The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

''อ่ะ..อื้มม''ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าสดใส
 
''เอ๊ะ ตื่นเเล้วหรอ กินนี่สิ''กอไผ่พูดพร้อมกับยื่นโจ๊กร้อนๆให้
 
''โจ๊กอีกเเละ นี่ฉันได้กินเเต่โจ๊ก ไม่คิดจะเปลี่ยนอย่างอื่นเลยหรอ -_-''ฉันพูดด้วยความหน่ายๆ
 
''เป็นคนป่วยก็ต้องกินโจ๊กสิ สั่งเป็นคุณนายอยู่ได้ตอนนี้เธอเป็นคนใช้นะ!''กอไผ่พูดด้วยน้ำเสียง
จริงจัง
 
''ค่าๆ เเล้วคุณชายเฝ้าคนใช้ทุกวัน วังมีให้กลับไม่กลับเลยนะค่ะ''ฉันเเขวะ
 
''อะไร น้อยๆหน่อยฉันก็กลับเเค่อยากมาเฝ้าทุกวันเท่านั้นเอง''กอไผ่พูดพลางอ่านหนังสือพิมพ์
 
''ทำไมเป็นห่วงขนาดนั้นเลยหรอ''หรือว่าอีตานี่ชอบฉััน อิๆ ^0^
 
''ไม่ใช่ไม่ต้องมองเเบบพิศวาสเธอเลยนะ ฉันเเค่กลัวเธอหนีกลับก่อน เดี๋ยวตามตัวยาก
 
เป็นตัวถ่วงความสะใจฉันเปล่าๆ''กอไผ่พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
 
''จ้าๆ ถามหน่อยดิทำไมต้องย้อมผมสีทองอย่างกับเด็กเเว๊นซ์เลยรู้ตัวป่ะ?''เเต่หล่อกว่าเด็กเเว๊นซ์นะ
 
โอ้ย!นังเจียวเเกคิดไรอยู่ =_='
 
''ก็ชอบอ่ะ เเต่หล่อกว่าเด็กเเว๊นซ์เยอะ ^^''กอไผ่พูดพลางจับผมตัวเอง
 
''อ๋อเหรอ หลงตัวเองจัง เเบร่ :p''ฉันพูดพร้อมเเลบลิ้น
 
''อ๋อหรอ ช่างเถอะกลับไปฉันมีงานรอเธออีกเยอะเลย หายไวไวนะ''กอไผ่พูดเเล้วทำท่าล้อลียน
 
 
ปังงงง
 
 
''ขอโทษนะค่ะ เวลาล้างเเผลค่ะ  คุณหมอมาด้วยค่ะ''พยาบาลพูดขึ้นเเล้วหมอก็เดินเข้ามา
 
''ไม่ล้างไม่ได้หรอมันเเสบอ่ะค่ะ''ฉันพูดพร้อมกับขยับหนีเเต่ก็ได้นิดเดียวเพราะอยู่บนเตียง
 
''ไม่ได้ครับ หมอคิดว่าถ้าไม่ล้างเเผลที่ติดเชื้ออาจจะเป็นเผลเละที่เท้าคุณก็ได้นะครับ เเผลก็จะ
 
เน่าๆ เเล้วก็มีน้ำหนองไหลเยิ้มๆ เเล้วก็..''หมอยังพูดไม่จบ
 
''พะ..พอเเล้วค่ะ ล้างก็ล้างค่ะไม่เห็นต้องพูดให้นึกถึงภาพเลย -_-''ฉันฟังหมอพูดเเล้วก็นึกภาพ
 
ฉันทนไม่ได้หรอที่เท้าสวยๆจะเตะใครไม่ได้เลย หึ้ม!
 
''อ๋อออ ครับๆ เเล้วตอนนี้เริ่มหายปวดยังล่ะครับ''หมอดพูดพร้อมเขียนอะไรยึกๆลงบนกระดาษ
 
''เริ่มหายเเล้วค่ะ''ฉันพูดบอกอาการคุณหมอ
 
''งั้น วันนี้ตอนเที่ยงก็กลับบ้านได้นะครับเล้วไปจ่ายค่ายาข้างล่างพร้อมรับยาไปทากับยาทานด้วย
 
นะครับ ทาทุกวันนะครับ''หมอบอกเเล้วก็หันหลังเดินออกไป
 
''สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาทายากันดีกว่านะค่ะ^^''พยาบาลพูดเเล้วก็ยิ้ม(มันเป็นยิ้มที่น่ากลัวที่สุดเลย)
 
''เอ่อ เเหะๆ เบาๆนะค่ะ ''ฉันพูดเพราะหวังว่าจะทาเบาๆให้
 
''อ๋อเรื่อนั้นไม่เจ็บหรอค่ะ รับลองได้เลย''
 
''ค่ะ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย หมอเเสบบบบบบ อ่ะ เอาออกไป ม่ายยยยยยทาาาาาาาา''
 
ฉันพูดยังไม่จบพยาบาลก็เอาสำลีชุบยาจิ้มตรงเเผล(เเรงๆ) มันจ็บมาก T^T ไมต้องเเกล้งหนู
 
''ไม่เจ็บหรอกค่ะเหมือนมดกัด''พยาบาพูดพร้อมกับเอามือฉันไปทา
 
''มดยักษ์หรอค่ะ โอ้ยยย เบาๆ ไม่ทาๆ ไม่เอาเเล้วง่าาาา โอ้ยเเสบ''ฉันพูดพร้อมน้ำตาไหลปริบๆ
 
''เสร็จเเล้วค่ะ ขอบคุณที่ร่วมมือ บ้ายบายนะค่ะ''พยาบาลพูดเเล้วยิ้มออกไป
 
ปังงง
 
''ไงร้องครางลั่นเชียวยังไม่ชินอีกรึไง''กอไผ่เดินมาเเล้วพูดด้วยสีน่ายิ้มๆ
 
''เออ ต่อไปนี้นะฉันจะไม่เชื่อ พยาบาลนั่นเเล้ว TT TT''
 
''เหอะๆ เป็นเด็กไปได้ เตรียมตัวนะวันนี้จะกลับเล้ว อ่ะ ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน''กอไผ่พูดพร้อม
 
โยนถุงเสื้อผ้ามาให้
 
''เออๆ ขอบใจ ที่หลังช่วยโยนดีๆด้วยล่ะ จะโดนหน้าอยู่เเล้ว''ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็ง
 
ต้องกลับไปเจอนรกอีกเเล้วหรอไข่เจียว ไม่เอา T T