ยัยหน้าแบ๊วกับนายเพลย์บอย

ตอนนี่เราสองคนกำลังอยู่บนรถแท๊กซี่  ที่กำลังแล่นผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่งไป
จอดตรงนี้เลยครับพี่  เสียงฮิคารุบอกกับพี่คนขับรถแท๊กซี่่   ฉัน : จอดทำไมล่ะ ???  *-*??
ฮิคารุ : ไม่ต้องพูดมาก  หิวมากไม่ใช่หรอ  นี่ไง    " ฮิคารุชี้ไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ข้างถนน " 
ฉัน : นายหมายความว่า   ฮิคารุ : ใช่แล้ว  เราจะกินก๋วยเตี๋ยวที่นี้กัน
เขาจับมือฉันไปยังร้านก๋วเตี๋ยว  แต่ทำไมเขาชอบจับมือฉันจังน่ะ -/////- อุ๊ย !!! แล้วทำไมหัวใจ
ของฉันเต้นแรงแบบนี้  ไอหัวใจไม่รักดี    ฉัน : นี่นายฉันเดินเอง ไม่ได้เป็นเด็กอมมือ  ปล่อยมือฉันได้แล้ว   ฮิคารุ : ก็เธอชอบซื้อบื้อ ทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้   ฉัน :  ฉันหรอเด็ก  แต่ก็ดีหน้าเด็ก อิอิ
ฮิคารุ : เปล่าหน้าเด็ก  หน้าเธอประมาณ 30 ปี  แต่ทำตัวเหมือนเด็ก 2 ขวบ
ฉัน :  กริ๊ดดด  ไอปากปีจอ  ไอบ้า ไอทุเรศ ไอโรคจิต .....   ฮิคารุ :  เธอจะเงียบได้รึยัง
ฉัน : ทำไมล่ะ นี้มันปากของฉัน ฉันจะพูดอะไรก็ได้ มันเรื่องของฉัน    ฮิคารุ : ถ้าเธอไม่เงียบ
ฉันจะยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวช่วยให้เธอเงียบเอง    เขาก้าวมาหาฉันอย่างช้าๆ สายตาจ้องมาหา
ฉัน  สายตาอันเจ้าเลห์ ไม่น่าไว้วางใจ  ฉันก้าวเท้าไปข้างหลังเรื่อยๆ แต่ฮิคารุก็ก้าวเท้าตามฉันมา
ติดๆเหมือนกัน  จนเท้าของฉันชนกับต้นไม้ เขาโน้มหน้าลงมาหาฉัน หน้าของเราใกล้กันมากกกก
ฉันสัมผัสได้จากเสียงลมหายใจร้อนๆของเขา  แสดงว่าหน้าของเราสองคนคงใกล้มากๆเลยสิน่ะ
ฉันเงยหน้ามองฮิคารุ  ตายล่ะทำไมใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างนี้  ฉันรู้สึกว่าหน้าของฉันกำลังร้อน
เขาโน้มหน้ามาจูบฉัน  จูบนี้เป็นจูบที่นุ่มนวลและหอมหวาน  แล้วก็เนินนาน  สติของฉันหลุดลอยไป
กับอากาศ แต่ฉันต้องตั้งสติให้ได้  แล้วฉันก็ทำได้ ฉันผลักฮิคารุไปอย่างเต็มแรง