ยัยตัวร้าย อลเวง

เอาหล่ะ วันนี้ฉํนจะไปฉลองข้างนอกก็ได้ เชอะ!!
ในขณะที่ฉันบ่นงึมงำๆ ข้างล่างก็มีแต่เสียงหัวเราะสนุกสนาน เฮอะๆ สนุกกันเข้าไป วันนี้วันอะไรลืมกันให้หมด  อย่าให้ถึงตาฉันล่ะ  น่าดู!! Ò∩Ó
 "ป๊อก!!" 
"อ๊ากกกกก" ฉันร้องสุดเสียงทันที ให้ตายสิใครลอบทำร้ายฉํนว่ะ  อย่างนี้ต้องเจอหน่อยแล้วฮึ!
"หวัดดี" หมอนี่ ทุบหัวฉํนแล้วยังมาทำหน้ามึนใส่อีก น่าถีบจริงๆ
"นี่นาย มารยาทบ้านนายหรอทุบหัวเป็นการทักทายห๊ะ!!" นี่ๆเจอพลังเสียงฉํนตะคอกหน่อยเป็นไง
"ก็ถ้ากับคนดีๆปกติๆ ก็ไม่ใช่อ่ะ" ห๊ะ นายนี่ว่าฉันไม่ปกติหล่ะ
"นี่ๆ มันจะมากเกินไปแล้วนะ นายมีสิทธิ์อะไรมายืนว่าฉันในบ้านฉันเนี่ย!!"
"สิทธิ์ที่ พ่อ เธอมอบให้ฉันไงหล่ะ ยัยโง่" ห๊ะ มันด่าฉันอีกแล้ว สงสัยไม่อยากตายดีแหงๆ
"อ่อ หรอ งั้นนี่นายมาถึงห้องฉันก็เพราะพ่อฉันงั้นสิ!!" 
"ก็ใช่น่ะสิ เธอคิดว่า ฉันพิศวาสเธอจนต้องตามมาปล้ำรึไงหล่ะ" โอ๊ว!! แรงส์
"นายออกไปจากห้องฉฉํนเดี๋ยวนี่เลยนะ ก่อนทีันจะหมดความอดทน" หฉันถลึงตาใส่นายนั่น
"ฉันจะไปก็ต่อเมื่อ ธุระฉันเสร็จแล้วเท่านั้น"
"ถ้าธุระของนายคือการเข้ามาด่าแล้วก็กวนประสาทฉันละก็นะ  นายรีบไสหัวออกไปเลยเดี๋ยวนี่"ฉันตะคฃอกแล้วเอานิ้วพลักหัวนาหน้าหล่อ 55+ รู้จักไอ้ปอน้อยไปซะแล้ว
"ธุระของฉันเกี่ยวกับดเธอจริง แต่ไม่ใช่การด่า" อึ๋ย!! นายนั่นเดินเข้ามาล๊อคฉีันไว้กับกำแพงแหล่ะ
ถอยๆออกไปหน่อยไม่ได้รึยังไงนะ หน้าห่างกันไม่ถึงคืบเลย ฉันปั่นป่วนนะย่ะ
"นาย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ "
"เรื่องอะไรจะปล่อย" พูดจบ นายนั่นก็ค่อยเอาหน้ามาไกล้ฉํน เรื่อยๆๆ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย