รักนี้หัวใจขนมหวาน

กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!  กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!

โอย!!!ทำไมนาฬิกาต้องปลุกตอนนี้ด้วยยังง่วงนอนอยู่เลยแต่ยังไงฉันก็ต้องไปมหาลัยอยู่ดี ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปทำอย่างอื่นให้เสร็จเรียบร้อยเพราะถ้าวันแรกไปสายคงต้องโดนอาจารย์ดุแน่ๆเลย=*= แค่คิดก็หนาวแล้ว

20นาทีผ่านมา                                                                                                                                                                                                                    ฉันขับรถเลี้ยวเข้ามหาลัยอย่างคล่องแคล่วแล้วก็มองซ้ายมองขวาหาที่จอดร่มๆ  อ๊ะ! นั้นไงข้างต้นไม้นั้นไง

"เฮ้อ ในที่สุดก็หาที่จอดรถได้สักที"ฉันถอนหายเฮือกใหญ่อย่างนี้แหละฉันไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ก็ถอนหายใจหมดไปซะทุกเรื่อง-_- เบื่อตัวเองจัง

"ก็อก ก็อก"

"หือ?"ฉันเลื่อนกระจกลงเมื่อเห็นมีใครคนหนึ่งมาเคาะกระจกรถ

"แคนดี้จริงด้วย! ไม่ยักรู้ว่าเธอก็เรียนมหาลัยนี้>0<!"

"อ้าว! แยมเองหรอนึกว่าใคร"

"แงT^Tใจร้าย แค่ถอดแว่นแล้วใส่คอนแทคแทนก็จำไม่ได้อ่ะ"ก็ไม่เหมือนตอนใส่แว่นนี้ย่ะใครจะจำได้เล่า!-*-

"ช่างเหอะเออรอก่อนนะเดี๋ยวไปพร้อมกัน"

"อืม เดี๋ยวรอ"

ฉันเดินลงจากรถแล้วเดินตามแยมที่พึ่งบอกว่าจะรอไปแหม็บๆอย่างรวดเร็ว

"แยมแกอยู่คณะไรอ่ะ?"ฉันถามแยมด้วยความอยากรู้อยากเห็นล้วนๆ

"ฉันเหรอก็อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ภาคอุตสาหกรรมหวะ"

"เหมือนกันเลยหวะ-*-"

อยากรู้จริงๆว่าทำไมฉันกับยัยแยมถึงทำไมอะไรๆก็เหมือนกันไปหมดเลยสงสัยเพราะฉันกับมันเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแหงม-*-

"อืม ได้ยินข่าวมาว่าภาคอุตสาหกรรมมีรุ่นพี่ปีสามที่คอยคุมน้องปีหนึ่งอย่างเราด้วยนะเห็นเค้าลือกันว่ามีแต่คนโหดนะแต่หน้าตาหล่อๆกันทั้งนั้นเลยหวะ>_<"  ทุกคนที่อ่านไม่ต้องตกใจนะเพราะยัยนี้เป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชายหล่อขนานหนัก-_-;

"งั้นเหรอ อยากเห็นหน้าจังว่าหล่อสักแค่ไหน><"ประชดนะจ้ะ ประชด...

"เนอะๆ><"

"อืม^^"แค่เห็นเพื่อนมีความสุขเราก็ดีใจ

"แยม! แคนดี้!"

"อ้าว! เค้กนี้"

"ไม่นึกไม่ฟันเลยนะว่าพวกเธอก็อยู่มหาลัยนี้น่ะ"

"แหะๆ พวกเราก็เหมือนกันนั้นและ"

"แยมถอดแว่นแล้วน่ารักดีนะ^^"

"ชมกันแบบนี้ฉันเขินนะ>////<"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"