อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ

       หลังจากที่ฉันล่ำลาเพื่อนๆเสร็จ ฉันก็ได้กลับบ้านมาเก็บของใช้ส่วนตัวของตัวเองผ่านไป 1 ชั่วโมง ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถส่วนตัวที่มีพ่อเป็นคนขับส่วนแม่ก็นั่งข้างๆพ่อแล้วฉันก็นั่งอยู่ข้างหลัง ฉันไม่อยากจากที่นี่ไปเลย T^T ถึงแล้วเมืองออตตาวา!!!    ณ เมืองออตตาวา.

ฉันเดินลงมากจากรถ มองเข้าไปในบ้านหลังใหม่พ่อฉันซื้อบ้านหลังใหญ่จัง ภายนอกตกแต่งด้วยสวนดอกไม้ทำเป็นรั้วซึ่งพ่อก็รู้ดีว่าฉันชอบสวนดอกไม้ ด้านหลังบ้านก็มีสวนย่อมเล็กไว้ให้เดินเล่น และมีชิงช้าไม้สักไวว้สำหรับนั่งพักผ่อน สวยจัง ฉันชอบบบ!!!

"แม่ค่ะ ใครเป้นคนดีไซน์บ้านหลังนี้ค้ะ?"ฉันถามแม่ที่ยืนคุมคนงานที่จัดบ้านฉันอยู่

"พ่อจ้ะ พ่อตกแต่งและซื้อบ้านหลังนี้ไว้ให้แพรเลยน่ะลูก" พ่อจ๋า รักพ่อจัง

"จริงหรอค่ะ เอ๋ แล้วพ่อไปไหนแล้วล่ะค่ะ"

"นู้นจ้ะ ให้คนงานช่วยยกของเข้าไปในบ้าน"พ่อฉันอยู่ตรงหน้าไง

"อ๋อ แพรเห็นแล้วค่ะ งั้นแพรไปเดินเล่นข้างนอกก่อนน่ะค่ะ"ฉันขอตัวและเดินออกไป ฉันอยากรู้มากเลยว่าข้างบ้านฉันเป็นใคร เอ๋ เหมือนจะไม่มีคนอยู่เลยยย สงสัยยังไม่กลับมาจากที่โรงเรียนหรือที่ทำงานก็เป็นไปได้

ผ่านไป 2 ชั่วโมง หลังจากที่ฉันไปเดินเล่นในหมู่บ้านและนั่งเล่นที่สวนหลังหมู่บ้าน ฉันก็เดินกลับมาบ้าน แต่ยังไม่ทันจะเดินถึง มีรถBMWคันหนึ่งขับมาทางฉัน เอี๊ยยดด โอ้ยย!!!ฉันร้องขึ้นขับรถประสาอะไร จะชนกันให้ตายเลยไง แล้วคนขับรถคันนั้นก็เดินออกมา ผู้ชายคนนั้นหล่อจัง ตาเรียว หน้าเรียว จมูกโด่งง ดวงตาสีฟ้า ผิวขาวเนียนสนิทสูงโปร่ง หล่ออย่างกับดาราเลย

"นี่ เธอเดินยังไงไม่รู้รถ รู้มั้ยฉันเกือบชนเธอแล้วน้ะ!!"แหม่ หน้าตาก็ดีแต่ไม่มีมารยาทซะเลย

"เอ้า นายไม่ใช่หรอที่จะชนฉัน"ใช่ นายแหล้ะจะชนฉัน

"เธอนี่มั่วจริงๆ"ฉันเซงมากกกก มาหาว่าฉันมั่ว

"ฉันผิดก็ได้ บ้านเธออยู่ซอยไหนล่ะ ฉันจะไปส่ง"อย่างน้อยนายก็เป็นคนดี เหมือนกันน่ะเนีย

"อ๋อ ไม่ต้องไปส่งฉันหรอก นี่ไงบ้านฉัน"ฉันชี้เข้าไปในบ้านฉัน

"อืม งั้นก็ดี ฉันไปล่ะ"แล้วนายคนนั้นก็เดินไปกำลังจะเปิดประตู้

"เดี๋ยวว!!! เอ่ออ... นายชื่ออะไร"

"ฟิน!!!" ชื่อหล่อจัง>< ชิ แล้วฟินก็ขึ้นรถแล้วเลี้ยวเข้าบ้าน อ่าวว ฟินอยู่ข้างบ้านฉันหรอนี่ >///< ฉันบ้าไปแล้วจะเขินทำไม ฉันเลยเดินเข้าบ้านไป ฟินเป็นผู้ชายยังไงกันแน่น่ะ ฉันต้องรู้จักกับฟินให้มากกว่านี้