ครั้งแรก...ที่เราเจอกัน

    ความสับสนเริ่มก่อขึ้นในใจฉัน สายตาฉันจ้องไปที่ชายตรงหน้าชั้นเรียนนี่มันเรื่องบังเอิญหรือเปล่าที่สิ่งที่เขาพูดเมื่อวานนี้มันเกิดเป็นจริง ฉันและเขาสบตากันเนิ่นนานเพื่อจะสื่ออะไรบ้างอย่างทั้งเรื่องที่ฉันกำลังสงสัย....

"เอาล่ะจ๊ะ เทลล์ไปนั่งข้างน้ำขิงแล้วกันนะจ๊ะ น้ำข้ิงครูฝากเพื่อนด้วยนะจ๊ะ"

"คะ ครู" ฉันติอบครูพลางมองหน้าปุ๋ยฝ้ายอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งท่ี่เกิดขึ้น

"เอาล่ะจ๊ะ เริ่มมาเริ่มเนื้อหาต่อกันเลยเนอะ !!@#$//^&*&/$#@!!!@#@#$"

"เทอจำฉันได้หรือป่าวที่เราเจอกันเมื่อวานนี้"เทลล์เอ่ยขึ้นขณะที่ครูกำลังอธิบายเนื้อหา

"อืมม นายที่นอนอยู้บนุถนนเมื่อวาน จำได้"ฉันตอบแล้วก็จดเนื้อหาต่อ

"แล้วเทอจะช่วยเป็นเพื่อนกับฉันได่ไหม  น้ำขิ่ง"

"อืมมม ได้สิ"ฉันตอบโดยไม่หันไปมองหน้าเขา ทำให้ไม่รู้ว่าสายตาที่เขามองมาที่ฉันมันมีความมลับบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น..

#พักเที่ยง

"น้ำขิงไปกันเถอะ ฉันหิวข้าวแล้วล่ะ"ปุ๋ยฝ้ายเอ่ยชวนฉันขณะที่เก็บของใส่กระเป๋า

"อืมม ปุ๋ยเทลล์เขาจะไปกินข้าวกับเราเทอมีปัญหาอะไรรึป่าว"

"ไม่มีฉันก็กะจะชวนเทลล์ไปด้วย นะเทลล์" ปุ๋ยฝ้ายพูดกับส่งสายตาหวานไปให้เทลล์

"ได้สิ"เทลล์ยิ้มรับพร้อมกับเดินตามฉันกับปุ๋ยฝ้ายลงไปที่โรงอาหาร

  ระหว่างทางที่เดินมาโรงอาหารก็มีกลุ่มผู้หญิงมองมาที่นายเทลล์บางัคนก็ขอถ่ายรูปบ้าง ถามนู้นนี่บ้างเกือบทำให้ฉันกับปุ๋ยฝ้ายไท่กินข้าว นี่ฉันคิดผิดหรือีคิดผิดเนี่ยที่ชวนเขา หลังจากที่กินข้าวเสร็จเราก็ขึ้นห้องเลยและมันก็ยังคงเป็นเช่นเคยแต่กลุ่มผู้หญิงจะมากขึ้นกว่าเดิมขนาดมาวันแรกนายยังทำโรงเรียนป่วนได้ขนาดนี้เลยหรออ..

 นายเป็นใครกันนะ เทลล์..