[Yaoi] Beautiful Boy สยบรักราชินีซึนเดเระ {Boy's Love}
เขียนโดย 
CoolIceLadySawachiYuki
วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.17 น.
แก้ไขเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2557 11.46 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ทะเลาะที่คิดว่ารุนแรง (?)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Story Chapter 2
ทะเลาะที่คิดว่ารุนแรง (?)
คำเตือน : ตอนนี้ อย่าได้หาสาระจากมัน เพราะมันไม่มี อิอิ
สวย เซ็กซี่ สุดๆ อ่ะ ผมนั่งมองเขาจนไม่รู้สึกเบื่อเลยอ่ะ สเปกผมเลยอ่ะ อยากได้ๆๆๆๆ (คนนะ ไม่ใช่ของเล่น) ทราบชื่อแล้วล่ะครับ แอลวาร์ล ฮิวเมนเทล่า คนสวยของผม งดงามที่สุดในสามโลก แต่เป็นคนที่ค่อนข้างจะหยิ่งๆ อ่ะนะ ซึนเดเระ อะไรซะอย่างตามข่าวลือ
ยิ่งเห็น ยิ่งถูกใจ
ยิ่งท้าทาย ยิ่งอยากเข้าหา
ยิ่งยั่วยวน (ไม่รู้ตัว) ก็ยิ่งอยากจะตระครุบเข้าให้
ความหื่นเริ่มกำเริบละ
[L-Varl’s Part]
ไม่ชอบ ไม่ชอบเลยแฮะ สายตาที่ราวกับจะกลืนกินผมเข้าไปเนี่ย ประธานนักเรียนฝั่งนั้น มันมองผมด้วยสายตาหื่นๆ มาตั้งแต่ที่ผมมาถึงแล้วนะ พยายามไม่สนจนจะทนไม่ไหว อยากจะเข้าไปซัดไอ้หมอนี่เต็มทน แต่ถึงทนไม่ไหวจริงๆ ก็ไม่กล้า ตระกูล แกรนด์เดโอเนี่ย มาเฟียอันดับต้นๆ เลยนะ ไม่อยากจะมีเรื่องกับมาเฟียหรอก เหอๆ
“เรามาออกกฎของโรงเรียนกันเถอะ ฉันจะเป็นคนเขียนร่างเอง พวกนายก็ช่วยกันเสนอนะ” ลีน่าบอก พร้อมกับเอาโน๊ตบุ๊คขึ้นมา
“นักเรียนทุกคนจะต้องปฏิบัติตามกฎของโรงเรียนอย่างเคร่งครัด และยอมรับบทลงโทษจากครู คณะกรรมการนักเรียน อย่างไม่มีข้อขัดข้อง” ผมเสนอ
“เห็นด้วย” จะมีใครที่ไหน นายฟลาวน์นั่นแหละ พูดพลางจ้องหน้าไปพลางอย่างคนโรคจิต
“นักเรียนทุกคนจะต้องเคารพครู อาจารย์ และคณะกรรมการนักเรียน” เดลฟีล่าเสนอ
“เห็นด้วย ดูยิ่งใหญ่ดี” นายไฟลน์เห็นด้วย
“นักเรียนจะต้องมีเวลาเข้าเรียนมากกว่า 50% ขึ้นไป” ไอ้บ้าฟลาวน์เสนอ กฎอะไรวะนั่น
“ขอคัดค้าน”
“เพราะ…” ตั้งใจกวนประสาทผมจริงๆ ด้วย
“นักเรียนจะเข้าเรียนหรือไม่ก็ตาม แต่ต้องมีเวลาเรียน 80% ขึ้นไป” ผมเสนอ
“มากไปนะนั่น”
“ไม่มากหรอก ถ้าไม่ออกกฎแบบนี้ จะได้นักเรียนที่คุณภาพได้ยังไง” มิลด์ตอบแทนผม
“แต่มันมากเกินไปจริงๆ นะ กฎเคร่งเกินก็ไม่มีใครอยากเรียนหรอกนะเว้ย” นายอะไรนะ นาย เอ่อ อ๋อ นายฮิโรโตะ เคย์ เถียง
“70% ใครจะเถียง” นายแกลด์นเอ่ยเสียงโหด
“โอเค!!!” มิลด์กับฮิโรโตะ ตอบพร้อมกัน
“งั้นต่อไป เอาเป็นว่า ห้ามนักเรียนทำอนาจารในสถานศึกษาทั้งในที่ลับหรือกลางแจ้ง หากพบเห็นจะขอพักการเรียน” มิลด์เสนอ
“คัดค้าน” เสียงประสานทั้งห้า
มันจะคัดค้านเพื่ออะไรฟะ อ้อ…ลืมไป
“พักการเรียนเลยเหรอ โหดไปหน่อยมั้ง”
“ก็มันไม่ใช่ที่สมควร ถ้าอยากทำก็โรงแรมนู่น ม่านรูดเยอะแยะไป” ยูริเถียงบ้าง
“ยังไงก็ไม่เอาพักการเรียน มันเสียจังหวะเข้าใจมะ”
“ทำบ่อยล่ะสิ ^^” ฟีล่าเอ่ยลอยๆ แต่ผมรู้ว่าจงใจกระแทกนายไฟลน์
“=_=” รู้ทันนี่ก็เงียบทันทีเลยนะ
“งั้นก็เปลี่ยนเป็นหักคะแนนทุกวิชา วิชาละ 10 คะแนน” ผมเสนอให้
“มากไปนะคนสวย” นายฟลาวน์ค้าน แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
หึ…ท้าทายงั้นเหรอ โทษทีนะ พอดีว่าไม่ชอบให้ใครมาท้าทายน่ะ ผมส่งยิ้มมุมปากไปให้ทีนึง เล่นเอาอึ้งเลย สะใจชะมัด
“นายคงไม่เคยตายสินะ” ผมเอ่ยออกไปอย่างเย็นชา
เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติที่ผมมักจะตอบโต้คนที่ไม่รู้จักออกไป
“โอ๊ะโอ…ยังหรอก ตายไม่ได้ ก็ยังไม่ได้งาบ ราชินี เลยนี่” มันจงใจเน้นคำว่าราชินี นั่นหมายถึงผมแน่นอน
“ใจเย็นแอล ท่องไว้ มาเฟีย” มิลด์กอดผมอยากด้านหลัง แล้วกระซิบข้างหูเบาๆ เป็นการเตือนสติ
“อืม…”
มาเฟีย มาเฟีย มาเฟีย หมาเฟีย หมา หมา หมา… ไอ้หมาฟลาวน์ ฮึ่ย!!!
นี่แค่เพิ่งรู้จักกันยังขนาดนี้ ทำงานร่วมกันไปนานๆ เข้า ตูเสร็จมันแน่ๆ ดูตัวมันกับตัวเราแล้วเสียเปรียบเห็นๆ
“งั้นพวกนายจะเอายังไงล่ะ ลองว่ามาสิ” ยูริถามเสียงจริงจัง
“ก็ถ้าพบเห็น ให้ถ่ายรูปไว้ แล้วเรียกมาตักเตือนทีหลัง”
สิ้นคิดมากๆ พวกนี้มีสมองไว้ประดับหัวจริงๆ ใช่มั้ย
“งั้นก็หมายความว่า ก็ให้ทำต่อ ว่างั้น”
“หึ!!!”
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ นายแกลด์น” ยูริหันไปถามนายแกลด์นจอมเย็นชาอย่างมีน้ำโห
“เปล่านี่” หมอนั่นยกไหล่กวนๆ ใส่ยูริ
“ยูริ ใจเย็นๆ น่า” ลีน่าที่นั่งข้างๆ กล่อมยูริ ที่เริ่มจะของขึ้น แน่ล่ะ ยูริเป็นพวกใจร้อนด้วย
“หน็อยยย…”
“จะแบ่งเป็นสองสาย แบล็คกับไวท์ พวกนายเป็นสายแบล็ค ดูแลนอกพื้นที่ จัดการคนทำผิดกฎ เราจะอยู่สายไวท์ หน้าที่จะคอยพิพากษา และดูแลกิจกรรมภายใน โอเคมั้ย” ผมเสนออย่างใจเย็นที่สุด
“ก็โอนะ ^^”
“ตกลงว่าเป็นแบบนี้ละกันนะ” ลีน่าพูดจบก็ทำการพิมพ์
เดี๋ยวได้มีปากเสียงกันอีก
“ส่วนกฎที่เหลือก็ตามกฎเดิมของทั้งสองโรงเรียน”
“โอเค!!”
“แล้วยูนิฟอร์มล่ะ เราต้องเปลี่ยนด้วยนะ” ยามาโอกะ โคสุเกะ ถาม
“ไม่ต้องห่วง ทางพวกเรามีดีไซน์เนอร์ฝีมือเทพอยู่” ฟีล่า อย่าบอกนะว่านาย…
“ใครเหรอ”
“แอลไง เนอะ ^^”
=_=
“ถ้าเป็นฝีมือคนสวย ยังไงก็ได้”
ไอ้หื่นฟลาวน์
“ฝากนายด้วยนะ แอลวาร์ล” ยามาโอกะ โคสุเกะ นายน่ะ เป็นคนที่น่าคบที่สุดแล้วล่ะ ในบรรดาพวกนี้เนี่ย
“อืม…”
“นี่เราก็ประชุมกันมาสามชั่วโมงแล้วนะ พวกนายหิวกันรึยัง” ยามาโอกะ โคสุเกะถาม
ทำไมไม่ถามพรุ่งนี้เลยล่ะ
“พักหน่อยก็ดี โรงอาหารที่นี่อยู่ไหนน่ะ” ลีน่าถาม
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราสั่งมาให้ นั่งกินกันที่นี่แหละ”
“ก็ดี!!!”
“คนสวย อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ยครับ ^^”
เริ่มอีกแล้ว ว่าแต่ว่า ใครสวย น่ะหา…
“ชีวิตนาย”
“คิก” ฟีล่าหลุดหัวเราะออกมา
ผมหันไปค้อนให้ทันที โกรธจริงนะ
“งั้นมีทางเดียวที่นายจะได้กินชีวิตของฉัน คนสวย”
“อะไรล่ะ”
“มาเป็นนายหญิงของฉันสิ ^^”
“หา!!!” ไม่ใช่ผมหรอกครับ
ผมไม่ทำอะไรที่มันเสียหน้าผมหรอก เฮอะ!! แต่ไอ้บ้านี่ รุกผมจนตั้งตัวไม่ทันเลย แต่ไอ้เสียงอุทานนั่นเป็นของเพื่อนๆ ของมันนั่นแหละ ไม่รู้จะตกใจอะไรนักหนา
“ฮะๆ นายเป็นคนแรกที่กล้าจีบแอลโดยไม่กลัวถูกต่อยเลยนะเนี่ย”
แล้วนายจะไปบอกมันทำพระแสงอะไรน่ะฮะ มิลด์
“ฉันมั่นใจนะ ^^ ว่าแรงของแอลเอาชนะฉันไม่ได้หรอก” ดูถูกกันเกินไปแล้วนะ
ชักจะหงุดหงิดจริงๆ ซะแล้วสิ
พรึ่บ!!!
“โอ๊ะ!!!”
“แต่ก็มากพอที่จะกระชากคอเสื้อนาย”
ผมคำรามเสียงต่ำ อย่างห้ามอารมณ์ แต่มือก็กำเสื้อของไอ้บ้านี่แน่น ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แค่คิดว่าอยากจะต่อยไอ้บ้านี่ ขามันก็ก้าวไปเองอย่างอัตโนมัติ
“หึ!! ดูใกล้ๆ ก็ยิ่งสวย” มันพูดด้วยสีหน้าเหมือนคนเพ้อๆ
แต่นี่แหละแรงกระตุ้นที่ทำให้ผมปรี๊ดแตก
ผลัวะ!!!
“ซี้ดดด…”
มันใช้หลังมือปาดเลือดที่มุมปากออกไป แล้วมองมาที่ผมอย่าง…โกรธ
แววตานั่น ดูน่ากลัวขึ้นมาทันที
“ท่าทางนายคงอยากจะเจอดี” มันจ้องผมด้วยสายตาเหมือนอยากจะฆ่ายังไงยังงั้น กลัวนะ ผมเป็นคนที่กลัวมาเฟีย แต่ไอ้ตัวผมเองมันเป็นพวกหยิ่งในศักดิ์ศรี ถึงกลัว ก็ไม่มีทางแสดงออกมาให้เห็นเด็ดขาด
ผมเองก็ส่งสายตาท้าทายไปตามสัญชาตญาณความที่เป็นคนไม่ยอมใคร
หมับ!!!
เร็วมาก ไม่ถึงห้าวิมันก็เข้ามาประชิดตัวผม แล้วรวบข้อมือทั้งสองของผมไขว้ไว้ด้านหลังด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็กอดเอวของผมไว้
ไม่ชอบเลยจริงๆ
“ปล่อยฉันนะ” ผมพยายามสะบัดตัวให้หลุด
เพื่อนๆ ที่แสนดีก็ไม่มีใครเข้ามาช่วยสักคน รอดไปได้จะจัดการเรียงตัวเลย
“ไม่หลุดหรออก คนสวย” หน้ามันเหี้ยมมาก
“ชิ!!!”
“ตัวก็แค่นี้ เอวก็บาง แต่หมัดหนักใช่ย่อย รู้มั้ยว่าไม่เคยมีใครทำฉันปากแตกได้เท่านี้เลย หึ!!” ไอ้หื่น ไม่ต้องแสดงท่าทางประกอบการพูดก็ได้ มือแกน่ะ ไม่ต้องลูบเอวฉันขนาดนั้นก็ได้
“ปล่อย!!”
“เอาไงกับนายดีนะ พยศจริงๆ”
“ชิ!! ฉันหลุดไปได้เมื่อไหร่ นายตายแน่”
“หึ!! อยู่ในสภาพนี้ยังกล้าพูดอีกนะ”
“ฮึ่ย!!” แรงเยอะชะมัดเลย
“ฉันขอบอกไว้ก่อนนะว่าฉันชอบตบแล้วจูบ” มันก้มลงมากระซิบข้างหู ลมหายใจของหมอนั่นทำผมขนลุก
“แต่ต่อยแล้วจูบก็ไม่เลวเหมือนกัน”
“ไอ้…” ยังไม่ทันที่ผมจะด่ามันได้สำเร็จ ริมฝีปากก็โดนประกบจากคนที่ควบคุมผมอยู่
ริมฝีปากได้รูปที่กำลังจะเปล่งเสียงด่าทอ ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากของร่างสูงที่ประกบลงมาอย่างรวดเร็ว ไม่ทันจะให้อีกคนตั้งตัว
“อื้อ…”
ฟลาวน์จูบหนักหน่วงและดูดดื่มแทบจะดูดเอาแรงต่อต้านทั้งหมดของแอล ลิ้นร้อนส่งเข้าไปและเล็ม หยอกเย้ากับลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน
ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมว่ามีสายตาอีกหลายคู่กำลังมองพวกเขาอยู่
“อ่ะ…อื้อ” จากที่คอยต่อต้าน ปรับเปลี่ยนมาครางอย่างเคลิบเคลิ้ม กระตุ้นให้ร่างสูงรู้สึกได้ใจ เกี่ยวพันลิ้นของร่างเล็กเพื่อเก็บเกี่ยวความหอมหวานที่ไม่เคยพบเจอที่ไหน ดูดดุน จนรู้สึกว่าร่างเล็กเริ่มหายใจไม่ทันนั่นแหละ ถึงได้ผละออกมาอย่างเสียดาย
“อึก…แฮกๆ”
“อ้ะๆ ลองต่อยดูสิ มันจะไม่จบที่จูบนะ” ไอ้หื่นนั่นมันพูดดักทางผมที่เตรียมเงื้อมือจะต่อยมันอีกรอบ
คราวนี้ตั้งใจจะให้แตกทั้งหน้าเลย
“ฮึ่ย!!!”
“พูดจริงทำจริงนะ หึ”
“สักวัน…”
“หือ…^_^”
“จะฆ่านายให้ได้!!”
พูดจบผมก็เดินหนีมานั่งให้ห่างจากไอ้ปีศาจนั่นให้ได้มากที่สุด โดยให้ลากมิลด์ที่ยืนมองอย่างยิ้มๆ มานั่งข้างๆ แล้วใช้สายตาบังคับให้ฟีล่ามานั่งอีกข้าง
ปลอดภัยไว้ก่อน พ่อสอนไว้
ไอ้เพื่อนนี่ก็แสนดี ไม่คิดเข้ามาช่วยกันเลย
พอคิดดูดีๆ แล้ว หน้าก็เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมา นี่เราโดนไอ้บ้านั่นจูบต่อหน้าสายตาคนหลายคนนี่นะ เกือบสิบคน โอยยยย… อับอาย
มาทำให้ฉันรู้สึกอัปยศ
โกรธ…ไม่เคยมีใครมาทำให้ฉันอับอายได้ขนาดนี้
แล้วไอ้บ้านี่มันเป็นใคร มีสิทธิอะไรที่มาให้แอลวาร์ลผู้นี้ต้องรู้สึกอับอายวะครับ แถมยังนั่งลอยหน้าลอยตา ผิวปากอย่างอารมณ์ดีอีก
ฮึ่ย!!!
มันจะมากไปแล้วนะ
แต่ว่า…
ไม่รู้หรอกว่า ไอ้ที่ทำเมื่อกี้มันเรียกว่าจูบ จูบบ้าอะไรถึงได้มีลิ้นเข้ามาด้วย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมหน้ามันร้อนๆ หรืออาการแบบนี้ ที่คนทั่วไปเค้าเรียกว่า เขิน
แต่ที่ไม่เข้าใจที่สุดก็คือ…
ไม่ได้รู้สึกรังเกียจจูบเมื่อกี้เลยสักนิด
-///-
********************************
ขอคอมเม้นท์หน่อยนะเจ้าคะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
