Chocolate of love

9.0

เขียนโดย Bean958

วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.11 น.

4 chapter

4 วิจารณ์

7,273 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กันยายน พ.ศ. 2556 19.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) เกิดเรื่องใหญ่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

"โก้!! เหม่ออะไร! ไปเปลี่ยนชุดได้แล้วนะ คาบพละแล้ว " แนตเพื่อนของฉันเรียกขณะที่ฉันกำลังเหม่อลอยกับอะไรฉัรเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
" อ...อืม.. " ฉันขานรับอย่างเรียบง่ายแล้วเดินไปเปลี่ยนชุด
ณ สนามกีฬาของโรงเรียน
" นักเรียนครับ! วันนี้นักกีฬาของโรงเรียนจะต้องมาซ้อมกันนะ ใครไม่ได้เป็นนักกีฬาก็แยกย้ายไปพักได้นะ " คุณครูชี้แจงนักเรียน
" คร้าบบบ / คร่าาา " เสียงนักเรียนตอบรับแล้วแยกย้ายออกไปพักส่วนนักกีฬาก็ไปซ้อมกัน
" โกโก้!!! " คุณครูเรียกทำเอาฉันสะดุ้งและตอบรับอย่างตกใจ " นักกีฑาใช้ไหม ฝากด้วยนะ!! วันศุกร์นี้มีแข่ง " คุณครูฝากภาระให้ฉัน แง...เซ็ง
" อ..เอ่อ..ค..ค่ะ..คุณครู " ฉันตอบครูเสร็จก็รีบไปซ้อม...ฉันจับเวลาที่ตัวเองวิ่ง...
"เฮ้อ... 12 วิื...เซ็ง =A= " ฉันทรุดตัวลงนั่งท่ามกลางแสงแดดร้อนๆส่องทั่วท้องฟ้าทำเอาแสบตาไปหมด
ฟุ่บ!!!!
" โก้!!!! โก้!!! เป็นอะไร " อยู่ๆฉันก็ไม่รู้สึกตัวขณะที่เพื่อนของฉันยกตัวฉันขึ้นมาเขย่าท่ามกลางผู้คนที่มามุงดูฉันที่นอนแผ่(?)กลางแสงแดดจ้า..
#Black's talk
" หือ...เฮ้ย!! โปย..ดูดิ...คนมุงอะไรกันวะ.. " ผมซึ่งคุยอยู่กับโปยละสายตาไปดูในสนามที่มีคนมุงอยู่กว่า 100 คน (เว่อร์)
" โกโก้!!! โกโก้!! " ผมได้ยินเสียงผู้หญิงตะโกนออกมาจากผู้คนที่มุดูมากมาย..
ว่าแต่ว่านะ..ชื่อนี้มันคุ้นๆอยู่นะเนี่ย...'โกโก้' 'โกโก้' อืม......
"...."ผมครุ่นคิดอยู่นานและก็นึกออก " เฮ้ย!!!! ยัยโก้!!! " ผมตะโกนออกมาอย่างตกใจ
แล้วอยู่ๆเท้าผมก็วิ่งมาอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้สึกเหรื่อยเลยแม้แต่นิด..
สุดท้ายผมก็มาอยู่ตรหน้าเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง...โกโก้...
" ยัยโก้!!! ยัยโก้!! " ทันทีที่ผมเห็นเธออยู่ตรงหน้าผมก็ช้อนตัวเธอไปทันที...

หลายชั่วโมงผ่านไป...
#Cocoa's talk
" อ..โอ๊ย....ปวดหัวจัง....ว..ว่าแต่..ท..ที่นี่มัน...ท..ที่ไหน.." ฉันตื่นขึ้นมาในสภาพนอนอยู่บนเตียงสีน้ำทะเล แต่..เท่าที่จำได้.งฉันซ้อมวิ่งอยู่ไม่ใช่หรอ...
ขณะที่มิองไปรอบๆห้องสายตาก็สะดุดไปที่ประตูห้องซึ่งมีคนเปิดประตูเข้ามา...
" เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ...หืม??...เฮ้ย!!! โก้!!! " ผู้ชายคนนั้นคือแบค ซึ่งดูตกใจอะไรนักหนาไม่้รู้..วุ้ย...
" เยส!! โก้ ฟื้นแล้ว!!! " แบควิ่งเข้ามาสวมกอดฉันทันที.." ไข้ยังไม่ลดเลยนะ " เขาเอามือมาแตะหน้าผากของฉันอย่างอบอุ่น เขาไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ..ตั้งแต่สมัยอนุบาล...(?)
" แบค...ที่นี่?? " ฉันถาม
" อ..เอ่อ..ก..ก็..คือ..คือว่า.." แบคพูดไม่เป็นคำ...ใบหน้าของเขาเริ่มแดงก่ำ..
" ?? "
" ห..ห้อง..ห้องฉันเองล่ะ "
" อ..อ๋อ..ก็แค่ห้องนายเอง....ด..เดี๋ยวนะ!! ห้องนายหรออออ "
" เอ่อ....อย่าตะโกนสิยัยบ๊อง...เดี๋ยววันนี้ 'ฉันจะดูแลเธอเอง' ฉันขอพ่อแม่เธอแล้วนะ.. " แบคตอบด้วยน้ำเสียงเบาเล็กน้อย...
ตึกตัก..ตึกตัก....ตึกตัก....
ประโยคที่นายบอกว่า 'ฉันจะดูแลเธอเอง' น่ะ...นายพูดจริงๆใช่ไหม...ไม่ได้ล้อเล่นนะ...ถ้านายล้อเล่นฉันฆ่านายแน่!! เพราะ......

มันทำให้ฉัน'หลงรัก'นายเข้าแล้วไงล่ะ...

---------------------------------------------------
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะคะที่เข้ามาอ่าน <3
ช่วยcomment จะได้นำไปปรับปรุงนะคะ...
ขอบคุณที่ติดตามนะค๊าาาา

chapter 1

สารบัญ

chapter 3