remember.....สัมผัสรักแห่งหัวใจ

                                     เจอกันครั้งแรก{ชิน}

          สายลมยามเย็นพัดพาเอาไอลมเย็นๆจากแม่น้ำเจ้าพระยาขึ้นมา. บ้านสีขาวหลังใหญ่ตั้งเด่งสง่าอยู่กลางที่ดิน

นับ100ไร่ ที่มีพันธ์ไม้ต่างๆนาๆขึ้นรายล้อม ที่ถูกตัดแต่งให้เป็นรูปทรงต่างๆมากมาย บ้านปูนสีขาวรูปทรงแบบตะวัน

ตก บอกฐานะทางบ้านของเจ้าของบ้านอย่างดี

          หนุ่มน้อยหน้าตาดียืนอยู่บนระเบียงบ้านด้านแม่น้ำเจ้าพระยา ยืนเมอมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวไม่กี่ดวงบน

ท้องฟ้า ดวงตาที่เมอลอยเหมือนคนคิดอะไรอยู่ มือก็พรางนับดวงดาวบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่

          ผมชิน ผมไม่รู้การว่ากิริยามารยาทที่ผมทำกับคาเมล มันเป็นความรู้สึกอะไรกันแน่ หรือผมคิดกับเธอแค่น้อง

สาว. แต่ถ้าผมคิดมากกว่าน้องสาวละ. ในเมื่อเธอมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แถมยังเคยเป็นเพื่อนรักผมอีกต่างหาก. แต่

ตอนนี้เราเป็นคู่อริกัน. เหตุผมนะหรอ. มันงี่เง่ามาก การที่ผู้ชายกับผู้ชายจะทะเราะกันก็มีไม่กี่เรื่องคือ เรื่องผู้หญิง. ผม

ไม่ค่อยอยากจะเล่าเหตุการณ์ใน ครั้งที่ผมกับม่อนเลิกเป็นเพื่อนกัน

          การที่ผมได้เจอเธอครั้งแรกนั้นมันทำให้ผม. รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก เธอทำให้ผมตลก. เธอเชอช่า ติ้ง

ต๋อง ซื่อเกินกว่าจะอยู่ในโลกใบนี้. ตอนนั้นหน้าตาเธอตลกสุดๆ ผมเผ่าของเธอก็ฟูไปหมด. หน้าตายิ่งติ้งต๋อง แล้วการ

ที่เธอทำหน้าตาแบบนั้น. มันยิ่งทำให้ผมตลก จากที่ผมอารมณ์เสียๆผมก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันใด. แต่ผมอยากแกล้งเธอ

เลยทำเป็นเดินนเข้าไปชนเธอ. ทำให้เธอที่กำลังเดินอ่านหนังสืออยู่ชนเข้ากับผมอย่างจัง. พอเธอล้ม ผมได้เห็นหน้าเธอ

ชัดๆ หน้าขาวๆชีดๆ ผมยาวปะสะโพก ถักเปียติดโบสีน้ำเงินออกฟ้าๆ กระโปรวยาวเสมอหัวเข่า . เสื้อที่ยับยูยี่ เนคไท

ที่ติดอยู่ในคอก็เบี้ยวไปเบี่ยมมา. เหมือนคนบ้าเลยแหะ แต่เธอก็ดูน่านักในแบบของเธอ

          " น้องครับเป็นอะไรไหมครับ". ผมถามเธอขณะเธอนั่งจั้มมั้มที่พื้น และเธอยังมองผมแบบว่า ฉันจะฆ่านาย.

เธอจ้องผมนานนับนาที. เธอจ้องผม ไม่ยอมละสายตา

          ". น้องเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ". ผมเรียกเธอเป็นครั้งที่สอง ทำให้เธอลุดจากภวังค์ สงสัยเธอคงตกหลุ่มที่

ผมขุดเอาไว้ ก็ผมออกจะหล่อเหล่า (ตรงไหน).

          ". ปะ เปล่าค่ะ. มะ มายเป้งไรคะค่ะ " เธอพูดติดๆขัดๆ และเธอยังก้มหน้ามองแต่พื้น เหมือนที่พื้นมีเพรช

เม็ดโตราคาร้อยล้าน ทำให้ผมต้องยืนมือไปช่วยเธอ. ตอนนั้นผมจับมือเธอ มือของเธอนุมละมุน มีกลิ่มหอม ออกจาก

ตัวของเธอนิดๆ แต่ไม่ใช่กลิ่งน้ำหอม แต่มันเป็นกลิ่นของแชมพูหรือไม่ก็สบู่ ที่เธออาบน้ำตอนเช้า. หลังจากผมช่วยเธอ

ยืนแล้วเธอยังยืนตรงไม่กระตุกกระดิก ไปไหน. ผมอยากจะอยู่กับเธอนานๆแต่ผมต้องไปแล้วทำให้ผมต้องทิ้งเธอไว้ตรง

นั้น.

          ตั้งแต่ผมเจอเธอผมก็เลิกเที่ยวกลางคืน แต่จะมีแค่ส่วนน้อยที่ผมจะเที่ยวกลางคืน หรือไม่ก็เหตุสุดวิสัยที่ผมจะ

เทึ่ยวกลางคืน ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมกลายเป็นหน้ามือเป็นหลังมือ การที่ผมเจอกับคาเมลมัน

อาจจะเป็นพรมลิขิตชะตาชีวิตของเราก็ได้ หรืออาจจะเพราะเกมบ้าๆที่ผมกับเพื่อนกำลังเล่น เพราะการที่เราจะเจอกันมัน

เป็นไปไม่ได้สำหรับผม เพราะผมไม่มีรสนิยมชอบพวกบ้าเรียน อย่างคาเมล แต่ทำไมเวลาผมอยู่ใกล้เธอหัวใจของเต้น

ไม่เป็นจังหวะ หลายๆครั้งที่ผมเจอคาเมล และทุกครั้งๆที่ผมได้รู้จักตัวตนของเธอมากขึ้น มันให้ผมไม่อยากเจอหน้าเธอ

เธอดีเกินไปที่จะมาเป็นหมากในเกมของผม เธอคิดในแง่บวก เธอเป็นคนสร้างรอยยิ้มให้ผม ฉะนั้นผมจะทำร้ายเธอไม่

ได้. ผมอยากจะเดินไปบอกความจริงกับเธอ แต่ผมทำไม่ได้ ถ้าผมทำผมจะแพ้เกมนี้ และผมจะต้องเสียหลายล้านให้กับ

ไอ้เพื่อนตัวแสบของผม

          วันนี้เป็นเป็นครั้งแรกที่ผมจูบกับคาเมล ทำไมนะหรอ เหตุผลผมก็ไม่รู้เหมือนกันในการทำอย่างนั้นกับ

คาเมล.แต่ตอนนั้นผมโกรธ. พอผมคิดถึงเรื่องไอ้ม่อน. มันยิ่งทำให้ผมโกรธ. ผมคงทำให้เธอโกรธมากสินะ. เธอถึง

เย็นชากับผมเหลือเกิน เธอพูดไม่เย่เสผมสักนิด เธอไม่มองหน้าผม เธอคงเลือกไอ้ม่อนไม่ใช่ผม ก็ผมมาหลังนิทำไงได้

(ทำใจไง^_^~~~~> รักแรก)

               เป็นยังไงบ้างค่ะตอนที่ 11 สนุกไหมเอย ความสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วนะค่ะ