รักใสๆกับนายมาเฟีย

"กะ...กะ...ก็...ฉะ...ฉะ...ฉันรักนาย!!"ฟ้าใสตะโกนบอกพฤกษ์
"อ่ะ...ห๊ะ"เขาดูตกใจ
"งะ...งั้นฉันกลับก่อนนะ"เมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินจากไป
"กลับมาแล้วนายท่าน"คนรับใช้ของวัง รัตนภัสนา
ณ โต๊ะทานข้าวที่วัง รัตนภัสนา
"นี่ แกพ่อบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ากลับบ้านดึก"พ่อของพฤกษ์ ทัษณะ รัตนภัสนา
"นี่ แก!"
"เจ้าพฤกษ์!"นํ้าเสียงของพ่อเขาดูท่าทางโมโหมาก
"นี่ คุณก็"แม่ของพฤกษ์ รินนการณ์ รัตนภัสนา
"อย่ามายุ่ง!!"พ่อของเขาตะคอกใส่แม่ของเขา
เขาทนต่อไปไม่ไหวเขาเลยลุกออกจากโต๊ะ เขาขึ้นไปบนห้อง
ฟุบ...เขาล้มลงนอน
"ทำไมต้องรักยัยนั่นด้วยนะ"เขาพูดในใจ
"เฮ้อ...อะ..อายจังเลยเผลอบอกไปแล้วอ่ะ"เธอมองขึ้นไปบนหน้าต่าง เธอเห็นรูปของเขาอยู่บนฟ้า
"อ๊ะ...ไปนอนดีกว่า"
"เฮ้อ...พรุ่งนี้แล้วเหรอ"
ทั้งสองคนคิดในใจ แม้จะอยู่กันต่างที่แต่ถ้าใจตรงกันมันตรงกัน...
    To Be Continue
สวัสดีค่ะ ผู้อ่านทุกคน ชื่อ แพร นะคะ ต้องขอบคุณทุกกําลังใจที่ติชมมานะคะ