รักวุ่นวายของยัยตัวร้ายกับชายในฝัน

หือ หือ ๆๆๆ เสียงร้องไห้ของทามะ ดังลั่นบ้นของเธอ เธอไม่

รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้  เธอรู้สึสับสน

และเสียใจในเรื่องตอนนี้ เธอรู้สึกผิดที่ทำกับนาเงะไปเมื่อวาน

นี้ที่โรงเรียน  ในตอนนี้เธอได้แต่เสียใจร้องไห้ฟูมฟายเหมือน

คนไร้ทางเดิน เธอจึงคิดจะออกไปหานาเงะที่บ้านเพื่อขอโทษ

ทามะเดินไปถึงบ้านนาเงะแล้วถามคนใช้ในบ้านหลังนั้นคนใช้

ของนาเงะบอกทามะว่านาเงะยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ค่า คำพูดที่คนใช้บอกทำให้เธอรู้สึกเสียใจ มากกว่าเดิม ทามะ

รู้สึกผิดมากกว่าเดิม รู้สึกว่างเปล่า เธอไม่รู้ว่าจะไปตามหา

นาเงะที่ใหน ทามะเดินไปเรื่อยอย่างไร้วี่แววของนาเงะ ทามะ

รู้สึกสิ้นหวังลงทุกทีความเสียใจเพิ่มขึ้นทุกขณะ ทามะล้มตัว

นั่งลงกลางซอยเล็กๆเธอ ได้แต่ร้องไห้ และก่อร้องไห้ไป

เรื่อยๆ กริง ~~~ ทามะได้ยินเสียงเหมือนคนเดินเตะขวดน้ำ

ทามะหันไป น้ำตาเธอไหลพร่า สิ่งที่เธอเห็นนั้นก็คือ นาเงะ

ทามะดีใจจนทำอะไรไม่ถูก  ทามะวิ่งเข้าไปกอดนาเงะ ทามะ

รู้สึกดีใจมากเธอเผลอร้องไห้มากขึ้นกว่าเดิม เธอคิดถึง อก

อุ่นๆของนาเงะ อ้อมแขนของเขา ทามะ รีบเช็ดน้ำตาบนหน้า

ของเธอเอง ทามะพูดเสียงกระเส่า เพื่อบอกความจริงที่จะ

บอกกับนาเงะในวันนั้น ทามะขอบอกนาเงะว่า คนที่ฉันชอบ

หนะ ก็คือ ก็คือ เงียบไปเลยเธอหนะ นาเงะขัด ไม่จำเป็นต้อง

บอกฉันหรอกว่าเธอหนะรักนายนั้นมากกว่าฉัน อีตาบ้า คนที่

ฉันรักหนะมีเพียงคนเดว เท่านั้นนะ นั้นก่อคือ นายยังไงหละ

นาเงะ น้ำตาใหลมาจากตาของทามะอีกครั้ง นาเงะอึ้งจนทำ

อ่ะไรไม่ถูก คำพูดที่ทามะพูดว่ารักเขาหนะ มันเป็นเรื่องจริง

เหรอ หรือว่ามันเป็นแค่ฝัน นาเงะรีบโผตัวเข้าไปกอดทามะ

แล้วเช็ดน้ำตาของทามะก่อนที่จะเอาปากของเขาเองไปจูบ

กับทามะ นาเงะกระซฺบข้างหูของทามะว่าฉันขอโทษที่วัน

นั้นฉันไม่ฟังที่เธอพูดให้จบ และสิ่งที่ฉันอยากจะบอกเธอที่สุด

ในตอนนี้ ก่อ คือ ฉันก็รักเธอเหมือนกันนะยัยบ้า ^_^