The huris girl รักวุ่นวายยัยตุ้มตุ๋นกับคุณชายไฮโซ

บทที่2
   "เฮ้ๆไปทางนั้นแล้ววว" พวกคนชุดดำวิ่งตามฉันมาติดๆฉันเลยวิ่งกระโดดข้ามรั้วแล้วมาหนุดกลางถนน. โอ้ะ!!ทางตัน??? 
ปั้ก!! ฉันสะดุ้งตกใจเลยหันไปหาต้นเสียง เอะ อะไรหน่ะ?? 
    "โอ้ยย ส่งกันมาดีๆไม่ได้รึไงกันฮะ!!!" ฉันยืนมองผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งใส่ชุดแบบแปลกๆมีแต่ขนนก 555~~ยัยนี่เนี่ยจะไปเล่นลิเกหรอเนี่ย
    "จะบ้าหรอ ลิเกบ้าบออะไรกันเล่าฉันเป็นกามเทพหย่ะ" ยัยนั่นยืนขึ้นจากข้างถังขยะ(เมื่อกี้สงสัยยัยนั่นนั่งเล่นอยู่ข้างๆมันมั้ง>*<)
    "กามเทพบ้าอะไร เธอหน่ะมาจากโีรงพยาบาลประสาทแล้วหล่ะ" 
    "แล้วฉันจะได้ยินเสึยงที่เธอคิดได้ยังไงกันเล่า ฮะ!!!" ยัยนั่นตะคอกใส่ฉันแต่..เดียวนะยัยนั่นได้ยินเสียงที่เราคิดงั้นหรอ
    "ใช่!เจ้ามนุษย์"
หวา...ผีหลอกกลางวันแสดๆเลย กรี้ดดดดด ฉันเตรียมวิ่งหนีแต่ขาไม่ขยับอ่าาาพ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยฮานะที
    "นี่! ฉันไม่ใช่ผีแค่เป็นกามเทพนะยะ!!" ยัยนั่นขยับตามฉันมา
    "อย่ามาหลอกมาหลอนฉันเลยนะะะะ ฮือๆเดี๋ยวฉันทำบุญไปให้เอาอะไ่รบอกมาได้นะฮือๆๆ"
    "เอาเคเอฟซีชุดใหญ่ละกัน เฮ! จะบ้าหรอ บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง!!!!"
    "ฉ.."
"นั่นไง!!". ฉันกับยัยผีจอมเฮี้ยนหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน พวกนั้นมากันแล้วววว!!
     "เธอหนีพวกนั้นหรอ มาหลบหลังฉันสิ" ยัยผีพูด
     "จะบ้าหรอ!!!"
      "เร็วสิ!!!"
ฉันมองพวกที่ไล่ตามฉันมา แล้วฉันก็วิ่งหลบเข้าไปยืนข้างหลังของยัยผีบรื๋อออออ 
      "นี่ ไม่ใช่ผีหย่ะ!!" ยัยนั่นหันมาพูดกับฉัน
      "เฮย!! อยู่ๆมันก็หายไปครับลูกพี่" 
ฉันหลับตาปรี๋แล้วชะโงกดูว่าพวกนั้นเป็นยังไงกันบ้าง อะไรนะ?ไม่เห็นฉันหรอ
      "ใช่ มีเธอคนเดียวที่มองเห็นฉัน และตอนนี้ฉันกำลังบังเธออยู่มันเลยไม่เห็นไงหล่ะ". นั่นไง ผีชัดๆ><
      "โอ้ย บอกกี่รอบแล้วยะว่าไม่ใช่"
"แต่พวกเราเห็นกันใช่มั้ย. ว่ายัยนี่ยืนอยู่ตรงนี้อ่ะ" พวกนั้นหน้าเริ่มซีด
     "ใช่เห็นกับตาเลยว่ามันยืนอยู่แล้วมันก็หายไปอ่ะ" คนหัวโล้นเริ่มพูด
     "งั้นเราก็วิ่งตามผ..."
     "ผีหล่ะสิ!!". ทุกคนหันหน้่ามามองหน้่กันแล้วส่งซิกว่าเผ่น5555
     "อ้าคคคคค!!! ผีหลอกๆๆๆๆๆๆ"
     "กลางวันแสกๆเลยครับท่านนนน"
แล้วพวกนั้นก็วิ่งแบบนักกีฬาวิ่งทีมชาติต้องอาย 55555555
     "เห็นมั้ยว่าฉันช่วยเธอไว้ ดังนั้น"ฉันจะวิ่งหนียัยผีสวยนี่ แต่ยัยนี่รู้ทันมาโผล่อยู่ข้างหน้าฉัน เห้ย!! หายตัวได้ด้วย?
     "นี่ ไม่ต้องกลัวฉันนะฉันจะมาช่วยเธอให้มีความรักกับเขาสักที ตกลงมั้ยมาร่วมมือกันนะๆๆๆ" ยัยนั่นทำตาแป๋ว
     "ไม่เอา ไม่ได้ต้องการ ฉันต้องการแค่เงินหย่ะ เข้าใจมั้ย!!!!" 
     "คู่ของเธออยากเอารวยแค่ไหนก็ได้ แต่ให้ฉันได้ช่วยเธอนะๆๆๆ"
     "ไม่!! เธอจะมาช่วยฉันเพื่ออะไร" ฉันหันหน้าไปทางอื่นแต่ยัยนั่นแวบมาตรงหน้าฉันอีก
     "ไม่งั้นฉันก็ไม่ได้กลับเลิฟแลนด์หน่ะสิ!! นะๆช่วยฉันทีพลีสสสสสส แค่ร่วมมือกัน สองเดือนเท่านั้น ฉันจะกลับเลิฟแลนด์ แล้วเธอก็จะได้แฟนรวยๆเคป้ะ"
     "-..-"
     "นะ^3^"
     "ก็ได้!! แต่ถ้าเธอเป็นกามเทพจริง ไหนลองเสกให็ฉันเป็นอะไรสักอย่่างสิ" หึๆ ยัยนี่จะทำได้หรอ
     "เค โอมอากีโอโระ คาโกอิ ทานะ!!!!"
วิ้ง~~ อยู่ร่างกายของฉันก็เปลี่ยนไปเหมือนใหญ่ขึ้น ฮะ ดูแขนฉันสิ ทำไมขนขึ้นเยอะกว่าเดิมนี่
     "ฉันเสกเธอให้เป็นผู้ชายหน่ะ>< หล่อจางเลยยยยยยย" ฉันทำตาโตตกใจ แล้วเอากระจกเล็กขนาดพกพาในกระเป๋ามาเปิดดูตัวเอง ฮะ ไอ้บ้านี่ใครเนี่ย!!! ฉันงั้นหรอ?? 
     "ยัยบ้า ฉันแค่พูดเล่น เอาฉันกลับไปเป็นผู้หญิงเดี๋ยวนี้!!" เห้ย! เสียงก็แตกหนุ่ม ฉันมองตัวเองในกระจก อา หล่อนะเนี่ย
     "เคๆเดี๋ยวฉันเสกใหม่นะ" ยัยนั่นงึมงำในลำคอ แล้วเสกมาที่ฉัน
แป้ก! ".."
      "...". เกิดความเงียบขึ้นฉับพลัน
      "นี่!!! เร็วสิ" ฉันตะคอก
      "ฉันลืมไปว่า ฉันเสกได้แต่ฉันจำคาถาแก้ไม่ได้อ่ะ"
      "อะไรนะ??"
      "เธอเป็นผู้ชายก็หล่อดีนะ แฮ่ๆ"
      "นี่!!! หมายความว่าไงงงงงง"
      "ม..หมายความว่า เธอเป็นผู้ชายไปก่อน จนกว่าฉันจะนึกคาถาแก้ได้ไง ซอรี่กาย"
      "อ้าคคคคคคค. อย่าจะบ้าาาาา นี่มันเรื่ิองบ้าอะไรกับฉันเนี่ย. ยัยบ้าเอ้ยยยยย!!!!"
      "T.T"
            ติดตามตอนต่อไปนะคะ มีเรื่องราวอลหม่านมากมายรอคุณอยู่ โอม เพี้ยง!!! >< (เบอร์ริเออร์)