Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

9.3

เขียนโดย Liana

วันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.01 น.

  38 ตอน
  21 วิจารณ์
  80.52K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

27) บุกบ้าน...!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ผ่านวันนั้น.. วันที่เราเจ็บปวดมาเดือนกว่าๆละ.. ตั้งแต่ที่ผมยอมคบกับยัยเคธ เพื่อไม่ให้ยัยเคธไปกลั่นแกล้งแซนดี้.. แต่วันที่เธอรู้ว่าผมกับยัยเคธ เธอขอตัวลาหลังจากรู้เรื่องนี้ ผมแอบตามเธอไป (อยากบอกว่าสลัดตัวออกจากยัยเคธโคตรยาก - -*) แล้วผมก็ได้รู้ว่า.. เธอไม่ได้มีความสุขเลย เธอไปร้องไห้บนดาดฟ้า.. ดาดฟ้าที่ผมเคยขอเธอคบ.. ผมรีบหนีออกมาก่อน ผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้.. ผมกลัวว่าจะอดร้องไห้ตามไม่ได้ :( 

แล้วจู่ๆ เสียงโทรศัพท์ผมก็ดัง.. - -' ต้องยัยเคธโทรมากวนผมแน่ๆ วันหยุดทั้งที.. ให้ฉันได้พักผ่อนหน่อยเหอะ!! 

แต่เมื่อผมมองดูหน้าจอ.. กลับไม่ใช่ดังที่ผมคิดซะงั้น 

{Zoe}

"อืมม.. มีไรว่ามา พี่จะนอน - -*"

[โซก็แค่โทรมาทักทายเองนะ.. นี่ไล่พี่เวียร์จะไล่โซเลยหรอออ]

"ไม่เชื่อ.. มีไรก็พูดมา.."

[เหอะ! ก็ได้ๆ.. ก็เรื่องที่พี่เลิกกันกับแสนดีน่ะสิ :)]

"ทำไม?"

[ก็นึกว่าจะทนได้ซะอีก.. โด่ววว!]

"ใครจะไปทนล่ะ.. พี่ว่าโซแกล้งหนักไปละนะ!!"

[แล้วไง?]

"อย่ามากวนนะ!!.. ลองเลิกกับแฟนแล้วจะรู้ ว่าสิ่งที่โซทำมันไม่ดีแค่ไหน!!"

[นี่พี่เวียร์ตะคอกใส่โซหรออ?!!]

"ก็เออดิ.. พี่ไม่นึกเลยนะ ว่าน้องสาวของพี่เขาจะทำไรแบบนี้.."

[พี่เวียร์...]

"เอ้อ.. แล้วตอนนี้พี่คบกับยัยเคธ.. มาขัดขวางดิ!!"

[ไม่หรอกนะ.. พี่เคธน่ะ รักพี่มากเลยนะ หนูไม่ทำอย่างงั้น.....]

"เออ! แล้วรู้ไว้ซะ ว่าพี่ก็รักแซนดี้มาก!! มากกว่าที่ยัยเคธรักพี่แน่ๆ! ถ้าพี่ทิ้งเธอไปด้วยเรื่องแบบนี้พี่คิดว่าตัวเองโง่ เพราะนอกจากตัวเองจะไม่มีความสุขแล้ว แซนดี้ก็ไม่มีความสุข.. เราเหมือนตกนรก แต่ถ้าเราอดทนอีกนิด.. เราอาจไปได้ไกลว่านี้.. เออ ทำไมพี่คิดไม่ได้วะ!!"

[พี่เวียร์...]

"แค่นี้นะ!!.. พี่ต้องไปสะสางบางอย่างละ!"

ตู๊ดด ตู๊ดด ตู๊ดดดดด

 

     หลังจากตัดสายผมก็บึ่งมาที่ที่หนึ่ง.. ที่ที่มีคนคนหนึ่งอาศัยอยู่... เมื่อผมจอดรถแล้วยืนอยู่หน้ารั้วบ้าน.. ผมเห็นไอริสยืนอยู่ที่ระเบียงกำลังสูดอากาศอันเย็นสบายย เมื่อเธอเห็นผม เธอทำตาขวางนิดนึง.. ผมกวักมือเรียกเธอ เธอก็งงแตก เธอชี้มือเข้าหาตัวเอง ประมาณว่า'ฉันหรอ?'ไรงี้ แล้วเธอก็ชี้ที่ตัวเองแล้วชี้เข้าไปในห้อง.. เมื่อผมพยักหน้า เธอก็พยักหน้าตอบแล้ววิ่งเข้าไปในห้อง..

 

          ฉัน.. ที่กำลังนอนซมกับพิษไข้ + การที่ร้องไห้หนักๆ ทำให้ไข้ขึ้นเข้าไปอีก.. เง้อออ บ้าที่สุดเลย.. ฉันจะมาทำร้ายตัวเองทำไมเนี่ยย? - -*

"นี่... แซนดี้!"

"หืมม? มีไรหรอ?"

"บอกดีมั้ยนะ?? -3-"

ไอริสทักมา เมื่อฉันขานกลับ ไอริสก็พึมพำเบาๆเหมือนไม่อยากให้ฉันได้ยิน.. แต่โทษที พอดีหูฉันใช้การได้เยี่ยม >0< ฮ่าๆๆๆๆๆ

"มีไรก็พูดมา.. พึมพำอยู่นั่นแหละ - -"

"จะดีหรออ?"

"ก็แล้วแต่นะ.. ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ฉันนอนก่อนนะ - -"

"เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆๆๆๆ"

"มีไรล่ะ? ฉันง่วงนะเนี่ยยย -0-"

"คือ.. เอ่อ.."

"เอ่อไรล่ะ? พูดมาดิ..."

"เฮ้ออ! ไม่บอก -3-"

"งั้นฉันนอน -0-"

"แต่.. ถ้าอยากรู้.. เดินไปที่ระเบียงสิ ^^"

"ระเบียง?"

"อ่าห้ะ! อันนี้ก็แล้วแต่ว่าเธอจะอยากรู้หรือไม่นะ อยู่กับการกระทำของเธอ ฮิฮิ ^-^"

วิธีนี้.. พูดจูงใจให้ฉันเดินไปสินะ - -* แต่ก็แน่ล่ะ ว่าวิธีสำเร็จ.. ฉันพยายามลุกขึ้นจากเตียงมาด้วยสภาพที่หนักหัวมาก.. หัวฉันโบกไว้หรือไงนะ? เง้ออ!!

เมื่อฉันเดินออกมาที่ระเบียง.. ฉันเดินออกไปก็ไม่เห็นอะไร.. ฉันเลยลองควานสายตามองไปรอบๆ แต่เมื่อมองลงไปข้างล่าง ตรงรั้วประตู.. มีใครคนหนึ่งยืนอยู่ คนที่ทำให้ฉันเป็นไข้นอนซมแบบนี้ยังไงล่ะ!!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา