Fall in love story

ฉันกับยัยหนูนาเดินไปซื้อข้าวแล้วกลับมาที่โต๊ะ หนูนาเห็นเพื่อนเงียบ ๆ ไปหลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้

"ไวโอเล็ตเธอโอเคใช่ปะ" หนูนาเอ่ยถามขึ้น

"อื้ม ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่น่า" ฉันยิ้มหวานให้กับเพื่อนสาว

"เห้ย จริงดิเธอฝืนยิ้มรึป่าวเนี้ย"

"บ้า ไม่!ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะหนูนา ถ้าฉันจะรู้สึกอะไร คงจะอยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ หนูนาฉันเจอพี่เก้าแล้ว คนที่ฉันแอบชอบมา3ปี" 

''แอ๊ะแต่เมื่อกี้พี่มิกซ์บอกพี่เก้าอกหัก''

''พี่ฟ้าใส!!'' ไวโอเล็ตพูดขึ้น..

''หะ ไวโอเล็ตรู้จักหรอ'' หนูนาหันมามองหน้าฉันอย่างสงสัย

''รู้สิ ฉันติดตามผลงานของพี่เก้ามาตั้งแต่ ม.2 และจะพลาดเรื่องหวานใจพี่เก้าได้ไง เท่าที่รู้พี่เก้าคบกับพี่ฟ้าใสได้แค่เดือนเดียวเอง กรี๊ด.งี้ก้อโสดแล้วสินะ'' 

''ยัยนี่ถ้าจะเพี้ยนโดนเขาตะคอกใส่แต่กลับดีใจ'' @.@ ยัยหนูนาบ่นใส่ฉัน

"ฉันไม่ได้เพี้ยน ฉันแค่ดีใจที่ฉันอยู่ในสายตาของพี่เก้า เหมือนในซี่รี่เกาหลีที่ฉันเคยดูเลยพระเอกเจอกับนางเอกเดินชนกัน" ^[]^

"เอ่อนะ.. ยัยเพื่อนบ้าดูท่าเธอจะบ้าซี่รี่เกาหลีนะยัยบ๊อง"

หลังจากพักกินข้าวแล้วฉันกับเพื่อนก็เข้าเรียนตามปกติ ตอนนี้ฉันมีความสุขจังสำหรับบางคนอาจรู้สึกแย่หลัวจากโดนคนที่เราแอบชอบตะคอกใส่ แต่สำหรับฉันโดนพี่เก้าคนที่ฉันแอบชอบมา3ปี และ มาเจอตัวจริงวันนี้แถมยังเรียนที่เดียวกับเขาอีกถึงจะโดนมากกว่านี้ก็คุ้มนะสำหรับฉัน อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆแบบนี้ต้องเป็นเนื้อคู่กันแน่เลยว่ามะ

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง. สัญญาณเปลี่ยนคาบดังขึ้น เอ๊ะ!!ฉันก้มดูนาฬิกาข้อมือ 16.00 นี่มันไม่ใช่สัญญาณเปลี่ยนคาบแต่เป็นสัญญาณบอกว่าเลิกเรียนแล้ว

"หนูนาเธอกลับบ้านยังไง" ฉันเอ่ยถามเพื่อนสาวตัวน้อยของฉัน

"คุณพ่อมารับน่ะ แล้วไวโอเล็ตล่ะ"

"ฉันมีโชเฟอร์ส่วนตัว" ฉันพูดพร้อมส่งยิ้มทะเร้นให้ยัยหนูนา

"ว้าว ใครคือโชเฟอร์ส่วนตัวของเทอ อย่าบอกนะแฟนใช่มั้ย"

"บ้าน่า ฉันยังไม่เคยมีแฟน"

"ห๊ะ จริงดิ น่ารัก ๆ อย่างเธอเนี้ยนะไม่เคยมีแฟน ฉันเห็นตอนพักเที่ยงรุ่นพี่หลายคนจ้องอย่างจะกินเธอทั้งตัว" "ก็ฉันไม่อยากมีนิน่า ฉันมีพี่เก้าคนเดียวในหัวใจ"

"แหวะ! ให้ตายเถอะฉันอยากจะอ้วก"

ฉันกับหนูนาหัวเราะเล่นกันสักพัก ก่อนจะหยิบกระเป๋าออกห้องไป เราสองคนเดินมาถึงหน้าโรงเรียนตอนนี้เป็นเวลาที่รถติดเยอะมากที่สุดในสามโลก O.O และข้าง ๆ ฉันยังมีโรงเรียนอนุบาลอีกหนึ่งโรงเรียนนี่ไงคือเหตุผลของรถติดในสามโลก ในระหว่างที่ยืนรอรถ หนูนาก็ชวนฉันกินนู้นนี่นั่นตลอดเวลานี่ถ้าฉันอยู่กับยัยนี่จนจบ ม.6 นะ มีหวังจากหุ่นเพียว ๆ ของฉันต้องกลายเป็นหมูหั่นแน่นอน เอ๊ะ!! ว่าแต่ตอนนี้พี่เก้าเขาจะทำอะไรอยู่น๊า>///<

''ไวโอเล็ต!'' 

''ว่าไงหนูนา'' 

''ฉันยังสงสัยอยู่เลย ไหนง่าโชเฟอร์ส่วนตัวของเธอเมื่อไหร่จะมารับ''

ฉันยิ้มกุ่มกิ่มก่อนจะชี้ไปกลางถนนที่ตอนนี้มีรถเต็มไปหมด หนูนามองตามมือฉันไปแล้วก็ทำหน้าแบ๊ว ๆ ตาใส ๆ ใส่ฉันซะงั้นก่อนจะถามฉันว่า

''ไหนง่ะ ! รถเยอะขนาดนั้นฉันจะรู้ไหมเนี้ย มีแต่ รถนักเรียน รถแท็กซี่ ละก็... หะ!!หรือว่า..''

''อื้มมมม ช่ายยยย แท็กซี่'' ฮ่า ๆๆๆ ฉันยิ้มพรางใช้มือยี้หัวยัยเพื่อนสาวเล่น 

ปี๊มม ปี๊มมม !! ''หนูนา'' เสียงชายร่างสูง ดูภูมิฐานสุด ๆ นั่งอยู่ด้านหลังคนขับรถคันใหญ่สีดำ เอ๊ะนี่มันไม่ใช่รถธรรมดานะเนี้ย BMW ว้าว เพื่อนสนิทของฉันนี่รวยใช่ย่อย 

''ไปละนะไวโอเล็ต พรุ่งนี้เจอกัน บาย''

''บาย'' ฉันโบกมือลาเพื่อนตัวน้อยก่อนจะเดินไปหารถกลับคอนโดของฉันมั่ง 

สนามฟุตบอล

''เห้ยส่งมา'' กลางสนามกลุ่มของเก้ากำลังเล่นฟุตบอลกันอย่างสนุก

''อ่าว เหนื่อยละไงมึง'' 

เออดิ เล่นมาเป็นชั่วโมงละเนี้ย วันนี้มึงไม่เล่นไงวะมิกซ์'' เก้าเอ่ยถามเพื่อนก่อนจะหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่ม

''ไม่ว่ะ วันนี้กูปวดหลัง'' 

''ไปทำไรมาวะปวดหลัง'' ?

''ตกฝ้าเพดานดิมึง''

''@.@'' ฟู่...ววววว ''ห่าา น้ำเกือบพุ่ง ฮ่า ๆๆๆ ตกฝ้าเพดานเนี้้ยนะ'' 

''ห่าา ขำไรกูเจ็บนะเนี้ย''

''เอ่อ ๆ โทษ ๆ ละมึงขึ้นไปทำไรบนหลังคาวะ'' )0( 

''แม่กูดิ ใช้ให้ไปเปลี่ยนฝ้า' 

'' ฮ่า ๆๆ ๆ ๆ ๆ กูขำวะเชี้ยเอ๊ย'' 
''>///<''

''กูไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย'' มิกซ์พูดพร้อมกับส่ายหัวไปมา ก่อนจะพูดขึ้นต่อว่า ''เก้า คุ้งบอกมึงยังอ่ะว่าวันนี้ ตอน 5 ทุ่มเล่นดนตรีที่ FLIX '' (**FLIXคือผับชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ) 

''ไม่นะ ยังไม่เจอมันเลย'' 

''เก้า มิกซ์'' เสียงของใครคนนึุงดังมาจากทางด้านหลังของทั้งสองคนเก้ากับมิกซ์หันไปตามเรียกเรียก เขาเห็นชายร่างสูง ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก แต่เป็นเพื่อนของพวกเขานั่นเอง

''ว่าไงเค'' เก้ายกมือขึ้นเป็นสัญญาณในการทักทายเพื่อนของเขา

''ยังไม่กลับกันไงวะ'' เคเดินมานั่งข้าง ๆๆ ของเก้า 

''ยังว่ะ ไอ่เก้ามันจะชวนมึงไปบาร์เกย์พรุ่งนี้อ่ะไอ่เคมึงจะไปกับมันป่าว'' มิกซ์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าเค เคส่งยิ้มกับมาเหมือนเข้าใจที่เพื่อนพูด เคกะจะเล่นต่อที่มิกซ์พูดแต่เขานึกอะไรขึ้นได้

''เก้าวันนี้ได้ข่าวว่ามึงไปด่าเด็ก ม.4 ในโรงอาหารหรอวะ''

''อื้ม'' เก้าตอบด้วยน้ำเสียงปกติก่อนจะพูดต่อว่า ''เด็กแม่งซุ่มซ่ามเดินมาชนกูดูดิเสื้อกูยังเปื้อนน้ำส้มอยู่เลยเนี้ย อย่าให้เจออีกนะ จัดชุดใหญ่''

''เห้ยล้อเล่นน่ะมึง ปกติมึงไม่เป็นงี้กับผู้หญิงนี่หว่า แล้วทำไมกับคนนี้มึงโหดจังวะ'' เคพูดต่อ

''โหดสัสอะเค น้องเขาก็ขอโทษละนะ สงสัยจะน่ารักเกินไปว่ะแม่งเลยเก๊ก'' มิกซ์พูดขึ้นแล้วหันไปยักคิวให้กับเค 

หลังจากที่ทั้งสามคุยกันไปสักพัก ก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน 

บ้านไวโอเล็ต

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ออกมานั่งดูทีวีข้างนอก เอ๊ะ! นั่นพี่อเล็กซ์หนิ พี่ชายของฉันกำลังนั่งเล่นเกมวินนิ่งอยู่กับเพื่อนของเขาชื่อพี่เบิ้ม สงสัยวันนี้พี่เบิ้มจะมานอนค้างที่คอนโดด้วย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ พี่ชาย

''ไง วันนี้ไปโรงเรียนใหม่วันแรกเป็นไงมั่งหนุกปะ'' เสียงทุ่ม ๆ ของพี่ชายเอ่ยถามฉันทั้งที่ตาของเขาอยู่ที่หน้าจอ 

''ก็ดีค่ะ เป็นโรงเรียนที่สนุกที่สุดในสามโลกเลย'' ฉันยิ้มพรางให้พี่ชายถึงตาของเขาจะอยู่ที่หน้าจอก็เหอะ

**เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น

''ฮัลโหล ว่าไงหนูนา''

''ไวโอเล็ตคืนนี้ไปเที่ยวกันมะ'' 

ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรยัยหนูนาเลย ก็ต้องเดินลุกจากโซฟาเพื่อไปแอบคุยในห้องนอนไม่งั้นถ้าพี่ชายฉันรู้ต้องโดนด่าหูชาแน่ ๆ

''เที่ยวไหน คืนนี้? ไม่ได้ดิ เดี๋ยวแม่ด่า ฉันเพิ่ง 16 องนะ''

''16 ก็เข้าได้ ผับของพ่อฉันเอง''

''แต่.. ฉันออกบ้านตอนดึกไม่ได้นะหนูนา''

''ได้ดิไวโอเล็ตบอกแม่ว่ามาวันเกิดฉันนะ''

''อ่า ๆ เดี๋ยวฉันจะลองขอพี่ชายดูก่อนละกัน'' ฉันเปิดประตูออกไปนอกห้องแล้วตะโกนถามพี่อเล็กซ์ว่าจะให้ฉันออกไปวันเกิดเพื่อนไหม พี่ชายของฉันซึ่งกำลังเล่นวินนิ่งอย่างเมามันก็ตอบกับฉันมาว่า ''ได้'' โดยที่ไม่ได้ถามอะไรฉันต่อยัยหนูนาให้ฉันแต่งตัวรอแล้วจะมารับที่คอนโดฉัน อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวกลางคืนหรอกนะ แต่ฉันก็อยากจะรู้ว่าผับที่ไทยกับฝรั่งเศลเหมือนกันไหมเปิดหูเปิดตาสักวันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ดึก ๆ ค่อยให้หนูนามาส่งที่คอนโด อีกอย่างวันนี้แม่นอนไวด้วย

ณ. FLIX

''ไวโอเล็ตเธอเอาน้ำอะไร'' หนูนาหันมาถามฉัน

''ฉันขอน้ำส้มละกัน''

''เอาน้ำส้ม2ค่ะ''

นักร้องบนเวทีกำลังจะลงไปและเหมือนจะมีอีกวงขึ้นมาเล่นต่อ แต่เอ๊ะทันใดนั้นฉันก็เห็น พี่เก้า!! พี่เก้าจริง ๆ ด้วยเขามาเล่นดนตรีที่ผับของหนูนาด้วยหรอนี่ ฉันดีใจจนแทบจะกรี๊ดออกมาอีกแล้วตอนนี้ใจฉันมันเต้นแทบจะไม่เปนจังหวะ แต่ฉันก็ไม่อยากให้พี่เก้าต้องมาเจอฉันในที่แบบนี้ และเวลานี้เขาต้องรู้แน่ ๆ ว่าฉันหนีแม่มาเที่ยว

''หนูนาฉันอยากกลับแล้วอะเดี๋ยวแม่ว่า''

''เดี๋ยวดิไวโอเล็ตอย่าเพิ่งกลับนะ ยังไม่ได้เป่าเค้กเลยอ่ะ'' เสียงของหนูนาตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับคนไร้สติ นี่สงสัยเพื่อนฉันจะเมาซะแล้ว แย่ละสิทีนี้ฉันจะกลับยังไงล่ะ มาก็มากับยัยนี่ด้วยสิ

''หนูนาฉันอยากกลับแล้วจริง ๆ นะกลับเถอะ'' คาวนี้ฉันทั้งพูดทั้งดึงยัยเพื่อนตัวแสบให้กลับได้แล้ว

''ยังไม่กลับอะ เดี๋ยวสิยังไม่ได้เป่าเค้กเลยนะ'' แต่ยังไงหนูนาก็ไม่ยอมกลับฉันเลยหันซ้ายหันขวาเพื่อหาคนมาช่วย จะทิ้งยัยนี่ไว้ที่นี่คนเดียวก็อันตราย ถึงจะเป็นผับของพ่อก็เถอะ แต่ก็ไม่มีใครที่จะน่าไว้ใจช่วยได้สักคนนอกจากพี่ ๆ บนเวทีฉันเลยนั่งต่ออีกสักพัก ปล่อยให้ยัยเพื่อนสนุกไปก่อน ตอนแรก ๆ ยัยนี่ก็กินแต่น้ำส้มหรอกนะ ไหงไปไปมามาไปสั่งอะไรไม่รู้มากินเมาเลยสิทีนี้ ฉันหันขึ้นไปมองบนเวทีอีกรอบพวกพี่ วง Light ก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว ฉันเลยตัดสินใจทิ้งยัยหนูนาไว้ตรงนี้ก่อนเพื่อจะออกไปตามคนขับรถของหนูนามาพาตัวออกไป ถ้าให้ฉันแบกออกไปคงไม่ไหวเห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่หนักเป็นบ้า ต้องลากออกไปแน่ ๆ ฉันเดินออกมากำลังจะพ้นทางเดินแล้ว อยู่ ๆ ก็มีมือของใครไม่รู้มาคว้าแขนฉันเอาไว้

''จะกลับแล้วหรอครับน้องสาว'' 

''ค่ะ'' ฉันพูดพร้อมกับสะบัดแขนให้ออกจากมือของผู้ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่ด้านข้าง แต่เขากับไม่ยอมที่จะปล่อยแขนของฉันให้ตายเถอะตอนนี้ใจฉันมันสั่นไปหมดแล้ว 

''จะรีบไปไหนล่ะ พี่เห็นน้องเพิ่งมาไม่นาน มาต่อกับพี่ดีกว่านะ'' ชายแปลกหน้าไม่พูดป่าวจะดึงฉันเข้าไปในผับต่อ 

''ไม่ไป ฉันจะกลับบ้านแล้ว'' ''ปล่อย ! บอกให้ปล่อยไง''

''แหมปากเก่งซะด้วย''

''ผู้หญิงเขาบอกให้ปล่อยก็ปล่อยดิ '' จู่ ๆ ก็มีเสียงของใครพูดขึ้นอยู่ข้างหลังฉัน ฉันหันไปมองตามเสียงนั้น 

''พี่เก้า..'' ฉันพูดขึ้นเบา ๆ

''เห้ย.. ยุ่งไรด้วยวะ ''

''มานี่ คนนี้น่ะผู้หญิงของฉัน'' พี่เก้าพูดจบประโยคนั่นก็ดึงแขนฉันไปทางเขา ''ถ้านายไม่อยากมีปัญหากับตำรวจก็ปล่อยแขนผู้หญิงคนนี้ซะไม่งั้นได้ไปมีปัญหาในตารางแน่''

หลังจากจบประโยคของพี่เก้าชายแปกหน้าก็ปล่อยแขนฉันแล้วเดินเข้าไปในผับ ฉันหันไปมองหน้าชายร่างสูงก่อนจะสบสายตาที่ดุดันมากเลยตอนนี้ฉันเลยก้มหน้าลงเล็กน้อยแต่ทันใดนั้นร่างของฉันก็ต้องกระตุกอีกครั้งเขาลากแขนฉันแรงมากออกไปนอกผับก่อนจะเหวี่ยงตัวฉันออกไป 

''โอ๊ยย ฉันเจ็บนะ'' ฉันพูดพร้อมกับมองค้อนผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้า

''อยู่แค่ ม.4 ริอาจเที่ยวผับ'' 

''ป่าวนะ ฉะ ฉัน''

''ยังจะปฏิเสธอีก เธอจะบอกว่าไม่ได้มาเที่ยวแต่มาซื้อของงั้นสิ'' เขาพูดจบก็ดึงแขนฉันขึ้นมา

''พี่..ปล่อย'' ฉันสะบัดแขนออกจากเขาอย่างแรง

''ทำไม นึกว่าฉันอยากจับตัวเธอมากไง วันนั้นทำเสื้อฉันเรอะยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ''

''เห้ยเก้า'' เสียงของพี่มิกดังออกมาจากทางด้านประตูทางออกของผับ แต่เอ๊ะนั่นพี่มิกซ์ไม่ได้ออกมาคนเดียวแต่มากับใครน่ะหน้าตาคุ้น ๆ นั่น ๆ มันพี่เบิ้มเพื่อนของพี่อเล็กซ์พี่ชายฉันหนิ แล้วเขามาอยู่นี่ได้ยังไงล่ะ ซวยแล้วไวโอเล็ต