ความรัก ที่ไม่สมหวัง
7.0
3) ช่วยเหลือ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ Part natty
15.00น.เลิกเรียน
"เฮ้อ~"
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของฉันตั้งเเต่ตอนเช้าจนเลิกเรียนเเคโรลีนก็เป็นอย่างนี้ตลอดเศร้าเหม่อลอยร้องไห้เดาอารมณ์ไม่ถูกเเต่ที่รู้เเน่ๆก็คืออารมณ์ของหล่อนคือร้องไห้ฉันได้เเต่มองเเคโรลีนร้องไห้ฉันไม่สามารถช่วยอะไรหล่อนได้เลยงั้นเหรอฉันยืนกอดอกเเล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกรอบ อร์มน่ะอาร์มไม่น่าเลยเเคโรลีนถึงต้องมาเป็นเเบบนี้ปกติยัยนี้รักอาร์มมากทำทุกอย่างเพื่ออาร์มเเต่กลับโดนคนที่ตนเองรักบอกว่ามีคนที่ชอบเเล้วเเล้วยังให้ช่วยจีบอีกเฮ้อ~น่าสงสารจริงๆฉันเดินเข้าไปหาเเคโรลีนที่ทำหน้าเศร้าตั้งเเต่ตะกี้นี้เเล้วไม่สิตั้งเเต่ตอนเช้า
"เเคโรลีน"
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับคงช็อกล่ะสิท่าฉันคงต้องหาทางช่วยเหลือหล่อนซะเเล้วฉันลูบหลังงของเเคโรลีนเบาๆเป็นเชิงบอกว่าทำใจซะเถอะน่ะ
"ฮือๆT^Tเเนตตี้ฉันๆ"
อยู่ๆเเคโรลีนก็โผเข้ากอดฉันน้ำตาของเธอไหลเอ่อเรื่อยๆ
"เเคโรลีนฉันยังอยู่ตรงนี้"
ฉันลูบหลังเเคโรลีนเบาๆในใจยังนึกสงสารไม่หาย
"ฮือๆขอบใจน่ะ"
เเคโรลีนกอดฉันเเน่นฉันก็เอาเเต่ลูบหลังปลอบโยนเเคโรลีน
5 นาทีผ่านไป
"เเคโรลีนเริ่มทำใจได้บ้างเธอปาดน้ำตาออกเเล้วหันมาพูดกับฉัน
"ขอบใจน่ะ^^เเนตตี้"
เเคโรลีนยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนนั่นเเหละรอยยิ้มที่ฉันอยากได้ยัยบ็องเเคโรลีนเธอห้ามลืมน่ะว่ายังมีฉันอยู่อีกคนน่ะ
"งั้นกลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันไปส่งเองน่ะ"
"จ้าขอบใจ^^"
ฉันกับเเคโรลีนก็เลยก้มลงไปเก็บกระเป๋าเเล้วเดินออกจากตัวโรงเรียนฉันหันไปมองหน้าเเคโรลีนซึ่งใบหน้าของหล่อนจากรอยยิ้มกลายเป็นความเศร้าฉนเห็นเเล้วก็รู้สึกเเย่ตามไปด้วยฉันจึงพยายามหาเรื่องชวนคุยกับเเคโรลีนเเต่หล่อนก็เงียบตลอดทางจนมาถึงบ้านของเเคโรลีนเเคโรลีนหยุดอยู่หน้าบ้านก่อนจากโบกมือพร้อมกับมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้ฉันฉันก็เลยยิ้มตอบ^^ถึงรอยยิ้มนั้นจะเศร้าเเต่ก็ดีเเล้วล่ะที่เเคโรลีนยิ้มฉันอยากๆฉันอยากจะช่วยเเคโรลีนให้เธอกลับมาเป็นคนเดิมจังฉันจะช่วยเเคโรลีนยังไงดีล่ะ?
"เอ่อเเนตตี้จัง"
"ทำไมเหรอ?"
"คือ..อย่าคิดมากน่ะเรื่องของฉันน่ะฉันจะทำให้เธอเครียดเสียซะเปล่าๆน่ะอย่าคิดมากเลย"
เเคโรลีนยิ้มให้ฉันบางๆ
"ยัยบ้าเอ้ยเธอนั่นเเหละ"
ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยนมือลูบหัวเเคโรลีนพลางๆ
"เอ่องั้นไปก่อนน้ะ...ฝันดีล่ะ"
"อืมฝันดีน้ะ"
*****************************************************
มาอัพเเล้วน้ะสนุกไหมเอ่ย??
15.00น.เลิกเรียน
"เฮ้อ~"
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของฉันตั้งเเต่ตอนเช้าจนเลิกเรียนเเคโรลีนก็เป็นอย่างนี้ตลอดเศร้าเหม่อลอยร้องไห้เดาอารมณ์ไม่ถูกเเต่ที่รู้เเน่ๆก็คืออารมณ์ของหล่อนคือร้องไห้ฉันได้เเต่มองเเคโรลีนร้องไห้ฉันไม่สามารถช่วยอะไรหล่อนได้เลยงั้นเหรอฉันยืนกอดอกเเล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกรอบ อร์มน่ะอาร์มไม่น่าเลยเเคโรลีนถึงต้องมาเป็นเเบบนี้ปกติยัยนี้รักอาร์มมากทำทุกอย่างเพื่ออาร์มเเต่กลับโดนคนที่ตนเองรักบอกว่ามีคนที่ชอบเเล้วเเล้วยังให้ช่วยจีบอีกเฮ้อ~น่าสงสารจริงๆฉันเดินเข้าไปหาเเคโรลีนที่ทำหน้าเศร้าตั้งเเต่ตะกี้นี้เเล้วไม่สิตั้งเเต่ตอนเช้า
"เเคโรลีน"
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับคงช็อกล่ะสิท่าฉันคงต้องหาทางช่วยเหลือหล่อนซะเเล้วฉันลูบหลังงของเเคโรลีนเบาๆเป็นเชิงบอกว่าทำใจซะเถอะน่ะ
"ฮือๆT^Tเเนตตี้ฉันๆ"
อยู่ๆเเคโรลีนก็โผเข้ากอดฉันน้ำตาของเธอไหลเอ่อเรื่อยๆ
"เเคโรลีนฉันยังอยู่ตรงนี้"
ฉันลูบหลังเเคโรลีนเบาๆในใจยังนึกสงสารไม่หาย
"ฮือๆขอบใจน่ะ"
เเคโรลีนกอดฉันเเน่นฉันก็เอาเเต่ลูบหลังปลอบโยนเเคโรลีน
5 นาทีผ่านไป
"เเคโรลีนเริ่มทำใจได้บ้างเธอปาดน้ำตาออกเเล้วหันมาพูดกับฉัน
"ขอบใจน่ะ^^เเนตตี้"
เเคโรลีนยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนนั่นเเหละรอยยิ้มที่ฉันอยากได้ยัยบ็องเเคโรลีนเธอห้ามลืมน่ะว่ายังมีฉันอยู่อีกคนน่ะ
"งั้นกลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันไปส่งเองน่ะ"
"จ้าขอบใจ^^"
ฉันกับเเคโรลีนก็เลยก้มลงไปเก็บกระเป๋าเเล้วเดินออกจากตัวโรงเรียนฉันหันไปมองหน้าเเคโรลีนซึ่งใบหน้าของหล่อนจากรอยยิ้มกลายเป็นความเศร้าฉนเห็นเเล้วก็รู้สึกเเย่ตามไปด้วยฉันจึงพยายามหาเรื่องชวนคุยกับเเคโรลีนเเต่หล่อนก็เงียบตลอดทางจนมาถึงบ้านของเเคโรลีนเเคโรลีนหยุดอยู่หน้าบ้านก่อนจากโบกมือพร้อมกับมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้ฉันฉันก็เลยยิ้มตอบ^^ถึงรอยยิ้มนั้นจะเศร้าเเต่ก็ดีเเล้วล่ะที่เเคโรลีนยิ้มฉันอยากๆฉันอยากจะช่วยเเคโรลีนให้เธอกลับมาเป็นคนเดิมจังฉันจะช่วยเเคโรลีนยังไงดีล่ะ?
"เอ่อเเนตตี้จัง"
"ทำไมเหรอ?"
"คือ..อย่าคิดมากน่ะเรื่องของฉันน่ะฉันจะทำให้เธอเครียดเสียซะเปล่าๆน่ะอย่าคิดมากเลย"
เเคโรลีนยิ้มให้ฉันบางๆ
"ยัยบ้าเอ้ยเธอนั่นเเหละ"
ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยนมือลูบหัวเเคโรลีนพลางๆ
"เอ่องั้นไปก่อนน้ะ...ฝันดีล่ะ"
"อืมฝันดีน้ะ"
*****************************************************
มาอัพเเล้วน้ะสนุกไหมเอ่ย??
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ