส์ของชายทั้งสามที่นอนขุดคู้อยู่บนเตียงตื่นขึ้น แต่ติดอยู่ที่เจ้าของนาฬิกายังคงอยู่ภายใต้ผ้านวมหนานุ่มในขณะที่คนอื่นเขาตื่นกันหมดแล้ว
 
     "เห้ย ไอควิน ตื่นได้แล้วโว้ย นาฬิกาแกมันร้องจนจะระเบิดแล้วมั้งเนี่ย"อาซูล่าอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวและกางเกงเลสีดำบ่นขึ้นอย่างหงุดหงิดผมสีเทาที่เป็นทรงบัดนี้ยุ่งเหยิงไปหมดดวงหน้างอง้ำเกิดจากการนอนไม่พอ
     "อาซูล่า แกบอกฉันทีดิ๊ ว่าฉันสามารถเตะมันออกไปนอกห้องได้"โคซาคุก็ไม่แพ้กันเขาอยู่ในชุดลำลองเช่นเดียวกับอาซูล่าผมสีดำยาวระต้นคอถูงหนังยางมัดไว้ๆง่ายๆเพื่อไม่ให้เกะกะ ดวงหน้าอิดโรยเหมือนคนอดนอน
     "เออ ฉันว่าปลุกมันเหอะ วันนี้มันบอกจะออกไปวิ่งตอนเช้า"อาซูล่าพูดพร้อมปิดนาฬิกาปลุกพร้อมกลับไปนอนที่เตียงต่อ เมื่อโคซาคุมองนาฬิกาก็พบว่ามันเพอ่งจะตีสี่ครึ่งเอง ซึ่งเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนเขามันเป็นบ้าอะไรถึงต้องตั้งนาฬิกาปลุกซะเช้า แถมยังไม่ยอมตื่นอีกต่างหาก
 
   ตุบ ปัก....โครม!!
 
     "โอ้ย โคซาคุแกจะปลุกฉันขึ้นมาหาซากอะไรวะ!"ควินกูวตะโกนขึ้นอย่างโมโห เรือนผมสีเหลืองทองที่เซ็ตมาอย่างดีตั้งแต่เมื่อคืนกลับถูกพ่อเพื่อนตัวแสบทำลายซะป่นปี้ด้วยการเอามือจิกหัวและกระชากลงมาจากเตียง ยังไม่พอครับท่านผุ้อ่าน มันยังกระทืบ!แถมมาด้วย!!
     "หึ...ปลุกแกมาทำไมน่ะเหรอ ไอควินคร้าบ แกร้มั้ยว่าไอนาฬิกาวันเวรนั่นมันปลุกแกตั้งแต่ตีสี่ และยังไม่หมดนะครับไอคุณเพื่อน ไอนาฬิกานั่นมันยังปลุกตั้งแต่ตี่สี่ถึงตีสี่ครึ่ง แล้วแกยังไม่ยอมลุกขึ้นมาปิดทำให้พวกฉันทั้งสองคนต้องตื่นจากการนอนหลับ หลังจากผ่านพายุเมื่อคืน และการฟักไข่สุดนรกนั่น แกยังมีหน้ามาทำหน้าโกรธฉันอีกเร๊อะ! แกไม่สำนึกผิดใช่ไหมไอควิน ที่แกทำให้ฟังฉันต้องตื่นนอนแต่เช้า อ้อแต่ไม่เป็นไรนะ เพราะฉันคิดว่าแกคงไม่ต้องไปออกกำลังจากกลางแจ้งแล้วละ ฉันจะทำให้แกออกกำลังกายที่เตียงจนแกเปล่งเสียงร้องสุดเสียวออกมาเลยละหึๆๆ(คิดจะทำไร๊อ๊ะ *.,* : นักเขียนขอลุ้นด้วยคนนะ >()<///)"สิ้นเสียงโคซาคุสีหน้าของควินก็เริ่มถอดสี และพยายามเปล่งเสียงออกมาสุดชีวิต
     "เห้ย โคซาคุอย่าบอกนะว่ากะ...แก=[]=;"เมื่อยังไม่ทันพูดใบหน้าของโคซาคุก็ค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และ...ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสองคน และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวของควินกูว
 
    โคซาคุเริ่มขยับเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และควินที่รู้บทลงโทษที่ตนเคยโดนมาแล้วนั้นหมดสิ้นทางขัดขึ้น จมูกค่อยๆชนกัน โคซาคุเริ่มเอาร่างกายกำยำสมความเป็นชายกดควินกูวให้ลงไปนอนราบกับเตียง และบรรจงปลดกระดุมเสื้ออกอย่างอ้อยอิ่ง และค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างช้าๆ (ขอบอกเลยนะคะ ว่าคนแต่งไม่ใช่สาววาย และไม่ได้คิดอะไรเลยจริงจริ๊ง >///<!!;;) มือของโคซาคุก็เริ่มเลื้อยไปมาตรงไปหน้าเกลี้ยงเกลาของควินอย่างช้าๆและทันใดนั้น!
 
   โป๊ก!.....โป๊ก!...โป๊ก!!!
 
     "โอ้ว ไปเหี้ยดคซาคุแกโขกแรงกว่าครั้งที่แล้วอีกนะโว้ยT()T!!"ควินร้องเสียงหลงพลางลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ
     "หึ! แค่นี้ยังน้อยไป"เมื่อสิ้นคำของโคซาคุ ก็มีเชือกที่มาจากไปไม่รู้ค่อยๆมีรัดมือและขาของควินเอาไว้ใหติดกับเตียง
 
    โคซาคุเอามีไปสัมผัสท่อนบนที่เปลือยเปล่า ที่มีหยดน้ำเกาะพลางพลายเพราะความตื่นเต้นผสมความกลัว ควินได้แต่มองภาพนั้นอย่างตกใจสมองพยายามคิดหาทางหนีเพราะสิ่งนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องดีสำหรับความเป็นชายแท้ของเขาแน่นอน! และโคซาคุยื่นมือไปกุมจุดกึ่งกลางของควินพร้อมทั้งร่ายคาถามขมุมขมิม ทันใดนั้น ร่างของงูเหลือขนาดใหญ่ก็ปรากฏกายขึ้น มันเลื้อยๆไปรอบๆจุดกึ่งกลางของควินอย่างชวนหวาดเสียวที่สุด จนควินต้องร้องเสียงหลง
 
     "เห้ย คซาคุแกจะทำอะไรของแกวะ เอามันออกไปจากน้องชายของฉันเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย TT{}TT!!"ควินร้องเสียงหลงพยายามขยับตัวเพื่อหนีสุดชีวิต
     "เอาน่า มันไม่ทำอะไรแกหรอกเพราะฉันสั่งมันแล้วว่าให้เลื้อยเฉพาะเป้าแกเท่านั้น แน่นอนว่ามันจะหยุดก้ต่อเมื่อแกยอมพูดว่า 'ผมเป็นเกย์และชอบให้ผู้ชายแทงข้างหลังครับ' แกต้องพูดอย่างนี้ไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะพอใจ แต่....ถ้าแกไม่พูด ไองูตัวนี้ก้จะกลายเป็ยเทียนและมันจะค่อยๆมีเปลวไฟที่พอจะทำให้ความภาคภูมิใจของนายสูญหายไปในพริบตา เอาละขอให้สนุกนะเพื่อน ฉันไปละฝันดีนะครับ"สิ้นคำพูดของโคซาคุ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงควินร้องโหยหวนเป็นการตอบสนองมาอย่างดีเยี่ยม!
     "เอาละสำหรับความยุ่งเหยิงนี้พวกผมขอจบลงด้วยดีนะครับ อยากรู้ว่าไปควินจะเป็นอย่างไรต่อ โปรดติดตามในบทที่สิบนะครับว่ายามเช้าของควินมันจะหรรษาแค่ไหน หึๆๆ"
 
   ผ่านไปสามชั่วโมง
 
    ผมตื่นขึ้นมาด้วยความสบายกายและใจ พร้อมกับไปดูผลงานที่ผมสร้างเอาไว้เมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว ไอควินมันนอนหอบเหนื่อยอยู่บนเตียง ผมเดาว่ามันคงจะทำตตามเงื่อนไขแล้วงูถึงได้หายไป แต่ผมลืมบอกวิธีแก้เชือกกับมันซะงั้น แต่ทุกท่านครับ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ แต่ตอนนั้นผมง่วงมากแค่นั้นเอง แต่ดูจากสายตาของไอควินผมว่ามัคงหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลยละ ฮ่าๆๆ ท่านผู้อ่านครับผมรู้สึกของคุณตำราเรียนพวกนี้จริงๆที่ทำให้ผมสามารถแก้เผ็ดมันได้
 
    แต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือสภาพห้องของพวกผมเนี่ยแหละที่เป็นปัญหา เมื่อคืนพวกผมฝ่าไปพายุมรณะเล่นซะห้องเละเทะไปหมด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะหลังจากผ่านมรสุมเมื่อคืนทุกอย่างก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ไอสิ่งของที่กระจัดกระจายพวกนี้สิที่ทำให้พวกผมเซ็งสุดๆ ชั้นหนังสือที่ไม่มีหนังสือ ทำไมน่ะเหรอ เพราะหนังสือมันหบ่นมาอยู่ที่พื้นน่ะสิ โต๊ะที่มีหวี ครีม และอุปกรณ์ที่ควรจะอยู่บนโต๊ะกลับว่าเปล่าข้าวของหล่นเกลื่อนอยู่ที่พื้น กระเป๋าที่พวกผมเก็บอย่างสวนงามบัดนี้มันออกมากองเละอยู่หน้าเตียง และเชหมอนของผมที่ควรจะอยู่บนเตียงแต่มันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ผ้าห่มของอาซูล่าที่มันน่าจะพับไว้อย่างดี มันหล่นมากองอยู่บยพื้น หมอนข้างของควินที่โดนมัดตอนนี้กลายเป็นสนามเด็กเล่นเล่น ของ....ไอพวกนกไม่รักดีทั้งสามตัวที่มันนั่งนอน กิน(ตู้เย็นถูกเปิด) และจิดหมอนข้างกันอย่างสนุกสนาน!!
 
    หลังจากถูกพายุเมื่อคืนทำให้พวกเราต้องพยายามใช้พลังที่ร่ำเรียน(อันที่จริงต้องเรียกว่าอ่านเองเรียนเองมากกว่ามั้ง)ช่วยกันจัดการ และนั่นทำให้ไข่ของพวกเราฟักออกมาจนได้ ถือเป็นความพยายามที่ดูยิ่งใหญ่ว่าไหมครับ
 
     "เห้ยโคซาคุนายช่วยมาแกะ ไอควินออกมาจากเตียงได้แล้ว มันจะขี้ราดอยุ่แล้ว!!"อาซูล่าพุดพลางบุ้ยไปทางทิศที่ควินนอนอยู่ เออแฮะผมลืมแงะมันออกมาเสียสนิทเลย (ดูไว้นะคะผู้อ่าน ว่าพระเอกของเรามันขี้ลืมขนาดไหน=_=; : นักเขียนขอแทรกฮ่าๆ) ผมเดินไปหาไอควินที่หน้าเปลี่ยนสีเป็นสีเขียวด้วยความอดกลั้น ผมกลั้นหัวเราะมันพลางร่ายเวทอย่างรวดเร้ว ทันทีที่เชือกหลุดไอควินมันก้รีบวิ่งแจ้นไปหาห้องน้ำทันที และไม่วายส่งเสียงด่ามาตามทาง
     "ไอโคซาคุฝากไว้ก่อน เดี๋ยวฉันขี้เสร็จแกต๊ายยยย!!"และมีเสียงอันน่าเกลียดดังมาจากห้องน้ำเป็นระยะๆ แถมยังส่งกลิ่นเหม็นจนพวกผมทั้งสองต้องรีบไปเปิดหน้าต่าง
     "เออ อาซูล่าพวกเราจะทำอย่างไรกับไอลูกเจี๊ยบพวกนี้ดีละ"ผมหันไปถามอาซูล่า และปรายตาไปมองไปนกหน้าตาและสีขนประหลาดด้วยใบหน้าสุดเซ็ง ไอเราก็คิดว่าสิ่งที่จะฟักออกมาจากไข่จะเป็นมังกร หรือสัตว์ที่ดูยิ่งใหญ่ แต่ไหวกลับออกมากลายเป็นนกตัวเล็กๆก็ไม่รู้ เห้อ แค่เห็นหน้าพวกมันความพยายามเมื่อคืนของผมก็หายไปหมด รุ้สึกว่าเราพยายามตั้งมากเพื่อให้เห็นไอนกพวกนี้ฟักออกมาเนี่ยนะ ไอคนแต่งไม่มีความคิดสร้างสรรค์เอาซะเล้ย (ขอโทานะยะที่ฉันมันไร้ความคิดสร้างสรรค์ ไอพระเอกงี่เง่าเอีย เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะจับแกให้ได้กับควิน และอาซูล่าเป็น 3p วะเลยหนิ!! : นักเขียนขอแทรก = =+)
     "ฉันก็จนปัญญาว่ะ คงต้องเลี้ยงพวกมันแล้วรอวันจันทร์ค่อยถามอาจารยืแล้วกัน"เออพูดแล้วเคือง ไอคุณอาจารย์บอกว่าจะให้เอามาดชว์วันนี้แต่มันกลับบอกพวกเราทางช่องอะไรที่เสียงซักอย่าง เหตุเพราะว่าวันนี้คือวันเสาร์ มันน่าแค้นนัก =*=!
 
    ผมหันไปมองนกทั้งสามตัว ทั้งหมดเป็นนกปักษาสวรรค์ ตามที่อาซูล่าบอกอะนะ ของผมเป็นปักษาสวรรค์รูบร้า Paradisaea rubra มีคนสีดำสองเส้นที่หาง และมีสีแดงตั้งแต่บริเวรลำตัวถึงคอ ผมว่าหน้าตามะนแปลกจนไม่เชื่อว่าเป็นนก = =; ของอาซูล่าเป็นปักษาสวรรค์ Seleucidis melanoleuca ตัวผู้จะมีขนที่หางยาวคล้ายเส้นลวด12เส้น (อาซูล่ามันนั่งนับเอา นับถือในความพยายาม) ส่วนของไอคนที่นั่งขี้อยู่ในห้องน้ำ ไอควินกูว เป็นปักษาสวรรค์ Cicinnurus regius ขนบนอกจะเป็นสีขาว แต่ขาจะเป็นสีฟ้าสดใส เห็นอาซูล่าบอกว่าเป็นพัธุ์ที่เล้กที่สุดในบรรดานกปักษาสวรรค์ทั้งหมด
 
    ส่วนตัวผมไม่ค่อยรู้เรื่องนกเท่าไหร่แต่ผมคิดว่าทางพวกผู้หญิงก็น่าจะฟักออกมาเป็นนกเหมือนกัน แม้ผมจะไม่คิดว่านกมันจะมีประโยชน์ในการเรียกพลังเวทย์หรือในการต่อสู้ได้อย่างไรก็ตามที แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะดูถูกพวกมันหรอกนะ เพราะกว่าที่จะฟักออกมาเล่นลำบากซะขนาดนั้นมันต้องมีความพิเศษอะไรบ้างแหละน่าเชื่อผมสิ
 
     "นี่โคซาคุอย่ามัวแต่อู้สิรีบมาช่วยกันเก็บของที่ไปพวกนี้มันทำเร็ว อ้อคิดอีกทีนายไม่ต้องแล้ว ควินมันออกมาพอดี งั้นนายไปเอาน้ำจากข้างล่างมาให้ไอพวกนี้ดื่มแล้วกัว"อาซูล่าพูดพลางไปดึงควินมาช่วยเก็บกวาด
     "เอ้า ทำไมต้องเป็นข้างล่างละ ห้องน้ำเราก็มีนิ"ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย อากาสแบบนี้เนี่ยนะจะให้ลงไปข้างล่างใครลงก็บ้าแล้ว!
     "นายจะไม่ลงก็ได้นะ ถ้านายอยากไปดมกลิ่นต้นเหตุที่ทำให้พวกเราต้องเปิดหน้าต่างในห้องน้ำก็ตามสบายฉันไม่ว่าแกหรอกฮ่าๆๆ"อาซูล่าพูดพลางหันไปมองห้องน้ำ แม้ว่าเราจะเปิดหน้าต่างแต่กลิ่นที่มันลอยยออกมาบอกตรงๆว่ายุงดมยุงยังตาย
     "เออ งั้นฉันยอมเดินตาดแดดดีกว่าว่ะ"ผมว่าพลางรีบวิ่งลงไปสุดชีวิตก่อนที่จะเจอหนังสือฝาดหน้าจากไอควิน วึ่งดูเหมือนว่าผมจะปิดประตูทันอย่างหวุดหวิดเพราะผมได้ยินเสียงวัตถุบางอย่างชนประตูเข้าอย่างจัง พร้อมกับเสียงด่าของควินที่ตามมาเป็นระยะๆ
 
     ห้อผมว่าผมรีบไปตักน้ำดีกว่า เผื่อว่ากลับไปวันๆที่แสนจะวุ่นวายของผมจะจบลงได้บ้าง ว่าไหมละครับ ท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน....
 
#เป็นอย่างไรกันบ้างคะสำหรับตอนพิเศษของหนุ่มๆทั้งสาม ดูเป็นวันที่เหนื่อยอ่อน(?) และสนุกดีนะคะ คิดอย่างนั้นไหมคะ
ปล.เงียบมากเลย ช่วยมาคอมเม้นกันเยอะๆนะคะ คนแต่งเหงามาก T^T!!
ปล.2เรื่องพันธุืนกทั้งฝ่ายนางเอกและพระเอกสามารถดูได้ที่  google แล้วพิมพ์คำว่าปักษาสวรรค์ ได้นะคะ (ความจริงอยากเอาเว็บมาแปะแต่ copy และวางไม่ได้อ่างิ = =;)