Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          ว้าว.. คิดแล้วก็ตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ มะรืนนี้ก็จะมีงานพรอมเกิดขึ้นแล้วว >< เร็วมากๆเลย จะบอกนะ ถ้าใครพึ่งจะมาเตรียมชุดเอาตอนนี้เนี่ยบอกเลยว่าไม่ทัน.. ตอนนี้ฉันกับซาเวียร์ก็ปกติดีนะ รักกันปกติดีน่ะ >////<.. แต่เราได้ติดต่อกันแค่โทรศัพท์เอง เพราะตลอดอาทิตย์หนึ่งเขาให้นักเรียนหมกตัวที่บ้านเตรียมประทินโฉมตัวเองให้สวยงามสำหรับงานพรอมเลยล่ะ พวกฉันเลยไม่ได้เจอกัน เพราะอยากประทินโฉมให้อีกฝ่ายได้ตะลึงตอนวันงานไรงี้ ฮ่าๆ ฉันกับไอริสก็มาส์กหน้ากันทุกวัน ขัดผิว อาบน้ำแร่แช่น้ำนมกันทุกวันเลย มัมก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษ เครื่องประทินโฉมท่านก็จัดมาให้เยอะแยะมากมาย ไอริสเนี่ยก็บ่นถึงเฮนรี่เอาทุกวันๆ เพราะคู่นี้จะไม่ติดต่อกันเลย ปล่อยระยะห่างให้คิดถึงแล้วค่อยปลดปล่อยความคิดถึงในวันงาน.. 

"นี่.. วันพรุ่งนี้ ตัวแทนแต่ละคลาสต้องไปโรงเรียนสินะ"

ฉันถามไอริสด้วยความสงสัย.. ก็ฉันไม่เคยไปงานพรอมสักครั้งเลยนี่นา จะได้ไปครั้งแรกก็ดันได้เป็นตัวแทนซะด้วย เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย -0-

"ใช่ๆ.. พรุ่งนี้เราคงต้องไปกันเองสินะ เพราะว่าซาเวียร์มารับไม่ได้ ห้ามเจอกัน คงคิดถึงแย่ ฮ่าๆ"

"แหม.. อย่างน้อยคู่ฉันก็ติดต่อกันทางโทรศัพท์อ่ะนะ คู่เธออ่ะยิ่งไม่ติดต่ออะไรกันเลย น่าจะคิดถึงกันมากกว่าคู่ของฉันซะอีก -3-"

"ก็นะ.. ฉันคิดถึงเฮนรี่มาก แต่ฉันต้องประทินโฉมให้เขาตะลึง ก็เลยมุ่งทำสวยอย่างเดียววว ฉันต้องเลิศ ><"

และฉันกับไอริสก็คุยไรกันกระจุ๊กกระจิ๊กตามประสาวัยรุ่นกันไป.. จนมัมมาเรียกให้ไปทานข้าว มัมจัดเตรียมอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพผิวกาย บลาๆๆ เยอะแยะทั้งนั้น.. เรากินกันได้เยอะอย่างไม่กลัวอ้วนเลยล่ะ ดีใช่มั้ยล่ะ? ><

     และแล้ววันนี้ฉันกับไอริสก็ไปรวมตัวกับพวกที่ได้ตัวแทนเหมือนกัน โหววว อยากจะบอกว่าแต่ละคนหน้าตาเปล่งปลั่งมาก พวกเธอสวยมากไม่เหมือนกันกับตอนเปิดเทอมเรียนหนังสือธรรมดาเลย.. 

พวกเราก็ได้อบรมนู่นนี่นั่นมากมายเกี่ยวกับงานพรอม ว่าต้องทำอะไรบ้าง จะเปิดงานเวลาไหนอะไรยังไง บอกกฎกติกา ยังกะได้เป็นนางสาวไทยยังไงยังงั้น >//< ส่วนพวกผู้ชายก็มานะ แต่ว่าอยู่คนละที่กัน พวกเราเลยไม่ได้เจอกัน แม้แต่หัวก็ไม่ได้เจอ -,- ฉันอยากเห็นซาเวียร์ใจจะขาดแล้วนะเนี่ย บ้าที่สุดเลย!! -3-

          เฮ้อออ.. น่าเบื่อชะมัดเลย! อบรมบ้าบอไรวะเนี่ยย?! - - ผมเพลียมากเลยล่ะ ก็ผมน่ะ เคยเป็นตัวแทนตั้งแต่เกรด 10 แล้ว.. เกรด 11 ก็ได้เป็น.. เกรด 12 ยังได้เป็นอีก แต่เกรด 12 ผมไม่ขอเกี่ยงนะ ก็แฟนส่วนผมก็ได้เป็นตัวแทนเหมือนกัน >< ผมคิดถึงใบหน้าของแซนดี้สุดๆเลย เธอจะสวยขึ้นมั้ยนะ? เธอจะเป็นยังไงบ้างน้าา?! ผมคิดถึงเธอสุดๆ ถึงแม้เราจะโทรคุยกันก็เถอะ เหอะน่า! ผมต้องอดทนไว้ มะรืนนี้ผมก็จะได้เห็นเธอแล้ว วันนี้เธอก็มาอบรมนะ แต่ว่าอยู่คนละที่กับพวกผมน่ะ ผมเลยไม่ได้เจอเธอเลย เฮ้ออ ผมอยากเจอเธอออ !! -3-

          หลังจากที่พักจากการอบรมแล้ว.. พวกทีเชอร์ก็ให้เราเอาชุดที่เราเตรียมไว้มาลองด้วยล่ะ ว๊าา ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ยังไม่ได้ชุดนั้นอีกเลย - - เก็บไว้ ไม่อยากให้เป็นรอย แต่วันนี้ก็ต้องใส่อ่ะนะ ช่วยไม่ได้.. ตอนนี้ฉันกับไอริสก็นั่งทานอาหารกันนั่งคุยนู่นนี่นั่นกันอย่างสนุกสนานนน.. บางทีฉันก็งงว่าทั้งๆที่เราก็อยู่บ้านด้วยกันนะ เจอกันทุกวัน ก่อนนอนก็เจอ ตื่นนอนก็เจอ แต่ทำไม๊ ทำไมเราดันมีเรื่องมาชวนกันคุยตลอดๆเลยล่ะ?! - -' บางทีก็สงสัยนะ .. 

และตอนนี้ที่ฉันทานข้าวเสร็จเรียบร้อยเลยขอตัวแยกจากไอริสไปเข้าห้องน้ำ ส่วนไอริสก็ไปเอาชุดของตัวเองเพื่อจะเปลี่ยน.. เมื่อฉันกำลังเดินเข้าห้องน้ำ ฉันรู้สึกวูบๆเหมือนมีใครเดินตามฉันมา ฉันลองหันหลังกลับไปดู แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร.. เฮ้ออ ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้มั้ง เมื่อฉันเข้าน้ำเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว.. ฉันก็แอบกลัวทุกครั้งเลยว่าตอนเปิดประตูจะมีอะไรหล่นมาใส่ฉันเหมือนตอนนั้นอีก.. ก็ฉันกลัวนี่ น้ำตอนนั้นเหม็นจะตายย ฉันไม่อยากโดนมันอีกหรอกนะ!! TT เมื่อฉันตรวจสอบสิ่งรอบกายต่างๆนาๆเรียบร้อยแล้ว [ถ้าจะกลัวหนักนะ - -'!] ฉันก็มั่นใจว่าตัวเองไม่เป็นอะไรแน่นอน ฉันเลยเปิดประตูออกมาอย่างสบายๆ ฉันล้างมืออย่างสบายอารมณ์ ก็ช่วงนี้มันไม่อะไรที่ทำให้ไม่ทุุกข์แล้วนี่นา ^^ แต่เมื่อฉันล้างมือเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ.. พลั่ก! ด้วยความที่ฉันเดินไม่มองตาม้าตาเรือนั้นฉันก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าใคร รู้แต่ว่าตัวเองชนแรงมากถึงขั้นล้มลงพื้นกันเลยทีเดียว - -' ฉันเงยหน้ามองคนที่ฉันเดินชมเมื่อครู่นี้.. แต่คนตรงหน้าทำให้ฉันต้องตกใจ เธอไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่นะ!! ยัยเคธ.. เธอคือคนที่ฉันเดินชนเมื่อกี้นี้!! 

"ทำไม? ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ? ที่ฉันในห้องน้ำโรงเรียนน่ะ!!"

เคธพูดเสียงดังแล้วจ้องมองฉันด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร แหงล่ะ! ก็เธอโดนหักหน้ามากมาย.. เฮ้ออ ฉันเห็นหน้ายัยเคธแล้วภาพในวันนั้นมันก็โผล่มา.. ฉันไม่เคยลืมเลย วันที่ยัยเคธร้องไห้ - - 

"เงียบอีก.. - - เธอกลัวฉันหรอ?!!"

เมื่อยัยเคธพูดอีกครั้ง ทำให้ฉันสะดุ้งออกจากภาพวันนั้นที่กลับมาฉายให้ฉันเห็น แล้วฉันก็รีบลุกขึ้นยืนมองหน้ายัยเคธ

"ถ้าถามว่าฉันกลัวเธอมั้ย?.. ตอบเลยว่าฉันก็กลัวนะ ก็สิ่งที่เธอทำกับฉันน่ะ ใครโดนก็กลัวกันทั้งนั้น.."

ฉันตอบยัยเคธด้วยน้ำเสียงที่เน้นย้ำชัดเจนชัดทุคำทุกพยางค์ (เอิ่ม - -'!) แล้วฉันก็สังเกตเห็นสายตาของยัยเคธที่ดูจะวูบไหวไปนิดนึงแล้วก็กลับมาทำหน้าตาดุเหมือนเดิม!

"ก็เธอแย่งคนที่ฉันรัก สิ่งที่เธอโดนน่ะ มันก็สมควร!!"

"เคธ! ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอหรอกนะ ฉันไปล่ะ!"

"ใครคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปล่ะ ยัยตัวดี!!"

เมื่อฉันจะเดินจากยัยเคธไป แต่ยัยเคธดันมาคว้าตัวฉันไว้แล้วก็ดันฉันไปจนพิงกระจก [ตรงโซนล้างมือน่ะ น่าจะนึกภาพออกนะคะ - - 55] แล้วเธอก็บีบคอฉัน แรงบีบของยัยเคธมันแรงกว่าที่ฉันเคยโดนบีบคอครั้งนั้นอีกนะเนี่ย 

"รักมันมากใช่มั้ย?! หึย!!"

ยัยเคธพูดไปแล้วก็บีบคอฉันแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกหายใจไม่ออกมาก ถึงขั้นดิ้นทุรนทุรายคามือที่ยัยเคธบีบอยู่ตอนนี้ 

"อ๊อก เคธ อ๊ะ ปะ ปล่อยฉันออก อ๊ะ.. นะ" 

ฉันพูดด้วยความลำบากขึ้นเพราะไม่มีอากาศไว้ให้หายใจ..!! พยายามแกะมือยัยเคธออกอย่างเต็มที่แต่ก็ไม่สำเร็จ T^T

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!"

เมื่อยัยเคธได้ยินฉันพูดเธอก็กรี๊ดเสียงดังลั่นและปล่อยฉันลงอย่างแรง จนตอนนี้ฉันก็ได้กลับไปอยู่บนพื้นและพยายามไขว่คว้าหายใจให้เร็วที่สุดเพราะฉันกลัวว่ายัยเคธจะหันกลับมาบีบคอฉันอีก!! 

"ฉันเกลียดแก!!"

เพี๊ยะ เพี๊ยะ 

ไม่ทันขาดคำ.. ยัยเคธก็ตรงดิ่งลงมาทำร้ายฉันถึงพื้นโดยที่ฉันยังไม่ทันได้เตรียมตัวพร้อมแต่อย่างใด

"ฮือออออออออออออออออ T0T/"

เธอร้องไห้ไปและตบฉันไปเรื่อยๆ ฉันไม่มีแรงพอที่จะกันตัวเองจากแรงตบเธอได้เลย ทำไมไม่มีใครเข้ามาช่วยฉันเลยนะ? ทุกคนหายไปไหนกันหมด ?! อย่ามาหายตัวไปถูกที่ถูกเวลาดิฟ่ะ T^T!!

"ฮือออออออ ซาเวียร์...... TT"

จู่ๆยัยเคธก็เลิกตบฉันแล้วก็นั่งร้องไห้เรียกชื่อนายซาเวียร์ไป ภาพในวันนั้นมันก็โผล่ขึ้นมาในหัวสมองฉันอีกละ และมันก็ทำให้ฉันร้องไห้กับยัยเคธด้วยย!

"เคธ.."

"แกไม่ต้องมาเรียกฉัน!!"

เมื่อฉันเรียกยัยเคธแต่ยัยเคธก็ตอบมาทันควันและมองหน้าฉันพร้อมง้างมือทำท่าจะตบฉันอีกรอบ ฉันเลยกันท่ากลัวว่าจะโดนเธอตบ ใครจะไม่กลัวละนะ โดนตบไม่ใช่เจ็บเล่นๆนะเฟ้ยย - -

"ฉันทำร้ายเธอไม่ลงจริงๆ.."

จู่ๆยัยเคธพูดแล้วก็เก็บมือลงแล้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น ฉันอยากจะเข้าไปลูบหลังเธอ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะฉันกลัวเธอจะทำร้ายฉันอีกถึงแม้จะพูดว่าทำร้ายฉันไม่ลงก็เหอะ -3-

"แต่ฉันก็ทำลงไปแล้ว!! ขอโทษด้วยแล้วกันนะ"

ยัยเคธพูดแล้วก็ปาดน้ำตาและก็โยนสิ่งๆหนึ่งลงมาที่ตัวฉัน แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไป.. ฉันดูแล้วน้ำตาก็ถึงกับไหลไม่หยุด เพราะว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉัน มันคือชุดที่นายซาเวียร์ซื้อให้ฉัน เขาซื้อให้ฉันเพื่อที่จะใส่ไปงานพรอม ชุดนี้อยู่ในสภาพที่ขาดยับไม่เป็นชิ้นไม่อัน!!! ยัยเคธไปเอามาได้ยังไง?!! เธอไปเอาที่ไหนกัน!! 

"ไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำแฮะ! แล้วแซนดี้ไปไหน.. เฮ้ย! แซนดี้!! O.O"

ฉันได้ยินเสียงคนพูด แล้วก็คงไม่ใช่เสียงใคร เสียงไอริสนั่นเอง!

"ไอริสส ฮืออออ TT ชุดของฉัน!!"

"ทำไม? ชุดของเธอทำไม?! แล้วทำไมเธอไปนั่งกองกับพื้นล่ะ แล้วเธอโดนใครทำร้ายมา? ทำไมหน้าตาเธอเป็นอย่างนี้!!"

ไอริสรัวคำถามใส่ฉันพร้อมกับไถลตัวลงมาหาฉัน.. ฉันรีบกอดยัยไอริสแน่นๆ บ้าที่สุด! ทำไมมันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับฉันอีก!! TT

"ไอริส ฮึก ชุดฉัน ถูกตัดขาดหมดเลย ฮืออ ชุดของฉัน TT"

ฉันพูดไม่เป็นคำด้วยความที่ฉันเสียใจสุดๆ! ชุดที่คนรักฉันซื้อให้! ชุดที่ฉันต้องใส่! ชุดที่ฉันรัก ! ฮืออออ TT

"ห้ะ?!! O.o ชุดเธอโดนตัดขาด!! ใครเป็นคนทำ?!!"

"ฮือออออ ไอริสฉันอยากกลับบ้าน T^T"

"เฮ้ออ.. ตอนนี้เธอคงยังพูดไม่รู้เรื่องนะ เคๆ เดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับ เพราะต่อจากนี้ก็ไม่มีอะไรมากแล้วล่ะ แค่ทีเชอร์จะเอาเครื่องประดับให้เฉยๆ ลุกขึ้นดีๆ.."

ไอริสประคองฉันลุกขึ้นแล้วพาฉันกลับบ้าน.. พอเข้าบ้านมัมกับแดดเห็นฉันก็ถึงกับตกใจ แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะพูดไรกับใครทั้งนั้น ชุดของฉัน!! T^T ฮือออออ 

[ไรเตอร์กลับมาอัพเรียบร้อยแล้วนะคะ มาพร้อมความดราม่า -,- ไรเตอร์วางพล็อตไว้งี้ ช่วยไม่ได้แฮะ.. แต่รู้สึกเหมือนทำร้ายนางเอกมากๆเลย TT 555 ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านนะคะ คนที่ติดตามด้วย ขอบคุณมากๆค่ะ ปิดเทอมแล้วไรเตอร์ก็มีเวลามาอัพมากขึ้นแล้วค่ะ จะขยันอัพให้ได้มากที่สุดนะขอรับ ขอโทษที่ดองนานนะคะ ^/\^]