My Princess กว่าจะได้รักยัยเจ้าหญิง

          โอ๊ยยยยทำไมมันมึนหัวอย่างนี้เนี้ย @__@ จำได้รางๆๆว่าคุยอยู่กับมิติเกลอยู่ ไฟในงานเลี้ยงก็ดับ เเล้วโลกก็มึด

          "ฟื้นเเล้วหรอ?_?รีบลุกไปสิหนักจะตายอยู่เเล้ว" ฉันปรับโฟกัสสายตาให้มองเห็นคนที่พูด หนังหรอ???นี้มันบนตักของ.............

           "ฟรานซิส!!!!!o0o"  ~~~พรืบบบ~~~ ฉันรีบลุกจากตักของฟรานซิส คงเป็นนายสิน่ะที่ลักพาตัวฉันมา

           "ผู้หญิงอะไรตัวหนักเป็นบ้า!!!" ไอ้นิ!!!จะว่าฉันอ้วนหรอ

          "นี้นายจคิดจะทำอะไร!!!!จับตัวฉันออกมาทำไม"

          "ก็......เฮ้ย!!!!!!ฉันมีอะไรจะฝากไปหาพี่ชายเธอน่ะ"

          "เธอน่ะคงรู้เเล้วสิน่ะว่าฉันเป็นใคร"

          "ปริ๊นโฟเวฟเตอร์ ฟรานซิส!!!!!"

          "หรอรู้เเล้วหรอเนี้ย" ใครจะไม่รู้ล่ะก็นายพาฉันไปคุยกับเสด็จพ่อเสด็จเเม่นายมาแล้วนิ T__T

          "จบเรื่องเเล้วฉันไปล่ะ" ~~หมับ~~

          "เดียวสิ"

          ~~~~~~~~~ซ่าาาาๆๆๆๆๆๆ~~~~~~~~~~~~~

          "เฮ้ย ฝนตก เรารีบหาที่หลบกันเถอะ" o0oฟรานซิสชุดมือฉันวิ่งไปใต้อาคารเพื่อหลบฝนที่กระหน่ำเทลงมา

          "นายจะไปไหนอ่ะ ปล่อยน่ะ"

          "หาที่หลบฝนสิถามได้"

          "ฮัดชิว>_<" ฉันจามออกมาเพราะอากาศหนาวเพราะเจอฝน สังสัยจะเป็นหวัดเเล้วล่ะสิ

          "มานิสิ" ฟรานซินออ้มเเขนอีกด้านมาโอบฉันให้ขยับเข้าไปหาเขาทำให้ตอนนี้หน้าเราสองคนใกล้กันมาก >/////<

          "นายจะทำอะไรอ่ะo0o"

          "ก็เเค่กอดให้เธอหายหนาวเธอคิดว่าอะไรล่ะ"

          "ไม่!!!ได้คิดฉันเเค่ตกใจ"

          "เสียใจจัง"

         "ฮะ"

          เป็นเวลาเนินนานเท่าไรฉันอยู่ในออ้มแขนที่เเสนอบอุ่นจนน่าเเปลกใจของฟรานซิส ไม่มีเสียงใดเลยนอกจากเสียงฝนเเละความเงียบที่เเซกซึมเข้ามาทำให้ฉันได้เสียงเสียงหัวใจที่ดังออกมา >///< ง่วงจัง zzz^zzz