รักร้ายมนตร์สีดำ

ฉันยืนทำใจอยู่หลังเสาแปปหนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาสองคนนั้น ฉันฝืนยิ้มส่งให้ไตเติ้ลก่อนจะนั่งลงข้างพวกเขา
"ไงพวกนาย"  ฉันทักอย่างเป็นกันเอง ไตเติ้ลเองก็ทักกลับเช่นกัน
"คือ อ่อ ฉันอยากจะ"  ฉันพูดอ้ำๆอึ้งๆอยู่นาน ทำให้คนข้างๆเริ่มรู้สึกรำคาญ
"มีอะไรก็พูดออกมาสิมัวอ้ำอึ้งอยู่ได้"  โซระตะหวาดใส่ฉันอย่างอารมณ์เสีย
"ทำไมนายต้องตะหวาดฉันด้วยเล่า"  ฉันตะโกนใส่หน้าเขาคืน
"เฮ้ๆ อย่าทะเลาะกันเลยน่า"  ยกนี้ถือว่าเสมอเพราะไตเติ้ลเข้ามาห้ามก่อน ถ้าไม่มีคนห้ามนายนี้ตายคามือฉันแน่ฉันยิ่งเคืองๆหมอนี้
"เธอมีอะไรเหรอวารันพูดมาเลย"  ไตเติ้ลถามฉันก่อนจะเกิดมวยไทยอีกยก
"งานนี้ฉันจัดการเองพวกนายไม่ต้องมาเป็นตัวถ้วนฉัน"  ฉันทำใจกล้าพูดออกไปโดนไม่กล้วคนข้างจะหักคอจิ้มน้ำพริก
"เธอจะบ้าหรือไงมันอัตรายมากนะ แล้วถ้ามีคนร้ายโพล่ออกมาเธอจะทำยังไง"  โซระประท้วนข้อคิดของฉัน เขาพูดยังกะเป็นห่วงฉันมาก แต่จริงๆก็แค่ทำตามหน้าที่สินะฉันนี้หลงตัวเองจริงๆเลย
"งั้นนายก็ซ่อนอยู่ในล็อคเกอร์"  ฉันยื่นอีกข้อเสนอให้โซระตอนแรกเขาดูจะไม่เห็นด้วยแต่ไตเติ้ลก็ช่วยเกียวกล่อมให้ เขาจึงยอม
"งั้นตกลงตามนี้นะ เจอกันตอนเย็น อ่อ นายจะเข้าเรียนไหม" ฉันหันไปถามโซระกับไตเติ้ลที่ยังนั่งปรึกษากันไม่หยุด
"ฉันจะเข้าเรียนชั่วโมงบ่ายวิชาพละ"  โซระพูดก่อนจะหันมาโบกมือบายๆส่งมาให้ฉัน  มีความสุขกันจริงนะพวกนาย จะเข้าเรียนก็ได้ ไม่เข้าเรียนก็ไม่ผิด
'กริ่นนนน นนน นน' เสียงกริ่งบอกเวลาเข้าเรียนชั่วโมงบ่าย ชั่วโมงนี้สองคนนั้นจะเข้าเรียนนี้น่าฉันคงต้องโดดชั่วโมงนี้ซะแล้ว การที่มีพวกจิตออ่นเข้ามาในพิธีมันลำบากเกินไป ฉันต้องอยู่คนเดียวและคงต้องจัดการเรื่องทั้งหมดนี้คนเดียวซะแล้ว