ความรัก ที่ไม่สมหวัง

7.0

เขียนโดย คุณหนูค่ะ

วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.39 น.

  3 chapter
  4 วิจารณ์
  6,844 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ช่วยเหลือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 Part natty    
     15.00น.เลิกเรียน
     "เฮ้อ~"
     เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของฉันตั้งเเต่ตอนเช้าจนเลิกเรียนเเคโรลีนก็เป็นอย่างนี้ตลอดเศร้าเหม่อลอยร้องไห้เดาอารมณ์ไม่ถูกเเต่ที่รู้เเน่ๆก็คืออารมณ์ของหล่อนคือร้องไห้ฉันได้เเต่มองเเคโรลีนร้องไห้ฉันไม่สามารถช่วยอะไรหล่อนได้เลยงั้นเหรอฉันยืนกอดอกเเล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกรอบ อร์มน่ะอาร์มไม่น่าเลยเเคโรลีนถึงต้องมาเป็นเเบบนี้ปกติยัยนี้รักอาร์มมากทำทุกอย่างเพื่ออาร์มเเต่กลับโดนคนที่ตนเองรักบอกว่ามีคนที่ชอบเเล้วเเล้วยังให้ช่วยจีบอีกเฮ้อ~น่าสงสารจริงๆฉันเดินเข้าไปหาเเคโรลีนที่ทำหน้าเศร้าตั้งเเต่ตะกี้นี้เเล้วไม่สิตั้งเเต่ตอนเช้า
     "เเคโรลีน"
     "..."
     ไม่มีเสียงตอบรับคงช็อกล่ะสิท่าฉันคงต้องหาทางช่วยเหลือหล่อนซะเเล้วฉันลูบหลังงของเเคโรลีนเบาๆเป็นเชิงบอกว่าทำใจซะเถอะน่ะ
     "ฮือๆT^Tเเนตตี้ฉันๆ"
     อยู่ๆเเคโรลีนก็โผเข้ากอดฉันน้ำตาของเธอไหลเอ่อเรื่อยๆ
     "เเคโรลีนฉันยังอยู่ตรงนี้"
     ฉันลูบหลังเเคโรลีนเบาๆในใจยังนึกสงสารไม่หาย
     "ฮือๆขอบใจน่ะ"
     เเคโรลีนกอดฉันเเน่นฉันก็เอาเเต่ลูบหลังปลอบโยนเเคโรลีน
     5 นาทีผ่านไป
     "เเคโรลีนเริ่มทำใจได้บ้างเธอปาดน้ำตาออกเเล้วหันมาพูดกับฉัน
     "ขอบใจน่ะ^^เเนตตี้"
     เเคโรลีนยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนนั่นเเหละรอยยิ้มที่ฉันอยากได้ยัยบ็องเเคโรลีนเธอห้ามลืมน่ะว่ายังมีฉันอยู่อีกคนน่ะ
     "งั้นกลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันไปส่งเองน่ะ"
     "จ้าขอบใจ^^"
     ฉันกับเเคโรลีนก็เลยก้มลงไปเก็บกระเป๋าเเล้วเดินออกจากตัวโรงเรียนฉันหันไปมองหน้าเเคโรลีนซึ่งใบหน้าของหล่อนจากรอยยิ้มกลายเป็นความเศร้าฉนเห็นเเล้วก็รู้สึกเเย่ตามไปด้วยฉันจึงพยายามหาเรื่องชวนคุยกับเเคโรลีนเเต่หล่อนก็เงียบตลอดทางจนมาถึงบ้านของเเคโรลีนเเคโรลีนหยุดอยู่หน้าบ้านก่อนจากโบกมือพร้อมกับมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้ฉันฉันก็เลยยิ้มตอบ^^ถึงรอยยิ้มนั้นจะเศร้าเเต่ก็ดีเเล้วล่ะที่เเคโรลีนยิ้มฉันอยากๆฉันอยากจะช่วยเเคโรลีนให้เธอกลับมาเป็นคนเดิมจังฉันจะช่วยเเคโรลีนยังไงดีล่ะ?
     "เอ่อเเนตตี้จัง"
     "ทำไมเหรอ?"
     "คือ..อย่าคิดมากน่ะเรื่องของฉันน่ะฉันจะทำให้เธอเครียดเสียซะเปล่าๆน่ะอย่าคิดมากเลย"
     เเคโรลีนยิ้มให้ฉันบางๆ
     "ยัยบ้าเอ้ยเธอนั่นเเหละ"
     ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยนมือลูบหัวเเคโรลีนพลางๆ
     "เอ่องั้นไปก่อนน้ะ...ฝันดีล่ะ"
     "อืมฝันดีน้ะ"
*****************************************************
มาอัพเเล้วน้ะสนุกไหมเอ่ย??
                                

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา