Origin D.I.S ห้ามใจยังไงไม่ให้(ลวง)รักเธอ

(กรุณาย้อนกลับไปอ่านบทนำก่อนนะค่ะเพื่อความต่อเนื่อง)
 
"ฮ้า~ ค่อยโล่งหน่อยนึกว่าจะแหก(หน้า)ขายซะแล้ว"
"ไปหาคนที่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับงานนี้มานะคุณวาวา" โอ๊ะ มีคนมาคุยกันเสียงเครียดอยู่ตรงนี้ด้วยล่ะ
"ค่ะ" เอ๊ะ ฉันไม่ได้แอบฟัง แต่ว่างานที่เขาว่ากันเนี้ยมันงานอะไรถึงต้องมาคุยกันในที่แบบนี้(หน้าห้องน้ำ) แบบนี้ต้อง ย่อง~ ย่อง~
"อะแฮ่ม มิทราบว่าคุณเป็นใครกันค่ะ ถึงได้มาแอบฟังในสิ่งที่เป็นความลับสุดยอดของบริษัทเรา" ฮะเฮือกหวีดว้ายตายห่าแล้วไหมล่ะค่ะ ยัยหน้าเด้งที่คุยอยู่กับตาลุงแก่หล่อเข้มมาตั้งแต่เมื่อไรกันเนี้ย
"อะ เอ่อ...คือฉัน..."อ้าว เฮ้ยไอ้เสียงบ้านี้จะมาติดๆขัดๆกันทำไมตอนนี้เนี้ย
"ไม่ต้องพูดแล้ว เธอคงเป็นสายลับของบริษัทใดบริษัทหนึ่งที่อยากจะรู้ว่าบริษัทของเรากำลังทำอะไรอยู่ใช่ไหมล่ะ"ยัยหน้าเด้งปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดบาทาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหยันๆ
"ก็เข้าใจเลือกน่ะ แต่เธอช่วยกลับไปบอกบริษัทที่ว่าจ้างเธอมาด้วยนะว่าอย่ามามัวเสียเวลากับบริษัทของเราดีกว่าถ้ายังไม่อยากหมดทางทำมาหากินน่ะ"หล่อนว่าพร้อมกับเดินชนไหล่ฉันไป แต่ขอทีเถอะฉันไม่ใช่คนยอมคนน่ะย่ะที่พอด่าจบแล้วเธอจะเดินหนีไปนะ แล้วก็ความลงความลับนั้นนะฉันยังไม่ทันรู้เรื่องเลยด้วยซ้ำแล้วหล่อนเป็นใครถึงกล้าดีมาว่าฉันย่ะ
"ทำไม รึกลัวว่าสิ่งที่ฉันได้ยิน มันจะไปล่อนอยู่ข้างนอกเหรอ"พูดไปงั้นล่ะ ไม่รู้อะไรกับเรื่องความลับนั้นเลย มาทันแค่ได้ยินว่า ค่ะๆๆ เคอะๆ เท่านั้นแหละ
"นี่ ยัยปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แกกล้าดียังไงห้ะมาพูดกับฉันแบบนี้น่ะ"เธอตะโกนแว้ดๆ เหมือนนกแก้วยังไม่รู้
"จะสิ้นรึไม่สิ้นคุณก็เคยกินไม่ใช่เหรอ...เอ๋ หรือว่าคุณไม่ได้กินนมแต่กินอย่างอื่นกันล่ะ"
"กะ แก..แกยัยเด็กเหลือขอ.."แหมได้แค่ชี้หน้าพูดไม่ออกเลยเหรอ แล้วหล่อนก็ไม่ใช่แม่ฉันถึงกล้ามายืนชี้หน้าด่าฉันอยู่แบบนี้
"นี่!!"ฉันที่กำลังจะตอกกลับยัยหน้าเด้งนั้นก็เป็นอันพับเก็บโครงการไปเมื่อมีเสียงที่ทรงอำนาจและเหี้ยมในเวลาเดียวกัน
"อะไรกันคุณวาวา มีปัญหาอะไรกัน"เสียงที่ดังขึ้นของตาลุงหน้าเข้มทำให้ยัยหน้าเด้งได้แต่ก้มหน้าก้มตา ที่แบบนี้ล่ะเสงียบน่ะย่ะ
"อะ เอ่อ ท่านค่ะ คะ คือแบบนี้ค่ะ @453%#$#$%^HS$$%&?><"ยัยหน้าเด้งพูดติดอ่างอยู่สักพักแล้วเดินเข้าไปกระซิบกระซาบอะไรกับตาลุงแก่หล่อเข้ม กระซิบอะไรกันทำไมตาลุงแก่หล่อเข้มถึงทำหน้าเครียดขนาดนั้น
"เธอไปได้แล้ววาวา"
"ค่ะท่าน~" หึ ทีอย่างนี้ล่ะเสียงใสเชียวน่ะย่ะ
"ส่วนเธอ แม่หนูพอมีเวลาไหม ถ้ามีก็ตามฉันมา"ตาลุงแก่หล่อเข้มหันมาพูดกับฉันแล้วส่งยิ้มพิทพ์ใจมาให้ฉัน
"เวลาน่ะมีค่ะ ทำไมเหรอถ้าจะมาหาว่าฉันเป็นสายลับแบบที่ยัยหน้าเด้งนั้นแล้วล่ะก็ฉันคงไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแน่ค่ะตาลุงแก่หล่อเข้ม อุ๊บส์ x" ซะ ซวยแล้วดันไปเรียกตาลุงนั้นแบบความคิดซะได้ทำไงล่ะที่นี้
"ขอบคุณสำหรับคำชม ตาลุงแก่หล่อเข้มเหรอ?" 'คุณพ่อหล่อเข้ม' หึๆ เด็กคนนี้ช่างเหมือนจริงๆ
"..."
"เข้ามาสิหนู" ตาลุงเรียกฉันเข้าไปไหนห้องก่อนจะผ่ายมือให้ฉันนั่ง
"คือเรื่องที่พวกคุณคุยกันนั้นนะ ฉัน..."
"ช่างเถอะเพราะฉันคิดว่าถ้าหนูรู้เรื่องนั้นแล้วฉันก็จะให้หนูรับผิดชอบ" เอ๋ ให้ฉันรับผิดชอบงั้นเหรออะไรกันฉันยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยน่ะ
"เอ่อ คือคุณ..." คุณอะไรล่ะก็เรียกแต่ตาลุงแก่หล่อเข้มอ่ะ
"อ้าว นี่ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวกับเธอเลยสิน่ะ" แล้วมั้งค่ะ ฉันจะได้เรียกตาลุงแก่หล่อเข้ม เชอะ(งอนคนแก่ไม่ดีน่ะ)
"ฉันเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทนี้ เกรษม ยินดีที่ได้รู้จัก"
"หนูพรอมนาค่ะ เรียกพรอมเฉยๆก็ได้ค่ะ"
"เข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะหนูพรอม คือฉันน่ะต้องการให้หนูทำ............"