The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

"เรื่องั้งหมดก็เป็นแบบนี้"เมื่อร่างสูงอธิบายให้อีกคฟังพออีกคนที่กำลังฟังก็เกิดอาการหน้าเเดงอย่าง
ไม่มีสาเหตุ ก็เล่นเล่าหมด รวมถึงตอน kiss กัน ใครเขาจะไม่อาย
 
"ไม่สบายหรอ หน้าเเดงใหญ่"คนถามขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะนำมือไปอังหน้าผากวัดความร้อนจากร่างกาย
 
"ไม่มีไรหรอก อ๊ะ!"เมื่อมืดไปโดนอีกฝ่ายเหมือนมีไฟฟ้าช็อตเข้ามาหาตัวก่อนภาพต่างๆจะไหลย้อน
เข้าหัว มือสองข้างประคองศีรษะเหมือนมันจะแตก ความปวดเเล่นทำร้ายอย่างสาหัตเสียงร้องตะโกน
ระบายความเจ็บปวดเผื่อว่ามันจะช่วยบรรเทา แต่กับไม่ใช่อย่างที่คิด คนข้างกายกดป่มเรียกพยาบาล
อย่างร้อนรน
 
ปัง
 
พยาบาลเเละหมอนายเเพทย์ครครันเข้ามาดูอย่างตื่นตะหนก เเพทย์คนเก่งตั้งสติก่อนจะสั่งพยาบาล
นำยาสลบเเละเครื่องมือครบครันเเละสั่งเตรียมห้องสะแกนสมอง เหล่าหมู่พยาบาลเมื่อได้ยินคำสั่ง
ก็วิ่งพล่านไปทั่วบริเวณ ด้วความที่เป็นพยาบาลทุกคนท่องกับตวเองว่ามีสติ เเละพยายามทำให้
ว่องไวที่สุดไม่งั้นคนไข้อาจจะช็อกก็ได้ถ้าดูจากความเจ็บปวดเเละทรมาณ
 
 
เมื่อทุกอย่างเพรีบยพร้อมนายเเพทย์คนเก่งนำคนไข้เข้าเครื่องสะเเกนด์อย่างละเอียด เมื่อเสร็จก็ต้อง
ไปดูเเละวินิจฉัยอีกที เพื่อความเเม่นยำเเละชื่อเสียงของที่นี่
 
 
"หลังจากที่ดูนะครับ เหมือนคนไข้จะได้รับความจำที่รวดเร็วเกินไปทำให้ทุกอย่างไหลย้อนมาจน
สมองรับไม่ทันเหมือนจะเเตกเป็นเสี่ยงๆ เเละ ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยเเล้วพักอีกสัก 2-3สัปดาห์ก็
กลับบ้านได้ แค่นี้เเหละครับ"นายเเพทย์คนเก่งบอกญาติๆที่ส่งสายตากดดันอย่างเหงื่อตก
ทันทีที่ญาติทุกคนรู้ก็พากันโล่งอกรวมถึง เขา....ด้วย
 
 
สัปดาห์นี้คือสัปดาห์แห่งการที่นกน้อยควรออกจากกรงในโรงพยาบาล อดีคคนไข้เดินออกมาด้วย
ท่าทางดีใจที่สุด
 
[Kaijeaw Talk]
วันนี้คือวันที่เเสนจะรื่นรมย์ ฉันได้ออกจากโดรงบาลเเล้ว เเละทั้งหมดทุกสัปดาห์ก็อยู่ในความดูเเล
ของเเฟนฉัน อุ้ป! ทุกคนคสงสัยว่าใคร เเน่นอนเค้าคือคนที่คุณคิดว่าใคร เล่นตัวมาตั้งนานสุดท้าย
มาบอกฉันจนได้ เเละฉัน ก็ตกลงปรงใจกันได้ เเน่นอนว่ามันพิเศษมากๆ อยากรู้ละสิ เดี๋ยวจะเล่าให้
ฟัง.............เรื่องมันมีอยู่ว่า..
 
วันนั้นเขาก็พาฉันออกไปเดินเล่นเหมือนทุกๆวัน เเต่ผิดดตรงเขาไม่คุยกับฉัน ตอนนั้นมันทำให้ฉัน
หงุดหงิดมาก แน่นอน ฉันด่าเขา
 
"ไอ้คุณกอไผ่ ไม่คิดจะคุยกับฉันใช่มั้ย!!!"ตอนนั้นฉันโมโหสุดขีด ก็เขาเล่นไม่ปริปากกับฉันเลย 
เเถมยังให้พยาบาลมาดูเเละฉันที่สวนในโรงพยาบาลต่อ ในใจฉันกร่นด่าเขาสารพัดอยากจะเอาพริก
เกลือเผาเเละสาปแช่ง หึ้ย! โมโหมากจริงๆ 
 
เเละคุณพยาบาลหน้าสวยเเสนเเอ๊บเเบ๊วเวลาอยู่กับกอไผ่ของฉันก็พามาส่ง แต่ก็ยังไม่ทันเข้าห้อง
กอไผ่ก็พรวดพราดออกมา
 
"โว๊ะ ตกใจหมด!"เเละเขาคงนิ่งเเละมองฉันด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ แบบนี้หน้าจะเอาเข็มจิ้มตาให้
ตาย
 
"ขอบคุณพยาบาลนะครับที่นำมาส่ง เเค่นี้เเหละครับเเละที่เหลือผมจะดูต่อเอง"ตอนนั้นฉันโกรธ
มากถึงมากที่สุดเขาไม่พูดกับฉันเเต่ไปคุยกับพยาบาลเเสนเเอ๊บเเบ๊วที่ทำท่าสะดีดสะดิ้ง
เป็นเพี๊ยะกระโดดอดกินยอดหญ้าอ่อน ฉันเเสยะยิ้มเล็กน้อย ในเมื่อเขาไม่พูดกับฉันฉันก็ไม่พูด
เหมือนกัน
 
 
มันไม่เป็นอย่างที่คิดกอไผ่ไม่ได้พาฉันเข้าห้อง เขาจอดฉันไว้ที่เดิมเเละส่งสายตาเย็นชาใส่มาตลอด
จนฉันอดไม่ไหว มันเดือดมากอยากจะถลกหนังหน้ากอไผ่มาให้กบกิน เเง่ม
 
"ทำไมไม่พาเข้าห้องสักที หา!!!!!!!!"ฉันตะโกนใส่ดดังมากจนเด็กตรงข้ามห้องฉันตื่นขึ้นมาร้องไห้
โวยวายลั่น โอ้ยเด็กบ้า ถ้ายังไ่หยุดร้องฉันกินหวเธอเเน่
 
"ขอร้องสิ"ฉันนั่งงงกับคำพูดเขาอยู่นานก่อนจะเก็ท เพราะตอนี้ฉันร้อนมากๆ
 
"พาฉนเข้าห้องนะคะ"เขายิ้มบางๆก่อนจะพาฉันเข้าห้อง มันง่ายมาก
 
เเต่ตาฉันตกตะลึงอึ้งค้างไม่ไหวติ่ง จนสามารถมีเมงหวี่มาเกาะตากินน้ำได้อะก็ในห้องเต็มไปด้วย
ดอกุหลาบสีรุ้งซึ่งมันหายากมาก
 
ขายิ้มบางๆก่อนจะก้มลงมา
 
ฟอดดด
เขาหอมฉัน เเละพูดประโยคๆๆนั้น
 
 
จบเรื่องความรักเรียบง่าย
 
ตอนนี้ฉันอยากจะไปจากที่นี่สกที เบื่อเต็มแก่ จนใบหน้าจะตามประโยคเมื่อครู่ หึ้ย!
 
 
ณ บ้านเพชรพลอย
 
"สวัสดีครับ คุณเเม่"ฉันมองกอไผ่ที่อ้อนเเม่ฉันเหมือนเด็ก อ่าาา โตๆกันเเล้วนะจะเอาใจรึไง
 
"สวัสดีที่รัก"
 
"อ่าๆ สวัสดี"ฉันรับคำก่อนจะก้มหน้าเเดงงุด เลิกเรียกแบบนั้นเถอะ!
 
เหมือนรู้กันทุกคนในนี้รีบหายตัวไป ย๊าาา ดีกันจริงจริ๊ง
 
"ทำไมเขินหรอ"อ๋อป่าวเลย ไม่เขินๆๆ แต่โครตเขินอะ เเง่มมม เขินๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้มจะระเบิดเเล้ว
 
"ป่าวนิ"ฉันพูดไปก้มหน้าไป อ๋าาา เลิกเอาหน้ามาคลอเคลียคอฉันสักที///
 
"นี่ออกไปเลย"ฉันพูดก่อนจะผลักเขาออกไปเบา
 
"แหมหน้าเเดงใหญ่เลย อะให้"พูดจบเขาก็ยื่นดอกกุหลาบสีเเดงสดให้ อุ้ย!แฟนใครน่ารักจริงจริ๊ง
 
"ขอบใจ"พูดจบก็ก้มหน้างุดๆ เขินนะโว้ยยยยยย!
 
"อุ้ป!"อะไรวะคนยังไม่ตั้งตัวอยู่ๆก็จูบมาได้ .//////.
ฉันเม้มปากแน่นให้เป็นเส้นตรงเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเข้ามารุกร้ำในพื้นที่ของฉัน ย๊าา อย่านะ!
 
"อ๊ะ"เขาหยิกแขนฉัน ฉันเปิดปากร้องปั๊ป เขาก็นำริ้นร้อนมาปุ๊ป ริ้นร้อนค่อยๆกระกวัดดสูดความหวาน
ในปากสวยก่อนสะหยอกเย้าคนตัวเล็ก
 
"แฮ่กๆ พอนะ!" 
 
"เเต่งกันเลยมั้ย!!"ทุกคนออกมาพูดก่อน ฉันจะรีบเขินหน้าเเดง อรั๊ยยย เขินนะ 
 
"แต่งเลยๆๆ"เเละท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคน คนตัวโตเห็ดังนั้นจึงชอบใจ ก่อนจะขโมยจูบอีก
ครั้ง ซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กก็ยินยอม ก่อนมือจะมาโอบรอบคอ คนตัวโตสูดความหอมหวานจากอีกคน
 
เเละทุกคน
............................................
....................................
..........................
.................
..........
........
.....
..
.
คือพยานรัก
 
 
                                                                                                                                                                                               *THE END* 

จบเเล้ว *ปาดเหงื่อ* ไม่มีคนอ่านเลยพาจบดื้อๆ โอเคอยู่นะ  ขอบคุณสำหรับการไม่มีคอมเม้นค่ะ ฮือๆ ไม่มกำลังใจ นักอ่านเงาคะ รักทุกคนค่ะ เเต่คอมเม้นก็ดี  ก็งี้เเหละเลยจบดื้อๆ 555 ค้างๆๆๆคาๆ รีบพาจบ เพราะไม่มีคนอ่น รักนะจุ้ป