Phantom เสกรักละลายนายเย็นชา

เพลง Return to the sea ของ ซาร่า
 
ประกอบการ์ตูนเรื่องเจ้าหญิงเงือกน้อย
 
.............................................
 
บทนำ
 
เปิดตัวคิตตี้&เลม่อน
 
“นี้คิตตี้เธอไม่คิดถึ...”
 
“หุบปากเดียวนี้ ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อน” ยังไม่ทันที่เพื่อนฉันเลม่อนจะพูดเสร็จฉันรีบตัดบทพูดแซง
 
ทันที
 
เมื่อนึกถึงคนคนนั้นทีไร...
 
ความเจ็บปวดก่อตัวขึ้นเมื่อนั้น...
 
น้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้...
 
ถ้าไม่ใช้เพราะความผิดเมื่อห้าปีก่อน....
 
“เฮ้อ...คิตตี้เธอนี้มัน....เฮ้อ...ชั่งเถอะฉันกับบ้านก่อนนะเจอกันที่งานราตรี”
 
เลม่อนทำหน้าเบื่อหน่ายกับนิสัยของฉัน
 
ฟรึบ     !
 
เลม่อนหายตัวไปจากห้องนอนของฉันอย่างรวดเร็ว...มันไม่แปลกเพราะพวกเราไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา
 
นี้ก็เที่ยงกว่าแล้วฉันเลยลุกไปอาบน้ำเป็นเสื้อยืดสีขาวสายเดี่ยวกางเกงยีนส์กับรองเท้าผ้าใบคู่โปรดปกติ
 
ฉันไม่ใช่คนแต่งตัวเฉิ่มแบบนี้หรอกนะแต่เพราะฉันรีบ
 
เมื่อเร็วๆนี้ฉันถูกชวนให้ไปร่วมงานฉลองครบรอบ 60 ปีของบริษัทเพื่อนของพ่อฉัน ซึ่งฉันเป็นคนชอบ
 
ออกงานสังคมมากๆทำให้ทุกคนรู้จักฉันในนามคุณหนูผู้แสนใจดี
 
ฉันเดินไปที่รถเบนซ์สีดำแวววาวที่ตั้งสง่าในโลงจอดรถขนาดใหญ่
 
ไม่นานฉันก็มาถึงร้านบิวตี้มิ้งค์ ฉันจอดรถแล้วรีบเดินเข้าข้างในทันทีแต่ฉันไม่ลืมหยิบถุงที่ใส่ชุดไว้ข้าง
 
ในหรอกนะ
 
“อ้าวคุณคิตตี้มาแล้วหรอค่ะ มาๆป้ากำลังรออยู่เลย” ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปป้ามิ้งค์เจ้าของร้านเสริมสวย
 
แห่งนี้ก็ทักฉันอย่างคุ้นเคย
 
ฉันนั่งลงบนเก้าอี้หมุนสีชมพูหน้ากระจกป้ามิ้งค์เริ่มจากการแต่งหน้า ทำผม ตกแต่งนิดหน่อย...
 
เวลาผ่านไปหกโมงจะหนึ่งทุ่ม
 
ฉันที่ตอนนี้อยู่ในชุดราตรียาวสีแดงสดกำลังเดินเข้าไปในงานที่แค่ภายนอกก็จัดซะอลังการงานสร้าง
 
มากๆ
 
 
       
 
 
ทันทีที่ร่างของฉันเดินเข้าไปถึงหน้าประตูทุกสายตาเหมือนถูกสะกดให้จ้องมองฉัน
 
“ไงคิตมาแล้วหรอ” สเตร่าทักขึ้นเมื่อเห็นฉันสเตร่าอยู่ในชุดราตรีสีน้ำเงินยาวเท่าตาตุ่มดูแล้วขัดกับผิว
 
ขาวเนียนได้เป็นอย่างดีพร้อมสร้อยเพชรราคาหลายสิบล้านสเตร่าก็เป็นอีกคนที่ใช้เวทย์ได้
 
“อ้าวอยู่นี้เองสเตร่า...อ๊ะ...อ้าว...คิตตี้เธอมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย โห สวยเป็นบ้า” ยัยเลม่อนพูดเสียง
 
ระริกระรี้ตามประสาคนไร้เดียงสา เลม่อนอยู่ในชุดกระโปรงสั้นเหนือเข่านิดหน่อยสีชมพูอ่อนดูแล้วเข้า
 
กับนิสัยได้เป็นอย่างดี
 
“หิวแล้วอ๊ะไปหาไรทานกันนะ” ฉันพูดขึ้นพลางส่งยิ้มหวานให้ทั้งสองคน สองคนนี้คือเพื่อนที่ฉันคบด้วย
 
และสนิทที่สุด
 
“อื้อแต่ว่า...ฉันต้องเดินห่างๆเธอสักสามเมตร” สเตร่าพูดขึ้นนั้นทำให้เลม่อนระเบิดพลังหัวเราะออกมา
 
ส่วนฉันทำหน้าสงสัยขมวดคิ้ว
 
“ทำไมหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัย
 
“ก็....ถ้าเธอเดินคู่กับฉันรัศมีความสวยของเธอคงกบรัศมีความสวยของฉันหมดน่ะซิ”
 
 “ฮ่าๆ บ้าหรอ” ฉันตีไหล่สเตร่าทีหนึ่ง
 
“ยัยบ้าฉันเจ็บนะ” สเตร่าสบถออกมาอย่างหัวเสียส่วนเลม่อน...มันจะขำไปถึงไหนนะ?
 
“ว้าว น่าทานทั้งนั้น” ทันทีที่เดินมาถึงโซนอาหารสเตร่าก็พูดอย่างกระตือรือร้นทันที ยัยบ้าหมูบ้าของ
 
กินเอ้ย!! ฉันกับเลม่อนและสเตร่าเลือกอาหารที่ต้องการแล้วมานั่งหน้าเวที ที่นั่ง VIP
 
“นี้เห็นว่าวันนี้ลูกชายคุณฮาเบิร์ดมาด้วยนะ ฉันอยากเห็นสุดๆอ๊ะ ฉันได้ข่าวมาว่าเขาหล่อขั้นเทพเลยละ
 
คิดแล้วน้ำลายไหล” สเตร่าพูดขึ้น ยัยนี้ควงผู้ชายเป็นว่าเล่นเลยละ
 
“จริงดิ ชื่อไรนะ” เลม่อนพูดพลางฉีกยิ้มจนผู้ชายที่เห็นเป็นต้องเคลิ้มตาม
 
“เซนอล” ทันทีที่ฉันได้ยินชื่อของคนคนนั้นจากปากสเตร่าฉันก็อยากจะเอาขนมปังยัดปากสเตร่าซะ
 
จริงๆ เฮ้อ คนบ้าอะไรชื่อเซนอล บ้าป่าว?(คนบ้าอะไรชื่อคิตตี้ -_-)
 
 

 
 
สวัสดีค่ะ ไรเตอร์มีนามว่า บี อายุ 11-12 ตุลาคม 56 ก็ 12 แล้วค่า เป็นนักเขียนหน้าใหม่ขอฝากด้วย
 
นะค่ะ เม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้หนูด้วยน๊า ^^”