ยัยหน้าแบ๊วกับนายเพลย์บอย
8.7
เขียนโดย Starblack
วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.28 น.
27 ตอน
13 วิจารณ์
35.50K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556 09.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) วันที่จิ๊บเลิกกับเค ( วันนี้ทำไมมันซวยอย่างนี้ )
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ร้านอาหารใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย
นุ๊ก : เห้ย!!! แกจิ๊นั่นเคนิ แกไม่ทักแฟนสุดที่รักของแกหน่อยหรอ เห็นไปไหนมาไหนตัวติดเหมือน
กับปลิง ( คนเขียนคิดได้ยังไงเนี่ย " ตัวติดอย่างกับปลิง ) หรือว่าแกทะเลาะกันอีกใช่ไหม บอกมา
น่ะ ฉัน : ใช่ ก็ฉันน้อยใจนิ เขาไม่เห็นจะเทคแคร์ฉันเลย เชอะ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ
อั้ม : นั่นแฟนใครหว่า??? เดินมาโน่นแล้ว นุ๊ก : เอิ่ม !! ก้อไม่รู้สิน่ะ 555 ทำไมมาช้าห๊ะ !!!!
พี่เบียร์ : ก็เพิ่งเลิกเรียน อย่าง้อลน่ะ เดี๊ยววันนี้เองอยากกินอะไร เขาเรียนเองน่ะ นุ๊ก: 555 น่ารักที่
สุดเรยยย -//////- นิว : หมั่นไส้คนมีแฟนแถวนี้จัง อย่าให้ฉันมีแฟนบ้างน่ะ จะควงเช้าควงเย็น
เลย คอยดูสิ อั้ม : เวอร์ไปแล้วเพื่อนฉัน ฉัน : อิ่มจังเลยยย ไปจ่ายตังค์แล้วกลับมหาวิทยาลัย
กันเถอะ อั้ม : ฉันเห็นด้วยกับไอจิ๊บน่ะเว้ย วิชาตอไปต้องสอบเก็บคะแนนด้วย ฉันจะไปรีบอ่าน
หนังสือ เดี๊ยวสอบตกกันพอดี นิว : อ่านไปก็เท่านั้นแหละ ไม่เข้าหัวสมองของฉันเลยสักตัว
สอบหรือไม่สอบก็ตกอยู่ดี ชิวๆจะตาย นุีก : มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ ไปกันได้แล้ว
ณ มหาวิทยาลัย
เห้อ !!! ข้อสอบอะไรว่ะเนี่ย ทำไมมันไม่ตรงกับที่ฉันอ่านเลยน่ะ กาๆไปก็แล้วกัน ออกข้อสอบก็ยาก เห็นใจคนโง่บ้างสิ 55555 เสร็จเรียบร้อย ฉันลุกขึ้นส่งข้อสอบให้อาจารย์ พอออกจะห้องสอบปุ๊บ
นิว : เป็นไงบ้างว่ะ ทำได้ไหมว่ะ ฉัน : แกดูสีหน้าฉันสิ หน้าเป็นแบบนี้หรอเขาเรียกว่าทำได้ :(
นุ๊ก : อ้าวแล้วไหนอั้มล่ะ นิว : รายนั้นคำคำนวณอยู่สิท่า พวกแก็รู้อยู่ว่าคงไตร่ตรองมิใช่น้อยเลยน่ะ
อั้ม : นินทาฉันอยู่หรอ ฉัน : เห้ยมาตอนไหนว่ะ ตกใจหมดเลย
สายตาคู่นั้นฉันจำได้ไม่มีลืม แต่เขามาทำไม เขามาหาใคร หรือว่ามาหาฉัน เคเข้ามาใกล้ๆแล้ว
เค : ขอโทษน่ะ เราขอคุยกับจิ๊บหน่อย พวกเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ เขาพูดเสร็จจับมือฉันแล้วเดิน
ไป ฉัน : จะพาไปไหนเนี่ย ทำไมต้องรีบจัง *_*??
พอมาถึงบ่อน้ำพุ หน้ามหาวิทยาลัย เขาก็ยืนนิ่งไม่พูดอะไร ฉัน : ถ้านายไม่มีอะไรฉันจะกลับ
ฉันยังไม่ทันจะก้าวขา เขาก็เดินเข้ามากอดฉัน ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย อ้อมกอดที่
แสนอบอุ่นกลับมาอีกครั้ง หรือว่าเขาจะมาง้อฉัน -/////////- แล้วเขาก็ผละฉันให้ฉันได้มอง
หน้าเขา เค : จิ๊บเราเลิกกันเถอะ เราว่าเราสองคนไปกันไม่ได้ เธอคงจะได้เจอคนที่ดีกว่าฉัน
ฉันพูดอะไรไม่ออก นอกจากปล่อยให้เขาเดินจากไป น้ำตาที่หลั่งไหลไม่หยุด ทำให้หัวใจของ
ฉันเหมือนจะสลาย พร้อมกับฝนที่โปรยลงมาอย่างหนัก
นุ๊ก : เห้ย!!! แกจิ๊นั่นเคนิ แกไม่ทักแฟนสุดที่รักของแกหน่อยหรอ เห็นไปไหนมาไหนตัวติดเหมือน
กับปลิง ( คนเขียนคิดได้ยังไงเนี่ย " ตัวติดอย่างกับปลิง ) หรือว่าแกทะเลาะกันอีกใช่ไหม บอกมา
น่ะ ฉัน : ใช่ ก็ฉันน้อยใจนิ เขาไม่เห็นจะเทคแคร์ฉันเลย เชอะ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ
อั้ม : นั่นแฟนใครหว่า??? เดินมาโน่นแล้ว นุ๊ก : เอิ่ม !! ก้อไม่รู้สิน่ะ 555 ทำไมมาช้าห๊ะ !!!!
พี่เบียร์ : ก็เพิ่งเลิกเรียน อย่าง้อลน่ะ เดี๊ยววันนี้เองอยากกินอะไร เขาเรียนเองน่ะ นุ๊ก: 555 น่ารักที่
สุดเรยยย -//////- นิว : หมั่นไส้คนมีแฟนแถวนี้จัง อย่าให้ฉันมีแฟนบ้างน่ะ จะควงเช้าควงเย็น
เลย คอยดูสิ อั้ม : เวอร์ไปแล้วเพื่อนฉัน ฉัน : อิ่มจังเลยยย ไปจ่ายตังค์แล้วกลับมหาวิทยาลัย
กันเถอะ อั้ม : ฉันเห็นด้วยกับไอจิ๊บน่ะเว้ย วิชาตอไปต้องสอบเก็บคะแนนด้วย ฉันจะไปรีบอ่าน
หนังสือ เดี๊ยวสอบตกกันพอดี นิว : อ่านไปก็เท่านั้นแหละ ไม่เข้าหัวสมองของฉันเลยสักตัว
สอบหรือไม่สอบก็ตกอยู่ดี ชิวๆจะตาย นุีก : มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ ไปกันได้แล้ว
ณ มหาวิทยาลัย
เห้อ !!! ข้อสอบอะไรว่ะเนี่ย ทำไมมันไม่ตรงกับที่ฉันอ่านเลยน่ะ กาๆไปก็แล้วกัน ออกข้อสอบก็ยาก เห็นใจคนโง่บ้างสิ 55555 เสร็จเรียบร้อย ฉันลุกขึ้นส่งข้อสอบให้อาจารย์ พอออกจะห้องสอบปุ๊บ
นิว : เป็นไงบ้างว่ะ ทำได้ไหมว่ะ ฉัน : แกดูสีหน้าฉันสิ หน้าเป็นแบบนี้หรอเขาเรียกว่าทำได้ :(
นุ๊ก : อ้าวแล้วไหนอั้มล่ะ นิว : รายนั้นคำคำนวณอยู่สิท่า พวกแก็รู้อยู่ว่าคงไตร่ตรองมิใช่น้อยเลยน่ะ
อั้ม : นินทาฉันอยู่หรอ ฉัน : เห้ยมาตอนไหนว่ะ ตกใจหมดเลย
สายตาคู่นั้นฉันจำได้ไม่มีลืม แต่เขามาทำไม เขามาหาใคร หรือว่ามาหาฉัน เคเข้ามาใกล้ๆแล้ว
เค : ขอโทษน่ะ เราขอคุยกับจิ๊บหน่อย พวกเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ เขาพูดเสร็จจับมือฉันแล้วเดิน
ไป ฉัน : จะพาไปไหนเนี่ย ทำไมต้องรีบจัง *_*??
พอมาถึงบ่อน้ำพุ หน้ามหาวิทยาลัย เขาก็ยืนนิ่งไม่พูดอะไร ฉัน : ถ้านายไม่มีอะไรฉันจะกลับ
ฉันยังไม่ทันจะก้าวขา เขาก็เดินเข้ามากอดฉัน ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย อ้อมกอดที่
แสนอบอุ่นกลับมาอีกครั้ง หรือว่าเขาจะมาง้อฉัน -/////////- แล้วเขาก็ผละฉันให้ฉันได้มอง
หน้าเขา เค : จิ๊บเราเลิกกันเถอะ เราว่าเราสองคนไปกันไม่ได้ เธอคงจะได้เจอคนที่ดีกว่าฉัน
ฉันพูดอะไรไม่ออก นอกจากปล่อยให้เขาเดินจากไป น้ำตาที่หลั่งไหลไม่หยุด ทำให้หัวใจของ
ฉันเหมือนจะสลาย พร้อมกับฝนที่โปรยลงมาอย่างหนัก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ