อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ

หลังจากที่ฟินพาฉันไปกินข้าวเย็นแล้วก็...จูบ>< ผ่านมาแล้วสามวันฉันยังไม่ได้คุยกับเขาเลยหรือฟินจะหลบหน้าฉันน้ะเห้ออออ
"แกนั่งเหม่อไรยะ?"แวรรี่สงสัย
"ปะเปล่าไม่มีไร^^" ฉันฝืนยิ้มให้เพื่อนสนิทไป
"ดปล่าก้อสนใจเรียนหน่อยนะยะ"
"อืม"ฉันก้มหน้าก้มตาเรียนต่อไป
-พักเที่ยง-
"แกฉันไม่กินข้าวเที่ยงน้ะไม่หิว ฉันไปนั่งรอแกที่หลังโรงเรียนน้ะ"
"อ้าวแล้วฉันจะไปกินข้าวกับคัย?"
"งั้นแกไปซื้อข้าวแล้วมานั่งกับฉันที่หลังโรงเรียนน้ะฉันไปก่อนล่ะ" ฉันโบกมือลาแวรรี่ ยัยั่นหน้าบูดบิดก้นเดินไปซื้อข้าวที่โรงอาหารส่วนก็เดินไปหลังโรงเรียน เหตุผลที่ฉันชอบไปทีนั่นเพราะสงบมากเหมือนเป็นที่ส่วนตัวเลยอ่ะ
สวนหลังโรงเรียน
อากาศเย็นสบายจัง นั่งตรงนี้ดีกว่า
 ตื๊ดดด ตื๊ดดดด~~~ เสียงโทรศัพท์ฉันสั่นนี่ 0.0 ฟินโทรมา>< 
(ฮัลโหล)
(เธอช่วยฉันหน่อยสิ!)
(อะไร นี่นายหายไปไหนมาตั้งสามวัน ฉันไปหานายที่บ้านก็ไม่เจอนายเลย)
(เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เธอมาหาฉันที่บ้านหน่อยได้มั้ยย?) น้ำเสียงของเขาทำไมมันเศร้าอย่างนี้ไม่เหมือนฟินคนเดิมเลย ฉันควรไปหาเขาดีมั้ย ฉันไม่อยากโดดเรียนไปตอนนี้ แต่ฟินน่าสงสารจัง
(แต่...ฉัน..ไปหานายก็ได้) ทำไมฉันรุ้สึกเหมือนเป้นห่วงงเขาจัง
(อืม ฉันรอเธออยู่ที่บ้านะ)
(จ้ะ) วางสายจากฟิน รีบวิ่งไปกำแพลงเพื่อปีนออกมา
 หึบบบ ! เย้ในที่สุดก้ปืนมาได้ ฉันเดินไปกวัมือเรียกแท็กซี่มุ่งหน้าปบ้านฟินทันที
15 นาทีผ่านไป้
ตอนนี้ฉันมาอยุ่หน้าบ้านฟินข้างบ้านฉันเองแหล้ะ ^^ ฉันเดินเข้าไปในบ้านของเขา บ้านฟินยังดูเงีบยเหงาเหมือนเดิม 
"ฟินน" ฉันเรียกฟินอยู่หน้าห้อง สักพักเจ้าตัวก็เปิดประตูออกใบหน้าของเขาดูเศร้าหมองไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน
"เธอมานานรึยัง?"
"พึ่งมา แล้วนายไปไหนมา ทำไมดูโทรมลงแบบนี้ล่ะ เป็นอะไรรึป่าว?"
"เธอเป็นห่วงฉันหรอ" ฟินถามฉันดวงตาของเขาดูอ่อนดยนแต่ลึกๆแล้วเศร้าแบบบอกไม่ถูก
แล้วฉันจะตอบเขายังไงดีล่ะ เป็นห่วงหรอ ฉันเป็นห่วงฟินจริงๆใช่มั้ย
"อืม ใช่ ฉันเป็นห่วงหาย"
"ขอบคุณนะ.." ฟินกอดฉันทันทีที่เขาพูดจบ ฟินเป็นอะไรทำไมเขาไม่บอกฉันล่ะ ฉันลูบหลังเขาเบาๆเพื่อเป็นการปลอบโยน
"นายเป็นไรบอกฉันมาสิ เผื่อฉันจะช่วยนายได้นะ?"เราคุยกันทั้งที่ยังกอดกันอยู่แบบนั้น ><
"ฉันไม่ได้เป็นไร แค่ไม่สบายนิดหน่อย"ฉันผละออกจากอ้อมกอดของฟิน
"จริงหรอ ? แล้วนายกินข้าวกินยายัง?"
"ยัง ฉันถึงโทรเรียกให้เธอมานี่ไง ไม่มีคนดูแลฉันเลย ^^" ฟินยิ้มออกมาแล้ว ฉันดีใจจัง ^^"ได้สิ งั้นนายรอฉันก่อนน้ะ ฉันจะไปทำกับข้าวแล้วหายาให้นายกินเอง :)" 
"ครับผม ^^" แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ฟินก้มลงมาขโมยหอมแก้มฉันอ่ะ >///<
"อย่าสิ ><"
"นี่เป็นการตอบแทนที่เธอเป็นห่วงฉัน ไปหาไรให้ฉันกินได้เล่า" ฟินดันหลังฉันให้เดินลงบันได
20 นาที ผ่านไป
ฉันทำข้าวต้อมให้ฟินทานจะได้ง่ายต่อการเคี้ยวและหายาให้ฟินเสร็จสรรพ 
"นี่นาย ฉันทำเสร้จแล้วมากินสิ ^^"
"คับ" เวลาฟินกินข้าวแล้วน่ารักจัง
"อร่อยจัง ^^ เธอต้องทำอาหารให้ฉันกินทุกวันเลยน้ะ"
"ได้สิ"
"เธอนี่น่ารักจัง ><" เอาอีกแล้ว เขาทำฉันจะเป็นลมแล้วรู้มั้ยยย -//-
"อะอืม"
"เขินหรอ หน้าเธอแดงอ่ะ^^" นี่ฉันออกอาการขนาดนั้นเลยหรอ ฉันเอื้อมมือจับหน้าตัวเอง รู้สึกมันร้อนผ่าวๆไงก็ไม่รู้
"เปล่านี่ นายกินเสร็จแล้วก็กินยาสิ"
"กำลังกินอยู่นี่ไง"
"อืม"
"อ่าา เสร็จแล้ว ฉันอยากนอนไปนอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ ^^"
"นายจะบ้าไง ฉันไม่นอนอ่ะ แถมใส่ชุดนักเรียนแบบนี่ด้วย ไม่มีทาง"
"เปลี่ยนใส่ชุดฉันก็ได้ ตื่นมาแล้วค่อยเปลี่ยนกับบ้าน หรือไม่เปลี่ยนก็ได้น้ะ บ้านเธออยู่แค่นี้เองปืนกำแพงไปยังได้เลย"
"แล้วทำไมฉันต้องมานอนกับนายด้วย"
"เธอคงลืมไปแล้วสินะ เธอต้องเป็นคนรับใช้ฉันและทำตามที่ฉันบอกทุกอย่างเพื่อที่เธอจะได่รู้ว่าแจ๊คอยู่ไหนไง" ให้ตายสิ ฉันลืมนึกถึงแจ๊คไปเลย เพราะที่ผ่านมาฉันคงอยู่กับฟินมากเกินไป...
"ฉันมีทางเลือกด้วยหรอ"
"งั้นดี.."
"นี่นายจะทำอะไร!!" ฟินเดินมาช้อนตัวฉันขึ้นหลังเขา
"อย่าดิ้นสิ ยัยบ้า ฉันจะพาเธอขึ้นข้างบนกับฉัน"
"แล้วทำไมต้องอุ้มด้วย!"
"อ่าวถึงแล้ว โวยวายไปได้" ฟินโยนตัวฉันลงบนเตียงนุ่มๆของเขา
"อ่ะ นี่เอาไปเปลี่ยนเธอคงใส่ได้น้ะ"
"อืม"ฉันรับเสื้อผ้าจากเขาอย่างว่าง่ายเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำเรียบร้อย
"นานจัง มานอนเร็ว" ฟินตบมือเรียกฉันให้ไปนอนข้างๆเขา
"อืม" ฉันเดินมาที่เตียงล้มตัวนอนข้างๆฟิน ฟินเอื้อมมือมากอดฉันแล้วเลื่อนหน้ามาใกล้ๆกัน ตอนนี้เราใกล้กันมาก >< เขาประกบริมฝีปากฉันอย่างแผ่วเบา ฉันไม่ลังเลจูบเขาตอบอย่างว่าง่ายและเหมือนมีสิ่งหนึ่งมากระตุ้นไม่ให้ฉันห้ามเขาได้เลย หัวใจฉันเต้นแรงมาก ไม่เคยจูบกับใครมาก่อนเลย ฟินคือจูบแรกของฉัน หลังจากนั้นฟินเลยถอนจูบฉันอย่างอ่อนโยน
"ฉันรักเธอนะ"ฟินกระซิบข้างหูฉัน แล้วหลับไปทันที เขาบอกรักฉันแล้วชิ่งหลับไปอย่างนี่ได้ง่าย >< ฉันก็รักเขานะ ฉันเลยนอนซบอกของฟินหลับไป ฝันดีนะฟิน ^^