Diary Love บันทึกรักไว้ในความทรงจำ
8.0
เขียนโดย 
Blueberry
วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.07 น.
8 chapter
4 วิจารณ์
10.23K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 21.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) ได้หรือไม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แก้ว " เสียงหนึ่งทำให้ฉันหันไป
เจอเพื่อนสนิทที่น่ารัก ที่ฉันเอาน้ำฉีดหน้าเธอ ToT
ฉันรีบวิ่งไปหามิ้น
" คิวถึงเรายังอ่ะมิ้น " เรื่องน้ำนั้นพักไว้ก่อน ^_^
"อีกประมาณ หนึ่งชั่วโมงอ่ะ อ่ะใบสอบถามที่เธอต้องพูด " มิ้นยื่นใบขึ้นมา
" อ้าว ก็ฉันเป็นแค่นักข่าวที่ต้องหาเนื้อหาลงในหนังสือพิมพ์ไม่ใช่หรอ? " คำถามอีกเยอะที่อยู่ในหัว
" รู้แล้ว เขาแค่สัมภาษณ์ย่ะ จะได้ลงในเพจของสำนักงานเขา
ฉันพยักหน้า อย่างเข้าใจ
ฉันเริ่มท่องจำบทเมื่อจะท่องบทละคร ถ้าได้เล่นกับพี่อัทธิ์ก็ดีสิ /////^_^/////
"แกเป็นอะไร?"เสียงเรียกทำให้ ฉันหลุดจากความฝัน(เรียกว่าเพ้ออ่ะ)
"ป่าวนี่ ทำไมอ่อ "
"ก็เห็นแกหน้าแดงอ่ะ "
"หรอ " ฉันจับหน้าตัวเอง ลูบไปมา "สงสัยฉันคงตื่นเต้นมั้ง "ฉันพูดแก้เขิน
"คุณ แก้ว คุณ มิ้น เชิญครับ " ฉันลุกขึ้นพร้อมกับมิ้น เดินเข้าไปในห้อง สัมภาษณ์
ห้องแอร์ หรือ ขั้วโลกเหนือ เนี่ย หนาวมากก จนหน้าฉันชาไปแล้ว
ฉันรีบเริ่มสัมภาษณ์
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป~
ฉันสัมภาษณ์เสร็จแล้ว\(^_^)/ โล่งอกมาก อีกหนึ่งชั่วโมงแนะกว่าจะประกาศผล
"มิ้นเราไปหาอะไรกินเถอะ อีกนานแน่กว่าเขาจะประกาศผล นั่งรอแบบนี้เป็นอัมพาตแน่ "
"เห็นด้วย ไป "
ฉันและมิ้นออกจากตึกมาหาอะไรทานที่ร้านอาหารไทยข้างๆตึก
"กินอะไรดี " มิ้นถามพลางเปิดเมนูอาหาร
"ฉันเอา แกงเขียวหวาน เมี่ยง ไข่เจียว ไก่ทอด น่ะ "
"แกจะเลี้ยง ฉันใช่ป่ะ ''
"อืม ฉันเลี้ยงแกที่แกบอกงานฉัน
เดี๋ยวฉันมาน่ะ ไปซื้อน้ำก่อน แกเอาไรป่ะ "
"โกโก้ปั่น " ฉันพยักหน้าเดินไปซื้อน้ำร้านตรงข้าม
ฉันซื้อแล้วรับเงินทอนมาเรียบร้อย ฉันจึงรีบกับไปที่โต๊ะ
เห็นเพื่อนรักนั่งเเทะไก่อย่างกับหมาไม่มีผิด
" มาแล้ว " ฉันวางของไว้บนโต๊ะพลางนั่งลง
"ทำไมไปนานจัง "
" นานตรงไหน ไปไม่ถึงสิบนาที "
"เออๆ ช่างเถอะ รีบๆกินเดี๋ยวต้องไปฟังผลอีก " ฉันและมิ้นรีบกินข้าว และเดินมาที่ตึกสมัครงาน พวกเขากำลังประกาศผลพอดี
"ผมจะประกาศผู้เข้ารอบ5 คนสุดท้ายน่ะครับ "
"แก ฉันต้องได้แน่เลย " มิ้นพูดข้างหู
" อย่าเพิ่งดีใจ แกอาจจะได้5คนสุดท้าย แต่แกอาจไม่ได้งานนี้น่ะ "
ฉันพูด
"เเล้วแกจะพูดให้ฉันเสียอารมณ์ทำไมห่ะ (°^°) " งานเข้า
"เออๆขอโทษๆ ฟังประกาศเหอะ ^_^ " เสเเสร้งเอา
"คนที่ 4 คือคุณ นฤมล" พอสิ้นเสียงกรรมการ ฉันก็หันไปมองมิ้นที่หน้าเหว่ออยู่@_@ ไม่ถึงสามวิ ก็เปลี่ยนสีหน้า แล้วหันมากอดฉัน \(>o<)/ แล้ววิ่งขึ้นเวที ลืมฉันแล้วหรอ T^T
"และคนสุดท้ายคือ....."
เจอเพื่อนสนิทที่น่ารัก ที่ฉันเอาน้ำฉีดหน้าเธอ ToT
ฉันรีบวิ่งไปหามิ้น
" คิวถึงเรายังอ่ะมิ้น " เรื่องน้ำนั้นพักไว้ก่อน ^_^
"อีกประมาณ หนึ่งชั่วโมงอ่ะ อ่ะใบสอบถามที่เธอต้องพูด " มิ้นยื่นใบขึ้นมา
" อ้าว ก็ฉันเป็นแค่นักข่าวที่ต้องหาเนื้อหาลงในหนังสือพิมพ์ไม่ใช่หรอ? " คำถามอีกเยอะที่อยู่ในหัว
" รู้แล้ว เขาแค่สัมภาษณ์ย่ะ จะได้ลงในเพจของสำนักงานเขา
ฉันพยักหน้า อย่างเข้าใจ
ฉันเริ่มท่องจำบทเมื่อจะท่องบทละคร ถ้าได้เล่นกับพี่อัทธิ์ก็ดีสิ /////^_^/////
"แกเป็นอะไร?"เสียงเรียกทำให้ ฉันหลุดจากความฝัน(เรียกว่าเพ้ออ่ะ)
"ป่าวนี่ ทำไมอ่อ "
"ก็เห็นแกหน้าแดงอ่ะ "
"หรอ " ฉันจับหน้าตัวเอง ลูบไปมา "สงสัยฉันคงตื่นเต้นมั้ง "ฉันพูดแก้เขิน
"คุณ แก้ว คุณ มิ้น เชิญครับ " ฉันลุกขึ้นพร้อมกับมิ้น เดินเข้าไปในห้อง สัมภาษณ์
ห้องแอร์ หรือ ขั้วโลกเหนือ เนี่ย หนาวมากก จนหน้าฉันชาไปแล้ว
ฉันรีบเริ่มสัมภาษณ์
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป~
ฉันสัมภาษณ์เสร็จแล้ว\(^_^)/ โล่งอกมาก อีกหนึ่งชั่วโมงแนะกว่าจะประกาศผล
"มิ้นเราไปหาอะไรกินเถอะ อีกนานแน่กว่าเขาจะประกาศผล นั่งรอแบบนี้เป็นอัมพาตแน่ "
"เห็นด้วย ไป "
ฉันและมิ้นออกจากตึกมาหาอะไรทานที่ร้านอาหารไทยข้างๆตึก
"กินอะไรดี " มิ้นถามพลางเปิดเมนูอาหาร
"ฉันเอา แกงเขียวหวาน เมี่ยง ไข่เจียว ไก่ทอด น่ะ "
"แกจะเลี้ยง ฉันใช่ป่ะ ''
"อืม ฉันเลี้ยงแกที่แกบอกงานฉัน
เดี๋ยวฉันมาน่ะ ไปซื้อน้ำก่อน แกเอาไรป่ะ "
"โกโก้ปั่น " ฉันพยักหน้าเดินไปซื้อน้ำร้านตรงข้าม
ฉันซื้อแล้วรับเงินทอนมาเรียบร้อย ฉันจึงรีบกับไปที่โต๊ะ
เห็นเพื่อนรักนั่งเเทะไก่อย่างกับหมาไม่มีผิด
" มาแล้ว " ฉันวางของไว้บนโต๊ะพลางนั่งลง
"ทำไมไปนานจัง "
" นานตรงไหน ไปไม่ถึงสิบนาที "
"เออๆ ช่างเถอะ รีบๆกินเดี๋ยวต้องไปฟังผลอีก " ฉันและมิ้นรีบกินข้าว และเดินมาที่ตึกสมัครงาน พวกเขากำลังประกาศผลพอดี
"ผมจะประกาศผู้เข้ารอบ5 คนสุดท้ายน่ะครับ "
"แก ฉันต้องได้แน่เลย " มิ้นพูดข้างหู
" อย่าเพิ่งดีใจ แกอาจจะได้5คนสุดท้าย แต่แกอาจไม่ได้งานนี้น่ะ "
ฉันพูด
"เเล้วแกจะพูดให้ฉันเสียอารมณ์ทำไมห่ะ (°^°) " งานเข้า
"เออๆขอโทษๆ ฟังประกาศเหอะ ^_^ " เสเเสร้งเอา
"คนที่ 4 คือคุณ นฤมล" พอสิ้นเสียงกรรมการ ฉันก็หันไปมองมิ้นที่หน้าเหว่ออยู่@_@ ไม่ถึงสามวิ ก็เปลี่ยนสีหน้า แล้วหันมากอดฉัน \(>o<)/ แล้ววิ่งขึ้นเวที ลืมฉันแล้วหรอ T^T
"และคนสุดท้ายคือ....."
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
