รักใสๆกับนายมาเฟีย

"ก็เพราะ"แม่ของเธอพูดลากเสียง
"เพราะอะไรหรอครับ"เขาถามอย่างสงสัย
"ฉันเคยทำงานให้พ่อของเธอไงหล่ะ"แม่ของเธอบอกอย่างเสียงดัง
'
'
'
'
'
'
"ห๊า!!!"เสียงที่ประสานพร้อมกันด้วยความตกใจ
"อ๋อ น้ารัตน์ นี่เอง"เขากอดอก
"ก็เพราะอย่างนี้นี่แหละท่ทำให้ฉันเชื่อใจเธอไงหล่ะ นายพฤกษ์"แม่ของเธอบอก
'
'
'
'
'
'
"เจ้าพฤกษ์ พ่อมีเรื่องสําคํญจะบอก"พ่อของเขายืนกอดอกพิงกำแพงอยู่
"พ่อ...มีอะไรหรอ"เขาหันมาตอบพ่ออย่างเย็นชา
"แก..รักฟ้าใสไหม"พ่อของเขาถามอยย่างไม่เต็มใจ
"รักสิ...รักมากด้วย"เขาตอบอย่างตรงไปตรงมาและมั่นใจ
"หึหึ...หรอ"พ่อของเขาหัวเราะแบบชักกล
"อือ...แค่นี้แหละ ไปละ"เมื่อพูดจบพ่อของเขาก็เดินจากไป
'
'
'
'
'
"มาแล้วคร้าบ"เขาตะโกนบอกเพื่อให้เธอรู้ตัว
"มาแล้วหรอ"เธอพูดอย่างดีใจ
เขาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นเธอนั่งรออยู่บนโซฟา
"เป็นไร...พอดีหมอบอกให้กลับบ้านได้แล้วหน่ะ"เธอพูดแล้วยิ้มให้เขา
"อะ..เอ่อ..งะ..งั้นกลัยบ้านกันเถอะ"เขาเดินเข้ามาจับมือเธอ
 
     TO BE CONTINUE