รักใสๆกับนายมาเฟีย

               ขณะตอนที่ทุกคนในห้อง11Aกำลังเรียนวิชา สังคม อยู่ "นี่ๆเธอขอยืมปากกาเจลหน่อยสิ"พฤกพูดด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนหวาน ทำให้ฟ้าใสเริ่มรู้สึกว่าใจเต้นแรงขึ้นทุกที "อ่ะ จ้า"ฟ้าพูดด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เมื่อเธอพูดจบเธอก็ยื่นปากกาเจลให้พฤกษ์ มือของพฤกษ์สัมผัสกับมือของฟ้าใส ทำให้ฟ้าใส รู้สึกว่า รักแรกพบของเธอจะไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป แต่ยังไงเธอก็ไม่กล้าสารภารักอยู่ดี

         วันต่อมา "ไปก่อนนะคะ" เสียงฟ้าใสพูด วันนี้วันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์ เธอกำลังเดินไปโรงเรียนอย่างมีความสุข เพราะ เธอตัดสินใจว่า วันนี้เธอจะสารภาพรักกับพฤกษ์ เมื่อถึงโรงเรียนเธอเห็นพฤกษ์กำลังนั่งจดการบ้าน "ฟ้าาาา มาแล้วหรอ"เสียงของเพื่อนสนิทเธอ ชื่อ แพร ฟ้ารีบไปวางกระเป๋า ที่โต๊ะแล้วเธอก็รีบไปเข้าห้องนํ้า "ตกลงเรื่องเมื่อคืนที่คุยกันว่าไง จะสารภาพไหม"เพื่อนของเธอพูด"ก็อย่างที่บอก ยังไงก็จะสารภาพ ต้องสารภาพใหได้"เธอพูดอย่างมั่นใจแต่เธอยังไม่รู้ว่ามีใครแอบฟังอยู่ เมื่อถึงตอนพักเที่ยง "ยายฟ้าพร้อมนะ"เพื่อนของเธอถาม"พร้อม...มั่ง"เสียงของดูสั่นๆยังไงไม่รู้ แต่เมื่อก้าวเท้าเดินที่กำลังจะเดินไปหา เธอก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเธอเห็น เพื่อนที่ห้องของเธอยื่นไหมพรมให้พฤกษ์ เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นมันทำให้เธอหมดกำลังใจ ณ ที่ห้องของฟ้าใสตอนเย็น ตุบ.............เธอนอนลงบนเตียนสีฟ้า เธอนอนตะแคงข้าง

กอดหมอนข้างแล้วนํ้าตาของเธอก็ร่วงหล่นลงมาหยดบนหมอนข้าง เหมือนดอกไม้ที่กลีบดอกของมันกําลังร่วงหล่น

ลงบนพื้นดิน "ทําไม....ทำไม!!!!!!!!!!!!"ฟ้าใสตะโกนลั่นห้อง

   To Be Continue