รักใสๆกับนายมาเฟีย

"วันนี้ไปเที่ยวสวนส้มกันใช่ปะ"เพื่อนเธอถาม
"ก็...แหงแหละ"เธอทำหน้าแบบเซงๆ
.
.
.
.
.
5นาทีผ่านไป
.
.
"ฮ้าววววว"เพื่อนเธอบิดขี้เกียจ
"แยกย้ายกันไปก็แล้วกัน"เพื่อนเธอพูด
"อะ อือ"เธอพยักหน้า
สวนส้มแห่งนี้เป็นสวยส้มที่โรแมนติกที่สุดเท่าที่ฉันเคยมาเลยหล่ะ เธอเดินเข้าไปเก็บผลส้มในล็อกที่3
"ชั้นถือให้นะ"เขาเดินมาพร้อมกับจับมือเธอ
"อะ อึก"เธอหน้าแดงไปหมดเลย
"เดี๋ยวฉันมานะ"เขาเดินไปที่หน้าร้านขายนํ้า
"สาวน้อย ไม่ได้เจอกันานเลยนะ"เสียงชายลึกลับคนหนึ่ง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!"เสียงของเธอดังลั่น
"อะ...ฟ้าใส!"เขารีบวิ่งมา
"เฮ้ยพฤกษ์...แล้วฟ้าใสหล่ะ"เพื่อนเธอถาม
"ไม่รู้สิ..อยู่ๆก็ร้องขึ้นมา..หายไปไหนแล้วเนี่ย"เขาพูดอย่างโมโห
"งั้นเราออกตามหากันเถอะ"เพื่อนเธอเสนอ
ฟ้าใส....ยัยฟ้า...พี่ฟ้า ทุกคนตะโกน
วิ้ว~วิ้ว~วิ้ว~เสียงลมพัดอันเหน็บหนาว
แปะ มีอะไบางอย่างมาแปะหน้าเขา

"เฮ้!มาดูนี่สิ"เขาตะโกนเรียก
               " เจ้าพฤกษ์ ฟ้าใสอยู่กับฉัน"
อาจเป็นเพียงข้อความที่สั่นๆ แต่มันก็มีความหมาย
กรอด!"หนอย~~"เขาลุกขึ้นทำสีหน้าที่ดูหงุดหงิด
.
.
.
.
.
.
"อะ...อื้อ"เธอหรี่ตา แล้วค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ
"เป็นไงบ้างสาวน้อย"เสียงชายลึกลับ
"น่ะ...น่ะ...นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย"เธอรู้สึกปวดหัว
                    TO BE CONTINUE
แพรค่ะ ช่วงนี้อัพนิยายอาจจะช้าไปหน่อยค่ะ เพราะ การบ้านเคียลไม่ทัน งามเยอะ กว่าจะได้อัพก็ต้องหาโอกาศเหมาะๆค่ะ