The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

สายตาคมทอดมองคนที่หลับเป็นสายน้ำ เสียงแอร์เป็นสิ่งเดียวที่กำลังทำงานำลายความเงียบ
 
"เห้อออ" ผ่อนลมหายใจยาวๆ ก่อนจะนั่งลงโซฟายาวในห้องพักของคนพิเศษ สายตาคมยังไม่หยุดมองไปที่ใบหน้าสวย ที่กำลัง
เข้าสู่ห้วงนิษทา หลับไปแล้ว  เห็นทีอย่างนี้ คงต้องหลับตามคนสวยนี้เสียเเล้ว เผื่อจะตามไปพูดเเละอธิบายความจริงก็ได้
เห็นดังนั้นิ ร่างสูงเหยียดขาสุดก่อนจะ หลับไปตามๆกับคนบนเตียง
 
 
 
"อื้ออ อ"เนื่องด้วยเป็นเวลาเช้า คนที่นอนหลับดั่งเจ้าหญิงนิษทา คงต้องตื่นมาพบโลกกว้าง เเสงแดดที่สาดส่องมา ทำให้คนที่
พึ่งตื่นหรี่ตาปรับแสงก่อนจะมองไปรอบๆ ห้อง 
สายตาสวยสะดุดตรงโซฟาตะวยาว ก่อนจะหรี่ตาเพ่งมองคนที่หลับนิ่งสนิท แต่ก็ต้องร้อง อ๋อ ด้วยความเข้าใจ
 
ก็ เขาคือคนที่ทำร้ายเรา...
ตามที่..
ความจำ.
บอกไงละ.....
 
ไม่ได้การ ต้องทำอะไรสักอย่างเเล้ว คิดได้ดังนั้น เท้าเรียวลงมาเเตะพื้นเย็นก่อนจะค่อยๆ
ย่องเเละไม่ลืมถือสายน้ำเกลือตามๆ มา มือเรียวกระชับเสาร์
น้ำเกลือเเน่น ก่อนจะค่อยๆย่องมายังโซฟากว่้างที่ไม่ไกลนัก 
 
สายตาสวยหยุดมองใบหน้าละเอียดชัดๆก่อนจะ พิจราณาใบหน้าอย่างถือวิสาสะ ตาคมดุจเทพบุษ ริมฝีปากกระจับได้รูป 
จมูกโด่งเป็นสัน ผิวเนียนสวยเสียกว่าผู้หญิงบางคน ผมสีทองขับกับสีผิวทำให้ดูดีขึ้น คนๆนี้ ....หล่อจัง คิก หลุดขำ
ในใจก่อนจะเอามือเเตะริมฝีปากสวยของตัวเอง นี่เรา.....
                        ......กำลังยิ้มหรอ กับคนที่ทำร้ายเรา...แปลกจัง
 
 
 
สายตาคมหรี่ลงก่อนจะมองว่าคนที่ใบหน้าห่างกันเเค่คืบคือใคร เห็นกระจ่างเเล้วก็รีบหลับตาลงอย่างเดิม กลัวว่าคนที่ใบหน้าห่างกันเเค่คืบจะรู้ตัว
 
'เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ?' คิดในใจ ยิ้มในใจคนเดียว เเค่คิดในใจ ก็ดีใจเเล้วละ
 
 
เหมือนจะเหม่อนานเกินไปรู้ตัวอีกที ใบหน้า แทบจะเเนบชิดกันเเล้ว รู้สึกตัวก่อนจะรีบเด้งตัวขึ้น  'ตายเเล้ว เกือบจะโดนปาก
เเล้วมั้ยนั่น'  คิดดังนั้น ยังไง เขาก็เป็นคนที่ทำร้ายเรา โดนบ้าง คน
จะดี คิดได้ดังนั้น มือบางหยิบหนังสือเล่มหนา ที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะรีบขึ้นบนเตียงดังเดิม
 
1
2
3
 
 
โป๊กกก
 
"โอ้ย"ร่างสูงที่นอนเหยียดตัวคิดอะไรในใจเพลิน ก็ต้องตกใจเป็นจบ เมื่อหนังสือเล่มหนา มาจากไหนไม่รู้ ปา
โดนเต็มๆ ที่หน้าเขา คงจะไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจาก คนป่วยที่อยู่บนเตียงนั่น
 
สายตาหวานมองคนที่ร้องโอดโอย ก่อนจะขำในใจ "ตื่นได้เเล้ว นอนกินบ้านกินเมือง เเละ ใครใช้ให้นายนอนที่นี่"
เล่นบทโหดก่อนจะชี้ใส่คนที่ร้องโอดโอยเมื่อครู่
 
"โอ้ย จับนะยัย.."
 
"ยัยอะไร.. ยัยเยิยอะไร ไปเลยนะ ไป๊ชิ่วๆ"ส่งเสียงไล่ก่อนจะทำท่าทางไล่คนตรงหน้า
 
"ฝากไว้ก่อนนะตัวแสบ"ขาเเกร่งเดินออกนอกห้องด้วยอารมณ์เจ็บ
'สักวัน ฉันจะลงโทษเธอ หึหึ' 
 
"แบร่ๆ"เเลบลิ้นใส่ประตูก่อนจะหันกลับหัวเราะคิกคัก
 
แอดดดด
 
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้คนที่นั่งกดรีโมทอย่างสบายใจมองมา
 
ตึก ตึก
 เสียงรองเท้าหนังเดินตรงมายังคนไข้ 
 
พร้อมกับ
ซุป ?
 
จริงสิ ยังไม่ทานอะไรเลยนี่นา ชักหิวเเล้วสิ
คนไข้คิดได้ดังนั้นก็มองตามซุปร้อนๆ จากคนที่พึ่งไล่เมื่อครู่
 
"อยากกินรึป่าว เจ้านี้อร่อยมากเลยนะ" พูดก่อนจะตักใส่จานมาวางไว้ที่เลื่อนของคนป่วย
 
"ไม่เห็นอยากกินเลย"ทำหน้าไม่สนใจ ก่อนจะจ้องทีวีต่อ นาบออกไปสิๆๆ ฉันจะได้กิน ตาบ่้า
 
"ไม่อยากกินหรอ ก็นะ เดี๋ยวกินเองก็ได้ อร่อยด้วยสิ เเย่จัง"พูดล่อคนที่หิวเจียนตาย
หึ  ทำเป็นไม่หิว หลับมาจั้งเเต่เมื่อคืน ยังไม่ทานอะไรเลย ไม่หิวได้ไง
 
จ๊ออกกกกก
 
มือบางหน้าเเดงด้วยความเขิน ท้องเจ้ากรรมดันร้องผิดเวลา บ้าเอ้ย เงียบเดี๋ยวนี้นะ
 
"อุ้ย เสียงอะไรกินปะตกลง"ถามก่อนจะยักคิ้วตามฉบับตัวเอง
 
"กินก็ได้ เห็นว่าขอร้องหรอกนะ"พูดจบมื ก็ตะครุบที่ถ้วย
เเต่
มือเเกร่งรีบเเย่งกลับมา
 
"อะไรของนาย!!"
 
"เราต้องเเลกเปลี่ยน" เเลกเปลี่ยนอะไรกัน 
 
"เธอได้กิน ถ้าฟังฉันอํธิบาย" จิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะตอบไป
 
"ไม่เป็นไร ฉันสั่งพยาบาลก็ได้" พูดอย่างมีทางออกก่อนจะยักคิ้วใส่
 
"โทษนะ พุ่งบอกพยาบาลไปว่า เธอไม่รับข้าวน่ะ แย่จัง"พูดจบก็ยักคิ้วใส่ต่อด้วยความกวน
 
"โอ้ยนายนี่จริงๆ เลย เออๆๆๆ ฟังก็ได้ วุ้ย!!!"

เเค่นี้ไปก่อน เจอกันตอนหน้า ขอเม้นนะ รักนะจุ้ปๆๆๆๆๆๆ ♥